มาเฟียสุดหล่อกับสาวน้อยจอมแก่น
เขียนโดย 
soraya
วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.40 น.
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 19.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเจมส์และเบลล่าเดินลงจากห้องเพื่อไปที่โต๊ะอาหาร
"อ้าวลงมาแล้วหรอค่ะ"ป้าหนอมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองคนลงเดินลงบรรไดมา
"นี้ป้าหนอมเป็นแม่นมของฉัน"เจมส์แนะนำป้าหนอมให้เบลล่ารู้จัก
"สวัสดีค่ะ คุณป้า หนูชื่อเบลล่าค่ะ"และเบลล่าก็แนะนำตนเองให้ป้าหนอมรู้จัก
"ทีฉันต้องให้บังคับถามชื่อ"เจมส์กระซิบข้างหูเบลล่า
"มันก็แล้วแต่คนอะน่ะ"เบลล่าตอบกลับเจมส์
"นี้ คุณหนูขาไม่ต้องเรียกป้าว่าคุณป้าหรอกค่ะเรียกว่าป้าหนอมเฉยๆเหมือนคุณชายเรียกเถอะค่ะ"
"ค่ะคุณป้า เอ๊ย! ป้าหนอม แฮๆ"เบลล่าหัวเราะออกมาได้น้ารักมากๆ
"น้ารักจริงๆเลย"ป้าหนอมเอ่ยชมใบหน้าหวานๆของเบลล่า
"หนูเขินนะค่ะป้าหนอม"เบลล่าพูดพร้อมยิ้มหวานๆออกมาทำให้คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆเบลล่ายิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว
แต่เมื่อเบลล่ากับป้าหนอมหันไปมองเจมส์ก็ทำให้เจมส์หุบยิ้มแทบไม่ทัน
"จะพูดพร้ำทำเพลงกันอีกนานมั๊ย ผมหิวแล้ว"เจมส์พูดพร้อมทำหน้าขรึมเหมือนเดิม
"ขัดจังหวะจริงๆ คนกำลังมีความสุขเลย"เบลล่าบ่นออกมาทำให้เจมส์ได้ยิน
"เธอว่าไรนะ"เจมส์พูดพร้อมหันหน้ามาทางเบลล่า
"ป๊าวววว"เบลล่าลากเสียงยาวแล้วเดินหนีเจมส์ไปที่โต๊ะอาหาร
"นั่งตรงนี้เลยค่ะคุณหนู"ป้าหนอมเลื่อนเก้าอี้ออกให้เบลล่านั่ง
"ขอบคุณค่ะ"เบลล่าขอบคุณป้าหนอม
"แจ๋วเอาอาหารมาเสิร์ฟได้แล้ว"ป้าหนอมสั่งคนใช้ของบ้านหลังนี้
แจ๋วเป็นคนใช้อีกคนของบ้านหลังนี้
แล้วอาหารก็วางลงบนโต๊ะเรียบร้อย
"ทานให้อร่อยนะค่ะเดียวป้าขอตัวก่อน"
"ครับ/ค่ะ"
" ปกติเธอชอบกินอะไร"เจมส์ถามเบลล่า
"ถามทำไม"เบลล่าพูดพร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"อย่า ดื้อ กับ ฉัน นะ"เจมส์พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่หน้ากลัว
"ก็ได้ๆ ฉันนะ ชอบกินทุกอย่างที่ไม่ค่อยเผ็ดมากไป แต่ถ้าจะให้ชอบมากที่สุดก็คงจะเป็น ผัดผักรวมมิตร หรือไม่ก็แกงจืดเพราะว่าแม่ของฉันชอบทำให้กิน"
"อืม"
"นายถามฉันแล้วอะ นั้นฉันจะถามนายกลับบ้างน่ะ"
"..."เจมส์ไม่ตอบกลับเอาแต่นั้งกินข้าว
"นายชื่ออะไร"
"..."กินข้าวอย่างเดียว
"นายเป็นใคร"
"..."
"นี้ไม่คิดจะตอบฉันเลยรึไง"
"..."
"เมื่อไหรฉันจะได้กลับบ้าน"คำถามนี้ของเบลล่าทำให้เจมส์หยุดกินข้าวทันที
"ฉัน จิรายุ ตั้งศรีสุข แล้วฉันคงไม่ต้องบอกเธอน่ะว่าฉันเป็นอะไร"สิ้นเสียงของเจมส์ทำให้ช้อนที่เบลล่าถืออยู่ในมือตกลงมาใส่จานข้าวของตนเอง พร้อมกับทำหน้าเหวอ
"นี้ นายเป็น มะ มะ มาเฟียนี้"คราวนี้แหละฉันคงจะไม่กล้าดื้อกับนายอีกแล้ว
อัปแล้วนะค่ะ หลังจากที่หายไปนาน ชีวิตม.3รันทดเหลือเกิน การบ้านท้วมหัว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
