เเค่เธอ...เพื่อนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 "โทโมะ !!"เสียงใส่ที่คุ้นหูของผมดังขึ้นทำให้ผมที่เหม่อลอยสดุ้งเเละมองหน้าคนที่ตะโกนใส่ผมเมื่อกี้ คนที่ขึ้นชื่อว่า เพื่อนรักของผม

 

 

 

"หะ ห๊ะ"ผมตอบเธอไปอย่างงงๆ

 

 

 

"โทโมะอะ แก้วเรียกตั้งหลายครั้งเเล้วนะยังไม่ตอบแก้ว ชิ เค้างอนเเล้ว"เธอพูดเเล้วกอดอกเเล้วหน้าหน้าเเละตัวหนีผม ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเธฮน่ารักเสมอ

 

 

 

"เมียงอนเเล้วไอ้โมะงอนครับบบ"เสียงของไอ้เขื่อนเพื่อนสนิทของผมเเละเเน่นอนมันก็สนิทกับแก้วเช่นกัน เเต่ผมสนิทมากกว่า สนิทมากไปไหนมาไหนด้วยกัน นอนด้วยกันก็ออกจะบ่อย จนพวกมันล้อผมว่าเป็นสามีของ เพื่อนรักอย่างแก้ว

 

 

 

"อะไรไอ้กบ"เธอหันไปว่าเขื่อนทันที เเต่พวกเราก็ชินเเล้วละครับที่พวกมันล้อเบบนี้

 

 

 

"นี่โทโมะ แก้วยังงอนอยู่นะ"

 

 

 

"ครับโทโมะขอโทษครับ ไม่เหม่อเเล้วครับ"ผมพูดเเล้วยีหัวเธอลิ้นด้วยความหมั่นเขี้ยว เเละหมั่นไส้ในความน่ารักของเธอ

 

 

 

"หัวยุ่งอ่ะ"เธอพูดเเล้วหน้าบูดเเต่ไม่ยอมจับมือผมออกจากหัวของเธอ ผมเลยเป็นคนที่ดึงมืออกเอง

 

 

 

"โอ้ยยยยยย เพื่อนคนหวานครับบบ"

 

 

 

"ไอ้เขี่อน!!"

 

 

 

"ค้าบ TT"

 

 

 

"ไปไกลๆ"แก้วเอ่ยปากไล่ เเละเเน่นอนไอ้เขื่อนมันกลัวแก้วจะตาย มันน่ะเคยโดนแก้วเตะด้วยเควันโดมาจนสลบไป3วันสามคืนจากนั้นมันก็ไม่กล้าขัดใจหรือโต้เถียงแก้วอีกเลยเป็นไงล่ะครับ เพื่อนผมโหดมั้ยล่ะ

 

 

 

"ไปหาเฟย์ก็ได้ เชอะ"ดูมัน!! ยังจะมาสบัดหน้าใส่เพื่อนของผมอีกมันน่าไล่เตะจริงๆ

 

 

 

"มาชงมาเชอะ ไอ้นี่"

 

 

"หิวรึยังวันนี้เรียนบ่าย จะไปหาอะไรกินก่อนมั้ย"

 

 

 

"หิวว-3-"

 

 

 

"ไปเดี๋ยววันนี้โทโมะเลี้ยงเอง"

 

 

 

"มันก็ต้อวเเบบนี้อยู่เเล้วละ ปะป๋า ใจดีที่สุดอะรักที่สุดเหมือนกันด้วย"เธอพูดพร้อมหยิกแก้มยม ผมถึงกับหน้าเเดงเมื่อได้ยินคำว่ารักจากเธอ แม้ว่าจะได้ยินบ่อย เเละรู้ความหมายของคำว่ารักของเธอดีว่ามันหมายถึงเพื่อนเเต่ผมก็ชอบ ชอบให้เธอพูดคำๆนี้ มันทำให้ใจของผมมีชัวิตขึ้นมาทุกครั้ง

 

 

 

"ครับ รักเหมือนกันครับ ไปกันเถอะ"ผมพูดพรางเดินไปพร้อมเธอ ผมอยากเดินจูงมือกันเธอจัง

 

 

 

หมับ!!

 

 

 

เเละเเน่นอนว่าสิ่งที่ผมคิดมันจะต้องเป็นความจริง ผมจับมือเธอ เเละเธอก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืน หรือว่าจะเอ้ยท้วง เพราะอะไรน่ะหรอ ผมน่ะจัมือเธอแบบนี้ทุกครั้งอยู่เเล้ว เเละนี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่เพื่อนๆ ชอบเเซซผมว่าเป็นสามีถรรยากับ ขนาดวันมาของรอบเดือนผมก็รู้ เจ็บวันหน้าหลังผมกูนับ อย่ามองว่าผมเป็นโรคจิตนะครับ ผมเเค่รู้เรื่องทุกอย่างของเธอดีมากเท่านั้นเอง เละเธอมักจะไม่พกยาแก้ปวดประจำเดือนมา ผมเองจำเป็นต้องพกมาทุกครั้งเมื่อใกล้เวลาเป็นประจำเดือนของเธอ

 

 

 

"โทโมะวันนี้แก้วไปนอนด้วยนะ วันนี้ม๊ากัป๊าแอบไปเที่ยวกันสองต่อสองอีกเเล้วอ่า TT"เธอพุดขึ้นระหว่างเดินจับมือผมเเละผมก็จับมือเธอเช่นกัน

 

 

 

"อื้ม"ผมตอบเธอไปแค่นั้น ไม่ต้องแปลกใจนะครับทำไมเธอถึงขอนอนผม เเละผมตอบตกลงเเบบนี้ มันควรจะดูไม่ดีใช่มั้ยล่ะที่ผู้หญิงจะมาขอนอนกับผู้ชาย เเต่มันดูดีสำหรับผม ^^ ผมชอบทุกครั้งที่เธอมานอนที่คอนโดผม เเละนานๆทีผมกลับบ้านก็พอเธอไปนอนด้วยเสมอ ผมกับเธอเราสนิทกันมานานตั้งเเต่ อนุบาล รู้ใจกันจนหมดไส้หมดพุงเเค่อีกคนอ้าปากก็รู้เเล้วว่าคิดอะไร

 

 

 

 

"ป๋าขา วันนี้แก้วเอาข้าวผัดปลาหมึกก"เธอพูดเมื่อผมพาเธอมานั่งทานอาหารสาย? หน้ามหาลัยตามเคย

 

 

 

"รับทราบครับ"ผมพูดก่อนจะเดินไปสั่งอาหารของปมเเละอาหารของเธอ ไม่นานนักผมก็เดินกลับมาที่เดิมเพื่อรอข้าวมาเสริฟ

 

 

 

"ปะป๋า แก้วเอาโคล่า"

 

 

 

"รู้เเล้วค้าบบ"ผมตอบเธอไป โคล่าเป็นน้ำที่เธอชอบดื่มมากๆเเละผมรู้ดี

 

 

 

"ปะป๋า วันนี้ทำการบ้านมาให้แก้วรึเปล่า"เธอถามผมด้วยน้ำเสียงร่าเริง

 

 

 

"ทำสิ นี่ไง"ผมพูดพร้อมเอาสมุดของเธอชูขึ้น ใช่ครับผมทำการบ้านให้เธอเสมอแหละ นานๆทีเธฮจะเอาไปทำเอง เเละเธอไม่ได้ใช้ผมนะครับ ผมเต็มใจทำเองทุกอย่าง

 

 

 

"เก็บไว้กับปะป๋าก่อนนะ แก้วไม่ได้เอากระเป๋ามา"เธอพูดเเล้วยิ้มที่เเสนน่ารักมาให้ผม ผมยิ้มตอบก่อนจะเก็บสมุดใส่กระเป๋าเหมือนเดิม เเละไม่ต้องงงนะครับว่าทำไมเธอถึงเรียกผมว่าปะป๋า เพราะผมคอยทำอะไรให้เธอ เหมือนพ่อแหละครับ ^^ ทำให้ทุกอย่าง ใส่ถุงเท้าถ้าวันไหนนอนด้วยกันเธอมังจะชอบนอนตื่นสายสลืมสลือ ปมเองต้องใส่ทั้งถงเท้ารองเท้าให้เเล้วลากมามหาลัยนี่แหละ คนอะไรทำอะไรก็น่ารัก

 

 

 

"มาเเล้วจ้า"ป้าคนขายพูดพร้อมวางจานข้าวของพวกเราตรงหน้าของเเต่ละคน

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ"เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้ป้าอย่างอ่อนโยน

 

 

 

"ปะป๋าแก้วไม่กินกระเพรา อ้าปากเร็ว"เธอพูดพร้อมตักกระเพราเเละข้าวของเธอมาให้นิดหน่อยเพื่อไม่ให้มันฉุดเกินไป ปกตินะครับทุกอย่างที่เธอไม่กินผมเองก็รับช่วงต่อตลอด

 

 

 

ผมอ้าปากให้เธอป้อนอย่างที่เคยทำกันบ่อยครั้ง ผมเคี้ยวมันอย่างมีความสุขเเล้วมองหน้าเธอที่ยิ้มให้ผมอยู่

 

 

 

"อยากกินหมู ป้อนมั้งสิ"เธอพูดพร้อมชี้มาที่กระเพราหมูในจานผม เเละเเน่นอนผมตักเน้นหมูให้เธอตามคำขอเเละป้อนเธออย่างที่เคยทำ

 

 

 

"ง่ำๆ อร่อยเนาะ"เธอพูดเเล้วเคี้ยวหมูแก้มต่ย

 

 

 

"อ๊ะ ใกล้บ่ายเเล้วปะป๋ารีบเลยนะ เดี๋ยวสาย"เธอพูดเมื่อมองนาฬิกาข้อมือที่ผมซื้อให้เสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

"สองสามีภรรยา ไปไหนกันมาเนี่ย"ไอ้ป๊อปทั้งขึ้นเมื่อผมเเละแก้วเดินมาพร้อมกันเเล้วนั่งลงข้างหน้า

 

 

 

"ป๊อปก็อย่าไปแซวสิ"ฟางเเฟนของไอ้ป๊อปเอ่ยห้ามเเล้วตีเเขนไอ้ป๊อปไปหนึ่งที หึ สมน้ำหน้ามัน

 

 

 

"โธ่ ฟางอะ"

 

 

 

"กลับมาเเล้วหรอว่ะ"ไอ้เขื่อนเดนมานั่งข้างไแก้วเเล้วถาม

 

 

 

"ไม่กลับจะเห็นหรอว่ะ"ผมตอบมันไปปัดๆ

 

 

 

"กวนจริงอะไรจริง"

 

 

 

"ไม่เอาน่าเขื่อนอย่าหาเรื่องโทโมะดิ"เธอพูด เเละเเน่นอนเธอเข้าข้างผมตลอด นี่ไม่ใช่ครั้งเเรกที่เธอพูดเเบบนี้

 

 

 

"ตลอดอะ ลำเอียงสุดๆ"ดูมันทำหน้างอนซะ

 

 

 

"อะไรล่ะก็เขื่อนจะถามทำไมเล่าก็เห็นอยู่่ว่ามาเเล้วอ่ะ นี่ถ้างอนนะแก้วจะฟ้องเฟย์"

 

 

 

"มีอะไรแก้ว ไอ้กบมันทำอะไรไม่พอใจ"เฟย์แฟนสุกโหดของไอ้เขื่อนพูดเเล้วเดินมาหาแก้วที่นั่งอยู่ข้างๆเขื่อน ไม่สิมันมานั่งข้างๆแก้วเองต่างหาก

 

 

 

"ก็.."

 

 

 

"ยอมครับ ผมยอมครับไม่งอนครับTT"

 

 

 

"ไม่มีอะไรหอรกเฟย์^^"

 

 

 

หึ เธอนี่เอาชนะคนได้ทุกคนจริงๆ ไม่ว่าจะทำยัง เธอก็ชนะตลอดไม่ว่าจะเรื่องเพื่อนหรือเรื่องต่างๆ ทุกคนเป็นต้องยอมเธอคนนี้จริงๆ

 

 

 

"เรียนเถอะอาจารย์มาเเล้ว"ผมพูดเเล้วนั่งเรียนข้างแก้วตามปกติ

 

 

 

 

 

 

"โอ้ยยย เมื่อยจัง"แก้วบิดขี้เกียจเมื่อเราเรียนเสร็จ 2 ชั่วโมงติด เเละต่อจากนี้ก็ไม่มีเรียนเเล้ว

 

 

 

"มาเดี๋ยวหนวดให้"ผมพูดเมื่อเห็นเธอจับๆที่ไหล่เเละเเน่นอนว่าเธอต้องปวดแน่ๆ

 

 

 

"โอ้ยยยย เบื่อสามีถรรยาหวานกัน"ไอ้เขื่อนพูด

 

 

 

"บ้านมึงดิ้ เพื่อนกัน"ผมเเละแก้วตอบพร้อมกันก่อนจะหันมามองหน้ากันเเล้วอมยิ้มออกมา ผมเจ็บทุกครั้งที่ได้ยินว่าเพื่อน ผมรักเพื่อนของผมคนนี้จริงๆ รักเเละรักมานานเเล้ว

 

 

 

"เอออ เพื่อนกันนน"เสียงไอ้เขื่อนเฟย์ ป๊อปปี้เเละฟาง พูดพร้อมกัน ก็ทำไมล่ะครับก็ปมเพื่อนกันนิ

 

 

 

"ปะป๋ากลับบ้านกัน"

 

 

 

"ไปสิ"

 

 

 

"อย่าลืมนะเว้ยพรุ่งนี้งานวันเกิดเฟย์เย่ของกู"ไอ้เขื่อนตะโกนไล่หลังมาผมจึงหันไปพยักหน้าเบาๆ 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้ยยยย คิดถึงเตียงนี่จัง"เธอพุดเเล้วล้มตัวลงนอนเตียงของผม

 

 

 

"คิดถึงก็มานอนบ่อยๆสิ"

 

 

 

"เเน่นอนคราวนี้เป็นอาทิตย์ ฮ่าๆ"

 

 

 

"หิวหรือยัง"

 

 

 

"ไม่ค่อยกิวเลย ปะป๋าแก้วอยากเที่ยวอ่ะ ไปห้างกันนะ"

 

 

 

"หืมม ?"ผมพูดเเล้วยื่นแก้มป่องๆให้เธอตามเคย

 

 

 

ฟอดดดดดด

 

 

 

เธอเขย่งมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ นี่เป็นลูกอ้อนเธอที่ทำให้ผมหลงไหลทุกครั้งที่ได้สัมผัส

 

 

 

"ไปได้ยังอ่ะ"เธอพูดเเล้วบิดไปมาเหมือนจะเขิน 

 

 

"ไป"ผมพูดเเล้วจับมือเธอเดินออกจกห้องพร้อกกันก่อนจะนั่งเเท๊กซี่ไปที่ห้าใกล้ๆนี่

 

 

 

 

 

 

"ปะป๋าพรุ่งนี้มันเกิดเฟย์ซื้ออะไรดีอะ"ฌธอถามเเล้วมองของตามร้านต่างๆ

 

 

"เสื้อผ้ามั้ย"ผมเสนอ

 

 

"มันจะดีนะ ปะป๋าใครเนี่ยหวไวที่สุด"เธอพูดเเล้วหยิกแก้มผมก่อนจะเดินไปที่ร้ายเสื้อผ้าผู้หญิง

 

 

"ปะป๊าเอาชุดไหนดี สวยๆทั้งนั้นเลยอ่ะ"เธอถามเระหว่างเลือกเสื้อผ้ากับผมโดยที่มือของเรายังจับกันเเน่น เะฮมห้มืออีกข้างที่ว่างเลือกดูเสื้อต่างๆ

 

 

 

"แก้วว่าตัวไหนเหมาะกับเฟย์ละ"

 

 

 

"ตัวที่ดูเปรี้ยวๆ เซ็กซี่ๆ"

 

 

 

"งั้นลองดูด้วนี้มั้ยสวยนะ"ผมพูดเเล้วหยิบชุดเดรสสีหวานขึ้นมา

 

 

 

"ตัวนี้น่ารักนะเเต่เฟย์ต้องสัเเดง"เธอพูดเเล้วหยิบเดรสสีแดงสดขึ้นมา

 

 

 

"แจ่มม"ผมพูดเเล้วชูนิ้งโป้งขึ้นมา

 

 

 

"เอาตัวนี้เนาะ"เธอพูดก่อนจะเดินไปที่เคาท์เธอ

 

 

 

"590รับ"พนักงานพูดเเล้วยิ้มให้กับแก้ว ผมล่ะหมั่นไส้

 

 

 

"นี่ค่ะ"เธอพูดเเล้วยื่นเงินให้ไปพร้อลยิ้มหวานอย่างที่เคยเป็น

 

 

 

"ไปเถอะแก้วโทโมะอยากจะไปดูขอขวัญอย่างอื่นให้เฟย์"ผมพูดเเล้วดึงมือแก้วออกมาจากร้านทันที

 

 

 

"ไหนปะป๋าจะซื้ออะไร"เธอถามผม

 

 

 

"ตุ๊กตาเหมือนเดิมแหละ"ผมตอบห้วน

 

 

 

"ปะป๋าเป็นอะไร"เธอถามผมอย่างรู้ดีว่าผมต้องเป็นอะไรแน่ๆ ใช่ผมเป็น ผมหึงไม่ชอบให้เธอยิ้มให้ใครนอกจากผมเเละเพื่อนสนิท

 

 

 

"เปล่่า"

 

 

 

"จริงนะ"เธอพูดเเล้วหยุดเดินห่อนจะเดินมาตรงหน้าผมเเล้วมองอย่างจับผิด

 

 

 

"ครับ"

 

 

 

"เค้ารู้นะ-3-"

 

 

 

"ไม่เป็นเเล้วไปซื้อตุ๊กตากันจะได้กลับบ้าน"ผมพูดเเล้วจูงมือเธอไปร้านจุ๊กตาเเล้วหยิบตุกตาหมีที่เคยซื้อให้เฟย์เละเพื่อนคนอื่นๆทุกปี

 

 

 

"500ค่ะ"พนักงานพูดเเล้วยิ้มหวานให้ผม

 

 

 

"ปะป๋ารีบจ่ายเงินสิ"

 

 

 

"ค้าบๆ"ผมพูดเเล้วรีบจ่ายเงินทันที อะไรกันทำเหมือนหึง

 

 

 

"รับเลย"เธอพูดเเล้วดึงผมออกมาจากร้านทันที

 

 

 

ผมชอบนะเวลาที่เธอเป็นแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มาเดี๋ยวเล่านิทานให้ฟัง"ผมพูดพร้อมหยิบนิทานขึ้นมาเพราะเธอเป็นคนที่ถ้าไม่มีใครพูดหรือเล่าอะไรให้ฟังจะนอนไม่หลับ ห้องผมจึงมีนิทานอยู่หลายเล่มเพราะบ่อยครั้งเธอจะมานอน

 

 

 

"จะนอนตักด้วย"เธอพูดผมจึงยิ้มเเล้วขยับเข้าฟาเธอให้เธอนอนตักของผมย่างง่ายๆก่อนผมจะเริ่มเล่านิทาน จนจบเรื่องก่อนจะมองคนตัวเล็กที่นอนหลับคาต้หของผม

 

 

 

"ฝันดีนะครับ"ผมพูดก่อนจะก้มลงจูบเบาๆที่หน้าผากของเธอก่อนจะจัดท่านอนให้นอนสบายๆ เเล้วห่มผ้าให้เธอ ก่อนจะล้มตัวลงนอนขางๆเธอเเล้วก็เข้าสู่ห่วงนิทราตามเธอไป..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่องแรกนะ ฝากด้วย นะค่ะ ฝากเม้นฝากติดตามกันเยอะๆน้าา