รักร้ายๆของนายมาเฟีย

เที่ยง

คนงาน:คุณแก้วค่ะกินข้าวก่อนมั้ยคะ

แก้ว:ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวงานไม่เสร็จ

คนงาน:งั้นก็ตามใจค่ะ

แก้ว:ทำไมวันนี้ร้อนจัง เมื่อไหร่จะหมดซะทีเนี่ย  

ฉันพูดเบาๆโอ้ยไม่ไหวแล้วนะทำไมมันมึนๆนะทุกอย่างมืดจัง

พึบ

คนงาน:ตายแล้วคุณแก้ว 

เขื่อน:คุณแก้ว คุณแก้วครับ ตามหมอจองเบให้ที

คนงาน:ค่ะ

เขื่อนอุ้มแก้วเข้าไปนอนพักในบ้านระหว่างรอหมอ

เขื่อน:รับสักทีสิครับคุณโทโมะ

(ฮัลโหล ว่าไง)

เขื่อน:คือคุณแก้วเธอไม่สบายน่ะครับ

(บอกฉันทำไม แค่นี้นะ)

เขื่อน:อ้าว ตัดไปซะละ

....:สวัสดีเขื่อน ไอ้โมะเป็นไรหรอ

เขื่อน:สวัสดีครับหมอ ไม่ใช่คุณโทโมะหรอกแต่เป็นคู่หมั้นเขาน่ะครับ

จองเบ: ห๊า ไอ้โมะมันไปหมั้นตอนไหน

เขื่อน:หมออย่าเเพิ่งถามเลยครับไปดูคุณแก้วก่อนเถอะครับ

จองเบ:ไปสิ

ห้องโทโมะ

จองเบ:ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก เป็นลมแดดแล้วก็คงไม่ทานอาหารเช้าเลยทำให้ร่างกายอ่อนแอน่ะ

เขื่อน:ครับ น่าสงสารเธอจังนะครับ

จองเบ:ทำไมล่ะ ไอ้โมะมันทำอะไรผู้หญิงคนนี้รึป่าว

โทโมะ:นินทาอะไรฉัน แล้วแกมาทำไมใครเป็นอะไร

จองเบ:ก็คู่หมั้นแกไง

โทโมะ:สำออยมากกว่ามั้ง

จองเบ:ไม่หรอก เธอน่ะคงจะไม่ได้กินข้าวแล้วก็ไปทำงานหนักเลยเป็นลมไง

จริงสิฉันไม่ได้ให้เธอกินข้าวเลยหนิ โทโมะคิดในใจ

โทโมะ:แกกลับไปได้แล้ว

จองเบ:แหม เดี๋ยวนี้ไล่เพื่อนเชียวนะจะนอนกอดเมียอะดิ

โทโมะ:ไอ้บ้านี่

จองเบ:ฉันรู้น่า จะทำอะไรก็เบาๆหน่อยผู้หญิงเขาไม่สบายอยู่

โทโมะ:แกจะให้ฉันเอาลูกปืนกอกปากแกก่อนมั้ยถึงจะหุบปาก

จองเบ:เออๆฉันไปแล้วดูแลดีๆล่ะ

โทโมะ:รู้น่า เขื่อนส่งแขก

โทโมะหาผ้ามาเช็ดตัวให้แก้วแล้วก็ล้มตัวนอนกอดหญิงสาวไว้วันนี้เขาเองก็เหนื่อยมากแล้ว