รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

  

 

 

          ฟางนั่งมองชุดแต่งงานสีขาวแสนสวยที่มีเพชรประดับอยู่รายรอบที่แขวนอยู่ตรงหน้า  ช่าง

สวยงามเหลือเกิน สวยจนเธอคิดว่ามันกำลังจะเป็นแค่ความฝัน  ฝันแสนสุขที่ไม่อยากจะตื่น  ใน

ที่สุดเธอก็จะได้แต่งงานกับเขา 

 

 

 

 

...เริ่มต้นจากการว่าจ้างให้เป็นคู่ควงกำมะลอ  แต่ตอนนี้....

 

...กำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวจริงๆ... 

 

.....แถมคุณหญิงโสภาไม่ขัดข้องเพราะว่าเข้าใจว่าหญิงสาวกำลังตั้งท้องหลานของท่านจริงๆ...

 

.....เหมือนฝันเลย ฝันที่กำลังจะเป็นจริงในอีกไม่ช้านี้  ตรงตามความฝันที่เคยวาดไว้ตอนเด็กๆ....

 

 

 

 

ก๊อก ก๊อก

 

 

 

“แก้ว ลืมอะไรหรอ เอ๊ะ คุณพิม”เสียงเคาะประตูดังขึ้น  ร่างบางชะงักคิดว่าเป็นแก้วที่มาเคาะประตู 

จึงเดินไปเปิด

 

 

 

“ใช่ ฉันเอง”  พิมแสร้งทำหน้าเศร้า

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

 

 

 

 

 

“ฉันมาแสดงความยินดีกับเธอนะฟาง”

 

 

 

 

 

“ยินดีกับฉัน?!?”หญิงสาวทำหน้างง แอบคิดไป หรือเธอจะทำใจได้แล้ว จะเลิกเป็นศัตรูกันแล้ว 

โลกนี้จะสวยหรูไปมั้งเนี่ย  แต่เอาเถอะไหนๆเธอก็มาดีแล้ว  ยังไงก็ดีด้วยแล้วกัน

 

 

 

 

 

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมากๆนะคะที่คุณมาแสดงความยินดีกับฉัน”

 

 

 

 

 

“เหรอถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอดีใจกับเธอล่วงหน้าอีกครั้งแล้วกันนะที่เธอจะได้สามีแก่คราวพ่อก็คราวนี้

แหละ  พวกแก จัดการพาตัวมันไป” พิมพูด แววตาร้ายกาจฟางถึงกับผงะ จู่ๆคนของพิมซึ่งเป็นชาย

หน้าเหี้ยมก็เข้ามา

 

 

 

 

 

“อย่านะ” หญิงสาวพยายามต่อสู้กระเสือกกระสนจะกลับเข้าห้อง  แต่ช้าไปเมื่อสองหนุ่มเข้าไป

กระชากแขนและโปะยาสลบ  ร่างบางร่วงหมดสติ

 

 

 

 

 

...พิมก้าวเข้ามาหัวเราะสะใจ...

 

 

 

 

 

“แกอย่าหวังว่าจะได้สมหวัง นังฟาง”

 

 

 

 

 

ฟึ่บ ตุบ

 

 

 

 

 

พิมเข้าไปในห้องคว้าชุดแต่งงานที่แขวนอยู่ปาลงพื้นด้วยความสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          คนของพิมอาศัยระหว่างที่แขกเหรื่อและเจ้าบ่าวกำลังฉลองอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ ช่วยกันนำ

ร่างหมดสติของฟางลงมา แต่ว่า...

 

 

 

 

 

“นั่นใครน่ะ เอ๊ะคุณฟาง พวกแกจะเอาคุณฟางไปไหน จะพาไปไหน” แก้วร้องโวยวายจะเข้าไปช่วย

ฟาง

 

 

 

 

 

ปัก!! เพล้งง

 

 

 

 

 

          เสียงแจกันร่วงลงพื้น แตกกระจาย  ร่างของแก้วโงนเงนใกล้หมดสติเพราะถูกฟาดจากด้าน

หลังอย่างแรง แต่หญิงสาวก็ยังไม่วายหันไปเห็นคนฟาด แม้สติใกล้ดับแล้ว แต่ก็ยังจำคนคนนั้นได้

ชัดเจน

 

 

 

 

...คุณพิม...

 

 

 

 

"เฮ้ย" พิมจะเข้าไปซ้ำกะจะเอาให้ตาย แต่เธอได้ยินเสียงของโทโมะและพวกเสียก่อน  หญิงสาว

จึงรีบวิ่งนำพาคนของเธอหลบหนีออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

ฉับ ฉับ สั้นนิดนึง [ คิดไม่ออก ]

มาอัพแล้วนะคะ สนุกกันไหมเอ่ย???

ขอโทษที่หายไป แต่ก็จะพยายามมาอัพให้บ่อยนะ

ขอบคุณทุกกำลังใจ และก็เป็นกำลังใจให้น้องบีมต่อไปด้วยนะคะ