นายตัวแสบกับเด็กเกรียน(yaoi)

สุดท้ายผมก็ไม่ได้ไปโรงเรียนครับ เนื่องจากไอ้เพื่อเฮงซวยของผมมันชิ่งขับรถหนีผมไป 

ผมก็ไม่อยากไปเรียนอยู่แล้วล่ะ ขี้เกียจอย่างเเรง แต่วันนี้คงขัดไม่ได้เมื่อรถคู่ใขของผมมาส่งแล้ว

"ไปโรงเรียนวันนี้ขอให้สนุกนะ"พ่อผมที่ยืนดูลูกค้าพูดกับผม ผมไม่พูดอะไรเดินไปที่รถก่อนจะออกเดินทาง

เมื่อคืนผมแทบนอนไม่หลับ เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะไอ้ยงมันบอกชอบผมแล้วก็มากระทำชำเรา(เวอร์ไปไหนลูก//อิไรท์)

ผมใจไม่ดีเลย กลัวว่าไอ้ยงมันจะอยู่ที่บ้านเป็นพวกเก็บตัว ผมว่าลองโทรหามันดีกว่า

Truuuuuu

(ว่าไง)

"นายอยู่ไหน"

(อยู่บ้าน นอนกกสาว)

เอิ่ม อ่ะนะ ไม่ต้องเล่าให้กูก้อได้ไอ่ควาย

"แล้วมึงจะมาเรียนมั้ย"

(ไม่อ่ะ ขี้เกียจ)

"ถ้ามึงไม่มาแล้วกูจะอยู่กับใครล่ะ"

ผมทำเสียงอ้อนใส่ในโทรศัพท์

(......)

เงียบอีก สัส!

(งั้นเดี๋ยวไป)

เห็นมั้ยล่ะว่าสัญชาตญาณมันฟ้อง

"แล้วเจอกัน "

Tidddd

ผมกดวางสายไป ก่อนจะขับรถต่อ เชี้ยยยย!!

โครม!!!

เสียงรถชนดังขึ้น มาเรียลูกรักลูกเป็นไรมั้ย(มันดป็นฉากดราม่าอะครับ)

ผมรีบลงจากรถอย่างรวดเร็วแล้วเดินไปรถอีกคัน

"ลงมาเลยนะเว้ย!!! ไม่ลงรถมึงเสียหายกว่าเดิมแน่"ผมตะโกนลั่นถนน ไม่แคร์ครับ ไม่มีคนดู ใครอยู่ ว่างเปล่า กูไม่สนครับ

เพราะดูจากสภาพรถแล้วผมว่ารถผมเละกว่ารถมันอีกครับ รถมันก็แค่รอยข่วนนิดๆกระติ้ดๆ ส่วนรถผมนั้นข้างหน้าบุ๋มเป็นหลุมเลยครับ

แกรก!!!!

เสียงประตูรถของอีกคนดังขึ้นตามมาด้วยร่างสูงหัวดำหน้าขาว

ไอ้ทอม!!!!!

"อ้าว!ไม่ยักรู้ว่าจะเจอกันอีก"กูก็เหมือนกันครับ

"ทำไมนายมาเกาหลีได้"ผมถามอย่างตรงไปตรงมา

"ก็มาอยู่บ้านไง อย่าบอกนะว่าบ้านนายก็อยู่นี่เหมือนกัน"ผมเริ่มรำคาญมันแล้วนะครับ มันใส่แว่นดำเท่ห์แล้วนืนคุยออร่ากระจ่างใส่หน้าผมอย่างรุนแรงแบบนี้

"เออ แต่ช่างมันเถอะ จ่ายค่าเสียหายมาซะดีๆ"ผมแบบมือขอจ่อหน้ามัน มันหันไปมองรถผมก่อนจะหันมามองหน้าผม

"55555555"

"หัวเราะอะไรของนาย"ผมยืนเบ้ปาก

"นี่!คนที่จ่ายมันต้องนายต่างหากไม่ใช่ชั้น"

"ไรวะวอนโดนตีนนักหรอ"ผมกระดิกเท้าสองสามทีเผื่อให้มันกลัว

"แล้วนายจะไปไหนรึเปล่า"มันถาม กูให้มึงจ่ายค่าซ่อมรถนะครับไม่ใช่ให้มาถามว่ากูจะไปไหนต่อ

"ไปเรียน"แต่ผมก็ยังเสือกบอกนะครับท่าน

"งั้นไปกัน"มันจับแขนผมก่อนจะลากไปที่รถมัน

"เฮ้ย!แล้วรถกูล่ะ"ผมพยายามขึงแขนไว้ แต่เสือกแรงมันเยอะกว่าผมอีก

"เดี๋ยวค่อนให้ช่างเอาไปซ่อมก็ได้"จากนั้นมันก็โยนผมเข้าไปในรถ

ปัง!!!!

แกรก!!!

ผมออกมาจากรถทันที ทำให้มันส่ายหน้าไปมาแล้วเดินกลับมาหาผม ผมก็วิ่งหนีสิครับอยู่ให้หมาแดก

แฮ่กๆๆๆ

วิ่งไม่ถึงกิโลฯ ผมก็หอบแดดแล้วครับ ผมย่อเข่าเล็กน้อยก่อนจะพักหายใจ

"อ่อนแอชะมัด เคยออกกำลังกายบ้างป่ะเนี่ย"ไอ้ตัวใหญ่วิ่งมาถึงตัวผมก็กระชากเข้าไปกอดแน่น

"เห็น...กู...แบบนี้...แฮ่กๆ...กู..อ่อก"ขอพลีชีพแป้บนึงครับ หลับเป็นตายสักนิดก่อน

ร่างสูงที่ยืนกอดร่างเล็กเปลี่ยนจากกอดมาอุ้มไปที่รถ

"อ่อนแอแบบนี้แล้วกูจะเอามึงได้มั้ยเนี่ย"ร่างสูงสบถเบาๆมองลูกแมวที่อยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งด้วนแววตาสงสาร เมื่อถึงรถก็วางคนตัวเล็กไว้เบาะหลังให้นอนสบายแล้วก็ออกรถไปยังเป้าหมาย