เพราะว่ารัก

 

 

 

                    อำเภอแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด  รถทัวร์วิ่งเข้ามาจอดที่สถานีขนส่งผู้โดยสาร ในเช้าตรู่ของอีกวัน  ฟางที่เพิ่งจะตื่น เธอหันมองไปทั่วรถ ก็มีแต่ความว่างเปล่า ตนนี้ในรถทัวร์ทั้งคัน มีแค่เธอกับป๊อปเท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่  ส่วนป๊อปนะหรอคะ  ฮียังคงนอนกร่นอยู่อีก ฮียังไม่รู้ตัวคะ

 

 

 

                    ฟางพยามทำตัวเองให้ลีบให้เล็กที่สุ เพื่อจะเดินออกจากที่นั่ง และลงจากรถทัวร์ 

 

 

 

                    "ซาซ่าจะไปไหน พี่ยังง่วงอยู่เลยยย " ป๊อปละเมอรวบรางบางที่กำลังจะเดินออกจากที่นั่งมานั่งบนตัก 

 

 

 

 

                    " อีป๊อป อีหื่น ปล่อยชั้ลเดี๋ยวนี้นะ " ฟางรีบแกะมือป๊อป เธอขนลุกซูไปทั้งตัว ทั้งตกใจทั้งสะอิดสะเอียน

 

 

 

 

                    " ไม่เอา ไม่เอา ไม่ดิ้น  ไม่ดื้อสิคะ คนดีของพี่ป๊อป " ป๊อปยังไม่รู้สึกตัว  เขายิ่งกอดฟางแน่นขึ้นไปอีกจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ปล่อยใช่มั้ย  ไดดดดดด้  " ฟางสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเลื่อนมือไปที่เอวของป๊อป และหยิกเนื้อเขาสุดแรง

 

 

 

 

                    " โอ้ยยยยยย  " ด้วยความเจ็บแสบมันทำให้ป๊อปสะดุ้งตื่นขึ้นมา และด้วยความที่เขาตกใจ มันทำให้เขาผลักเธอลงไปกองอยู่ที่ทางเดินในรถทัวร์

 

 

 

 

                    " อีพี่ป๊อป ! " ฟางเจ็บก้นไปหมด

 

 

 

 

                    " คะ!! " ป๊อปเย้ยใส่ฟางค่อยจะเดินข้ามขาร่างบางลงจากรถไป 

 

 

 

 

 

 

 

                    ทางด้านโทโมะเองก็มาดักรอแก้วที่ข้างล่างคอนโด เขามาดักรอเธอทั้งคืน เพื่อถามหาข่าวของป๊อป มือหนาก็กดโทราหาป๊อปอยู่ตลอด แต่เหมือนว่าจะโทรไปติดซะเลย 

 

 

 

 

 

                    "เห้ยๆๆ " ทันทีที่โทโมะเห็นแก้วเดินลงมาจากคอนโด เขารีบลุกขึ้นและเดินตรงเข้าไปหาแก้ว 

 

 

 

 

                    " แม่ชื่อเห้ยหรอ " แก้วชะงักหยุด แล้วหันมาหาโทโมะ 

 

 

 

 

                    " มันใช่เวลามากวนตีนมั้ยเนี่ยย "  โทโมะหงุดหงิด แก้วไม่สนเดินต่อ โทโมะเดินตาม

 

 

 

 

                    " ชั้ลอยากเจอไอป๊อป โทรหามันก็ไม่ติด " คิ้วหนาขมวดชนกันอย่างห้ามไม่ได้ 

 

 

 

 

                    " แล้วไง " แก้วไม่สน

 

 

 

 

                    " ชั้ลมีความจำเป็นต้องโทรหามันจริงๆ ช่วยชั้ลหน่อยเหอะนะ " โทโมะแทบจะก้มลงกราบ

 

 

 

 

                    " อย่าเอาเรื่องไร้สาระของตัวเองมาทำให้งานของคนอื่นพังได้มั้ย " แก้วหยุดเดินหันหน้ากลับไปต่อว่าโทโมะ

 

 

 

 

                    " นี่เธอคิดว่าเรื่องความรักมันเป็นเรื่องไร้สาระหรอ " โทโมะไม่พอใจ

 

 

 

 

 

                    " ใช่  มันไร้สาระมาก " แก้วพูดจากใจจริง

 

 

 

 

                    " คนไม่มีหัวใจอย่างเธอ มันคงไม่รู้หรอก เวลาที่พรากจากคนรักมันเป็นยังไง " โทโมะต่อว่าแก้ว  แก้วสะอึก นิ่งไป จุกจนแทบจะร้องไห้ 

 

 

 

 

                    '  ทำไมชั้ลจะไ่รู้สึกหละ ' แก้วได้แต่พูดในใจ   เธอเคยสูญเสียพ่อกับแม่ไป แค่นี้มันก็มากพอแล้ว สำหรับความรู้สึกพลัดพลากจากคนรัก 

 

 

 

 

                    " ใช่ ชั้ลมันไม่มีหัวใจ แล้วก็อย่ามาคิดว่าชั้ลจะเห็นใจคนอย่างนายนะ  ไม่มีวัน กลับไปซะเถอะ ตามตื้ออยู่แบบนี้ก็ไม่ได้ประโยชน์หรอก" แก้วพูดนิ่งๆ เธอยังจุกและเจ็บกับคำพูดขอโทโมะ ไม่หาย 

 

 

 

 

                    " ถ้าชั้ลรู็ว่าไอป๊อปอยู่ที่ไหน ชั้ลตามมันไปนายแล้วหละ ไม่มาร้องขออ้อนวอดเธออยู่แบบนี้หรอก "  โทโมะโกรธ แก้วไม่พูดอะไร เธอหันหลังกลับและเดินต่อไป โทโมะยังตามไม่เลิก 

 

 

 

 

 

                    " ตกลงจะไม่บอกใช่มั้ย ว่าไอป๊อปมันไปที่ไหน "

 

 

 

 

                    " ... " แก้วไม่พูด เดินต่อเรื่อยๆ จนถึงรถของตัวเอง แก้วขึ้นรถและรีบล็อคประตู โทโมะรีบวิ่งไปที่มอเตอร์ไซเคิ้ลของตัวเอง และขับตามรถแก้วออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

                    หน้าสถานีขนส่ง  ฟางยืนอาบแดด ถือกระเป๋าเดินทางอยู่ที่ริมฟุตบาท โดยมีป๊อปยืนอยู่ข้างๆ 

 

 

 

 

                    " โอ้ยยยย แล้วจะเข้าไปยังไงเนี่ย " หลังจากที่ยืนรอรถสองแถวอยู่เป็นชั่วโมง ก็ไม่มีรถผ่านมาสักคัน

 

 

 

 

                    " บ่นอยู่ได้น่ามคาญ " ป๊อปเซ็งในอารมณ์ผู้หญิง

 

 

 

 

                    " จะไปไหนกันหละพวกเอ็งง " ลุงคนหนึ่งจอดมอเตอร์ไซถามทั้งคู่  ฟางรีบวิ่งเข้าไปหา 

 

 

 

 

 

                    " จะเข้าไปในทุ่งยางแดงคะ พอจะมีรถเข้าไปข้างในบ้ามั้ยคะ " ฟางยกมือไหว้ ก่อนจะพุดกับลุง

 

 

 

 

                    " พวกเอ็งมากันกี่คนหละ" ลุงถาม

 

 

 

 

                    " 2 คนคะ แต่มีสัมภาระด้วย ' ฟางชี้ไปที่กระเป๋าของตัวเอง 

 

 

 

 

                    " เห้ยๆๆๆ จอดก่อนจอดก่อน " ลุงเรียกเพื่อนอีกคนที่ขับรถ่ผ่านพอดี

 

 

 

 

 

                    " ช่วยขนของพวกนี้ขึ้นรถหน่อย ไอเด็กสองคนนี้มันมาเที่ยวี่บ้านเรา " ลุงพูด เพื่อนลุงพยักหน้า ก่อนจะเก็บกระเป่าของทั้งคู่ขึ้นรถพ่วงไป

 

 

 

 

                    " เอ็งขับรถเป็นมั้ย " ลุงหันไปถามป๊อป 

 

 

 

 

                    " เป็นครับ " ป๊อปตอบ ลุงตั้งเสตนแล้วลงจากรถ

 

 

 

 

                    " เดี๋ยวขับรถตามมานะ" ลุงพูด ป๊อป ฟาง พยักหน้าแล้วขับรถตามไป 

 

 

 

 

 

                    ทั้งคู่ขับรถช้าๆ ตามหลังรถพวกของลุงคนนั้นไป ถนนสายนี้เป็นถนนคอนกรีต ที่สองข้างทางแถวไปด้วยทุ่งหน้าข้าวที่เหลืองอร่าม มองผ่านหน้าข้างไปจนสุดสายตาก็จะเป็นทิวศ์เขา ทั้งสองข้างทาง รวงข้าวโบกพิ้วปลิวสะบัดไปตามแรงลม มันทำให้ทั้งคู่อิบเอิบไปกับบรรยากาศท้องทุ่ง  โดยเฉพาะฟางที่ไม่เคยเป็นบรรยากาศแบบนี้มาก่อน เธอหันหน้ามองข้างทางอย่างสบายอารมณ์

 

 

 

 

                    แป๊นน ! ล้อรถตกหลุดจนอกอิ่มจนแผ่นหลังกลางของคนขับ

 

 

 

 

 

                    " ว๊ายย ! " ฟางรีบเอามอปิดอกตัวเอง 

 

 

 

 

                    " อะไรนิ่มๆชนหลังกูวะครับ "ก็รู้อยู่แล้ว ยังจะถามให้ครอื่นเค้าอายอีก

 

 

 

 

                    " อยากโดนหยิกอีกหรอ ไอป๊อป " ฟางโกรธ 

 

 

 

 

 

                    " หึ หึ ! " ป๊อปขำในคอ 

 

 

 

 

 

                    แป๊นนน ! แล้วเขาก็แกล้งเบรคให้อกอิ่มมาชนแผ่นหลังเขาอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                    " ไอป๊อป ! "

 

 

 

                          ปัก !!!    ฟางตีกลางหลังป๊อป จนป๊อปจุก 

 

 

 

 

                    แป๊น ! แป๊น ! แป๊น ! แป๊น !  ป๊อปแกล้งเบรคเรื่อยๆ แต่ฟางรู้ตัวแล้ว เลยตั้งรับได้ทัน

 

 

 

 

 

                    " หาเรื่องไม่เลิกใส่มั้ยยย  " ฟางขยุ่มผมหน้าเต็มกำมื ก่อนจะดึงเข้าหาตัวเองจนป๊อปหน้าหงาย

 

 

 

 

 

 

 

                    โครมมมมม  !!!  แล้วบทสรุปของศึกสงครามคู่นี้  ล้อรถที่มันเคยติดดินมาก่อน ตอนนี้มันลอยชูขึ้นชี้ท้องฟ้าย่างสวยงาม ด้วยด้วยหญิงสาวและายหนุ่มที่เกาะขี้อยู่บนหลังของมันก็ลอยละลิ่วลงสู้ลำครอง  มันช่างเป็นภาพที่น่าดูและสวยงามเหนือเกินนนนน  

 

 

 

 

 

 

 

                    ทางด้านของแก้วที่ขับรถมุ่งหน้าไปหาฟางและป๊อป เพื่อหาที่อยู่ของพี่คร้าว โดยมีโทโมะขับมอเตอร์ไซเคิ้ลตามไปติด ๆ  ผ่านมาเกือบครึ่งทาง แก้วแวะลงกินข้าวข้างทาง

 

 

 

 

 

                    " เธอนี่มันใจจืดใจดำจริงๆ " โทโมะ ทั้งเหนื่อย ทั้งเมื่อยทั้งเข็ดหลัง ทั้งเข็ดตูด  นี็เกือบสี่ชั่วโมงแล้วที่ขับรถตามแก้วมา แต่แก้วเพิ่งจะหยุดจอดเมื่อกี้นี่เอง ทั้งที่แก้วก็รู้ว่าเขาขับตามมาด้วย

 

 

 

 

                    " ชั้ลขอร้องให้นายตามมาหรอ " แก้วเหลือกตามองโทโมะ เธอไม่ได้รู้สึกสงสารอะไรเลย  เพิ่งด่ากันไปหยกๆ โปรดอย่ามาเรียกร้องความสงสารจากชั้ล 

 

 

 

 

 

                    " อย่าให้ถึงทีชั้ลบ้างแล้วกัน " โทโมะชี้หน้าด่าแก้ว แล้วเดินไปนั่งอีกโต๊ะ แก้วลอยหน้าลอยตา ไม่สนใจ

 

 

 

 

 

 

                     " มึงใช่มั้ยที่ชื่อแก้ว " แล้วอยู่ๆ ก็มีผู้ชายหน้าหล่อหุ่นหล่ำคนหนึ่งมาหยุดยื่นอยู่ตรงหน้าแก้ว แก้วเงยมองหน้าชายตรงหน้า เธอตาค้างทันทีที่เห็นใบหน้าหล่อๆคมๆของชายผู้นั้น

 

 

 

 

 

                    " ใช่คะ  มีอะไรหรือเปล่า ! " แก้วตื่นเต้น ยิ่งเห็นหน้านิ่งๆของเขา เธอยิ่งชอบ หัวใจเธอเริ่มกะชุ่มกระชวยขึ้นมาอีกครั้งในรอบสิบปี

 

 

 

 

 

                    " มีเรื่องจะคุยด้วย !" ชายคนั้นเหมือนจะขู่แก้ว  คนในร้านต่างพากันตกอกตกใจ  ผิดกับแก้วที่ดูจะหลงไหลในตัวเขาเหลือเกิน  แก้วรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามเขาไป โทโมะมองตามแก้วที่เดินออกไปด้วยสีหน้าที่งงจัด 

 

 

 

 

 

                    " สาบานเถอะ ว่าโดนขู่ " โทโมะบนพรึมพรำ แล้วหันมากินข้าวต่อ

 

 

 

 

 

                    " ขึ้นรถ !! " แล้วรอยยิ้มของแก้วก็ยดหายไป เมื่อมีปลายกระบอกปืนมาจ่ออยู่ที่หลังของเธอ 

 

 

 

 

 

                    " ช่วยด้วยยย " แก้วตะโกนสุดเสียง ร่างของเธอถูกหิ้วขึ้นรถกระบะไป  โทโมะเงยมองก็เห็นรถกระบะขับออกไปปแล้ว

 

 

 

 

 

                    " ชิบหายแล้วมั้ยละมึง " ร่างสูงรีบจ่ายตังค์ แล้ววิ่งออกจากร้าน ตามแก้วไปทันที 

 

 

 

 

 

 

                     ในรถตู้  

 

 

 

 

 

                    "นายเป็นใคร  จับชั้ลมาทำไม นายต้องการอะไร "  แก้วเริ่มกลัว

 

 

 

 

                    " ทำไมถึงได้ชอบยุ่งกับเรื่องของคนอื่น " ชายหน้าเข้มโวยใส่

 

 

 

 

                    " แต่ชั้ลก็ไม่ได้ยุ่งเรื่องของนายนิ " นี่ก็ยังจะไปกวนเค้าอีก  ใบหน้าหล่อหันมาจ้องหน้าแก้วอย่างเอาเรื่อง  แก้วกลัวจนต้องรับหลบตา 

 

 

 

 

 

                    " ทองกวาวเป็นคู่หมั้นชั้ล เธออย่ามายุ่งเรื่องนี้ดีกว่า " เขาเย็นลง

 

 

 

 

 

                    " แต่เค้ารักคนอื่น ไม่ได้รักนาย "  แก้วพูดตรง 

 

 

 

 

 

                    " แล้วไง ก็ชั้ลจะเอา " ชายคนนั้นพูดอย่างหน้าตาเฉย แก้วแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

 

 

 

 

                    " พูดมาได้ยังไง " แก้วโวย

 

 

 

 

 

                    " เธออย่ายุ่งเรื่องนี้ดีกว่านะ  แล้วชั้ลจะจ่ายคาเสียเวลาให้สองเท่ากัค่าจ้างที่เธอได้มา " 

 

 

 

 

                    " เพราะเลวแบบนี้ไง ผู้หญิงมันถึงได้หนีไปหาชายอื่น " แก้วเย้ยใส่  คำพูดของเธอมันเหมือนจะไปหักห้ามน้ำใจของคนข้างๆ และดูเหมือน่าเขาจะโกรธเธอมากด้วย

 

 

 

 

                    " ปากดีเหลือเกินนะ " เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาดุ 

 

 

 

 

                    " ถ้าเค้าไม่รักก็ปล่อยเค้าไปเถอะ ผู้หญิงมีอีกตั้งเยอะแยะ... " แก้วยังพูดไม่จบก็โดนชายหน้าเข้มรวบตัวเข้าไปใกล้

 

 

 

 

 

                    " เป็นเมียชั้ลสิ แล้วชั้ลจะเลิกยุ่งกับทองกวาว " ใบหน้าทั้งคู่อยู่ใกล้กันแค่คืบ แก้วตัวสั่น ทั้งกลัวทั้งหวาดผวา

 

 

 

 

                    " จะทำอะไร " แก้วเสียงสั่น  เธอทำหน้าเหือนคนจะร้องไห้ 

 

 

 

 

                    " เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย โดนกอดแค่นี้ ถึงกับตัวสั่นเลยหรอ " ไอหมอนี้ก็เหมือนจะชอบ เมื่อเห็นว่าแก้วกลัว 

 

 

 

 

                    " เราคุยกันดีๆ ดีกว่านะ ปะปล่อยชั้ลเถอะนะ" แก้วน้ำตาคลอ

 

 

 

                    " ตัวเธอห๊อมหอม ใช้น้ำหอมรึเปล่า " ไอนี้ก็หื่นเกิน สายตาที่มันมองแก้ว มันแทบจะกลืนแก้วเข้าไปทั้งตัว 

 

 

 

 

                    " ปล่อย ! สิวะ !! " แก้วทนไม่ไหว ทั้งตบทั้งหนีมัน จนคนขับรถต้องเบรครถ 

 

 

 

 

                    " แรงเยอะแบบนี้สิวะ มันถึงจะสนุก  ขับรถต่อไป !! " ชายหน้าเข้มผลักแก้วจนไปนอนราบอยู่บนเบาะ แล้วรีบขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้ ก่อนจะออกคำสั่งให้คนขับ ออกรุต่อไป  โทโมะขับถามรถกระบะคันดังกล่าวมาติดๆ  

 

 

 

 

                       " อย่าาาาาา   อย่าาาาาาาา  กรี๊ดดดด ดด "  แก้วร้องลั่น เมื่อร่างสูงซุกไซร้ซอกคอของเธอ 

 

 

 

 

 

                    " ทั้งหอม ทั้งขาววว โอ้ยยย  "  ชายหนุ่มไซคอขาวอย่างกระหาย ร่างบางสั่นทอนด้วยความกลัว น้ำตาเธอไหลนองจนเต็มหน้า 

 

 

 

 

 

 

                    เอี๊ยดดดดดด  เสียงรถกระบะเบรคกะทันหัน ร่างทั้งคู่ตกลงไปยังที่ตั้งเท้า  แก้วได้สติก่อน รีบผลักอีกคนให้ออกห่างจากตัว ก่อนจะรีบเปิดกระตู 

 

 

 

 

 

                    " เห้ย ! " มันคว้าเสื้อของแก้วไว้ได้ แต่แก้วใช้เท้าถีบมันอีกครั้งจนมันคว่ำไป 

 

 

 

 

 

 

                    " ขึ้นรถ  เร็ว !!! " โทโมะตะโกนเรียกแก้ว  แก้วรีบวิ่งไปหาโทโมะ แล้วซ้อนมอเตอร์ไซเคิ้ลของเขา