ป่วนหัวใจยัยครูฝึกสอน

เมื่อฉันทิฟฟานี่  ฮวังได้ถูกให้ย้ายมาที่โรงเรียนหญิงล้วนแห่งนี้  ฉันดีใจมากที่จะได้หา 

ประสบการณ์ใหม่ในที่ใหม่ๆ  แต่พอเริ่มคาบแรกก็เจอนักเรียนที่ทั้งนอนหลับและกวนประสาทใน 

เวลาเดียวกันฉันนี่อดไม่ได้ที่จะเอาชอร์กปาหัวไอเด็กขี้เซานั้นสงสัยเมื่อคืนคงอดหลับอดนอนอะสิ

จริงๆเลย...ไอเด็กพวกนี้        

"เอาละค่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกันนะค่ะอ๋อ!แทยอนเดี๋ยวไปพบครูที่ห้องพักครูด้วยนะ"

ฉันหันไปบอกกับยัยเด็กแทยอนกวนประสาทแต่แทนที่ยัยเด็กนั้นจะพยักหน้า

กับเมินหน้าหนีนี่ฉันยังไม่เคยถูกเด็กนักเรียนคนไหนเมินฉันมาก่อนเลยนะ

แต่ถึงฉันจะไม่พอใจกับการกระทำของยัยเด็กนี่สักเท่าไรฉันก็จะต้องอดทนไว้เพราะคำว่าครู

เมื่อฉันเดินออกไปจากห้องม.6\3Aและมุงหน้าไปห้องพักครู  และแน่นอนแทยอนก็ต้องตามฉันมา

เพื่อรับการโดนลงโทษ   จนเราสองคนเดินมาถึงห้องพักครูที่เต็มไปด้วยโต๊ะคุณครู

โต๊ะของฉันนั้นอยู่ด้านในสุดฉันเดินมาที่โต๊ะของฉันโดยมีแทยอนเดินตามหลังฉันมา

"ไงค่ะครูคนสวยจะให้ฉันทําอะไร" แทยอนถามฉันอย่างไม่รู้สึกสํานึกผิดอะไรเลย

มันทำให้ฉันอารมย์แทบขึ้นแล้วไหนจะคําพูดลามปามความเป็นครูของฉันอีก

 

"เดี๋ยวเธอเอาเอกสารพวกนี้ไปเรียงหน้าให้ถูกต้องนะ" พอฉันพูดจบแทยอนถึงกับทําหน้าเอ๋อ

ไปเลยทําไมนะหรอก็เอกสารพวกนี้มันเยอะมากนะสิพอฉันได้เห็นหน้าเด็กปากเก่งนี่แล้วถึง

กับพยายามที่จะกั้นขําเอาไว้แถบไม่อยู่ 

 

"ได้สิค่ะแค่เนี้ยะสบายมาก" พอยัยเด็กนั้นพูดจบมันก็ทําหน้ายักคิ้วกวนประสาทมาให้ฉัน

ฉันนี่อยากจะลงโทษให้หนักกว่านี้จังเลยและทันใดนั้นฉันก็นึกบทลงโทษอีกอย่างหนึ่งออก

 

"ถ้างั้น....หลังจากเรียงเอกสารพวกนี้เสร็จแล้วก็ไปทําความสะอาดห้องนี้ทั้งห้องต่อเลยนะ"

ฉันนี่แทบขําจนตัวโยนเลยก็ไอเจ้าเด็กปากเก่งดันทําหน้าอึ่งจนหมอไม่รับรักษาเลย 555

 

"ok แต่ถ้าฉันทําทุกอย่างเสร็จแล้วฉันจะได้อะไรละ" แทยอนถามฉันพรางทําหน้าเจ้าเล่จนฉัน

เริ่มรู้สึกกลัว

 

"ก็...ก็ได้หมดโทษที่เธอได้ทําไว้นะสิ"

 

"ไม่เอาสิฉันอยากได้......อะไรเดี๋ยวค่อยบอกก็แล้วกัน"

คําตอบนี้ทําให้ฉันอยากจะเอาช็อกปาหัวไอเด็กนี่อีกซักรอบแต่ยังไงก็เถอะเค้าก็แค่

เด็กนักเรียนคนหนึ่งที่ชอบกวนประสาทคนเท่านั้น 

 

"แต่ถ้าอยากรู้ในวันพรุ่งนี้เลิกเรียนไปเจอฉันที่ห้องทดลองวิทยาศาสตร์ชั้น6"

 

อะไรของเด็กคนนี้นะทําไมต้องไปคุยในห้องทดลองด้วยเด็กคนนี้นี่มีลับลมคมในจริงๆเลย

 

"งั้นเธอก็รีบๆทํางานทั้งหมดที่ครูสั่งให้เสร็จนะและก็ไปเข้าเรียนซะก่อนที่จะหมดคาบเช้า"

ฉันบอกเจ้าเด็กกวนประสาทนั้นอย่างพยายามที่จะไม่ถือสาเด็ก

 

15นาทีผ่านมา

 

เจ้าเด็กนั้นนั่งเทียนพยายามที่จะจัดเรียงเอกสารจนหัวยุ่ง

มันทําให้ฉันขําได้ไม่ยากเลยแต่พอเด็กนั้นจัดเรียงก็ถามฉันอย่างไม่เกรงกลัวยศครู

ของฉันเลย

 

"ขําอะไรอะมีอะไรน่าขํามากนักหรอ"

 

"ป่าวแค่ขําเด็กกวนประสาทแถวนี้น่ะ 555"

 

พอฉันพูดออกไปเท่านั้นแหละเจ้าเด็กนั้นก็ทําหน้าเหมือนนักเลง

หัวไม้ที่พอโดนต่อยแล้วก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

 

"ก็ดูคิ้วกับผมเธอสิคิ้วเธอขมวดจนจะเป็นปมอยู่แล้วและไหนจะผมเธออีกกะเชอะกะเซิงหมดแล้ว"

 

พอฉันพูดจบดูเหมือนเจ้าเด็กนั้นจะรีบสํารวจตัวเองใหญ่เลย  

แต่เหมือนกับว่าจะดูแลเรื่องทรงผมมากเป็นพิเศษ  จะเซ็ดอะไรกันนักกันนักกันหนานะ

เหมือนผู้ชายที่ชอบแต่ง่อไปอวดสาวไม่มีผิดเลย

 

"นิจะแต่งอีกนานมั้ยเนี่ยทรงผมน่ะ"

 

"ไม่ได้หรอกเดี๋ยวสาวจะไม่ติด"

 

ดูสิดูมันตอบกวนซะไม่มี  แต่เอ่ะ! สาวหรอหรือว่าเจ้าเด็กนี่จะชอบผู้หญิง!

ไม่หรอกมั้ง

 

"อ่อ...แล้วฉันจะแต่งหรือไม่แต่งมันเกี่ยวอะไรกับครูหละ"

 

"นี่! เธอ..." 

 

"แล้วนี่ถังนํ้าอยู่ไหนหละฉันจะไปตักนํ้าและมาถูพื้นจะได้รีบไปเรียนซักที"

 

ฉันที่ยังไม่ทันได้อ่าปากสั่งสอนเจ้าเด็กกวนประสาทนี่เจ้าเด็กนี่ก็พูดขึ้นมาจนทําให้ฉัน

นึกได้ว่านี่มันก็จะหมดคาบสองแล้วฉันก็ไม่อยากเป็นครูใจร้ายที่ใช้งานเด็กจนไม่ได้

เรียนหนังสือหรอกนะ   หลังจากที่ฉันนึกได้ฉันก็ชี้ไปที่ถังนํ้าที่อยู่ใกล้ๆกับตู้หนังสือ

ซึ่งตู้หนังสือมันก็อยู่ข้างซ้ายของโต๊ะทํางานของฉัน

 

"โอเคฉันไม่เถียงกับเธอแล้วก็ได้นี่ไงถังนํ้ารีบทําให้เสร็จแล้วไปเรียนนะ "

 

พอฉันพูดจบฉันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทํางานของฉันส่วนเจ้าเด็กนั้นก็เดินไปหยิบถังนํ้าแล้วเดินออกไป

 

ไม่นานเจ้าเด็กนั้นก็กลับมาพร้อมไม้ถูพื้นและถังนํ้าที่มีนํ้าอยู่ครึ่งถังและเขาก็เริ่มถูพื้น

เขาเริ่มถูพื้นตั้งแต่หน้าห้องพักครูจนเรื่อยมา  แต่มองไปมองมาเจ้าเด็กนี่ก็.........

หล่อเหมือนกันนะ  แต่ไม่ได้หล่อแบบผู้ชายเขาหล่อในแบบเด็กมัธยมปลายที่ไม่ว่าจะทําอะไรก็

ดูดีไปหมด  เว้นแต่...ไอหน้าเย็นชาที่เขาชอบทําบ่อยๆเวลามองหน้าฉัน 

ทําไมนะหรือว่าจะเป็นเรื่องที่เราเอาช็อกปาหัวเขากันน่ะ  แต่เจ้าเด็กนั้นก็ทําผิดจริงนี่หน่า

เอ่ะแล้วฉันจะมานั่งคิดทําไมนะฉันเป็นครูนะจะมัวแต่คิดเรื่องไร้สาระไม่ได้

และฉันก็ต้องหยุดความคิดไว้แค่นั้นก็เพราะเจ้าเด็กนั้นจ้องฉันด้วยสีหน้าที่เย็นชานะสิ

ทําให้ฉันต้องหลบสายตาเพราะเริ่มรู้สึกกลัวสีหน้าและสายตานี้เข้าแล้วแต่ถ้าใครที่ไม่รู้มาเห็น

สถานการณ์ตอนนี้คงต้องคิดว่าฉันเขินเจ้าเด็กนี่อยู่แน่เพราะหลังจากนั้นสีหน้าเย็นชานั้น

กลับกลายเป็นเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแทนจนทําให้ฉันไม่เข้าใจว่าเด็กแทยอนนั้นคิดจะทําอะไรที่

กวนประสาทฉันอีก

 

"ฉันทําความสะอาดเสร็จแล้วฉันไปเรียนได้แล้วใช่มั้ย"

 

"อือไปได้แล้ว" ฉันบอกพรางเซ็นเอกสารที่อยู่บนโต๊ะต่อแต่ก็ต้องหยุดเซ็นเพราะเจ้าเด็กแทยอน

นะอันพูดยํ้าให้ฉันเจ็บใจเล่น

 

"อ่อ! แล้วอย่าลืมนะนัดพรุ่งนี้หนะรับรองเลยว่าฉันจะใช้ค่าแรงที่ฉันได้มาให้คุ้มเลยละหึ"

 

เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์  คําพูดนั้นมันทําให้ฉันหน้าร้อนผ่าวๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย

แต่เสียงออดของโรงเรียนก็ทําให้ฉันตื่นจากพะวังความคิดของฉัน

 

ติ๊งต่องๆ 

 

เฮ่อ.....หมดคาบสองแล้วหรอเซ็นเอกสารต่อดีกว่าแต่เรื่องนัดวันพรุ่งนี้ยังค้างคาใจฉันอยู่

แทยอนเขาคิดจะทําอะไรกันแน่นะ

 

ในห้องม.6\3 A  คาบเรียนที่สาม

 

เด็กนักเรียนทั้งหมดกําลังจะย้ายไปเรียนวิชาดนตรีีที่ห้องดนตรีชั้น2กันแต่กลุ่มสุดป็อป

ของโรงเรียนก็ต้องมานั่งรอแทยอนที่หายตัวไปตั้งแต่คาบแรกจนเพื่อนทั้งกลุ่มเริ่มเซ็ง 

 

"ไอแทยอนมันไปพบครูทิฟฟานี่หรือมันโดดเรียนวะไอยุนแกไปตามมันหน่อยดิ"

 

เป็นยูริที่พูดขึ้นพร้อมกับทําสีหน้าเซ็ง  แต่คําตอบที่ได้คือความเงียบ

ยูริจึงหันไปดูยุนอาก็พอรู้แล้วว่าทําไมมันถึงไม่ตอบก็ไอยุนมันมัวแต่เหล่สาวห้องอื่น

ที่กําลังจะไปเรียนวิชาต่อไปนะสิ  ยูริเห็นดังนั้นจึง

 

ป้าบ!!!   ตบหัวยุนอาไปหนึ่งที่ทําเอายุนอาถึงกลับเกือบหน้าถิ้มไปกับโต๊ะเรียน

 

"โอ๊ย!!  ไอยูลตบหัวข้าทําไมวะ"

 

"ก็แกเอาแต่เหล่สาวไม่สนใจเพื่อนบ้างเลยและฉันบอกว่าให้ไปตามไอแทยอนด้วย"

 

"บอกกันดีๆก็ได้  ไม่เห็นตบเลย" ยุนอาพูดพรางทําหน้างอน

 

"ไ่ม่ต้องไปตามแล้วละไอแทยอนมันมานู้นแล้ว"  ซูยองบอกพรางชี้ไปที่หน้าห้องเรียน

 

ไอแทยอนเดินมาด้วยสีหน้าที่ดูจะสะใจกับอะไรบางอย่างมา

 

 

 

รอยยิ้มของมันในตอนนี้เหมือนกับตัวร้ายในละครไม่มีผิดเลย

 

"ไงไอแทนี่แกโดดเรียนหรือป่าววะทําไมไปนานจัง"

 

ยูริพูดพรางทําหน้าสงสัยแทยอน

 

"พอดีไปทําเรื่องสนุกๆมาหนะออแล้วคนอื่นละไปไหนหมด"

 

แทยอนรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อเพื่อนทั้งกลุ่มเริ่มสงสัยหนักขึ้น

 

"คนอื่นเขาไปเรียนดนตรีที่ห้องดนตรีชั้นสองกันหมดแล้ว"

 

"เอ่า! แล้วพวกแกจะรออะไรละก็ไปเรียนสิ"

 

แทยอนพูดจบก็เดินออกจากห้องไปโดยมีเพื่อนทั้งกลุ่มที่ส่ายหัวให้กับการที่ชอบเก๊ก

ของแทยอน 

 

"ก็รอแกไง  ไอเจ้าชายมาดนิ่งขี้เก๊ก"

 

ซูยองพูดพร้อมทําหน้าอย่างเบื่อหน่ายและเดินออกไปตามด้วยยูริและยุนอา

 

ณห้องดนตรีชั้นสอง

 

เสียงเเอะอะโวยวายดังขึ้นภายในห้องที่มีแต่เครื่องดนตรีสากลเช่นกลองชุดเบส

ไวโอลีนทัมเป็ดกีตาร์โปร่งฟลุตและเปียโนที่ถูกตั้งเรียงรายอย่างสวยงาม

ภายในห้องกว้างขวางมาก  สวนเสียงพูดคุยของนักเรียนก็ไม่มีอะไรมากส่วนใหญ่

จะเป็นเรื่องของกลุ่มที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนซะมากกว่า 

แต่ดูเหมือนจะมีอีกเรื่ิองหนึ่งที่เรียกความสนใจจากกลุ่มสุดฮอตได้ดีเลยทีเดียว

 

"นี่พวกเธอรู้เรื่องนี้รึยังอะที่มีครูสอนดนตรีมาใหม่อะ " 

 

"ยังอะแล้วเป็นไงสวยกว่าพวกเราหรือป่าวอะ"

 

"ก็สวยอยู่นะแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นคนเจ้าระเบียบนะ "

 

เรื่องนี้ทําให้ทั้งยูริ  ซูยองและยุนอาตื่นเต้นกันใหญ่แต่ที่ดูจะตื่นเต้นสุดก็คงเป็น

ยุนอานี่แหละ  แค่พอได้ยินว่าสวยและเจ้าระเบียบด้วยแล้วทําให้ยุนอารู้สึกอยากจะ

รู้จักขึ้นมาทันที

 

"เฮ้ยเฮ้ยพวกแกได้ยินหรือป่าววะ"  เป็นซูยองที่พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

 

"ได้ยินดิอยากจะรู้จังว่าจะวสวยซักแค่ไหนวะ"  ยูริพูดไปลูบคางไป

 

"แต่ฉันว่านิสัยก็น่าสนนะเว้ย"  ยุนอาพูดโดยที่ไม่รู้ว่า

 

ทั้งกลุ่มหยุดมองมาที่ยุนอาอย่างสงสัยและยุนอาก็พึ่งรู้สึกว่าถูกมองอยู่เลยหันมา

 

"อะไรก็แค่อยากรู้จักเท่านั้นเอง"  ยุนอาแก้ตัวนํ้าขุ่นๆ

 

"แต่ร้อยวันพันปีแกไม่เคยอยากรู้นิสัยของคนที่แกคบซักคนเลยนะ"

 

พอยูริพูดจบทําให้ทุกคนในกลุ่มหันมามองยุนอาเป็นตาเดียวแต่ยุนอาก็ไม่ได้

สะทกสะท้านอะไร

 

"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันวะเอาเป็นว่าฉันอยากลองของใหม่ก็แล้วกันวะ"

 

คําพูดนี้ทําให้เพื่อนๆงงกันทั้งกลุ่ม  แต่ก็ต้องหยุดความสงสัยไว้แค่นั้นเพราะออดเรียนดังแล้ว

และไม่นานก็มีคนตะโกนบอกว่าครูมาแล้วทําให้ทั้งห้องเงียบหมด

ในที่สุดก็มีร่างบางที่มีผิวขาวเปร่งประกายดุจนางฟ้าที่ตกลงมาจากสวรรค์  เธอมีผมสี

นํ้าตาลอ่อนตาสีดําสนิทที่ดูน่าหลงไหล

เธอยิ้มให้เด็กนักเรียนทุกคนและเด็กทุกคนก็ยิ้มตอบครูเช่นกันเพื่อแสดงถึงความเป็นมิตร

แต่ดูเหมือนว่าจะมีแต่ยุนอาที่เอาแต่อ้าปากค้างและจ้องคุณครูคนสวยอยู่คนเดียว

จนทําให้คนที่ถูกจ้องต้องเอ่ยถาม

 

"นี่เธอหน่ะเป็นอะไรหรือป่าว"

 

คําถามนี้ทําให้ยุนอาตื่นจากพะวังแต่ด้วยความตกใจปนอึ้งในความสวยของคุณครูสาว

ทําให้ยุนอาพูดจาดูติดๆขัดๆ

 

"ห้ะ! เออ....ไม่เป็นไรค่ะครู"  

 

ทําให้เพื่อนทั้งกลุ่มแอบขําไม่เว้นแม้แต่แทยอนที่ดูจะเย็นชาเพราะทุกคนไม่เคยเห็นยุนอาเป็น

แบบนี้มาก่อนจะไหวมั้ยเนี่ยยุนอา

 

"โอเคจ่ะงั้นครูจะแนะนําตัวก่อนนะครูชื่อซอฮยอนนะงั้นมาเริ่มเรียนกันเลยนะ"

 

ในขณะที่ครูสาวพูดอยู่ยุนอาที่ในตอนนี้ไม่ได้สนใจกับบทเรียนเลยก็เอาแต่นั่งยิ้มหวาน

อยู่คนเดียวจนเพื่อนทั้งกลุ่มต้องแซวให้หายบ้าอยู่คนเดียว

 

"นี่...จะยิ้มจนเป็นบ้าเลยรึไงห้ะ"  เป็นยูริที่แซวยุนอาไปขําไป  และตามด้วยซูยองที่พูดไปพร้อม

ตบไหล่ยุนอา

 

"ใช่...ฉันนี่ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าไอยุนมันจะแพ้ทางผู้หญิงอะ555" 

 

"คือ....ฉันก็...แค่หลอกให้เหยื่อตายใจหนะแต่ต่อจากนี้ต่างหากที่เป็นของจริง"

ยุนอาพูดพร้อมยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์  แต่เพื่อนทั้งกลุ่มก็มองหน้ากันประมาณว่า

เออ....ขอให้จริงเถอะไอเจ้าชายเจ้าเสน่ห์

 

(เป็นไงกันบ้างค่ะ ในตอนนี้เรื่องกำลังจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ ไรท์จะพยายามอัพเรื่อยๆนะ ฝากติมตามกันด้วยนะ)  (และไรท์จะบอกว่า.....) 

(ตอนที่3 เตรียมฟินจิกหมอนกันได้เลย      )