Whan my love??? เมื่อไหร่จะมารัก
เขียนโดย 
Loveaholic
วันที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.36 น.
แก้ไขเมื่อ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2557 22.16 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) บทลงโทษ(!?)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความชายหนุ่มหน้าหวาน คนนั้นค่อยๆเอาใบหน้าอันหวานหล่อเข้ามากระชันชิดกับใบหน้าของฉัน ลมหายใจไอร้อนเริ่มใกล้อีกครั้ง นี้เขาจะทำอะไรฉันนะ ตายแน่ช้านนน ฉันได้เพียงแต่หลับตาปี๋ แล้วภาวนาสาธุ ขอให้วิญญาณยัยพี่หวายมาช่วยฉันซะที แต่ก็เหมือนจะไม่มีอะไรจะเกิดขึ้น พี่หวายคงไม่มาช่วยฉันแล้วTT ฉันจึงตัดสินใจรวบรวมความกล้าถามเขาว่า...
“นายจะทำอะไรฉันน่ะ”
“หืม... คิดดูก่อนนะ”เขาพูดก่อนจะชัดใบหน้าออก แล้วพิจราณาฉัน จากเล็บตีนยันใบหน้า(จากเล็กไปใหญ่)แล้วชัดใบหน้าเข้ามา(อีกครั้ง)ก่อนจะกระซิบข้างหูว่า...
“ล้างจาน”
“ห๊า!!! ล้างจาน(เนี่ยนะ--*)”
“ไม่ต้องตกใจหรอก ฉันว่าทอมถึกอย่างเธอต้องทำได้แน่^^”เขาพูดพร้อมส่งใบหน้ายิ้มหวานมาให้ฉัน ซึ่งฉันต้องขอบอกอีกครั้งว่า ‘ ไม่ต้องการเว้ย!! ’
“งานแรก!! ตามฉันมาไป’ล้างจาน’เดี๋ยวนี้!!”เขาพูดพร้อมกระชากแขนฉันตามเขาไปยัง ห้องครัวซึ่งในนั้นก็เต็มไปด้วย...
“จานนนนน!!!!”
“ เช็ด ล้าง ให้สะอาดนะ ฉันจะคอยจับตาเธอทุกวินาทีของการทำงาน!!!”
“ วันซวยอะไรของฉันว่ะ ฮือ.. พี่หวาย ช่วยเค้าหน่อยTOT”ฉันร้องเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นหูของเขาหรอก เขาหันกลับมาหาฉันแล้วกระชากแขนพร้อมถามฉันว่า..
“หวาย!! เธอรู้จักเค้าด้วยเหรอ!?”
“อืม! ก็พี่สาวฉันนี้ว่าแต่.. นายมีอะไรเหรอ???”
“เออ.........ก็”
ย้อนไปในวันวาน 5 ปีที่แล้ว..(ภาพขาวดำ)
“สวัสดีครับ พี่หวาย^^” ชายหนุ่มวัย 15 ปี หน้าตาหวานคมเอ่ยทักทายรุ่นพี่ด้วยน้ำเสียงสดใส พลางรีบวิ่งเข้าไปแย่งของในมือของเธอ มาแย่งถือซะดื้อๆ แล้วส่งรอยยิ้มเป็นการตอบรับ
“อ้าว!! น้องโมะ ทำไมมาแย่งเอกสารพี่ไปล่ะ เอาคืนมานะ”
“ผมช่วยถือครับ^^”ชายหนุ่มพูดพร้อมส่งสายตาหวาน ซึ่งแสดงถึงความไร้เดียงสา(ซึ่งแตกต่างกับปัจจุบัน - -*)ใส่ผู้เป็นรุ่นพี่ซึ่งมีนามว่า.. ‘หวาย’
“แหม่!! เด็กดีจังนะ^^”หวายพูดพลางลูบหัวรุ่นน้องอย่างอ่อนโยนแล้วกระซิบข้างหูว่า..
“รู้อย่างนี้ พี่จับไปทำเป็น ‘ผัว’ น้องของพี่ดีกว่า 555+”
“ห..ห๊า!! ว..ว่าอะไรนะครับ0///0 น้องสาวของพี่.. ใครอะครับ???”
“หึ เธอไม่ได้อยู่ที่นี้หรอกจ้า ไว้ถ้ามีโอกาสพี่จะจำให้น้องสองคนเป็น ‘ผัวเมีย’กันเลย555+”........
กลับมายังปัจจุบัน.....(ภาพสี อยากรู้จะทำเพื่อ--*)
“ ก็... อะไรเหรอนาย???”
“ป..ปล่าวหรอกไปทำงานได้แล้ว!! และถ้าจานกองนี้เธอล้างเช็ดไม่เสร็จ ฉันแจ้งความแน่!!!”
“คร๊าพพพพ!! (กะอีแค่ข้าวจานเดียว--*)”พูดจบฉันก็วิ่งเข้าไปเผชิญหน้ากับ ‘จานกองยักษ์’ ตรงหน้าฉัน ฮือ ฉันจะรอดไหมว่!! TToTT
.
.
.
.
“ยัยทอมนั่นเป็นน้องของพี่หวายจริงๆเหรอ อย่าบอกนะว่าพี่หวายจะ... บรื้อ!! ไม่เอาอะผมไม่อยากมีเมียเป็นทอมเว้ย!!”
“แน่เหรอจ๊ะน้องโมะ หิ หิ”...
“บรื้อ!! ทำไมถึงรู้สึกหนาวๆวะ -..-”
“บ่นอะไรของนายว่ะ ไอโดโซะ!!”ฉันตะโกนถามหลังจากที่เขาบ่นอุบอิบกับตัวเอง
“โทโมะเว้ย!! ไปทำงาต่อเลยเธอน่ะ”
“เออๆ ก็ได้ ชิ!!”
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีวันย้อนกลับ จนเวลาตอนนี้.. 18:30 น.
“เฮ้อ! เสร็จซะที เข็ดหลังซะมัด อืม..”ฉันบ่นกับตัวเองเบา พร้อมกับบิดตัวไปมา แล้วตะโกนเรียกตานั่นว่า..
“เสร็จแล้วโว้ย!! ไอโดโซ..เฮ้ย! โทโมะ”
“ คร่อออกกก ครอกกกก(หลับ--*)”
ฉันเดินตรงไปยังเก้าอี้พลาสติกสีม่วงที่มีพนักพิงไว้ลองรับส่วนหลัง แล้วก้มลงมองตานั้นด้วยสายตาปรกติ แล้วอมยิ้มเบาๆ แล้วกระซิบข้างหูเขาว่า...
“ตอนหลับน่าหม่ำซะมัด ต่างจากตอนตื่นลิบบวิ้วเลย... วันนี้งานฉันเสร็จแล้วนะ กลับก่อนนะ^^”
“งั่ม งั่ม แม่จ๋า หนูอยากได้เดรสสีม่วงอา ง่มๆ”
กึก!! ฉันคงไม่ได้ฟังอะไรผิดไปหรอกนะ โอ้ยๆยัยแก้ว หูแกเป็นอะไรเนี่ย!? ><
“กระโปร่งลูกไม้ก็อยากได้ ครอกกก(ละเมอต่อ)”
อืม!!... หูฉันไม่เพี้นหรรอก... อ๊ากกกกก!!! แก้วใจจะเป็นบ้าอยู่ใกล้ตุ๊ดบ่ได้ รีบกลับคอนโดดีกว่าเรา ก่อนจะติดเชื้อ!!
.
.
.
.
.
“เฮ้อ!! ถึงคอนโดซะที เหนื่อยเป็นบ้า”
“พักหน่อยไหมจ๊ะ น้องรัก^^ ”
“ก็ดีค่.. ว๊ากกก!!พี่หวาย!! ตกใจหมดเลยTOT”
“เป็นไงบ้างวันนี้”
“เบื่อ แถม เหนื่อยค่ะ”ฉันพูดด้วยสีหน้าเซ็งๆ
“ไม่ใช่ๆ หมายถึงว่าที่น้องเขยในอนาคตพี่น่ะ เป็นไงบ้างชอบไหม^^”
“ใครเหรอ!?”
“ก็โทโมะไง”
“ห๊า!!! งั้นก็หมายความว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็นแผนของพี่หวายเรอะ!!”ฉันถามด้วยความตกใจ
“ใช่จะ^^ ไปนอนได้แล้วนะจ๊ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีศึกต่อ!!”
“ ห๊า!! ศึก!! 0 [ ] 0 ”
..........................................................................
ช่วยเม้นหน่อยน๊าาาา ติก็ได้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
