My Hurt...แผลเป็นในใจ [Re-Write]
B_toey
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
1.
Sad Scene
[12 ปีที่แล้ว]
ร่างของเด็กสาวกำลังลุ้นใจจดใจจ่อเกี่ยวกับเรื่องบางเรื่อง เรื่องนั้น...คืนนั้น...
ดวงตาหวานจ้องมอง'ที่ตรวจครรภ์'ที่หล่อนซื้อมาด้วยจิตใจหนึ่งกังวลและอีกจิตใจหนึ่งแทบวิตก
1..... เหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดี เด็กสาวถอนใจอย่างโล่งอก แต่!
'2'
เหมือนตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกจริงๆ มือของหล่อนสั่นระริก จนพลั้งทำของที่อยู่ในมือตก
"ไม่จริง.."
เด็กสาวตบใบหน้าของตนเองเบาๆเพื่อย้ำเตือนตนเองว่า นี่ไม่ใช่ฝันเป็นแน่!
เธอท้อง..กับเขา พรุ่งนี้เธอจะต้องไปพูดกับคนๆนั้นให้รู้เรื่อง...
วันต่อมา...
เธอยืนอยู่หน้าประตูห้องของเขา มือเริ่มเคาะประตูเบาๆ เพื่อเป็นสัญญาณให้คนข้างในห้องมาเปิดประตู
แกร๊ก...
ร่างสูงของเด็กหนุ่มหน้าคมยืนนิ่งอยู่หน้าประตู แล้วมองคนตรงหน้าที่เคยเป็น'อดีตคนรัก'เก่า ในสายตาเขามาก่อน คนตรงหน้าหลุบตาลงต่ำไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ
"มีอะไร??"
'ภาณุ'เลิกคิ้วสูงก่อนจะกลั้นใจถาม'ธนันต์ธรญ์'ด้วยน้ำเสียงกึ่งไม่พอใจนัก เด็กสาวเงยหน้ามองเขา
"ป๊อป..คือ.."
พูดด้วยน้ำเสียงเลิ่กลั่ก เหมือนกับว่าไม่มั่นใจมากเท่าไร จนเขาทนไม่ไหว ดึงตัวเธอมาในห้อง
"มีอะไรก็ว่ามา"
เมื่ออยู่กันสองต่อสอง มันยิ่งกลับทำให้เธออึดอัดใจมากขึ้นไปอีก ตอนนี้เธอระแวงและกลัวไปหมดกับทุกๆอย่าง ทั้งเรื่องเด็กในท้อง เรื่องรับผิดชอบ
"ป๊อป ฟางท้อง"
"ว่าไงนะ!"
เขาบีบหัวไหล่เล็กของธนันต์ธรญ์อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด จนเด็กสาวรู้สึกเจ็บที่หัวไหล่ เขาจึงปล่อยมือออก
"ป๊อปต้องรับผิดชอบนะ.."
เธอทวงสัญญาในต่ค่ำคืนนั้น ตอนนี้หยดน้ำตาใสๆเริ่มไหลออกมาจากดวงตาหวานแล้ว
นั่นยิ่งทำให้เด็กหนุ่มเดือดจัด เพราะคำพูดคำนั้นเป็นเพียงคำพูดล้อเล่น ไม่ได้คิดจริงจังกับคำนั้นมากมาย และเขาก็ไม่ต้องการรับผิดชอบด้วย!
"เด็กในท้องเธอไม่ใช่ลูกของฉัน มันก็แค่ความผิดพลาดเท่านั้นแหละ!"
คำพูดที่ทิ่มแทงหัวใจยอ่งกว่ามีดคมไหนๆเข้ามาฝังลึก เด็กสาวแทบทรุดอยู่ตรงนั้น
ก่อนที่เขาจะรีบเดินหนีเธอออกไปจากห้องนี้ เด็กสาวก็เข้ามารั้งเขาเสียก่อน
"ป๊อป ...ฮึก...ไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม?.."
แน่นอน! เขาไม่ได้พูดเล่น เขาไม่เคยคิดจะรับผิดชอบเด็กในท้องของธนันต์ธรญ์อยู่แล้ว โชคยังดีที่เขายังไม่ไล่เธอให้ไปทำแท้งน่ะสิ!
ตุบ!
ร่างของธนันต์ธรญ์ถูกผลักลงพื้นด้วยฝีมือของภาณุ คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรัก..ของเธอ ยังดีที่หล่อนยังพยุงตัวเองไม่ให้เด็กในท้องเป็นอะไรไป เพราะไม่เช่นนั้นคงเกิดความผิดบาปของเธออย่างมหันต์
"ไอ้มารหัวขนนั่นไม่ใช่ลูกของฉัน ฉันไม่เคยต้องการรับผิดชอบมัน เธอก็ด้วย! จำใส่สมองของเธอไว้ซะ!"
"อ่อ..แล้วก็จากนี้ เราคงจะไม่ต้องเจอหน้ากันอีกนะ!"
สิ้นประโยคนั้นพร้อมกับบานประตูที่ปิดลง คำพูดคำนั้นช่างแตกต่างจากคำหวานที่บอกมาในคืนนั้น คทนแห่งของความรักและความฝัน
เธอเคยคิดว่า...ความรักของเธอนั้นช่างเป็นดั่งเทพนิยาย แต่น่าเสียดายที่ตอนจบมันกลับพลิกผันอย่างคาดไม่ถึง คาดไม่ถึงจริงๆ
ร่างเล็กปล่อยให้ตัวเองร้องไห้อย่างที่ตัวเองไม่เคยเป็นมาก่อน น้ำตาแต่ละหยดที่หลั่งออกมาแทนด้วยความรู้สึกเจ๋บปวดอย่างแทบไม่ไหว
''ป๊อปรักฟางนะ.."
มันก็แค่ลมปากเฉยๆสินะ ใครๆก็ต่างพูดได้ จำไว้นะฟาง! จากนี้เธอจะต้องไม่เหมือนเดิม...
แต่ตอนนี้ ไม่ไหวแล้วจริงๆ ....
ตอนแรกมาแล้ววว!! หลังจากดองไว้นาน พยายามให้คนอ่านเกลียดพระเอกให้มากที่สุด! ฮาาา~~ ดราม่าไหมไม่รู้ ถ้ามันเป็นยังไงก็ฝากบอกด้วยก็แล้วกัน ^A^
ช่วงนี่ติวโอเน็ต - กีฬาสี เพิ่งทัศนศึกษาเสร็จนี่ก็งานรุมเลย อยากจิบอกทัศนศึกษามันส์มากกก รถจะพัง ขย่มกันแบบ -___-^
ป.ล.อยากจะเขียนวายคู่หนูฟีฟ่า -///- กรี๊ดดด อิเต้ยล่ะหายไปไหน?? จับจิ้นกับนังแจ๊ส(คู่อรินางอ่ะ จำได้ไหม?) เลย กร๊ากกก~~
ป.ล.2 ฝากเม้นท์ โหวต ติชม วิจารณ์เรื่องนี้หน่อยน้าาาาา รักนีดฯนะฮ๊าฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
