My Hurt...แผลเป็นในใจ [Re-Write]

     'ฮึก....ป๊อป...อย่าไปจากฟางนะ ได้โปรด' ร่างบางใช้มือเล็กเกี่ยวเอวหนาของเขาไว้ เพื่อรั้งไม่ให้เขาไปไหน ต่อให้เธอทำอะไรเพื่อรั้งเขาได้...เธอก็ยอม...

     'โว้ย!!! ฟังไม่รู้เรื่องรึไงวะ?!? ฉันบอกให้ออกไปไง!! หูตึงเหรอ??? ฮะ!!!' ร่างหนาสะบัดตัวออกจากมือเล็กที่ใช้เป็นพันธนาการรั้งเขาอยู่ ด้วยความที่เขาเป็นผู้ชายร่างสูง การที่เขาใช้แรงมหาศาลเหวี่ยงตัวออกจากหญิงสาวได้นั้นก็ไม่ใช่เรื่องยาก!

       นับเป็นโชคยังดีของเด็กสาวที่ยังปรัะคับประคองร่างของตนเองได้....ไม่เช่นนั้นเธอกับลูกน้อยๆไม่มีทางรอดแน่

        'แล้วเธอก็จำใส่กระโหลกไว้ซะว่า....ไอ้มารหัวขนในท้องเธอ ไม่ใช่ลูกฉัน! มันเป็นความผิดพลาดที่เกิดขึ้น! จำไว้!'เด็กหนุ่มวัยสิบหกปีตะคอกใส่เด็กสาวร่างบางที่กองอยู่กับพื้นโดยไม่หันหลังไปมอง  ก่อนที่เขาจะปิดประตูกระแทกใส่อย่างแรงจนเธอสะดุ้ง

                 เขาทิ้งให้เด็กสาวคนนั้น ต้องร้องไห้คร่ำครวญอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หยาดน้ำตาใสๆไหลอาบแก้มไม่รู้จะกี่เม็ด กี่หยด แต่เธอเองก็ไม่เคยที่จะปาดมันทิ้ง กับปล่อยให้มันไหลอยู่เช่นนั้น......

                เธอแทบที่จะไม่มีแรงลุกขึ้นแม้แต่น้อยนิด  ร่างของเธอทนรับความเจ็บช้ำนี้ไม่ไหว เธอแทบจะตายเสียตรงนั้นให้ได้......