รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

 

 

 

 

“คุณฟางพูดถึงขนาดนั้นเลยหรือครับ” โทโมะอึ้งไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะกล้าทำอะไรแบบนี้ด้วย ก็

หน้าตาของเธออกจะอ่อนหวานจิ้มลิ้มพริ้มเพราขนาดนั้น ไม่น่าเชื่อว่าจะทำเอาเสือใหญ่อย่างท่าน

ป๊อปหงอยลงไปได้

 

 

 

 

 

“ใช่เธอน่ากลัวมาก นี่ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย ฟางเป็นผู้หญิงที่แปลกมาก ไม่เหมือน

กับผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตของฉันแม้แต่คนเดียว” เขาพูดจากใจและประทับใจในตัวหล่อนมากยิ่งขึ้น

และที่สำคัญถ้าเอาชนะผู้หญิงคนนี้แล้วกำหราบเธอให้อยู่นั้นย่อมเลิศเลอและน่าภูมิใจมากแน่ๆ

 

 

 

 

 

“เธอเป็นแบบนี้แล้วท่านป๊อปยังคิดจะสนใจอยู่อีกหรือเปล่าครับ”โทโมะเหล่มองเจ้านายหนุ่มแล้ว

แกล้งถาม

 

 

 

 

 

“แน่นอนสิยิ่งเธอดุ หนี ไม่ชอบขี้หน้าฉันมากเท่าไร ฉันก็ยิ่งถูกใจ คอยดูให้ดีนะ ฉันนี่แหล่ะจะเป็นผู้

พิชิตใจผู้หญิงคนนี้ให้ได้ ฉันจะสยบความน่ากลัวของเธอให้ได้คอยดู”

 

 

 

 

          โทโมะมองเจ้านายแบบขำๆ  ไม่เคยเห็นชายหนุ่มกระตือรือร้นแบบนี้นานแล้ว คิดไปก็น่า

สนุกดีเหมือนกัน ชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์กับสาวไทยผู้ถือตัว ดูสิว่าใครจะเป็นคนชนะ และแล้ววันงานก็มา

ถึงแก้วรับหน้าที่สอนเกี่ยวกับกิริยามารยาทของสังคมชั้นสูงให้แก่ฟางตั้งแต่ต้น แต่คราวนี้แก้วต้อง

พ่วงหน้าที่เสริมด้วยการเป็นช่างแต่งหน้าทำผมให้ ส่วนเรื่องชุดและเครื่องประดับ ป๊อปเป็นคนหามา

ด้วยตนเอง เป็นเดรสเกาะอกประดับคริสตัลสีเงิน พร้อมด้วยเครื่องประดับเป็นสร้อยเพชร ด้วยความที่

ฟางเป็นสาวหวานอยู่แล้ว ยิ่งได้แต่งตัวแบบนี้ยิ่งสวยขึ้นไปอีก ขนาดแก้วที่เห็นเธอเป็นคนแรก แก้ว

ยังตะลึงจนฟางเรียกตั้งหลายรอบ  แล้วคนอื่นๆล่ะจะเป็นอย่างไร

 

 

 

 

 

“เป็นอย่างไรบ้างแก้วพอไปได้ไหม” ฟางเห็นแก้วมองจึงถามด้วยความไม่สบายใจ ต้องยอมรับว่า

งานในคืนนี้ทำให้เธอหวาดหวั่นมาก ไม่อยากให้แผนแตก ไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องอับอายขายขี้

หน้า

 

 

 

 

 

“พอจนล้นแล้วค่ะคุณฟาง คืนนี้คุณสวยมาก ฉันเชื่อเลยนะคะว่าคืนนี้คุณฟางต้องเป็นเจ้าหญิงที่เด่น

ที่สุดของงานแน่ๆ” แก้วพูด ฟางยิ้มเขิน และเมื่อเธอเดินลงมาก็ทำเอาหัวใจของชายหนุ่มแทบจะ

หยุดเต้นกับความสวยของเธอ

 

 

 

 

 

“คุณสวยมากจริงๆครับ” โทโมะชื่นชม  ฟางเขิน ยิ่งเห็นชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์มองไม่วางตาแบบนี้ ก็ยิ่ง

ร้อนผ่าวไปทั่วร่างกาย

 

 

 

 

 

“ครั้งนี้เธอทำได้ดีมากจริงๆ” ชายหนุ่มหันไปชื่นชมแก้ว แก้วยิ้มค่อมศีรษะรับคำชมด้วยความเต็มใจ

 

 

 

 

 

 

“ได้เวลาออกงานแล้วเจ้าหญิงของฉัน” เขาจะเดินหาหญิงสาวแล้วเอ่ย เธอเอียงอายหลบสายตา

ก่อนจะตั้งสติส่งมือบางไปให้เขา  รู้สึกร้อนวูบวาบยามที่ปลายนิ้วสัมผัสกับฝ่ามือหนา เขาและเธอ

มองตากัน เกิดความหวั่นไหวขึ้นมาในใจ แม้จะเก็บอาการได้ดีแค่ไหน แต่มันก็ยังคงถ่ายทอดออก

มาผ่านดวงตาของทั้งคู่อยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          งานเลี้ยงต้อนรับคณะทูตจากประเทศต่างๆได้ถูกจัดขึ้น แขกผู้มีเกียรติมีชื่อเสียงตบเท้าเข้า

มาร่วมงานกันอย่างแน่นขนัดและหนึ่งในจำนวนนั้นคือคุณหญิงโสภาผู้มั่งคั่ง และที่ขาดไม่ได้ เศรษฐี

กวินกับลูกสาวคนสวยนามว่าพิม เธอมางานด้วยชุดเดรสสีสวยประดับคริสตัลสีเงิน เธอฉีกยิ้มเชิด

หน้า โพสท่ามาดมั่นให้กับสื่อมวลชนด้วยความมั่นใจว่าเธอจะสวยกว่าผู้หญิงทุกคนในงาน

 

 

 

 

 

 

          ทันใดนั้นก็เกิดกระแสฮือฮา สื่อมวลชนต่างก็ผละจากพิมวิ่งกรูกันออกไปหน้างาน ก่อนที่ร่าง

สูงใหญ่จะก้าวเข้ามาในงานพร้อมสาวสวยคนหนึ่ง ชุดของเธอก็เหมือนกับพิม แต่เพราะเธอหน้าใหม่

สวยใสกว่าเพิ่งออกงานเป็นครั้งแรก บวกกับกระแสที่ควงท่านป๊อปออกงานแบบนี้กระแสความสนใจ

จึงพุ่งเป้าอย่างจัง เธอจึงขโมยซีนไปได้

 

 

 

 

 

          พิมไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอหมุนตัวกลับเข้าไปงาน ตั้งใจจะไปฟ้องคุณหญิงโสภาแต่บังเอิญ

เหลือบไปเห็นเศรษฐีกวินผู้เป็นบิดาซึ่งท่านกำลังตกอยู่ในอาการตะลึงหลงรูปโฉมของสาวงามที่เคียง

คู่กับท่านป๊อปเสียก่อน  เธอรู้ว่าบิดาเจ้าชู้มากรัก แต่ก็ไม่ชอบใจเลยที่ท่านจะหลงใหลได้ปลื้มกับมาร

หัวใจคนี้ เธอกลับไปกระชากแขบิดา

 

 

 

 

 

“ท่านพ่อ มากไปแล้วนะคะ” เธอตะคอกเตือนสติท่านด้วยเสียงเครียดและห้วน

 

 

 

 

 

“โธ่พิมขำๆน่าลูก” กวินชะงักแล้วยิ้มแห้งๆ

 

 

 

 

 

“แต่ลูกไม่ขำด้วย ที่ผ่านมาท่านพอจะชื่นชอบนางใดลูกไม่เคยว่า แต่ต้องไม่ใช่คนนี้ ไม่งั้นลูก

อาละวาดบ้านแตกแน่” พิมขู่ด้วยสายตาจริงจังก่อนจะเดินไปหาคุณหญิงโสภา ผู้เป็นบิดดามองตาม

ไปอย่างไม่สนใจพอลูกสาวไปแล้วก็กลับมาให้ความสนใจกับสาวสวยต่อ เมื่อพิมเล่นงานนพ่อเสร็จ

ก็มาหาคุณหญิงโสภา ฝ่ายนั้นกำลังสนทนากับคนรู้จักจึงยังไม่ได้รู้ว่าลูกชายมาถึงในงานแล้ว

 

 

 

 

 

“ท่านป้าคะ ขอเวลาสักครู่นะคะ” พิมขยับเข้าไปหาคุณหญิงก่อนจะกระซิบบอก

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปมาแล้วค่ะท่านป้า”

 

 

 

 

 

 

“มาแล้วหรือ แล้วอยู่ตรงไหนล่ะจ้ะทำไมป้าไม่เห็น”

 

 

 

 

 

‘ก็แกมัวจ้อในเรื่องไร้สาระน่ะสิอีแก่ ถึงได้มองไม่เห็น’ พิมคิดในใจแต่พูดออกไปว่า

 

 

 

 

 

“ก็สมควรหรอกค่ะที่ท่านป้าจะไม่เห็นเพราะพี่ป๊อปพาผู้หญิงคนหนึ่งมาด้วยค่ะ นักข่าวล้อมทำข่าว

ใหญ่เลย อยู่ตรงนั้นไงคะ” พิมชี้นิ้วออกไป

 

 

 

 

 

“ถ้าอย่างนั้นหนูไปกับป้า ไปประกาศให้ผู้หญิงคนนั้นทราบไปเลยว่าหนูเป็นใคร และอยู่ในฐานะ

อะไร”  นางยอมรับไม่ได้ ผู้หญิงที่จะเป็นลูกสะใภ้ต้องมีหนูพิมคนเดียวเท่านั้น จึงลากหญิงสาวออก

ไป  พิมลอบยิ้มแกล้งทำเป็นขัดขืนแต่ยอมตามไป

 

 

 

 

 

“มาจนได้นะป๊อปปี้” คุณหญิงพูดด้วยน้ำเสียงห้วน  ฟางชะงักดูออกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร รีบพนม

มือไหว้ คุณหญิงมองแม้จะอดชื่นชมไม่ได้ว่าลูกชายตาแหลมคมสามารถคว้านางฟ้ามาเป็นคู่ควงได้

แต่ไม่ว่าอย่างไรท่านก็ไม่ชอบอยู่ดี ท่านมองด้วยสายตาเหมือนนอยากกินเลือดกินเนื้อ ไม่ต่างกับ

พิมที่ยืนข้างๆท่าน

 

 

 

 

 

“เป็นคนไทยสินะ”

 

 

 

 

 

“ค่ะ” ฟางตอบด้วยเสียงนุ่ม สุภาพและพยายามทำใจสงบเสงี่ยม ป๊อปปี้รีบแนะนำตัวให้รู้จัก

 

 

 

 

 

“เธอชื่อฟางครับท่านแม่  นี่ท่านแม่ของฉันเองฟาง แล้วนี่ก็พิม..เป็น”

 

 

 

 

 

“เป็นคู่หมั้นของลูกชายของฉัน” คุณหญิงพูดแทรก จงใจพูดให้รู้กันไปเลย แต่หญิงสาวสวยไม่

สะทกสะท้าน

 

 

 

 

 

“ได้ยินแบบนี้แล้ว เธอไม่คิดจะละอายใจบ้างหรออย่างไรฟาง ที่เธอควงคือคู่หมั้นของฉันนะ” พิม

แสดงตัวต่อหน้าสื่อ ทำให้ป๊อปปี้ไม่ค่อยพอใจ

 

 

 

 

 

“ก็แค่คู่หมั้นนี่คะ ไม่เห็นจะแปลกอะไรในเมื่อยังไม่ได้แต่งงานกันฉันมีสิทธิ์ อ๋อ ไม่สิ ต่อให้แต่งแล้ว

ก็ยังมีสิทธิ์เพราะถ้าผู้ชายจะไม่เอาต่อให้อยู่ด้วยกันมานาน ร่วมทุกข์สุขมานานแค่ไหน

สุดท้ายก็ต้องเลิก”

 

 

 

 

 

“สามหาว เธอกล้าดียังไงมาว่าหนูพิมอย่างนี้”  คุณหญิงพูด

 

 

 

 

 

“ฉันเปล่านะคะคุณหญิง ทุกคนก็เห็นว่าฉันไม่ได้ว่าอะไรร้ายแรงเลย เพียงแต่อธิบายให้คุณพิมทราบ

จะได้ยอมรับสัจธรรมการมีชีวิตคู่ก็เท่านั้นเอง”

 

 

 

 

 

“เธอมันร้ายกาจ ชั้นต่ำ”

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะท่านป้า นังนี่มันชั้นต่ำ น่ารังเกียจที่สุด”

 

 

 

 

 

“ใช้อะไรเป็นตัวตัดสินว่าคนต่ำหรือสูงคะ สมองหรือว่าภาพมายาจอมปลอม ถ้าเป็นอย่าง

แรกก็ดีค่ะแต่ขออย่าเป็นอย่างที่สองเลยนะคะ เพราะมันกำลังแสดงออกมาว่าคนพูดไร้ซึ่งมันสมอง

พูดอะไรไม่คิด ไม่ได้เป็นผู้ดีมีระดับจริงๆ เหมือนกับที่ภาพลักษณ์อยากให้เป็น ขอตัวก่อนนะคะ

ท่านนป๊อปขาไปข้างในกันเถอะค่ะ ฉันกระหายน้ำมากเลยอยากดื่มสักแก้วไปนะคะ” ฟางพูดแล้วส่ง

ยิ้มให้พิมกับคุณหญิงโสภาก่อนจะคล้องแขนลากร่างสูงเข้างาน

 

 

 

 

 

[ฉับ ฉับ]

ไรท์ขอตัดก่อนนะ

ตอนนี้ ฟาง She แรงส์มาก  เอาทั้งคู่เงิบรับประทาน

เม้นให้เค้าด้วยน้าาา ไม่เม้นงอน

ปล. ตอนหน้าอัพช้านิดนึงนะ ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่าน ผิดพลาดประการใดก็

เม้นได้เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ