แอบรัก

9.5

เขียนโดย Omoji

วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.

74 ตอน

990 วิจารณ์

103.24K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

13) แอบรักตอนที่13

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่13

เว็บขีดเขียน

………………….ต่อ…………………..

ตอนนี้ผมอยู่กับไอโทโทะและไอเขื่อน ซึ่งตอนนี่เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วเราทั้งสามคนกำลังจะแยกย้ายกันไป

“เออไอป๊อป เดี๋ยวมึงกลับบ้านเลยป่าววะ” ไอเขื่อนหันมาถามผม

“ทำไม มึงจะไปบ้านกูหรอ”

“ป่าว กูก็แค่ถามไปงั้นแหละ” อ้าวไอ้นี่--*

“เอองั้นกูไปแระ เมียรออยู่” ไอเขื่อนหยิบเป้ขึ้นพาดบาแล้ววิ่งตรงดิ่งไปยังเด็กมอสี่…แฟนมันอยู่ตรงนั้นครับ

“ไอเขื่อนมันนี่โชคดีจังว่ะ กูยังไม่เห็นว่ามันจะทะเลาะกับเฟย์สักวัน” ผมหันไปมองหน้าไอโทโมะที่ดูเหมือนหน้าเผือดสีอย่างหมดหวัง

บางทีมันก็ดูน่าสงสาร….

“เอาน่า…มึงอย่าพึ่งหมดหวังเว้ย กูดูออกว่าจริงๆแล้วแก้วก็คิดเหมือนมึง…กูคิดว่าเขาก็ชอบมึง” ผมพูดจากใจจริง ผมคิดมาตลอดว่าไอโทโมะกับแก้วสุดท้ายมันก็ต้องลงเอยกันอยู่ดี

“หรอวะ…หึ กูไม่เข้าใจ กูพยายามมากแค่ไหนกว่าจะจีบแก้ว…กูเริ่มรู้สึกหมดหวังขึ้นไปทุกที”

“มึงอย่าพึ่งท้อดิ ถ้ามึงรักแก้วมึงก็ต้องเดินหน้าต่อ ผู้หญิงน่ะ..โกรธได้ไม่นานหรอก..มั้ง”

ใช่ ผมเองก็ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ ก็แหง่ล่ะ ผมไม่เคยมีความรักในเชิงชู้สาวแบบนี้..ที่ผมพูดก็คงเพื่อปลอบใจไอโทโมะเท่านั้น

“อือ….เออนี่ไอป๊อป วันนี้กูเห็นฟางที่โรงอาหารหลังตึกด้วยว่ะ”

ผมก็อยากจะบอกนะ..ว่ากูนี่แหละนั่งแดกข้าวกับยัยนั่นแล้วด้วยน่ะ --*

“หรอ”

“เออดิ กูเห็นฟางดู…ตาแดงๆ เหมือนคนพึ่งร้องไห้เลยว่ะ”

ร้องไห้?...งั้นหรอ

“…..”

“เหยดดดดดดด กูรู้แล้ว”

“รู้อะไรของมึง-_-”

“กูว่าฟางต้องเห็นมึงกอดกับจินนี่แหง่ๆเลย…โป๊ะเช้ะ!! ต้องใช่แน่ๆ”

ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมเหมือนถูกสาป..ผมนิ่งไปเลยล่ะครับ..ยัยนั่นเห็นผมกอดกับจินนี่ แล้วร้องไห้?..

“พี่ป๊อป!” เสียงหนึ่งดังเข้ามาในห้วงประสาทของผมทำให้ความคิดเมื่อครู่ถูดตัดออกไป แล้วหันไปตามเสียงเรียก

“เมียมึงมา งั้นกูไปแระ” ผมล่ะอยากเอาตีนถีบหน้าไอโทโมะจริงๆ

“พี่ป๊อปทำอะไรอยู่ จินนี่รอนานแล้วนะ” จินนี่ย่างเท้าเดินเข้ามาหาผมดูเธอจะอารมณ์เสียไม่น้อย

“ฉันกำลังจะไปพอดี…งั้นรีบไปกันเถอะ”

ผมรีบเดินพาจินนี่ออกไปในทันที แต่ความรู้สึกแปลกประหลาดก็เข้ามาในหัวผม…ยัยนั่นร้องไห้…

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ผมเบรกรถทันทีที่มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่โตของจินนี่…

“พี่ป๊อปคะ วันหลังถ้าพี่ป๊อปมัวแต่ติดเพื่อนแล้วลืมจินนี่อีกล่ะก็..จินนี่จะไม่ยอมแล้วจริงๆด้วย”

“อือ จินนี่รีบเข้าบ้านเถอะ ฝนใกล้ตกแล้ว” ผมพูดปัดๆ แค่ไม่อยากจะเถียงอะไรทั้งนั้น

จุ้ป

จินนี่ทำเหมือนทุกๆครั้งก่อนผมจะขับรถออกไป….

………………….ต่อ………………….

ซ่าห์

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมฝนถึงต้องมาตกตอนนี้ด้วนเนี่ย…มือถือแบตก็หมดแล้วแบบนี้ฉันจะกลับหอยังไงล่ะ…ฉันก้มหน้าลงส่วนเท้าก็เตะน้ำที่กระเด็นกระดอนไปทั่ว…เฮ้ออออ

“พี่ป๊อปก็รู้นิคะ ว่าจินนี่รักพี่ป๊อปน่ะ…ทำไมต้องทำให้จินนี่หงุดหงิดอยู่เรื่อย”

ภาพทั้งสองกอดกันยังคงอยู่ในหัวของฉัน..คิดเรื่องนี้ทีไรฉันก็เจ็บปวดทุกที

ฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยจริงๆ..

“ฟาง!” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังฉันทำเอาฉันสะดุ้ง หันไปมองด้านหลังก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม

“พี่มิน”

“ทำไมยังไม่กลับล่ะ..รอใครอยู่รึเปล่า” ฉันก็มัวแต่เบิกตากว้างแล้วหลุบหน้าต่ำลง ตอนนี้เหมือนฉันมีท่าทางลับๆล่อๆ ดูรุกรี้รุกรน ฉันกำลังทำอะไรไม่ถูก..

ก็ตั้งแต่วันนั้น..ฉันก็ไม่ได้คุยกับพี่เขาเลยนี่นา…แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่กล้ามองหน้าพี่เขาเลยด้วยซ้ำ พูดง่ายๆมองหน้าไม่ติดเลยก็ได้ค่ะ TT

“เอ่อ ปะ..ปล่าวหรอกค่ะ คะ..แค่ติดฝะ..ฝนน่ะ” ให้มันได้อย่างนี้สิ!พูดติดขัดกันตลอดเลย..จะบ้าตาย

“นี่เธอ..กลัวฉันหรอ..”

“มะ..ไม่ใช่นะ ฉันแค่..ไม่ชิน” ก็แน่สิพี่เขามาบอกความรู้สึกกับฉันตรงๆแบบนั้น แล้วยังบอกว่าจะไม่ยอมแพ้ด้วย นี่หน้าอย่างฉันเสน่ห์แรงขนาดนั้นเชียวหรอ

“อะไรกัน…เพราะฉันบอกชอบเธอไป เธอเลยไม่ชินกับฉันซะแล้ว..ตลกจังเลยนะ” ไม่ว่าเปล่าพี่มินยีหัวฉันเล่นจนผมยุ่งไปหมด…

“อย่าแกล้งกันสิ!”

“ฮ่าฮ่า เดี๋ยวฉันไปส่งมั้ย”

“ก็ดี..เห้ย! อะ..อะไรนะคะ” ฉันอยากจะตบปากตัวเองให้ช้ำกว่าเดิม เมื่อกี้ปากมันเผลอพูดไปเองนะ ไม่ได้ตั้งใจ…

หรา………..

“เอ้า!จริง เดี๋ยวไปส่ง..ฉันจำหอเธอได้น่า…”

ก็แน่ล่ะ--* พี่เขาเคยพาฉันไปกินข้าวเพราะมันก็อยู่ใกล้หอฉันพอดี ถ้าไม่รู้ก็คงบื้อหรือไม่ก็ฉลาดน้อยไปแล้วล่ะ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่มินกลับบ้านเถอะ”

เหมือนยิ่งพูดยิ่งยุแฮะ -_- ก็พอฉันบอกไม่เป็นไรเท่านั้นล่ะ พี่เขาก็คว้ามือฉันวิ่งออกไปหน้าตาเฉย

ตึกตัก ตึกตัก

แล้วทำไมฉันต้องใจเต้น…หรืออาจเป็นเพราะฉันไม่เคยโดนใครจับมือเลยยกเว้นพ่อแม่และแก้ว…แต่นี่ พี่เขาเป็นใครถึงมาจับมือฉัน

…………………………ต่อ………………………..

“หึ ยัยบื้อ!ไหนบอกว่าชอบฉัน แต่นี่ไปจับมือกับคนอื่น! ก็ร่านอยู่ดีแหละวะ”

ผมมองดูร่างเล็กกับไอมิน ซึ่งมันดูไม่เหมาะกันเลยสักนิด…ความจริงผมก็ไม่ได้หลงเชื่อคำพูดของยัยนั่นสักเท่าไหร่หรอกครับที่บอกว่ามองแค่ผมน่ะ..

ไม่เลย..ไม่เลยจริงๆ

(หรอออออออออ)

“มาที่หอนี่เอง”

และก็ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมต้องตามสองคนนั้น…ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง แต่เอาเถอะมาแล้วก็อย่าให้เสียเที่ยวขอดูการแสดงยัยนั่นก่อนแล้วกัน

“พี่มิน ความจริงไม่ต้องมาส่งก็ได้ เห็นป่ะ..ตัวเปียกหมดเลยอ่ะ”

“อ้วกกกก ขอกูอ้วก” ผมได้แต่พูดออกมาจากในรถที่ผมได้ยินก็เพราะผมเปิดหน้าต่างของรถไว้นิดหน่อย

ขอบอกเลย! ณ จุดๆนี้...

กูหงุดหงิดชิบหาย! แล้วทำไมยัยนั่นต้องทำตาแบบนั้นกับไอมินวะ!!!

“เข้าห้องไปได้แล้ว..เดี๋ยวก็ไม่สบายขึ้นมาหรอก” เสียงไอมินพูดครับ

“ไอพ่อพระเอก!มึงอ่ะเหมาะกับตัวโกงมากกว่ารู้ไว้ด้วย! สัด!”

เออ แล้วผมคิดว่าตัวเองต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเพราะผมกำลังเลือดขึ้นหน้า…

ไม่นานยัยนั่นก็เดินเข้าห้องไปปล่อยให้ไอมินยืนยิ้มร่าอยู่คนเดียว อยากเดินเข้าถามคิดว่าหล่อมากป่ะ หน้าอย่างกับส้นตีนกู! ถุย! พูดแบบนี้กูยังสงสารส้นตีนกูเลย!

“อ้าวไอเหี้ย!” และผมก็ต้องอุทานออกมาเมื่อเห็นไอมินมันเข้าห้องของยัยนั่น ส่วนผมน่ะหรอจะอยู่ทำไมล่ะวะ!

มาแว้วววววว อีกตอนตามคำเรียกร้อง เค้าจะอัพบ่อยๆถ้าขอกันเยอะๆ และบ่อยๆ555 ขอโต้ดวันนี้สั้นไปนิสนึง เห็นเรียกร้องกันเยอะก็เลยรีบอีพให้ เอาใจสุดๆพูดเลออออ