รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

9.6

เขียนโดย BabyBeam

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.02 น.

  24 ตอน
  351 วิจารณ์
  37.89K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) ตอนที่ 24 บทส่งท้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

"แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ เราสองคนต่างกันมาก  มากจนฉันคิดไม่ออกว่าว่าเราสองคนจะ

ลงเอยด้วยกันแบบนั้นได้อย่างไร" 

 

 

 

 

"......" 

 

 

 

 

"......"

 

 

 

 

 

"เธอคิดผิดแล้วล่ะฟาง"

 

 

 

 

 

 

"?!?" ฟางงงกับคำพูดของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

"ก็เมื่อกี๊ ท่านแม่เป็นคนกำชับฉันเองว่าอย่าปล่อยผู้หญิงคนนี้ คนดีๆอย่างเธอให้หลุดมือไป"

 

 

 

 

 

"คุณหมายความว่า..." คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันจนจะเป็นโบว์

 

 

 

 

 

"ท่านแม่รู้เรื่องของเราทั้งสองคนตั้งแต่วันที่เราแต่งงานกันแล้วนะฟาง พอข่าวการแต่งงาน

ของฉันและเธอเผยแพร่ออกไป พวกรุ่นพี่ในกรุ๊ปทัวร์ของเธอก็เดินทางมาสารภาพผิดและ

อยากขอโทษเธอกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ท่านแม่เลยรู้แผนการณ์ของเราตั้งแต่ตอนนั้น

..." ชายหนุ่มพูดยาวแล้วหยุด หญิงสาวจึงเอ่ยถามทันที

 

 

 

 

 

"แล้วไงต่อคะ" ฟางยังกังวลใจไม่หาย

 

 

 

 

 

"ท่านรู้แล้วแต่ไม่กระโตกกระตาก รอว่าเธอจะยอมสารภาพความจริงหรือเปล่า  แล้วเธอก็

สารภาพ เธอกล้าหาญมาก ความกล้าหาญและความเสียสละของเธอทำให้ท่านแม่ยอมรับ

ในตัวเธอ"

 

 

 

 

 

"..." ฟางยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

"ฟาง เธอจะยอมแต่งงาน ยอมเป็นเจ้าสาวในชีวิตจริงฉันได้ไหม" ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวแล้ว

คุกเข่าลง

 

 

 

 

 

"ได้ค่ะ ฉันยินดีเป็นเจ้าสาวในชีวิตจริงของคุณ" หญิงสาวพูด ชายหนุ่มลุกขึ้นมากอดหญิงสาวแน่น

 

 

 

 

 

"ฉันสัญญานะฟาง ว่าจะรักเธอคนเดียว  เธอจะเป็นเจ้าหญิงในดวงใฉันตลอดไป  ฉันสัญญา"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

10 ปีต่อมา 

 

 

 

 

 

"ลูกปราง ระวังล้มนะคะลูก" ฟางพูดกับลูกสาวที่กำลังวิ่งเล่นในสนาม

 

 

 

 

 

"ค่ะ แม่ฟาง" เด็กน้อยหันมายิ้มให้กับมารดาของตน แล้ววิ่งเล่นต่อไป

 

 

 

 

 

"ว้าย" จู่ๆปรางก็เกิดลื่นล้ม แต่ก็มีคนมารับไว้ได้

 

 

 

 

 

"ระวังหน่อยนะครับน้องปราง ผมเป็นห่วงนะ" เด็กชายอายุไล่เลี่ยกันได้มารับแล้วพูดกับเด็กน้อย

 

 

 

 

 

"เห็นไหม ซุ่มซ่ามอีกแล้วนะ อ้าว เควิน แม่แก้ว พ่อโมะล่ะครับ" ฟางบ่นกับลูกแล้วหันไปหาเควิน

ซึ่งเป็นลูกของแก้วและโทโมะ

 

 

 

 

 

"เห็นว่าไปซื้อของนะครับ คงจะมาครับ" หนุ่มน้อยพูด ฟางลูบหัวทั้งสองอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

"ฟาง ป๊อปหิวข้าว" ป๊อปปี้เพิ่งกลับมาจากการสมนาคุณก็ตะโกนเสียงดัง

 

 

 

 

 

"พูดเสียงดัง ลูกตกใจหมดแล้วนะคุณป๊อป" ฟางหันมาดุป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ขอโทษครับคุณแม่ แล้วก็เลิกเรียกคุณได้แล้ว 10 ปีแล้วนะ มีลูกอีกสักคนไหม" ป๊อปหันมากระ

ซิบฟาง ทำให้หญิงสาวหน้าแดงซ่าน

 

 

 

 

 

"ไม่เอาแล้วค่ะ" หญิงสาวส่ายหน้าไปมา

 

 

 

 

 

"ผมจะเอา ปรางครับ อยากมีน้องมาเล่นกับลูกไหมครับ"

 

 

 

 

 

"อยากค่ะ น้องผู้ชายเลยยิ่งดี" ปรางพูด ป๊อปปี้หันขวับมาทางฟาง ทำให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือก

 

 

 

 

 

"ว้าย คุณป๊อป ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะคะ" ฟางตกใจเมื่อชายหนุ่มอุ้มตัวเองขึ้น เธอดิ้นจนหมดแรง

 

 

 

 

 

"เราไปต่อกันบนห้องนะ ลูกอยากได้น้อง เดี๋ยวพ่อจะปั๊มน้องอย่างสมใจเลย" ป๊อปปี้ยิ้ม แล้วพาฟาง

ขึ้นไปบนห้อง

 

 

 

 

 

 

 

เย้ จบแล้วว ไรท์ดีใจ 

ติดตามเรื่องใหม่ของไรท์ด้วย 

เรื่องอดีตร้ายแรงแค้น ติดตามด้วยนะคะ

ไปละ บายๆๆ วันนี้วันเกิดไรท์เลยอยากแต่ง

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา