มารักกันไหมเธอ

          kaew

          นายโทโมะมันเดินข้างฉันมาติดๆเลย...ถ้าเดินเฉยๆจะไม่ว่าเลยนะแต่เนี้ยอะเบียดอยู่นั้นแหละไม่รู่จะเบียดทำไม....พอเข้ามาในร้ายพวกนายโทโมะก็นั้งตรงข้ามพวกฉันโดยที่มีนายโทโมะนั้งตรงข้ามฉันและนายป๊อปปี้ก็นังตรงข้ามยังฟางนายเขื่อนก็ตรงข้ามยัยเฟย์....แต่ที่ฉันสักเกตูเนี้ยสิคือนายเขื่อนมองยัยเฟย์ไม่กระพิบตาเลย...เช่นเดียวกับนายป๊อปปี้และนายโทโมะที่จ้องยัยฟางกันฉันตาไม่กระพิบเลย...มันจะมองงอะไนนักหนาเนี้ย...แต่พอฉันจองนายนี้สักพักนึงภาพที่ฉันโดนหอมแก้มก็ขึ้นมาในหัวฉันเลย 

          "แก้วตื่นได้แล้วถึงแล้ว"ไร้การตอบลับ

          "แก้วตื่นๆ"แล้วนายนั้นก็ก้มลงมาจังหวะตอนที่ฉันกำลังจะพิกตัวหันไปหานายนั้นเลยทำให้จมูกนายนั้นโดนแก้มฉันเต็มๆเลย

          ตึ้งๆ เสียงไลน์ฉันเข้าทำเอาฉันสดุ้งเลยก็กำลังเหม่อเลย

          tomo "เป็นไร...ทำไมเงียบ..แล้วหน้าแดงทำไมอย่าบอกนะว่าเธอคิดถึงเรื่องที่ฉัน...เธออะ"อร๊ายยนายโทโมะจะจุดทำไมฉันอยากจะฆ่านาย...แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยโอ๊ยฉันเป็นอะไรของฉันเนี้ย

          kaew "ป่าวไม่ได้เป็นอะไร..แล้วใครหน้าแดง...หน้าฉันไม่แดงนะแล้วเรื่องอะไรฉันจำไม่ได้"ฉันแกล้งเป้นจำไม่ได้ไปงั้นแหละ...ก็ฉันไม่รู้จะพูอย่าไงนิ

          tomo"หรอ...ใครก็ไม่รู้หน้าแดงอะ...อะไรนะเธอจำไม่ได้หรอฉันตื่นความจะำให้เอาไหม"นายนั้นตอบมาฉันอ่านเสร็จก็เงยหน้าไปมองนายนั้นแต่มันทำหน้ากวนฉันอยู่อ่า

          kaew "หยุดๆ....ฉันไม่อยากเถียงกับนายแล้ว"ฉันตอบไปแล้วก็เก็บโทรสับไปทันทีฉันขี้เกลียดเถียงอะ...เพราะยังไงเถียงไปก็ไม่ชนะแล้วนะเถียงทำไม

          faye

          ฉันนั้งลงตรงข้ามนายเขื่อนอะแต่ตอนนี้ฉันกับนายเขื่อนกำลังนั้งสบตากันอยู่แต่นั้งไปนั้งมาฉันก็นึกถึงตอนที่อยู่บนรถกับนายนั้น

          koen "เฟย์ๆ ตื่นได้แล้วคับ"โอ๊ยเสียงใครมารบกวนการนอนของฉันเนี้ย

          koen"ไม่ตื่นพี่หอมแก้มนะ"หะหอมแก้มเลยหรอ...ได้ยินดังนั้นก็รับลืมตาขึ้นมาเลยค่าา...พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเพราะหน้านายเขื่องอยู่ใกล้กันมากดีนะที่ฉันตื่นมาก่อนไม่งั้นโดนหอมแก้มแน่

          faye "ตื่นแล้วๆ...ฟะ..เฟย์ว่าเราไปกันเหอะ"แล้วฉันก้รีบลงจากรถเลย

          พอได้ฉันสติแล้ว..อยู่ดีๆนายเขื่อนก็พูดแบบไม่มีเสียงประมาณว่าคิดถึงเรื่องบนรถอยู่หรือป่าว

          ทำเอาฉันหน้าแดงเลย

          fang

          ฉันนั้งสักพักแล้วและก็สังเกตุเห็นายหมีนั้นมันมองฉันตลอด....มันมองฉันทำไมเนี้ย

          fang" นินาย...เลิกมองหน้าฉันได้แล้ว"ฉันส่งข้อความทางไลน์ไปหาไอ้หมีบ้านิมันอ่านค้าาาแต่ไม่ตอบกลับเงยหน้ามาแล้วมองฉันด้วยหน้าตาที่น่าฆ่าทิ้งมาก

          fang "นินายไม่ได้ยินหรือยังไงว่าให้เลิกมองหน้าฉันอะ"ฉันก็ส่งข้อความไปอีกเผื่อมันจะฟังฉันบ้าง

          poppy "ไม่"โห่ตอบมาคำเดียวสั้นๆเอาฉันพูดไม่ออกเลยจ้า...

           โอ๊ยไม่อยากจะเถียงแล้วฉันเลยหันไปสั้งอาหารทันที่...หึฉันสั้งมาไม่ยั่งเลยแหละ..แต่คนที่ดูชอบที่สุดก็คงหนีไม่พ้นยัยเพื่อนสองคนของฉันนี้แหละ....พออาหารมาว่างที่โต๊ะแล้วดูท่าทางพวกนายป๊อปปี้จะตกใจเล็กน้อยกับอาหารที่มาว่างไว้ตรงหน้าพวกนั้น...หึคงไม่คิดสินะว่าพวกฉันจะกินเยอะขนาดนี้55555คนสวยทำอะไรก็ดีทุกอย่างแหละ

          "โห่...นี้แน่ใจนะว่าพวกเธอจะกินหมด"นายป๊อปปี้ถามพวกฉัน

          "ไม่ต้องห่วง...หมดแน่..และนายต้องเป็นคนจ่ายเงินด้วยนายป๊อปปี้"หึๆฉันจะกินให้ตังนายหมดตูดเลย

เป็นไงบ้าง....ไม่สนุกเลยใช่ไหมอะ

ถ้าสนุกก็อย่าลืมเม้นบอกกันด้วยน้า...ฝากติดตามด้วยน้า