รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

50% ตามหลัง 

 

 

 

 

          คุณหญิงโสภาลากลูกชายมายังห้องของส่วนตัวของโรงแรม  ก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียง

โกรธ

 

 

 

 

“มันเรื่องอะไรกันป๊อป นังผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”

 

 

 

 

“ผมก็แนะนำให้ท่านแม่รู้จักแล้วนี่ครับ เธอชื่อฟางเป็นคนรักของผม”

 

 

 

 

“ไม่ได้ แม่ยอมรับไม่ได้ ผู้หญิงที่แกจะต้องแต่งงานด้วยต้องมีหนูพิมคนเดียวเท่านั้น”

 

 

 

 

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องแสดงความเสียใจด้วยนะครับท่านแม่ เพราะผู้หญิงที่ผมจะแต่งงานด้วยมีเพียง

ฟางเท่านั้น” เขายิ้ม

 

 

 

 

“ป๊อปปี้” คุณหญิงกระชากเสียง

 

 

 

 

“ยังมีอีกอย่างที่คุณแม่ไม่รู้  ตอนนี้ฟางกำลังตั้งท้องลูกของผมครับ” เขาพูดออกไป เพราะมี

เพียงทางนี้ทางเดียวที่จะทำให้มารดาของเขายอมยุติความต้องการของตนเองได้ อย่างน้อยก็สัก

ระยะหนึ่ง

 

 

 

 

“ว่าไงนะ นี่แกกับมัน...”  คุณหญิงโสภาตะลึง

 

 

 

 

“ใช่ครับ ผมกับฟางเราเป็นสามีภรรยา  แล้วเรากำลังจะมีลูกด้วยกัน” เขาพูด

 

 

 

 

“ไม่ เป็นไปไม่ได้” คุณหญิงตวาด

 

 

 

 

“มันเป็นไปแล้วครับท่านแม่ ถึงแม้ท่านแม่จะโกรธเกลียดเราสองคนแค่ไหน แต่ขอให้ผมคิดถึงหลาน

ในไส้สายเลือดของท่านแม่ด้วย  และผมขอบอกให้ท่านแม่รู้เลยว่า ผมจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิง

คนนั้นเป็นอันขาด ขอตัวล่ะครับ”  ชายหนุ่มเดินออกไป ผู้เป็นมารดากรีดร้องด้วยความคับแค้นใจ

 

 

 

 

 

 

 

          ร่างสูงเดินเข้ามาในงาน พิมเหลือบไปเห็นรีบปรี่เข้าไปหา  แต่เขามองชิ่งผ่านหน้าของเธอ

ไป  ชายหนุ่มตรงไปหาฟาง

 

 

 

 

“ฟาง” เขาเรียกเธอ ก่อนจะคว้ามือบางเอาไว้

 

 

 

 

“....”

 

 

 

 

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” หญิงสาวทำหน้างง กำลังจะถูกเขาลากออกไป แต่เสียงของคุณหญิงโสภา

ดังขึ้นมา

 

 

 

 

“จะรีบไปไหนตาป๊อป”

 

 

 

 

“ดึกมากแล้วครับ ผมจะพาฟางกลับ ได้เวลาที่เธอต้องพักผ่อนแล้ว”  ร่างสูงหันไปมองหน้ามารดา

 

 

 

 

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปพักผ่อนที่คฤหาสน์ของเรา...” คุณหญิงพูด  ทุกคนอึ้ง โดยเฉพาะฟางกับพิม ว่าที่

คู่หมั้นสาวที่ท่านหมายมั่นปั้นหม้อ แฮ่ ปั้นมือ (เล่นนิดนึง)  ไว้ตั้งแต่แรกร้องถาม

 

 

 

 

“ท่านป้า นี่มันหมายความว่ายังไงคะ” 

 

 

 

 

“เอาไว้ป้าจะอธิบายให้ฟังทีหลังนะพิม ไปป๊อปฟาง แม่จะกลับแล้ว”  ท่านมองพิมด้วยความสงสาร

และเห็นใจ

 

 

 

 

“แต่ฉันไปไม่ได้หรอกค่ะ  ฉัน ฉัน ยังมีข้าวของที่จะต้องกลับไปเอา”

 

 

 

 

“เรื่องนั้นเธอไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวฉันให้คนของฉันกลับไปเอาของส่วนตัวของเธอมาให้”

 

 

 

 

“เอ่อ แต่...” ฟางอึกอัก ก็ไม่ได้เตรียมกันไว้ว่าจะไปถึงขั้นนี้นี่นา  ขืนไปพักคฤหาสน์หลังเดียวกับ

ท่าน ความก็แตกสิ ถึงตอนนั้นเธอเองที่จะต้องลำบาก

 

 

 

 

“ไม่มีแต่  กลับไปกับฉัน  จำไว้ริอาจคบหากับลูกชายของฉัน  ฉันสั่งอะไรก็ต้องได้อย่างนั้น”  คุณ

หญิงเสียงห้วนเต็มไปด้วยอำนาจเกรงขาม

 

 

 

 

 

 

[ฉับ ฉับ]

ตามฉบับไรท์

 

เอาแล้วไงป๊อปบอกว่าฟางท้อง แต่เจ้าตัวยังไม่รู้อะไรเลย

 

อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง แล้วแม่ยายของเธอจะทำอะไรเธอหรือไม่

 

 

ขอโทษด้วยน้าา กะจะอัพเมื่อวานแต่แม่แย่งเล่น แงๆ 

ขอกำลังใจจากนักอ่านที่รักเค้าและรักเรื่องนี้ ช่วยเม้นด้วยนะคะ