Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกฟาง”กษัตริย์Kzใต้โผกอดลูกสาวเมื่อฟางกลับมาและทำแผลเสร็จ

 

 

 

 

“เสด็จพ่อ พี่หยิงเพคะ พี่หญิงร่วมมือกับท่านรัฐมนตรีจะโค่นล้มราชวงค์ และจะฆ่าลูก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“แล้วพี่หญิงล่ะลูก”กษัตริย์Kzใต้ถาม

 

 

 

 

 

“พี่หญิงสู้ขัดขืนทหารของเราเพคะ เลยถูกหญิงตกหน้าผา สิ้นแล้ว”ฟางพูดทั้งน้ำตากอดบิดาแน่น

 

 

 

 

 

“มันคงเป็นเรื่องของเวรกรรมสินะลูก แต่ไม่เป็นไรแล้วล่ะที่ลูกรอดมาได้แบบนี้”กษัตริย์kzพูด

 

 

 

 

“ลูกรอดมาได้ก็เพราะป๊อปปี้ช่วยลูกเพคะ จริงสิป๊อปปี้”ฟางที่กอดบิดาแล้วนึกถึงป๊อปปี้ที่ถูกหามไป

ทำการรักษาเช่นเดียวกับเขื่อนก็รีบลงไปหาป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ เขื่อน นายฟื้นขึ้นมาสิ ชั้นจะบ้าตายอยู่แล้ว”เมื่อเข้าไปในห้องพบว่าเฟย์นั่งข้างเตียงของเขื่อน

ที่นอนสลบอยู่บนเตียงแล้วร้องไห้ไม่ยอมหยุด ฟางเดินไปแล้วเห็นอีกเตียงที่มีกราฟและพ้อยท์นั่ง

เฝ้าป๊อปปี้ที่สลบอยู่ ทันทีที่ฟางเห็นคนรักถูกพันแผลนอนบนเตียงก็น้ำตาไหล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ป๊อปปี้ นายอย่าเป็นอะไรนะ ฟื้นขึ้นมาพูดกับเราสิ”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นทำให้

กษัตริย์Kใzต้และคนในห้องตกใจมาก

 

 

 

 

 

 

“ลูกหญิง ทำอะไรน่ะ ลุกขึ้นมาลูกทำแบบนี้มันไม่ดีนะ”กษัตริย์Kzใต้รีบดึงลูกสาว

 

 

 

 

 

 

“ไม่เพคะ เค้าต้องเจ็บเพื่อลูก เค้าเสี่ยงชีวิตเพื่อลูก มันจะไม่ดีตรงไหน เมื่อคนๆนี้พึ่งจะช่วยKzใต้

ของเรามานะเพคะ”ฟางพูดและไม่ยอมปล่อยป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นพ่อจะให้ลูก ดูแลจนกว่านายป๊อปปี้จะหายดี แล้วเราจะเริ่มพิธีดูตัวกับคุณชายลูกขุนนางใน

วัง”กษัตริย์Kzใต้ยื่นคำขาดแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าตามชีวิตจริง ก็จริงอย่างที่เสด็จพ่อองค์ตรัสนะเพคะ สามัญชนธรรมดาแถมไม่ใช่ชาวKzใต้อีก

การที่องค์หญิงเป็นองค์หญิงรัชทายาทแล้วมารักกับคนธรรมดา มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วเพคะ”พ้อยท์

พูด

 

 

 

 

 

 

“ทำไม การที่เรารักใครสักคน แล้วเค้ามีบางอย่างที่ขาดหายไป แต่เค้ามีใจที่รักเราจริง เสียสละทำ

ทุกอย่างเพื่อปกป้องเรา แค่นี้มันก็รักกันไม่ได้หรอพ้อยท์”ฟางพูดเสียงสั่น เพราะเธอรู้ดีว่าเธอไม่มี

วันรักกับป๊อปปี้ได้ เพราะป๊อปปี้เองไม่ใช่ชาวKzใต้ ตามกฏของที่นี่ต้องแต่งงานแค่ชาวKzใต้เท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”เขื่อนลืมตาตื่นมาเห็นเฟย์ฟุบหลับข้างๆตัวเองก็เรียก

 

 

 

 

 

“เขื่อน เขื่อนฟื้นแล้ว”เฟย์ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เขื่อนฟื้นก่อนจะรีบพยุงเขื่อนลุกนั่ง

 

 

 

 

 

“คนอื่นล่ะเป็นยังไงแล้วนี่ไอ้ป๊อปล่ะ พี่กราฟล่ะไปไหนกันหมด”เขื่อนรีบถามถึงคนอื่น

 

 

 

 

 

 

“นี่ ช่วยสนใจตัวเองสัก10นาทีหน่อยได้มั้ยเขื่อน ตัวเองเองก็ถูกยิงอยู่นะ แล้วก็ไม่ใช่เบาๆด้วยเล่น

หลับไปตั้งวันนึงแบบนี้ ฮึก ช่วยห่วงตัวเองบ้างได้มั้ย”เฟย์ทุบไหล่เขื่อนทีนึงแล้วดุก่อนจะสะอึก

สะอื้นออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ทำให้เธอเสียน้ำตาอีกแล้วน่ะ”เขื่อนพูดแล้วกอดเฟย์ไว้หลวมๆ

 

 

 

 

 

 

“นายอย่าทำแบบนี้อีกนะ ถ้านายเป็นอะไรไปชั้นจะอยู่ยังไง”เฟย์ร้องไห้จนตาบวมเพราะกลัวเขื่อนจะ

เป็นอะไรไป เขื่อนทำให้เธอต้องกลายเป็นคนอ่อนแอทุกครั้งเสมอ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นสัญญาชั้นจะไม่ทำอะไรบ้าๆอีกแล้วและก็จะไม่ทำอะไรให้เธอต้องเสียใจอีก เพราะต่อไปนี้ชั้น

จะดูแลเธอเองนะเฟย์”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“นะ นายหมายความว่ายังไง เพราะตอนนั้นนายยังอยากผลักไสไล่ชั้นไปอยู่เลย”เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

“ตอนนั้นมันเป็นความผิดชั้นเองล่ะที่ปิดบังความรู้สึกตัวเองในหัวใจ เพราะชั้นแคร์ความรู้สึกไอ้ป๊อ

ปมันจนทำร้ายจิตใจเธอหลายครั้ง เฟย์เธอให้อภัยชั้นได้มั้ย ให้อภัยผู้ชายโง่ๆคนนี้ได้มั้ยเฟย์ ให้

โอกาสชั้นได้ดูแลเธอจะได้มั้ย”เขื่อนเอื้อมมือมากุมมือเฟย์แล้วพูด เฟย์น้ำตาไหลออกมาด้วยความ

ดีใจ

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เคยโกรธนายเลยเขื่อน สัญญากันแล้วนะว่าจะดูแลกัน”เฟย์พูดออกมาก่อนจะเลื่อนหน้า

เข้าไปใกล้แล้วจูบเขื่อนอย่างอ่อนโยน“อืม”ป๊อปปี้ค่อยๆขยับตัวลืมตาตื่นในหลายวันต่อมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ป๊อป ป๊อปฟื้นแล้ว ค่อยๆนะ”กราฟที่เข้ามาในห้องกับพ้อยท์ก็พูดอย่างดีใจและประคองป๊อปปี้

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อป ค่อยยังชั่วนะคะที่ไม่เป็นอะไรมาก รู้มั้ยคะว่าคุรเองสลบไปตั้ง3วันแน่ะ คุรเขื่อนน่ะแค่สลบ

วันเดียว ตอนนี้คุณเฟย์พาคุณเขื่อนไปเดินเล่นรอบๆวังแล้วค่ะ”พ้อยท์พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วฟางล่ะครับ เอ่อ องค์หญิงฟางล่ะครับ”ป๊อปปี้รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกสาวเราก็ไปดูตัวกับลูกขุนนางในวังน่ะสิ เจ้าถามทำไม”กษัตริย์Kzใต้เดินเข้ามา ทำให้พ้อยท์

และกราฟเหวอเพราะจริงๆแล้ว ฟางกำลังอบขนมอยู่กับแม่ครัวที่ห้องครัว

 

 

 

 

 

“เอ่อ หม่อมชั้นก็แค่อยากรู้ว่าองค์หญิงปลอดภัยดีรึเปล่าพะยะค่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ลูกหญิงปลอดภัยดีและก็ดีกว่านี้มากเพราะในอนาคตลูกหญิงจะต้องอภิเษกกับชายที่อยู่Kzใต้

เหมือนกัน มีฐานะเพียบพร้อมเท่ากัน คนที่ไม่ใช่เจ้า”กษัตริย์Kzใต้พูดทำให้ป๊อปปี้ซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

“เรารู้ว่าตอนนี้ฟางรักเจ้ามาก เพราะมันคือความรักแบบเด็กวัยรุ่นชายหญิงทั่วไป แต่เมื่อจะต้อง

ปกครองที่นี่ ฟางก็ต้องเจอคนที่ดีกว่า เรารู้ความรู้สึกนั้นว่าเจ้ารักลูกเรา แต่เราเชื่อว่าเจ้าเป็นคนดี

พอที่ไม่ยอมให้คนที่รักลำบากใช่มั้ย”กษัตริย์Kzใต้พูด

 

 

 

 

 

 

“ในฐานะกษัตริย์ข้าตอบแทนเจ้าที่เจ้าชีวิตลูกเราและช่วยชาวเราไว้ได้ เงินเท่านี้ถ้าตีเป็นเงินไทยมัน

มีมากมายมหาศาล แต่ถ้าฐานะพ่อ ชั้นคงตอบแทนเจ้าไม่ได้”กษัตริย์kzใต้พูดจบก็เดินออกไป

ป๊อปปี้นั่งมองถุงทองคำแท่งถุงโตตรงหน้าและนิ่งคิดถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ องค์หญิงควรจะต้องเจออนาคตที่ดีกว่านี้ ไม่ใช่มาอยู่กับสามัญชนอย่างเรา”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิง”แม่ของกู้ดดี้พูดเมื่อแก้วเดินเข้ามาหาเธอ

 

 

 

 

“แม่ไม่ต้องไหว้หนู เดี๋ยวหนูอายุสั้นเอานะจ้ะ”แก้วรีบห้ามแล้วก้มลงกราบแม่

 

 

 

 

“แต่องค์หญิงอยู่สูงกว่าหม่อมชั้น ทำแบบนี้มันไม่ควรนะเพคะ”แม่กู้ดดี้พูด

 

 

 

 

 

 

“แต่แม่ก็เลี้ยงดูหนุ ให้ชีวิตใหม่กับหนู ถ้าไม่ได้แม่แก้วก็คงไม่มีชีวิตรอดจนทุกวันนี้ บุญคุณครั้งนี้มี

มากมายเกินที่แก้วจะตอบแทนก็ตอบแทนไม่หมด”แก้วพูดออกมาก่อนจะป้อนข้าวให้แม่กูดดี้และ

พูดคุยกัน

 

 

 

 

 

“พิม จะไปไหนน่ะรอเราก่อน”แก้วออกมมาจากห้องแม่ก็รีบเรียกพิม

 

 

 

 

 

“หม่อมชั้นผิดไปแล้วเพคะที่เคยคิดร้ายกับองค์หญิง อย่าทำร้ายหม่อมชั้นเลยนะเพคะ”พิมรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“เราจะทำร้ายเพื่อนของเราทำไมล่ะ พิมน่ะเป็นเพ่อนที่ดีของเราเลยนะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“นี่องค์หญิงไม่โกรธหม่อมชั้นรึเพคะ”พิมถามเพราะเมื่อก่อนเธอเคยหวงโทโมะจากแก้ว

 

 

 

 

 

“ไม่โกรธ ก็เราเป็นเพื่อนกันนินา”แก้วพูดจบทำให้พิมยิ้มออกมาก่อนทั้ง2จะเดินกันมาที่ห้องหนังสือ

 

 

 

 

 

“อุ้ย จะอายทำไมล่ะคะตรงนี้ล่ะกำลังดี”เสียงของกู้ดดี้ดังขึ้นตรงห้องน้ำชั้น3ก่อนถึงห้องหนังสือ

ทำให้แก้วและพิมชะงักก่อนจะเดินไปตรงหน้าห้องน้ำและเห็นเงาของคน2คนกำลังนัวเนียกันตะคุ่มๆ

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

เมื่อแก้วเปิดประตูออกมาก็ตกใจเมื่อเห็นกู้ดดี้กำลังนัวเนียโทโมะและสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยทั้งคู่และ

ที่สำคัญตรงแก้มโทโมะมีรอยลิปสติกกู้ดดี้เต็มไปหมด

 

 

 

 

 

“เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่แก้วคิดนะ”โทโมะดันกู้ดดี้ออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะคะโทโมะขา เราจะทำอะไรกันไม่เห็นแปลกเลยก็คนมันเคยๆกันนิ และอีกอย่างโทโมะ

ไม่ใช่องค์ชายแล้วเราก็รักกันได้ไม่เหมือนกับองค์หญิง”กู้ดดี้รีบกอดโทโมะแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“แก้วเลือกองค์ชายที่จะเดินเคียงกัน แต่ทำไมองค์ชายถึงแบบนี้อีกเพคะหรือองค์ชายไม่เคยเห็น

ความสำคัญของแก้วเลย”แก้วพูดเสียงสั่นหน้าชาเหมือนถูกหักหลัง

 

 

 

 

“องค์หญิงควรจะไปหาองค์ชายที่เพียบพร้อมกันดีนะเพคะ อย่าลดตัวลงมายุ่งกับพวกเราเลย

เพคะ”กู้ดดี้รู้ทันทีว่าแก้วเองเสียใจมาก ก็รีบพูดอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ฟังเรา มันไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นเรารักเธอนะแก้ว รักไม่ใช่เพราะแก้วคือองค์หญิง แต่เรารัก

แก้วตั้งแต่แก้วเป็นพี่เลี้ยงเราแล้ว”โทโมะพยายามพูดให้แก้วฟัง

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แก้วตบหน้าโทโมะเต็มแรง

 

 

 

 

 

 

“แล้วคนรักกันเค้าทำกันอย่างงี้หรอเพคะ องค์ชายทำให้แก้วผิดหวังอีกแล้ว”แก้วพูดแล้ววิ่งออกไป

ตามด้วยพิมที่รีบวิ่งตามแก้วออกไป

 

 

 

 

 

 

“แก้วเดี๋ยวอย่างพึ่งไปสิแก้ว”โทฒะพูดแล้วจะตามแต่กู้ดดี้มารั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“จะตามไปทำไม เค้านะไม่คู่ควรกับเรานะคะโทโมะ”กู้ดดี้โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วอะไรที่มาวัดว่ามันคู่ควรไม่คู่ควรชั้นรักแก้ว เรารักกัน ไม่มีใครมาทำลายความรักได้หรอก หลีก

ชั้นจะไปตามคนที่ชั้นรัก”โทโมะสะบัดกู้ดดี้ออกจากตัวเองแล้วรีบวิ่งไปตามแก้ว

 

 

 

 

 

 

“หนอยนังแก้ว ใครๆก็รักแก ชั้นเกลียดแก”กู้ดดี้คาดโทษ

 

 

 

 

 

รู้สึกอุปสรรคคู่ป๊อปปี้จะลูกเบอเร้อ 55555