ความทรงจำของเราสองคน...

                                                          

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่1....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              ถ้าจะกล่าวถึงประเทศไทยพวกคุณคงคิดถึงทะเล หาดทรายสีขาวแต่สำหรับฉันไม่เลยฉันกลับคิดถึงเมืองหนาวที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสวิตเซอร์แลนด์ของประเทศไทยก็ว่าได้ ที่แห่งนั้นถูกตั้งอยู่ทางภาคเหนือของประเทศไทยมีอากาศที่หนาวเย็น สงบร่มรื่นมันมักจะทำให้ใครหลายๆๆคนหลงรักจนไม่สามารถออกไปจากที่นั่นได้เลย 

 

 

 

 

           "ฉันต้องคิดถึงที่นี่มากแน่แน่เลย"       ฟางสาวสวยร่างเล็กใจใหญ่เธอเป้นหนึ่งในนักศึกษาแพทย์ที่มาเข้าค่ายอาสาที่นี่ตอนนี้เธอกำลังนั่งเล่นอยุ่ที่ปางอุ๋ง สถานที่เงียบ ร่มเย็น ข้างหน้าเธอคือแม่น้ำไหล์ผ่าน โดยมีหมกปกคลุมเบาบาง ล้อมรอบตัวเธอคือต้นสน ที่เรียงรายมากมาย บรรยากาศที่แสนจะโรแมนติกสำหรับเธอ

 

 

 

 

         " เอ่อคุณครับ "      เสียงทุ้มนุ่มลึกวนน่าหลงใหลที่ดังมาจากทางด้านหลังของเธอทำให้เธอต้องหันกลับไปมองโดยไม่คิดี่จะลังเลเลยทีเดียว

 

 

 

 

 

    "คะ... คุณเรียกฉันหรอคะ  "    ฟางหันกลับไปพูดพร้อมมองชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดีเขาดู           เพอร์เฟคมากในเรื่องรุปร่างหน้าตาและดูจากการแต่งตัวเขาคงไม่ใช่คนแถวนี้แน่แน่

 

 

 

 

"ครับ เอ่อที่ใช่ของคุณหรือเปล่าครับ ผมเห็นมันตกอยู่แถวๆๆนี้ " ชายหนุ่มพูดพร้อมยื่นสมุดโน้ตเล่มกลางมาให้เธอ

 

 

 

 

    "ใช่คะ ^^ ขอบคุณมากเลยน่ะคะฉันนี่ขี้ลืมจริงๆๆ ขอบคุณจริงๆๆน่ะคพไม่งั้นฉันคงทำมันหาย                               ไปแล้วแน่แน ถ้าหายไปจริงฉันคงเสียดายมากเลย"                            หญิงสาวตอบกลับด้วยสีหน้าสำนึก ต้องของคุณผู้ชายคนนี้ที่เอามาให้เธอเพราะในเล่มนี้เธอเขียนบรรยายความรุ็สึกต่างๆๆที่มาที่นี่เพื่อเธอจะได้เก็บเป็นความทรงจำเวลาเธอเหนื่อย เธอจะได้มาเปิดอ่านเพื่อผ่อนคลาย

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณเป็นนักท่องเที่ยวหรือว่าเป็นคนที่นี่ครับ "ชายหนุ่มพูดอย่าอ่อนโยนพลางเดินมานั่งลงข้างเธอ ที่ไม่ได้ถึงกับชิดแต่เธอเองก็รู้สึกว่าไม่ควรเลยเขยิบอกห่างชายหนุ่มนิดหนึง ชายหนุ่มมองแล้วยิ้มที่ร่างบางดูท่่าจะไม่ไว้ใจเขาเลย

 

 

 

 

" ป่าวหรอกคะ จะว่าฉันเป็นนักท่องเที่ยวก็ได้น่ะคะ ฉันมาเข้าค่ายแพทย์อาสานะคะว่าแต่คุณละคะ"ฟางตอบกลับพร้อมรอยยิ้มให้เขา

 

 

 

 

" ผมเป็นนักท่องเท่ยวครับนานๆทีจะได้มาน่ะครับ ที่นี่ดูเงียบสงบ แถมสวยอีกตั้งหากเป็นไปได้ผมก็อยากจะอยู่ที่นี่น่ะ " ชายหนุ่มพูดพร้อมหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน ฟางมองชายหนุ่มข้างกายก็อมยิ้มออกมา

 

 

 

 

" คะ บางทีเป็นไปได้ฉันก็อยากจะเก็บทุกอย่างที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศ ความสงบ วิวสวยๆๆ พวกนี้กลับบ้านไปด้วยเลยฉันจะได้ไม่ต้องเหนื่อยนั่งรถมาที่นี่ไงคะ 55กว่าจะมาได้เหนื่อยมากเล่นเอาฉันอ้วกไปสะหลายรอบเลย 55แต่พอถึงมันก็คุ้มน่ะคะ ที่นี่สวยมากจริงๆๆ "ฟางพูดยิ้มๆๆ

 

 

 

 

 

"555 จริงด้วยครับ "ผู้ชายคนั้นหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

 

 

   " งั้นเอางี้คะเป็นการขอบคุณที่คุณอุตส่าห์ช่วยเก็บสมุดมาคืนฉัน งั้นฉันขอตอบแทนเป็นรูปภาพของฉันละกันน่ะคะ หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจน่ะคะ "  

              ฟางถามชายคนนั้นยิ้มกับความสดใสของเธอ แล้วส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่รังเกียจแน่นอน ฟางจึงคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจพร้อมกับลงมือวาดภาพที่มีทั้งเธอและเขาที่เบื้องหน้าคือแม่น้ำที่กำนิ่งสงบ มีหมกเบาบางปกคลุมรายล้อมไปด้วยต้นสนที่มทุ่งหญ้าเขียวขจีปกคลุมอยู่และที่ลืมไม่ได้นั่นก็คือพระเอกนางเอกของที่นี่คือ หงส์ดำและหงส์ขาวที่กำลังว่ายน้ำเล่นกันอย่างมีความสุข 

 

 

 

 

 

    "เสร็จแล้วคะ ฉันหวังว่าคุณจะชอบน่ะคะ^^ อ๊ะ ฉันสายมากแล้วยังไงฉันขอตัวก่อนน่ะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ "          ฟางยื่นกระดาษสมุดที่เธอเป็นคนวาดรูปที่เธอตั้งใจให้กับชายหนุ่มคนนั้นพร้อมกับเอ่ยลาแล้วรีบเดินจากไปเนื่องจากเธอสายมามากเกินไป

 

 

 

 

 

            "อ้าวคุณ เดี๋ยวก่อนสิคุณ...เรายังไม่ได้รู้จักชื่อกันเลยน่ะแม่สาวนักวาดรูปหึ ^^"

   ชายหนุ่มคนนั้นรีบตะโกนตามหญิงสาวที่เดินออกไปได้ไกลมากแล้วเพื่อหวังว่าเธอจะหันกลับมาบอกชื่อเสียงเรียงนามให้เขาได้รู้บ้างแต่ก็ไม่เลย เขาได้แต่เพียงมองภาพวาดที่ถูกวาดโดยสาวหวานคนนั้นที่ถูดวากออกมาอย่างประณีตสวยงาม นี่ถ้าเปลี่ยนจากสีระบายที่เป็นดินสอแต่เป็นสีไม้ หรือไม่ก็สีน้ำมันคงจะดูสวยมากกว่านี้แน่นอน

 

 

 

 

"หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกน่ะแม่สาวนักวาดรูป " ชายหนุ่มคนนั้นพูดจบก็พับกระดาษใบนั้นอย่างเบามือแล้วเก้บใส่ในกระเป๋าเสื้อสูตรตัวโปรดของตัวเองอย่างเบามือ เขาจะทะนุทนอมมันจนกว่าเขาจะได้พบกับคนที่วาดภาพนี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               

 

 

 

 

 

 

 

               หลังจากที่หญิงสาวรีบเดินออกมาก็รีบมารวมที่จุดรวมตัวเพืื่อที่จะเดินทางกลับก็พบกับรุ่นพี่บ่นไปสะยกใหญ่ที่เธอมาสาย แต่ก็ใช่ว่าจะมีแค่เธอคนเดียวที่เป็นแบบนี้ ยังมีนักศึกษาอีกมากที่โนเหมือนเธอ ก็แหงละที่นี่มีทั้งวิว ทั้งบรรยากาศ ที่ดีทุกคนคงอยากจะเก็บบรรยากาศไว้ให้มากที่สุด

 

 

 

 

"จริงสิ ยังไม่ได้รู้จักชื่อเลยนี่นา โอ๊ยยัยฟางน้ายัยฟางคุยมาตั้งนาน "ในขณะที่เดินทางกลับเธอก็นึกถึงเรื่องที่ผ่านมาก็นึกขึ้นได้ว่าเธอกับเขาคุยกัยกันตั้งนานแต่ไม่ได้ถามชื่อของกันและกันเลย 

 

 

 

 

" ช่างเถอะ หล่อสะขนาดนั้นคงมีแฟนไปแล้วแหละ กินแห้วเถอะน่ะยัยฟาง "ฟางพูดกับตัวเองเล่นๆๆพูดจบเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปตลอดการเดินทางกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ว่าไงคุณเกล อืมทุกอย่างเรียบร้อยใช่ไหม ได้ แล้วผมจะรีบกลับไป " ชายหนุ่มคนนั้นรับโทรศัพท์จากเลขาสาวก็ลุกขึ้นแล้วเดินจตรงกลับไปที่รถของตัวเองที่จอดอยู่ เพื่อมุ่งหน้ากลับสุ่โลกแห่งความเป็นจริงที่มีเรื่องต่างๆๆให้เขากลับไปรับมือ

 

 

 

 

"แล้วเจอกันใหม่ร่ะสัญญาว่าฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง "แต่ก่อนที่เขาจะไปก็หันกลับมามองสถานที่ที่เป็นความทรงจำทีีดีระหว่างเขากับเธอคนนั้นอีกครั้งแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

#  ชอบไหมอ่ะชอบช่วยเม้น ช่วยโหวดหน่อยน่ะ เราจะได้มีกำลังใจในการแต่งต่อ .....