[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.

  35 ตอน
  1033 วิจารณ์
  45.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) ความจริง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นว่าตอนนี้น่าจะไม่มีคนอยู่ในโรงพยาบาลหรอก เพราะนี่มันก็เป็นเวลาเหมือนเมื่อวานเลย เรารีบไปกันเถอะ"แก้วดูเวลาแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"รีบไปทำไมล่ะครับ เวลาเราเหลืออีกเยอะเเยะ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มันเยอะที่ไหนเล่า เร็วๆเลย"แก้วพูดเเล้วลากโทโมะออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ช้าๆสิครับ"โทโมะพูดเเล้วเดินอ้อยอิ่งแก้วก็พยายามดึงโทโมะไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมนายลีลามากแบบนี้เนี้ยหึ้ย"แก้วสบถเเล้วผลักประตูเข้าไปก็พบว่าห้องนั้นว่างเปล่ามีเเต่ร่างของโทโมะที่นอนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วมันจะเข้ายังไงล่ะเนี้ย"แก้วพูดเเล้วเกาหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ้า.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออชั้นเองก็ไม่รู้นี่หว่า ต้องนอนทับร่างเหมือนนหลังในละครรึเปล่า ไหนนายลองไปนอนสิ้"แก้วพูดเเล้วดันโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ให้ผมขึ้นไปนอนบนเตียงน่ะหรอครับ"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่ เเล้วนายก็นอนท่าเดียวกันเลยนะ มือก็ว่าแบบนั้นหัวตรงไม่ต้องเอียงไหนลองสิ"แก้วร่ายยาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ครับ"โทโมะพูดก่อนจะหายตัวขึ้นไปอยู่บนเตียงอยู่ในร่างโปรงใส่กลางร่างของตัวเองก่อนจะทำอย่างที่แก้วบอกนอนราบเข้าไปกับร่างของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."แก้วเงียบรอลุ้นกับผลที่จะตามมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ทุกอย่างอยู่ในความเงียบโทโมะนอนทาบไปกับร่างของตัวเองจนเสร็จสิ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เห็ฯมีอะไรเลยครับ"โทโมะหันมาพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..??.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมล่ะ ในละครพอทำแบบนี้เเล้วมันก็เข้าได้นิ นี่เเล้วนายน่ะทำไมไม่ทาบหัวนอนไปเลย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ได้ครับ มันติดอะไรก็ไม่รู้"โทโมะพูด โทโมะนอนทาบเข้าร่างหมดทั้งตัวยกเว้นส่วนหัวที่โผล่ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ติดอะไร หมอนหรอ ไม่ใช่นะ"แก้วพูดเเล้วมองหมอนก็ไม่น่าจะเกี่ยว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมออกไปได้รึยังครับ อึดอัดจะเเย่"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออๆ ออกมา"แก้วพูดโทโมะจึงออกมายืนข้างแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หัวงั้นหรอ"แก้วพูดเเล้วเดินเข้ามาใกล้ร่างของโทโมะเเล้วพยายามหาสาเหตุที่ทำให้โทโมะเข้าร่างไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำอะไรน่ะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..!!.."แก้วรีบหันไปด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆก็มีเสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มีอะไรเฟย์ อ้าว.."ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาทีหลังก็ตกใจเห็นแก้วยืนอยู่ในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็คุณคนนี้น่ะสิ้ค่ะเมื่อวานก็เข้ามาในห้องนี้เเล้วบอกว่าเข้าห้องผิด วันนี้ก็เข้ามาอีกเฟย์ว่ามันคงไม่ใช่เข้าห้องผิดหรอก เธอมาขโมยของใช่มั้ย!"เฟย์จะเข้ามาเอาเรื่องแก้วเเต่ป๊อปปี้ห้ามไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวก่อนเฟย์นั่นเพื่อนพี่"ป๊อปปี้รีบบอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..??.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วเพื่อนพี่เอง ไม่ใช่ขโมยหรอก"ป๊อปปี้พูดเเล้วปล่อยเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วทำไมไม่บอกล่ะค่ะ"เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..แฮะๆ"แก้วพูดเเล้วเกาหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ว่าเเต่รู้ได้ยังไงว่าน้องชั้นไม่สบายอยู่ที่นี่"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ห๊า!!"แก้วร้องด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรของแก"ป๊อปปี้พูดเเล้วขมวดคิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ผมเป็นน้องเค้างั้นหรอ!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"กะ..แกว่าอะไรนะ"แก้วถามอีกที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็โทโมะเนี้ย มันเป็นน้องชั้น เเล้วแกรู้ได้ยังไงว่ามันไม่สบายอยูที่นี่ ชั้นยังไม่เคยบอกใครเลยนะ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โทโมะ..ชื่อโทโมะหรอ"แก้วถามเเล้วมองร่างของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่น่ะสิ ชื่อแปลกน่ะสิ ฮ่ะๆ"ป๊อปปี้พูดขำๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออเป็นพี่ใช่มั้ยแกน่ะ ชั้นมีอะไรจะบอก"แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..??.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณจะบอกอะไรน่ะ"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออน่า"แก้วหันไปพูดกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แกคุยกับใครน่ะ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุยกับน้องนายไง อยู่ตรงนี้นี่แหละ ที่ชั้นจะบอกก็คือชั้นเห็นน้องนายไงล่ะ"แก้วบอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ว่าไงนะค่ะ!"เฟย์ร้องด้วยความตกใจ ป๊อปปี้ก็อึ้งไปตามๆกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นบอกว่านายโทโมะเนี้ย ยืนอยู่ข้างๆชั้นนี่ไง"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่อย่ามาอำน่า"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ย ชั้นพูดเรื่องจริงนะเว้ย"แก้วรีบบอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มันจะเป็นไปได้ไงก็น้องชั้นยังไม่ตายนิ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่โทโมะน่ะยังไม่ตาย ไม่ใช่ผีสักหน่อย"เฟย์เถียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วชั้นบอกเมื่อไหร่ว่าหน้าหวาน..เอ่อโทโมะตาย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หมายความว่าไงแก้ว ชั้นงงกับแกไปหมดเเล้วนะ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"น้องแกน่ะเเค่ออกจากร่างมา ตอนนี้ชั้นกำลังให้น้องแกเข้าร่างอยู่ไงล่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่จริง"เฟย์พรึมพรำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จริงค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นคุณช่วยบอกได้มั้ยค่ะว่าโทโมะใส่เสื้อผ้าแบบไหน"เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อืม.."แก้วพูดเเล้วจับคางก่อจะหันมามองโทโมะ โทโมะก็ยืนมองแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"กางเกงยืนขายาว ร้องเท้าผ้าใบ เสื้อสีขาว ผมถูกปัดไปฝั่งซ้าย เเล้วก็ใส่กำไลข้อมือสีดำ มันดูเเต๋วๆหน่อยเเต่ชั้นก็สงสัยมานานเหมือนกันเป็นผู้ชายอะไรใส่ข้อมืออย่างเเต๋วเลย"แก้วพูด เฟย์สะดุดตรงข้อมมือสีดำที่เธอเคยให้โทโมะใส่ก่อนเกิดอุบัติเหตุ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่มันชุกก่อนโทโทะจะเกิดอุบัติเหตุนิ"ป๊อปปี้พรึมพรำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ชั้นบอกเเล้วไงว่าอยู่ๆ"แก้วบอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นทำไมโทโมะไม่มาหาเฟย์ล่ะค่ะ ฮึก รู้มั้ยเฟย์รอโทโมะมาตลอด 1 ปีเต็ม เเต่โทโมะกลับไม่มาหาเฟย์เลย กลับไปหาใครก็ไมารู้ ไม่รู้จักแม่เเต่หน้าตา"เฟย์ร้องได้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."โทโมะเงียบเเล้วมองหน้าเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฟย์ใจเย็นๆก่อนสิ"ป๊อปปี้เข้ามาพยุงเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..ไอ้นี่มันจำอะไรไม่ได้หรอกนะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หมายความว่าไง?"ป๊อปปี้หันไปถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฮ่ะๆ ขอโทษทีน้า ที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ เเต่เดี๋ยววันนี้ดึกๆจะมาอัพเรื่องนี้มห้อีกตอน ^^

 

 

ยังไงก็ฝากติดตามหน่อยนะอีกไม่กี่ตอนก็จะจเเล้ว ^^

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาา

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา