Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)

 

 

 

 

 

 

 

 

                " ไปบ์... ? " หญิงสาวทวนชื่อของชายตรงหน้าอย่างคุ้นเคย

 

 

 

                ใบหน้าแบบนี้... คิ้วแบบนี้.. สันจมูกแบบนี้.. ริมฝีปากแบบนี้... ดวงตาคู่สวยแบบนี้.. คนนี้ๆ หรือว่าจะเป็น.. !

 

 

 

           

 

                  " นาย... "

 

 

 

 

 

                    " ฟาง !! " ฟางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่เธอจะมองไปทางต้นเสียงที่เรียกเธอ ทำให้เธอลืมสิ่งที่จะพูดกับคนตรงหน้าไป

 

 

 

 

                     ป๊อบปี้เดินเข้ามาหาร่างเล็ก ก่อนจะคั้นกลางระหว่างฟางกับผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ไว้ด้วยท่าทีไม่ชอบใจ ไปบ์เองก็มองป๊อบปี้อย่างขัดใจเช่นกัน แต่สิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้คือ..ฟาง ไปบ์แค่ต้องการอยากจะรู้ว่าเธอคนนี้ยังจำเขาได้หรือไม่ ผู้ชาย..ที่สำคัญที่สุดของเธอในวัยเด็ก

 

 

 

 

 

                      "..."

 

 

 

 

 

                     "ฟาง..."

 

 

 

 

 

                    "กลับห้องพักซะฟาง มายืนตากลมเดี๋ยวก็ไม่สบาย" ป๊อบปี้พูด แต่สายตาจ้องไปบ์เขม็ง

 

 

 

                     "เอ่อ..."

 

 

 

 

 

                      "กล้าขัดคำสั่ง ? "

 

 

 

 

 

 

                      "..ค่ะ" ฟางรับคำ ก่อนจะเดินผ่านป๊อบปี้กับไปบ์ไป โดยที่ไม่หันกลับมาอีก

 

 

 

 

 

                        ไปบ์ได้แต่มองตามฟางไปด้วยความรู้สึกเสียดาย ก่อนจะหันมาสบตากับป๊อบปี้อย่างไม่ถูกชะตา ป๊อบปี้เองก็รู้สึกไม่ถูกชะตากับไปบ์เช่นเดียวกัน

 

 

 

 

                         " นายเป็นใคร " ป๊อบปี้ถาม

 

 

 

 

                          " คนรู้จัก..ของฟาง " 

 

 

 

 

 

 

 

                         " หึ.. ก็แค่คนรู้จัก " 

 

 

 

 

 

                         " !! "

 

 

 

 

 

                         " ฉันน่ะ.. มากกว่านั้น " ป๊อบปี้พูดพรางกระตุกยิ้มร้าย

 

 

 

 

 

                         " ..หึๆ ฉันหมายถึง คนสำคัญที่รู้จัก ต่างหาก " ไปบ์เองก็กระตุกยิ้มร้ายออกมา ทำให้ป๊อบปีสังหรใจไม่ดีแปลกๆ 

 

 

 

                         เขารับรู้ได้ว่า.. ตราบใดที่มีผู้ชายคนนี้ ฟางอาจจะไม่ได้อยู่กับเขาอีกแล้ว..

 

 

 

                          " นายต้องการอะไร " ป๊อบปี้ถามออกมาในที่สุด

 

 

 

 

 

                          " สิ่งที่ฉันต้องการคือฟาง ฉันมาที่นี่..เพื่อมาเอาฟางกลับ "

 

 

 

 

 

                        " นายไม่สิทธิ์ทำแบบนั้น "

 

 

 

 

 

                       " ฉันมีสิทธิ์ คนที่ไม่มีสิทธิ์ก็คือนาย เพราะฉัน.. มาทวงสิทธิ์ของฉันคืน !! "

 

 

 

 

                         "!!!!"

 

 

 

 

 

 

                        " จำใส่สมองแกไว้ซะ ! ฟางน่ะ.. ผู้หญิงของฉัน !! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    

 

 

 

                         

 

 

                 " ผู้ชายคนนั้น... " ฟางพึมพำกับตัวเองเบาๆหลังจากที่เธอเดินเข้ามาในห้องพักตามที่ป๊อบปี้สั่ง แต่เธอก็ยังคงนึกถึงผู้ชายที่มีความคุ้นเคยคนนั้นไม่หยุด 

 

 

 

                  มีอะไรบางอย่างบอกกับเธอว่า ตราบใดที่มีผู้ชายที่ชื่อ 'ไปบ์' ... เธอจะไม่ได้พบกับป๊อบปี้อีกต่อไป ..?

 

 

 

 

 

                 แกร็ก..

 

 

 

 

               ประตูถูกเปิดออกช้าๆ ปรากฏร่างสูงของป๊อบปี้ที่เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่เคร่งผิดปกติ ทำให้เธออดสงสัยไม่ได้

 

 

 

 

                 " คุณป๊อบ ? .."

 

 

 

 

                   " มันเป็นใคร " ป๊อบปี้ถามเสียงเข้ม

 

 

 

 

                    "เอ่อ.. ใครคะ ? "

 

 

 

                     "ไอ้ผู้ชายที่ชื่อไปบ์ มันเป็นใคร ! " 

 

 

 

 

 

                    ฟางสะดุ้งเมื่อป๊อบปี้ตะคอกเสียงดัง ไม่ทันได้พูดอะไรออกไป ร่างสูงก็ปรี่เข้ามาจับแขนเธอไว้พร้อมบีบแน่นอย่างต้องการคำตอบ

 

 

 

                       " ตอบฉันมาว่ามันเป็นใคร ! ทำไมมันจะเอาเธอกลับไป ! "

 

 

 

 

                        " คะ.. คุณป๊อบ.. "

 

 

 

 

 

                       " ตอบมาดิวะ !! "

 

 

 

 

 

                       " ฮึก.. ฟาง. ฟางไม่รู้.. " 

 

 

 

 

 

                         ปังงงง !!!

 

 

 

 

 

                         " ตอบฉันดีๆสิฟาง ! " ป๊อบปี้ทุบกำปั้นใส่ผนังห้องอย่างโมโห ที่ฟางไม่ยอมตอบเขาตรงคำถาม ทำเอาสาวเจ้าน้ำตาไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ 

 

 

 

 

                         เธอกลัวเขา...

 

 

 

 

 

 

                          " อย่าร้องเชียว " 

 

 

 

 

 

 

                        " ฮึกก.. "

 

 

 

 

 

                       " เอาล่ะ เธอตอบฉันมาดีๆว่ามันเป็นใคร "

 

 

 

 

 

 

                       " ฟะ.. ฟางจำไม่ได้ ฮึก ฟางแค่คุ้นเคยกับเขา "

 

 

 

 

 

 

                      "... มันมีความสำคัญกับเธอ ? "

 

 

 

 

 

                       ".. ฟางไม่รู้.. "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                       "...."

 

 

 

 

 

 

                       ป๊อบปี้คลายมือออก อย่างช้าๆ ก่อนจะมองใบหน้าหวานที่ร่ำไห้อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความกลัวเขาสุดขีด 

 

 

 

 

                       "..เธอ...จะไปกับมันมั้ย ? "

 

 

 

 

 

 

                    "..."

 

 

 

 

 

                  " ถ้ามันจะพาเธอไปที่ไหนสักแห่งที่ไกลจากฉัน .. เธอจะไปกับมันมั้ยฟาง ? "

 

 

 

 

 

                   " คุณป๊อบ.. "

 

 

 

 

 

 

                      "...เธอจะทิ้งฉันไปไหม ? "

 

 

 

 

 

                      ".. !! "

 

 

 

 

 

 

                        ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยตรงหน้าอย่างต้องการคำตอบ เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ใจเขารู็สึกขาดเธอไม่ได้ แต่แค่คิดว่าเธอจะจากเขาไปไม่กลับมา มันทำให้เขารู้สึกใจหายหวาบอย่างแปลกประหลาด

 

 

 

 

 

 

 

                         " ฟาง..."

 

 

 

 

 

---