วิวาห์รักลวง

9.7

เขียนโดย flame

วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 01.23 น.

  29 chapter
  59 วิจารณ์
  47.62K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 15.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ที่บ้าน...

ป๊อปปี้ประคองฟางให้นั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วเทน้ำใส่แก้วใบใสให้เธอ

"ดื่มน้ำก่อนนะฟาง"ป๊อปปี้บอก ก่อนที่ฟางจะรับแก้วน้ำมาดื่มแล้ววางลงบนโต๊ะ ก่อนจะหันมาหาป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างๆ

"พี่ป๊อป... ฟางขอถามอะไรหน่อยได้ไหมค่ะ?"ฟางเอ่ยถามป๊อปปี้ เขายิ้มบางๆ ให้เธอ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

"เราแต่งงานกันเพราะอะไรเหรอค่ะ?"คำถามของฟาง ทำให้ป๊อปปี้นิ่งไปทันที

จะให้เขาตอบเธอว่าเพราะเป็นความต้องการของมารดาเขาอย่างนั้นเหรอ? แล้วเธอจะรู้สึกอย่างไร เมื่อรู้ว่าคนที่เขารักไม่ใช่เธอ แต่กลับต้องมาแต่งงานกับเธอเพราะความจำเป็น...

"เพราะพี่รักฟางไงครับ ถามทำไมเหรอ?"ป๊อปปี้เลือกที่จะโกหกเธอ เพื่อความสบายใจ ก่อนจะถามเธอกลับ

"เปล่านี่ค่ะ แล้วเราแต่งงานกันมานานหรือยังค่ะ?"

"เราแต่งงานกันมา 2เดือนแล้วครับ"

"อืม... งั้นวันนี้เราไปทานอาหารเย็นข้างนอกกันไหมค่ะ?"...เพราะบางทีเธออาจจะจำอะไรได้บ้าง เธอคิดต่อในใจ

"ได้สิครับ แต่ตอนนี้ฟางต้องพักผ่อนก่อนนะ แล้วตอนเย็นเราไปทานอาหารข้างนอกกันนะ"ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพาเธอขึ้นไปนอนพักบนห้อง

 

ตอนเย็น

ที่ร้านอาหาร...

ป๊อปปี้พาฟางมาทานอาหารที่ร้านประจำที่ครอบครัวเขาและเธอมาทานกันบ่อยๆ

ฟางมองไปรอบๆ ร้านอย่างรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเธอเคยมาที่นี่มาบ่อยๆ ที่ไม่ใช่กับเขา แต่เป็นครอบครัวของเขากับเธอมากกว่า

"ป๊อป!!!"เสียงหวานที่ตะโกนเรียกป๊อปปี้ ทำให้เขากับฟางหันไปมองทันที รวมทั้งคนในร้านด้วยที่มองอย่างให้ความสนใจ

"พิม..."ป๊อปปี้พึมพร่ำออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าคนที่ตะโกนเรียกเขานั้นเป็นพิม

"ป๊อปขา ทำไมมาอยู่ที่นี่กับ...น้องฟางล่ะค่ะ? ทำไมไม่ไปหาพิมบ้างล่ะค่ะป๊อป? พิมคิดถึงคุณที่สุดเลยนะค่ะ"พิมเอ่ยถามป๊อปปี้ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ป๊อปปี้แล้วเกาะแขนเขาแน่น

ฟางที่เห็นพิมเกาะแขนป๊อปปี้แน่นก็มองหน้าป๊อปปี้ทันที แต่จู่ๆ ภาพของป๊อปปี้กับพิมก็แทรกเข้ามา จนเธอต้องยกมือกุมขมับแน่น

ป๊อปปี้ที่เห็นฟางเป็นแบบนั้นก็สะบัดแขนออกจากพิม ก่อนจะลุกขึ้นมาหาฟางทันที

"ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า?"ป๊อปปี้รีบถามทันที แต่แล้วฟางก็เป็นลมไปจนป๊อปปี้ต้องรีบประคอง ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินออกจากร้านไปทันที

"ป๊อป! นี่คุณจะไปไหนค่ะ? รอพิมด้วยสิป๊อป!"พิมตะโกนตามหลังป๊อปปี้ไป ก่อนจะรีบเดินตามเขาไปทันที

"พิม... คุณเลิกยุ่งกับผมเถอะ แล้วต่อไปนี้คุณไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีกนะ"ป๊อปปี้ตัดสินใจพูดออกไป ก่อนจะเดินไปที่รถแล้วขับออกไปทันที

"คุณคิดว่ามันจะจบง่ายๆ เหรอป๊อป? ไม่มีวัน!"พิมพูดออกมา สายตาจับจ้องไปที่รถของชายหนุ่มอย่างแค้นจัดที่เขาพูดตัดความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา

 

"ฟาง..."ป๊อปปี้เรียกฟางเบาๆ เมื่อเห็นว่าเธอฟื้นแล้ว ก่อนจะกอดเธอไว้แน่น

"พี่ป๊อป... เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?"ฟางถาม เมื่อป๊อปปี้กอดเธอแน่นไม่ยอมปล่อย

"พี่ตกใจหมดเลย นึกว่าฟางจะเป็นอะไรไปซะอีก"ป๊อปปี้ตอบเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยตัวเธอ

"ฟางไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพี่ป๊อป ขอบคุณนะค่ะที่เป็นห่วงฟาง"ฟางยิ้มบางๆ ให้กับป๊อปปี้

"ไม่ให้ห่วงฟางแล้วจะให้ห่วงใคร ฟางเป็นเมียพี่นะ"

ฟางหน้าแดงกับคำว่า'เมีย'ของป๊อปปี้ทันที

"บ้าเหรอพี่ป๊อป"

ป๊อปปี้ยิ้มให้กับอาการเขินของฟาง ก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันนิ่ง และด้วยแรงดึงดูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ป๊อปปี้จูบฟางเบาๆ ก่อนที่สัมผัสนั้นจะเพิ่มขึ้นเป็นร้อนแรง

"อื้อ..."ฟางครางเบาๆ เป็นสัญณานที่บอกว่าเธอเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว ก่อนที่ป๊อปปี้จะผละริมฝีปากออกจากปากบางของฟางอย่างเสียดาย

"พี่ขอนะคนดี..."ป๊อปปี้กระซิบเสียงแหบพร่า ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนปากบางอีกครั้ง

มือหนาลูบไล้ไปตามส่วนโค้งเว้าของร่างบาง ก่อนจะหยุดที่ทรวงอกอวบอิ่มของฟางแล้วบีบเคล้นเบาๆ เพื่อปลุกอารมณ์ของร่างบาง

"อืม... พะ พี่ป๊อป..."ฟางครางชื่อชายหนุ่มเบาๆ เมื่อป๊อปปี้ดันตัวเธอให้นอนลงกับเตียง

"พี่สัญญาว่าจะนุ่มนวลกับฟาง..."ป๊อปปี้กระซิบเบาๆ เมื่อผละริมฝีปากออกจากปากบาง ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมาซุกไซ้ที่ซอกคอขาวของฟางและฝากรอยตีตราเป็นเจ้าของไว้แล้วเลื่อนลงมาที่อกอวบของเธอ

เพียงไม่กี่นาทีต่อมา กายสาวก็เปลื่อยเปล่า ผิวขาวเนียนปรากฏแก่สายตาหนุ่ม จนป๊อปปี้ต้องลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

"พี่ป๊อป..."ฟางครางเบาๆ เมื่อเห็นว่าเขาจ้องมองนานเกินไป จนเธอต้องยกมือปิดอกอวบเอาไว้

"ปิดทำไมล่ะ? ออกจะสวย"ป๊อปปี้เอ่ยชมเสียงพร่า ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนปากบางอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลางกายสาว

นิ้วร้ายแวะเข้าไปทักท้ายอย่างช้าๆ ก่อนที่ป๊อปปี้จะขยับนิ้วแกร่งเข้าออกเบาๆ สร้างความเสียวซ่านให้กับร่างบางที่ไม่เคยเป็นอย่างมาก

"พะ พี่ป๊อป... ฟาง ฟาง มะ ไหว แล้ว... อ่าห์..."ฟางครางออกมา ก่อนจะปล่อยน้ำหวานออกมาเปื้อนมือหนา หากแต่ป๊อปปี้ไม่ได้รังเกียจเลยสักนิด

--------------------------------------------

 

มาแล้วๆๆๆ

ขอค้างไว้ก่อนน๊า กลัวทำใจไม่ได้อ่ะ แต่ฝากติดตาม ฝากเม้นกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา