เเค่เธอ...เพื่อนรัก

9.9

เขียนโดย mim_mim

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 00.13 น.

  7 ตอน
  56 วิจารณ์
  14.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) บทส่งท้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 เลิกเรียน

 

 

 

ผมนั่งมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่าข้างๆผมตั้งเเต่กลับมานั่งที่เเล้ว เธอนั่งเงียบไม่พูดจาสักคำ เอาเเต่จด เเล้วก็จด ปกติผมเองจะเป็นคนทำให้เธอทุกอย่าง เเต่ทำไมวันนี้ถึงอยากทำเองก็ไม่รู้ ปกติ เธอจะคอยพูดให้เราหัวเราะ เเต่วันนี้เปล่าเลย เธอนั่งเงียบตั้งใจเรียนจนผิดสังเกต

 

 

 

"ไอ้โมะแก้วเป็นอะไรว่ะ"ไอ้เขื่อนที่นั่งิอยู่ข้างหลังผมกระซิบให้ได้ยินกันสองคน

 

 

 

"กูจะไปรู้มั้ย"ผมตอบไป ใช่ ผมไม่รู้จริงๆ

 

 

 

"เอ้า ปกติรู้ทุกเรื่องนี่หว่า"

 

 

 

"โอ้ย"ผมร้องเสียงดังขึ้นมาอย่างสบถเเต่คนตัวเล็กก็ได้เเค่หันมามองเเล้วก็หันไป

 

 

 

"ตกลงไปได้รึเปล่าอ่ะแก้ว"อยู่ๆ ไอ้ธามไท ก็เดินเข้ามาหาแก้ว นี่ก็คือสิ่งหนึ่งที่ผมอยากรู้เหมือนกัน ว่าจะไปไหนกัน!!

 

 

 

"อื้อ หิวพอดีอ่ะ ไปเลยเหอะ"เธอพูดพร้อมลุกขึ้นจะไปแต่ผมรั้งข้อมือเธอไว้ก่อน

 

 

 

"จะไปไหนกันน่ะ"ผมมถามออกไป

 

 

 

"อ๋อ จะไปกินไอติมอ่ะ"ไอ้ธามไทตอบ

 

 

 

"ไม่ได้ภามนาย"ผมสวนกลับไป

 

 

 

"เอ้า"มันดูจะหน้าแตงเล็กน้อย

 

 

 

"แก้วจะไปกินไอติมกับธามอย่างที่ธามบอกนั่นแหละ"เธอพูดพร้อมแกะมือผมออกเเล้วเดินออกไปพร้อมไอ้ธามไท

 

 

 

"ชั้นว่าแก้วแปลกๆ"ฟางพูดขึ้น ไม่ใช่แค่ฟางดูเหมือนหลายๆคนในกลุ่มก็คิดแบบนั้นน่ะสิ

 

 

 

"เป็นอะไรของเค้า"เฟย์พูด

 

 

 

"โทโมะนายทำอะไรให้แก้วโกรธป่ะเนี้ย"ฟางถามผม

 

 

 

"ทำอะไร ยังไม่ได้ทำเลย"ผมพูดไป

 

 

 

"โทโมะ ไปกันได้หรือยังค่ะ"อยู่เบลล์ก็เดินเข้ามาในห้องเเล้วตะโกนเรียกผมจนเพื่อนในห้องที่ยังอยู่หันไปมอง

 

 

 

"กูพอจะรู้"อยู่ๆไอ้ป๊อปก็พูดขึ้น อะไรของมันว่ะ

 

 

 

"อะไรหรอป๊อป"ฟางหันไปถามไอ้ป๊อป

 

 

 

"เดี๋ยวป๊อปบอกนะที่รัก"ไอ้ป๊อปพูดพร้อมกระตุกยิ้มมาที่ผม

 

 

 

"อย่ายิ้มแบบนี้นะเว้ย เดี๋ยวกูชกปากแตก"ผมขู่มันไปดูมันสิ ยิ้มอย่างกับนางร้ายในละคร

 

 

 

"อะไรมึง คคิดว่ากูกลัวหรอครับ"ไอ้ป๊อปพูดพร้อมยังคิ้ว เออกูไม่คิดหรอกขู่ไปงั้นแหละ -_-

 

 

 

"สวัสดีนะ"เบลล์พูดทักทายทุกคน

 

 

 

"หวัดดี"ทุกคนตอบพร้อมกันเเต่ดูเหมือนมันห้วนๆยังไงไม่รู้

 

 

 

"เอ่อ ไปเถอะเบลล์ โทโมะรีบพอดี"ผมพูดเเล้วเดินนำเบลล์ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่โทโมะเล้วแก้วล่ะ"อยู่ๆเบลล์ก็ถามขึ้น

 

 

 

"ไปกินไอติมกันเพื่อนน่ะ"ผมตอบปัดๆ เหอะ พูดถึงเเล้วหมั่นไส้นัก

 

 

 

"หรอ"

 

 

 

"อื้อ เเล้วบ้านไปทางไหนอ่ะ"ผมถาม

 

 

 

"เรายังไม่อยากกลับบ้านเลยอ่ะ ไปกินไอติมที่ห้างกัน"

 

 

 

"...

 

 

 

"นะๆ"เธออ้อนผม

 

 

 

"ครับ"ผมตอบเเล้วเลี้ยวรถไปห้างทันที เเล้วทำไมต้องมาอยากกินไอติมตินนี้ด้วย คนยิ่งเกลียดอยู่ เหอะ!

 

 

 

 

 

 

 

 

ผมเดินห้างมาพร้อมกับเบลล์ที่กำลังควงเเขนผมอยู่ เราสองคนเดินไปหาร้านไอศครีมสักร้ายนึงทาน ผมกวาดสายตาไปทั่งห้างจนสะดุดกับร้ายไอศครีมร้านนึงซึ่งมีผู้หญิงเเละผู้ชายกำลังคุยหัวเราะชอบใจกันอยู่ เเละเเน่นอนมันไม่ใช่คนที่ไหน แก้วกับไอ้ธามไท!! ผมกำหมัดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

 

 

 

"เอ๋ นั่นแก้วกับธามนิ ไปร้านั้นกันเถอะ"เบลล์พูด เหอะ อะไรกัย ผมไม่อยากไป!!

 

 

 

"ร้ายอื่นดีกว่า"ผมพูด

 

 

 

"เอาน่า ร้านนี้แหละนะค่ะ"เธอพูดเเล้วลากผมไปร้านนั้น

 

 

 

"หวัดดีจ้า"เบลล์ทักแก้วเเละธาม

 

 

 

"เอ้าเบลล์"ไอ้ธามทักเบลเหมือนสนิทสนม

 

 

 

"ไงธาม ^^"

 

 

 

"ปะป๋า"แก้วพูดเเล้วมองไปที่มือเบลล์ที่กำลังจับเเขนผมอยู่ ผมรีบดันมือเบลล์ออกในทันที

 

 

 

"นั่งด้วยกันสิเบลล์"ไอ้ธามพูด

 

 

 

"ได้หรอ งั้นโต๊ะนี้เนาะโทโมะ"เธอหันมาถามผม

 

 

 

"ธาม เดี๋ยวเราไปเข้าก้องน้ำก่อนนะ"เธอพูดเเล้วลุกพรวดขึ้นไปทำให้ผมมองตามก่อนจะวิ่งตามเธอไปเเต่เบลล์รั้งไว้

 

 

 

"ไปไหนค่ะ"

 

 

 

"มีธุระด่วยน่ะ"ผมรอบ

 

 

 

"เเต่เรายังไม่ได้ทานอะไรเลยนะค่ะ"

 

 

 

"ขอโทษเอาไว้วันหลัง เเล้วไอ้ธาม ถ้าว่างไปส่งเบลล์ด้วย ขอบคุณ"ผมรีบพูดเเล้วรีบวิ่งออกมาจากร้านทันที

 

 

 

คนตัวเล็กของผมหายไปไหน ผมมองไปทั่วห้างก่อนจะชะงักเพราะเห็นเธอกำลังจะเดินไปท้างเข้าหาง เธอจะไปไหน จะกลับเเล้วหรอ เเล้วทำไม โอ้ย ตอนนี้คำถามเต็มหัวของผมไปหมด ผมรีบวิ่งตามเธอไปทันที

 

 

 

หมับ!

 

 

 

ผมคว้าข้อมือของเธอไว้จนเจ้าของมือหันมามองอย่างตกใจทันที

 

 

 

"ปะป๋า"เธอพึมพรำ

 

 

 

"ไปไหนไหรครับ"ผมถามเธออย่างหอบๆ

 

 

 

"กลับบ้าน"เธอพูดพร้อมจะเเกะมือผมออก มให้ตายเถอะ ผมไม่ปล่อยหรอกนะ

 

 

 

"เเล้วจะกลับยังไง"ผมถาม

 

 

 

"เเท็กซี่เยอะเเละไป ปะป๋าหลล่อยสิ"เธอพูดเเล้วเเล้วมองมือผม

 

 

 

"ไม่ปล่อย โทโะไม่ให้ไป วันนี้เรายังไม่เคลียร์เลยนะ"ผมพูดเเล้วลากเธอไปที่รถ

 

 

 

"นี่ปะป๋า แก้วไม่ไปกับปะป๋านะ ปะป๋าไปรับเบลล์สิ"เธอพูดเเล้วพยายามยิ้อตัวเองไว้

 

 

 

"ไม่"ผมหันมาตอบเเล้วลากเธอต่อ ทำไมถึงได้ดื้อแบบนี้นะ!

 

 

"ๆม่เอา ปะป๋า เเล้วเบลล์จะกลับยังไง"เธอพูด 

 

 

"เกี่ยวอะไรกับเบลล์?"ผมถาม 

 

 

".."

 

 

"แก้วนั่นแหละ จะมากับไอ้ธามทำไมไม่บอกโทโมะ โทโมะเป็นห่วงมากแค่ไหนจะรู้รึเปล่า"

 

 

".."

 

 

"มาเเบบนี้จะให้โทโมะทำยังไง โทโมะจะบ้าตายอยู่เเล้วนะ"

 

 

".."

 

 

"ทำไมต้องแกล้งให้ใจโทโมะวุ่นวาย"

 

 

".."

 

 

"ทำไมต้องยิ้ม ทำไมต้องหัวเราะให้กับผู้ชายคนอื่น"

 

 

".."

 

 

"ทำไมแก้วไม่เคยรู้ว่า.."ผมกำลังจะพูดในสิ่งที่ผิดควรจะพูดมาตั้งรนานเเล้วเเต่คนตัวเล็กก็เอามือมาปิดปากผมเอาไว้ 

 

 

"โทโมะ.."เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อย 

 

 

".."

 

 

"ถ้าไปจะไปก็รีบเถอะ แก้วอยากพัหผ่อน"เธอพูด

 

 

".."

 

 

"มาสิค่ะ"เธอพูดพร้อมยิ้มให้ผม ผมก็ได้เเต่เดินตามเธอไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่จะไปไหนน่ะโทโมะ"เธอพูด

 

 

 

"ไปสารภาพบาป"ผมตอบเธอ

 

 

 

"ว้่าไงนะ ??"

 

 

 

"อย่าที่บอก"

 

 

 

".."

 

 

 

"ลงมาด้วยกันหน่อยได้มั้ย"

 

 

 

"ทำไมล่ะ ปะป๋าจะไปสารภาพบาปนิ"

 

 

 

"มาเถอะ"ผมพูดเเล้วจับมือให้เธอลงมาจากรถ

 

 

 

 

 

 

 

"มาเป็นบาทหลวงให้โทโมะหน่อยสิ"

 

 

 

"ห๊ะ"

 

 

 

"ขึ้นไปยืนสิ โทโมะจะสารภาพบาปเเล้ว"

 

 

 

"ให้แก้วเป็นหรอ ??"เธอพูดเพราะทำหน้า งง

 

 

 

"อื้อ"ผมพูดพร้อมพยักหน้า

 

 

 

"เอาจริงหรอ คิคิ"เธอูดขำ

 

 

 

"พ่อครับ"

 

 

 

"ว่าไงลูก คริคริ"

 

 

 

"ผมมีเรื่องจะมาสารภาพ"

 

 

 

"ว่ามาเลยลูก"

 

 

 

"ผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงครับ ผู้หญิงคนนั้นเค้าเป็นคนสวย น่ารัก ยิ้มเก่ง ขี้อ้อน แก้วเธอน่าหทม ปากที่อมชมพูดชวนให้ผมอยากจูบ มือนุ่มทำให้ผมอยากจับ เธออยู่ข้างๆบ้านผมตอนเด็ก เราสองคนเล่นด้วยกันตั้งเเต่จำความได้"

 

 

 

".."

 

 

 

"เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เราไม่ค่อยได้ห่างกัน พ่อครับ.."

 

 

 

".."

 

 

 

"สิ่งที่ผมจะมาสารภาพในตอนนี้คือผมแอบชอบ เพื่อนรัก จนสุดหัวใจ ผมรัก ผมรักเธอ"

 

 

 

"ปะ..ป๋า.."

 

 

 

"ผมหมดสิ่งที่จะสารภาพเเล้วครับ ผมต้องรีบไปหาคนคนนั้น คนที่่ครอบครองหัวใจของผมมานาน"

 

 

 

"..ฮึก.."

 

 

 

หมับ!

 

 

 

อยูเธอก็ดึงผมไปกอด ผมรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่ได้พูดสิ่งที่อยากจะพุดมานานออกไป ผมพูดออกไปเเล้ว เเละผมก็กลัวคำตอบที่เธอจะพูดออกมา เเต่ในเมื่อมันขนาดนี้เเล้วผมจะยอมรับ ไม่ว่าจะยังไง ไม่ว่าเธอจะชอบ หรือ ไม่ชอบผม ผมจะไม่ไปจากเธอเเน่นอน

 

 

 

"พ่อครับ ถ้าพอรู้พ่อโปรดบอกให้ผมรู้ได้มั้ยครับ ว่าเธอจะเกลียดผมมั้ย"

 

 

 

".."

 

 

 

"ผมคงทนไม่ได้ถ้าเธอจะเกลียดผม"

 

 

 

"..ฮึก..เลิกเล่นได้เเล้ว"

 

 

 

".."

 

 

 

"คนบ้าทำไมเป็นคนแบบนี้ แก้วเกลียดปะป๋าที่สุด"

 

 

 

".."

 

 

 

"..ฮึก..ทำไมมาพูดตอนนี้..ฮึก"เธอพูดเเล้วกอดผมอีกครั้ง

 

 

 

".."

 

 

 

".."

 

 

 

"แก้วมีใครเเล้วหรอ"ผมถามออกไป

 

 

 

"ใช่"

 

 

 

".."คำตอบของเธอมันทำให้ผมจุกเเละรับมไปทั้งตัว ผมทำอะไรไม่ถูก ผมเหมือนล้มทั้งยืน ผม..มาช้าไปงั้นหรอ

 

 

 

".."

 

 

 

"ใครหรอแก้ว"ผมพายายามเป่งเสียงออกมาให้ถึงที่สุก ตอนนี้ในหัวใจของผมมันท่วมำไปด้วยรน้ำตาอย่างเต็มเปี่ยม เเต่ผมต้องไม่ให้มันเอ่อล้นออกมาจากตาของผม ไม่ ต้องไม่ร้องสิ

 

 

 

"นาย วิศว ไทยานนท์"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

END...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จบเเล้วน้าาา ขอโทษที่หายไปนานนนะค่ะ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา