จำเลยรัก.....จำเลยใจKF

“ฮ๊าวว” ร่างบางบิดขี้เกียจเมื่อแสงแดดจากนอกรถส่องเข้ามา เธอมองออกไปนอกรถเห็นเพียงทะเลสีฟ้ากับท้องฟ้าสีคราม 

 

 

‘เราอยู่ที่ไหน’ เธอคิดในใจ ก่อนจะหันไปมองคนข้างๆ ที่ตอนนี้หลับสนิท ใบหน้าเนียนใสดูต่างจากเมื่อคืน ที่เย็นชา

 

 

 

“มองทำไม” เสียงเย็นชาเอ่ยออกมา ทำเอาร่างบางสะดุ้ง ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

 

 

 

 

“ฉันรู้นะว่าเธอมองปากฉัน”

 

 

‘รู้ได้ไงหว่า’ ร่างบางคิด

 

 

 

“อยากได้สัมผัสนั้นหรอ” คราวนี้แววตาเย็นชาถูกเปิดขึ้นมองมาที่เธอ

 

 

“ไม่ใช่ซะหน่อย” ร่างบางพูดเสียงแข็งทั้งที่ตอนนี้หน้าเธอก็แดงไปหมดแล้ว

 

 

“แก้วพาฟางมาทำไม” เธอถามต่อ

 

 

“จะอยากรู้ไปทำไม” 

 

 

“ก็ฟางไม่เข้าใจสิ่งที่แก้วทำ” ร่างบางถามเสียงอ่อน ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ...” เสียงร่างบางตกใจ เมื่อคนตรงหน้าประกบริมฝีปากเข้ากับปากเรียวของเธอ เธอได้รับความหวานที่โหยหาอีกครั้ง แต่ก่อนที่สติจะหลุดลอย คนตัวสูงกลับผลักเธออย่างแรง พลางลุกออกจากรถไปทันที ร่างบางงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ไม่กล้าที่จะตามไปถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

ด้านคนตัวสูง

 

 

 

 

 

‘เราทำอะไรลงไป’ เขาคิดในใจก่อนจะสะบัดหัวไปมา เพื่อไล่ความคิดต่างๆที่เข้ามา ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่เกลียดคน(เคย)รักสักที ทั้งที่เธอสวมเขาให้ แต่เขาก็เกลียดเธอไม่ลง 

 

 

 

 

 

เมื่อวานเขาได้รับโทรศัพท์จากเฟย์ ว่าพี่สาวยังไม่กลับบ้าน เขาเลยออกมาตามหา ทั้งที่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องทำ แต่เขากลับทำ เขาโทร.หาเพื่อนทุกคน จนรู้ว่ามีงานเลี้ยงวันเกิดไอบ้านั่น คนที่เขาเกลียดที่สุด มันเข้ามาเพื่อแย่งทุกอย่างจากเขา และตอนนี้มันก็แย่งคนที่เขาเคยรักที่สุดไปได้แล้ว

 

 

 

 

 

‘ฉันจะทำให้เธอขาดฉันไม่ได้เลย ฟาง’ 

 

 

 

 

 

คนตัวสูงคิดในใจ เมื่อความแค้นได้ปะทุขึ้นอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะพาฟางไปไหน” ร่างบางถามเมื่อแขนเล็กถูกมือแข็งแรงลากมาตามถนน เขาเลือกที่จะจอดรถทิ้งไว้ และลากเธอออกมา

 

 

“เดี๋ยวเธอก็รู้” คนตัวสูงพูดด้วยน้ำเสียงอำมหิต (เวอร์ไปๆ >> รีดเดอร์)

 

 

“โอ๊ย! เจ็บนะ” ร่างบางบ่น เมื่อเขาเหวี่ยงเธอขึ้นมาบนเรือเล็ก 

 

 

 

 

“อย่ามาสำออย” เขาไม่สนใจว่าเธอจะเป็นอะไร ความแค้นที่มีมันต้องถูกปลดปล่อย และคนที่จะได้รับก็คือเธอ เขาไม่เคยถูกผู้หญิงสวมเขา มีคนต้องการเขามากมาย ผู้หญิงมากมายมาให้เลือกควงไม่เว้นวัน แต่เขาเลือกที่จะรักเธอ แต่เธอกลับเลือกผู้ชายคนอื่น

 

 

 

 

 

 

 

 

เรือสีขาวถูกแล่นออกมา โดยที่ร่างบางยังมองไม่เห็นจุดหมายปลายทางด้วยซ้ำ คนตัวสูงเร่งเครื่องให้เร็วกว่าเดิม ไม่นานเรือก็มาเทียบบนผืนทรายละเอียดสีขาว น้ำทะเลใสเห็นผืนทราย ถ้ำสีน้ำตาลตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ต้นไม้หลากชนิดเรียงรายอยู่รอบถ้ำ 

 

 

 

 

คนตัวสูงลากร่างบางลงจากเรือ ก่อนจะเหวี่ยงลงบนทรายละเอียด 

 

 

 

 

“ฟางอยากกลับบ้าน ฮึกๆ” น้ำตาของร่างบางไหลอาบแก้ม

 

 

“อยากกลับไปหาไอบ้านั่นหรอ” คนตัวสูงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะใช้มือหนาบีบที่สองแก้มของเธอ

 

 

“ฟางเจ็บ” มือเล็กพยายามแกะมือแข็งแรงออก

 

 

“เธอเจ็บได้เท่าที่ฉันเจ็บไหม!” คนตัวสูงตวาดเสียงดัง ก่อนจะดึงร่างบางให้ลุกขึ้น เข้าไปในถ้ำตรงหน้า ความมืดปกคลุมทั่วบริเวณเมื่อเข้ามาในถ้ำ มีเพียงไฟฉายจากมือคนตัวสูงที่ส่องแสงพอให้เห็นทาง แววตาแห่งความกลัวปรากฏอยู่บนใบหน้าคนร่างบาง แขนเล็กเกาะแขนคนข้างหน้าแน่น

 

 

“ฟางกลัว” ร่างบางเอ่ยเสียงสั่น แต่คนข้างหน้ากลับทำไม่สนใจ ก่อนจะเหวี่ยงเธอลงบนพื้นถ้ำ

 

 

“รอในนี้แหละ ฉันจะไปหาของกิน ถ้าอยากออกไปก็เชิญ แต่ในถ้ำนี้มีค้างคาวนะ” แววตาเย็นชาถูกส่งมา ก่อนจะทิ้งร่างบางไว้กับความมืดเพียงคนเดียว

 

 

 

 

‘ทำไมแก้วไปนานจัง’ 

 

 

 

 

 

 

ร่างบางคิดในใจ เมื่อคนตัวสูงไม่กลับมาสักที ความเงียบเริ่มทำให้เธอกลัวมากขึ้น น้ำตาพาลจะไหลออกมาอีกครั้ง ท้องเริ่มร้องเมื่อไม่ได้รับอาหาร แต่ก็ไม่กล้าลุกไปไหน แม้แต่ขยับตัวยังไม่กล้าเลย

 

 

 

 

ตุ๊บ

 

 

 

 

กล้วยหลายหวี ถูกโยนมาตรงหน้า ร่างบางสะดุ้งสุดตัว ก่อนที่คนคุ้นเคยจะนั่งลงข้างๆ

 

 

 

 

“กินซะ เดี๋ยวจะหิวตาย” น้ำเสียงเย็นชาบอก

 

 

ร่างบางรีบกินกล้วยตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

 

 

 

“อ่ะ น้ำ” คนตัวสูงโยนกระบอกน้ำมาตรงหน้า

 

 

‘ทำไมแก้วโหดอย่างนี้’ ร่างบางคิดในใจก่อนจะดื่มน้ำหมดอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ความเงียบเข้ามาปกคลุมอีกครั้ง ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไร ร่างบางจึงเป็นคนเอ่ยเอง

 

 

 

 

 

“ฟางถามอะไรหน่อยสิ แก้ว” เสียงหวานเอ่ยเบาๆ

 

 

“หืม?” คนตัวสูงพูด โดยไม่ได้หันมามองหน้าร่างบาง

 

 

“แก้วรักฟางอยู่ไหม”

 

 

“...............” คนตัวสูงอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน จะบอกว่ารักก็ไม่ได้ ไม่รักก็ไม่ใช่

 

 

“ไม่ต้องตอบก็ได้ ฟังฟางอย่างเดียว” ร่างบางพูดเสียงดังกว่าเก่า

 

 

“ฟางขอโทษที่เรื่องของเราสองคนเป็นแบบนี้ แต่ฟางไม่ได้คิดอะไรกับป๊อปจริงๆนะ มันเป็นอุบัติเหตุ”

 

ร่างบางมองคนด้านข้าง

 

 

 

“เธอยังรักฉันอยู่หรือเปล่า ฟาง” น้ำเสียงเย็นชาถามขึ้นมา

 

 

 

 

“ฟาง รัก...” 

 

 

 

 

ขอบคุณสำหรับคนอ่านนะ คอมเม้นหน่อยนะ เดี๋ยวอัพอีก