รักร้ายๆของนายมาเฟีย
เขียนโดย 
wipawiwi
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.46 น.
แก้ไขเมื่อ 12 เมษายน พ.ศ. 2558 21.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
25)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในไร่
โทโมะ:อ้าวทุกคนฉันพาคุณแก้วของทุกคนกลับมาแล้วนะ
คนงาน:ยินดีต้อนรับอีกครั้งนะค่ะคุณแก้ว พวกเราดีใจนะค่ะที่คุณแก้วกลับมา
แก้ว:ค่ะ แต่เดี๋ยวแก้วก็กลับแล้วค่ะ
คนงาน:ทำไมล่ะไม่ชอบที่นี่หรอ
แก้ว:ไม่ใช่อย่างนั่นค่ะ
โทโมะ:คุณแก้วเขาหมายถึงเขาจะกลับไปแต่งงานน่ะ เดือนหน้าเราสองคนจะแต่งงานกัน
คนงาน:ดีจังค่ะ งั้นคุณแก้วย้ายมาอยู่ที่นี่กับคุณโทโมะเลยนะค่ะ
คนงาน:ใช่ครับพวกเราอยากเห็นนายเรายิ้มบ่อยๆ
แก้ว:เอ่อ..
โทโมะ:คุณแก้วเขาต้องมาอยู่แล้วมาอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตเลย
แก้ว:แก้วขอตัวนะค่ะ
โทโมะเดินตามแก้วไป
โทโมะ:นี่เธอจะรีบไปไหน
แก้ว:ใครบอกว่าฉันจะแต่งงานแล้วย้ายมาอยู่ที่นี่กับนาย
โทโมะ:ฉันบอกเองแหละ
แก้ว:ไม่มีทาง
โทโมะ:.......
โทโมะเดินออกไปโดยที่แก้วไม่รู้เพราะแก้วหันหลังให้โทโทะ
แก้ว:ทำไมเงียบจัง(คิดในใจ)
หันมาหาโทโมะแต่ไม่เจอโทโมะ
แก้ว:หายไปไหนเนี่ย
เดินหาโทโมะทั่วไร่
จุดชมวิวทั่วไร่
โทโมะ:ฉันไม่ดีขนาดนั่นเลยหรอเธอถึงไม่อยากแต่งงานกับฉันไหนนมบอกว่าเธอรักฉันไงแล้วนี่มันอะไร
ด้านแก้ว
แก้ว:โทโมะนายอยู่ไหนเนี่ย ได้ยินฉันมั้ยฉันเหนื่อยแล้วนะ
เดินมาจนถึงจุดชมวิวและเห็นโทโมะยืนเงียบอยู่
แก้ว:นี่นายมาอยู่นี่เองรู้มั้ยฉํนหานายทั้งไรเลยนะ
โทโมะ:ไม่เต็มใจก็ไม่ต้องหา
แก้ว:ไม่หาได้ไงถ้านายโดนยิงอีกล่ะ ฉันเป็นห่วงนายนะ
โทโมะ:ว่าไงนะ
แก้ว:เอ่อ...ก็ถ้านายเป็นอะไรไปฉันจะกลับกรุงเทพยังไง
โทโมะ:เธอคงคิดแต่เรื่องของตัวเองสินะ
แก้ว:ใช่นายฉํนจะให้ฉันคิดเรื่องใครอีกล่ะ
โทโมะ:เธอคงลืมคิดไปว่าฉันก็มีหัวใจ ที่ฉันพาเธอมาที่นี่เพื่อความแน่ใจแต่ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้ว
แก้ว:......
โทโมะ:เธอคงไม่ได้รักฉันเหมือนที่คนอื่นพูดหรอก
แก้ว:......
โทโมะ:แต่เธอจำไว้เลยนะว่าฉันรักเธอ
แก้ว:โทโมะคือฉัน..
โทโมะ:เรากลับกรุงเทพกันเถอะ
แก้ว:ไหนบอกว่าหนึ่งอาทิตย์ไง
โทโมะ:ก็ฉันได้คำตอบแล้วจะอยู่ไปทำไม
โทโมะกำลังจะเดินออกไป
แก้ว:นายฟังฉันบ้างได้มั้ย
โทโมะ:......
แก้ว:ฉันรักนาย
โทโมะ:......
แก้ว:ฉันรักนายได้ยินมั้ย เลิกไล่ฉันสักที
โทโมะ:เธอพูดจริงหรอ
แก้ว:อย่าไล่ฉันไปจากที่นี่อีกเลยนะ
แก้วร้องไห้โทโมะดึงแก้วเข้ามากอดแล้วยิ้มออกมา
โทโมะ:ไม่ต้องร้องนะฉันอนุญาตให้เธออยู่ที่นี่ทั้งชีวิตเลย
แก้ว:ฉันรักนายนะ
โทโมะ:ฉันก็รักเธอ แต่งงานกันนะ
แก้ว:ตกลง
โทโมะ:อะไรนะไม่ได้ยิน
แก้ว:แต่งค่ะ
แก้วตะโกนตรงนั้นเป็นเขามันเลยมีเสียสะท้อน
คนงาน:เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
แก้ว:เฮ้ยมาได้ไง งั้นก็ได้ยินหมดเลยสิ
จองเบ:ถูกต้องแล้วครับ
ป๊อป:ดีใจด้วยเว้ยเพื่อน
เขื่อน:รักเจ้านายผมให้มาๆนะครับ
โทโมะ:อ้าวแกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้เขื่อน
เขื่อน:ก็ตามนายมาไงครับ เพิ่งถึงได้ไม่นาน
แก้ว:โอ้ยฉันอาย
โทโมะ:อายทำไม ผมรักแก้วที่สุดเลยครับบบบบบบ
โทโมะตะโกนตั้งใจให้ดังคนงานทุกคนถึงกับอมยิ้มเพราะหลายปีที่ผ่านมาโทโมะยิ้มน้อยมาก
แก้ว:ไอ้บ้า
ตีแขนโทโมะ
โทโมะ:โอ้ย
จองเบ/ป๊อป/เขื่อน:5555555555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
