หน้าหล่ออย่างนาย มาเจอหน้าสวยอย่างฉัน

"เขื่อน นายคิดเหมือนกันกับฉันมั้ย"

 

"อะไรหรอเฟย์"

 

"ฉันอยากให้พี่ฟางกับป๊อปปี้เค้าญาติดีกันจังอ่ะ"

 

"อืม ความคิดไม่เลวนิ"

 

"แต่จะว่าไป ฟางกับป๊อปปี้กะเหมาะสมกันดีนะ ผิดตรงที่ว่ากัดกันบ่อยเกินไปน่ะสิ"

 

"อืม ใช่ เอางี้ เรามาทำให้พี่ฟางกับป๊อปปี้รักกันดีมั้ยอ่ะ"

 

"อืม ก็ดีนะ เพื่อนฉันจะได้คู่สักที แต่ว่าเรื่องนี้เราต้องปรึกษาเพื่อนกัน"

 

"แต่เฟย์ ว่าพี่ฟางก็รู้สึกหวั่นไหวกับป๊อปปี้ไม่น้อยเหมื่อนกันหรอกนะ"

 

"ไอ้ป๊อปปี้ก็เหมื่อนกัน มันน่ะไม่ค่อยชอบผู้หญิงหรอก มันว่ายุ้งยาก อยู่เดี่ยวดีกว่า แต่พอเจอฟางเข้าผุ้บ มันเปลี่ยนไปโดยเร็วมากนะ"

 

"อืม เฟย์ก็ดีจัยนะ ที่เห็นพี่สาวมีความสุข ตั้งแต่พ่อเสียชีวิต ไม่เห็นพี่ฟาง ยิ้มมีความสุขสักที" 

 

"ช่างเถอะเฟย์ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นนะ ป๊ะ เราไปซื้อของกัน แล้วกลับไปหาเพื่อน กัน"  เขื่ือนจูงเฟย์เดินซื้อของ ทุกคนก้มองมาทางเราพักใหญ่ 

 

 

"เฟย์ๆ ทางนี้"  พิมโบกมือให้เฟย์และเขื่อน

 

"ซื้อของเสร็จรึยัง อ่ะ แล้ว พี่ฟางกับป๊อปปี้มารึยัง"

 

"ยังเลย เดี๋ยวก็คงมา"

 

"ดีเลย เฟย์มีเรื่องจะปรึกษาน่ะ เรื่องพี่ฟางกับป๊อปปี้"

 

"ดีเลย พวกเราก็คิดเหมื่อนกัน"

 

"แต่ถ้าวางแผน ถ้าฟางรู้ ฟางเอาพวกเราตายแน่ จินนี่ว่า เราแค่คอยให้กำไรใจ คอยให้คำปรึกษาดีกว่านะ อย่างน้อย เราก็อาจจะรู้ว่าความรู้สึกแต่ล่ะฝ่ายเป็นยังไง ถ้าเกิดว่าเค้าสองคนนั้นคิดเหมื่อนกัน เราก็ยังมีลุ้นนะ"

 

"ใช่ๆจินนี่พูดถูก ถ้าเราจะวางแผน เราเอาเวลา เรียกฟางกับป๊อปปี้มาคุยเรื่องหัวใจดีกว่า"

 

"ว๊าวว แฟนใคร เนี่ย น่ารักแล้วแถมยังฉลาดอีก"  จองเบพูดขึ้น ด้วยทำนองที่ไทยไม่ชัดสักเท่าไหร่แต่ก็พอฟังได้

 

"ฟางกับป๊อปปี้มานู้นแล้ว"  หวายชี้ไปท่างฟางและป๊อปปี้ ที่ควงคู่กันมาสองคน

 

"เสร็จรึยัง พวกเธอ"

 

"เสร็จแล้วย่ะ ว่าแต่เธอสองคนไปสวีตกันที่ไหนมาล่ะยะ"

 

"หวาย สวีตสเวิดร์อะไรกัน แค่ไปซื้อของเฉย" 

 

"พิมหัวแล้วอ่ะทุกคน เราไปทานข้าวกันมั้ยอ่า"

 

"ก็ดี นะไปเถอะ"

 

"ร้านนี้แหละ อร่อยอันดับ1 เลยนะ"

 

"งั้นลุยเลยดีกว่า"

 

    พวกเรานั่งข้างๆติดกับกระจบก ที่มองไปเห็นวิวสวยๆของร้าน

 

"สั่งเลย จะกินอะไร"

 

"ฟางจะเลี้ยงหรอ"

 

"ป่่าว ป๊อปปี้กับเขื่อนจะเลี้ยง"

 

"อ้าว ยัยเตี้ยพูดงี้ได้ไง" ป๊อปปี้ที่นั่งข้าง เอามือดึงผมบางเบาๆเชิงสะกิด

 

"โอ๊ย ดึงทำไมห๊ะ ไอ้บ้าหมี เจ็บนะ"

 

"ก็ได้ งั้นฉันจ่ายเองก็ได้เชอะ แค่นี้ทำเป็นงก"

 

"เออ ก็ได้ พูดมากน่ายัยเตี้ย เตี้ยแล้วยังจะซ่าร์อีกนะ"

 

"หุบปากไปเลย ไอ้หมี" ฟางหันไปเอ็ดป๊อปปี้ ให้ตายเถอะค่ะ สองคนนี้จะพูดดีกันสัก 5 นาทียังไม่ถึงเลย ทะเลาะกันอีกแล้ว หวังว่าคงไม่เกิดสงครามกลางโต๊ะหรอกนะคะ

 

   ไม่นานเกินรออาหารเมนูเด็ดของร้านก็ถูกมาเสริฟอยู่ตรงหน้า จะรอช้าทำไมล่ะ กินกันเลย พวกเราทานข้าวอย่างอร่อย จนอิ่มกันอย่างเต็มทีแล้วล่ะ

 

"โฮ่เฟย์ นี่แกกินหรอเนี่ย"

 

"นิดหน่อยน่าพี่ฟาง เฟย์หิวนี่น่า"

 

"เบาๆหน่อย เดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูหรอก"

 

"ฉันกินอย่างนี้ทุกวัน นายเห็นฉันอ้วนปะ"

 

"ไม่คร๊าฟ"

 

"งั้นก็หุบปากเลย"   แหง่ๆๆๆ เฟเย่ใจร้าย เขื่อนน้อยผู้หน้าสงสาร

 

"งั้นเรากลับกันเถอะนะ นี่ก็เย็นมากแล้ว"

 

"อืม ปะเฟย์ เดี๋ยวเขื่อนไปส่งนะ"

 

"ก็ได้" 

 

"อืม งั้นฉันกลับก่อนล่ะกันนะ"

 

"อ้าวแล้วฟางอ่ะจะกลับกับใคร" โทโมะ สะกิดไวก่อน

 

"คนเดียวน่ะ ขับรถมา"

 

"อ้อ งั้นงับรถดีๆล่ะ "

 

"อืม "

 

"ไอ้ป๊อปปี้ แกจะยืนอีกนานมั้ยวะ กลับโว๊ย" 

 

"เออ รู้แล้วน่า ตะโกนทำไมวะ ลำคาน"

 

"อ้าวไอ้นี่ มันกวนโอ๊ย แฮะ "

 

"โทโมะ ยื่นอยู่นั้นแหละ จะกลับมั้ยบ้านน่ะ"

 

"คร๊าฟ กลับแล้วครับ แม่"

 

     เราก็ต่างคนต่างกลับ ไปจัดของ เพื่อจะเดินทางในวันพรุ่งนี้