แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) แอบรัก ตอนที่24
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่24
“ว่าไงล่ะ ได้รึเปล่า”
…………………….ต่อ…………
หลังจากที่มินกลับมาจากห้องน้ำฉันก็รู้สึกไม่กล้าที่จะเข้าไปพูดอะไรอีกเลย ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าทำไมถึงได้รู้สึกตะหงิดๆที่หัวใจแบบนี้
ประกาศ!! ขอพบนักเรียนที่จะทำการแสดงในงานโรงเรียนอาทิตย์หน้าที่หอประชุมด้วยค่ะ
เสียงประกาศทางไมค์ดังขึ้นเรียกสติให้ฉันกลับไปสนใจมัน เรียกนักแสดงงั้นหรอ….งั้นฉันกับแก้วก็ต้องไปด้วยสินะ
“แก้วพวกเราต้องไปด้วยใช่ป่ะ” ฉันหันไปถามแก้วที่นั่งเสียบหูฟังอยู่ข้างๆฉัน
“คงงั้นมั้ง” แก้วตอบได้หน้าตายที่สุด
“งั้นเราไปกันเถอะ” ฉันบอกแก้วซึ่งแก้วก็ทำตามโดยดี
ฉันและแก้วเดินทางมาถึงหอประชุมที่ทำการแสดงและเมื่อฉันเข้าไปฉันก็ตกใจไม่น้อยเมื่อรู้ตัวว่ามาเป็นคนสุดท้าย…TOT
“จริญญา!/ธนันธรณ์!”
ฉันกับแก้วหยุดชะงักกึกเมื่อเสียงอาจารย์ดังขึ้นทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในหอประชุม งื้อออออ
“มาสาย! แค่วันแรกพวกเธอก็มาสายแล้วยังนั้นหรอ!”
ฉันและแก้วก้มหน้าก้มตาไม่กล้าเงยสบ เพียงแค่เงยหน้ามองก็สะดุ้งแล้วฉันก็ต้องหลุบตาลงต่ำอีกครั้ง อายง่ะ><
“ขอโทษคะอาจารย์ คราวหน้าพวกเราจะมาให้เร็วคะ” เป็นฉันที่พูดขึ้นแต่เมื่อเหลือบหันไปดูท่าทีของแก้วมันดูต่างจากฉันนิดหน่อย คือแก้วน่ะ…ไม่กลัวอาจารย์
“มาช้ายังดีกว่าไม่มานะอาจารย์ ถ้าอาจารย์ยังเอาแต่ยืนบ่นพวกหนูแล้วเมื่อไหร่จะได้ซ้อมล่ะคะ”
อูยยยยยย ฉันว่าอาจารย์ตอนนี้คงจะหน้าเสียนิดหน่อย ดูเหมือนคำพูดของแก้วจะได้ผลเพราะอาจารย์กลับไปสงบเสงี่ยมอย่างเดิมทันที
“ไปเข้าแถวรวมกับเพื่อนซะ”
“ขอบคุณค่ะอาจารย์” ฉันกับแก้วยกมือไหว้ก่อนจะวิ่งไปยืนแถวหลังสุด
“ฮ่าฮ่า คิคิ ^^” ฉันกับแก้วแอบหันมาหัวเราะกัน
บางทีชีวิตมอปลายก็ไม่จำเป็นต้องจริงจังมากมายขนาดนั้น แค่แกล้งอาจารย์นิดหน่อยก็ถือว่าเป็นสีสัน…
“โอ้ะ” แต่แล้วสายตาฉันก็หันไปสะดุดกับ
พี่ป๊อป…
ไม่จริงน่า เมื่อกี้ฉันเห็นยิ้มใช่มั๊ย เขายิ้มงั้นหรอ? ฉันว่าฉันต้องตาฝาดไปแน่ๆ เฮ้ออออ!
……………….ต่อ………………
ผมได้แต่ยืนมองฟางกับแก้วที่พอวิ่งเข้าแถวปุ๊บก็แอบหัวเราะอาจารย์กัน ผมเองก็แอบขำกับท่าทางสนุกคิกคักของยัยนั่น
มันตลกขนาดนั้นเลย?
เหี้ย! เมื่อจู่ๆฟางก็หันมาเห็นผมที่ยืนอยู่แถวฝั่งตรงข้าม ผมรีบเบี่ยงหน้าหลบในทันที
กูไม่ได้มองนะเว้ยยยยย อย่ามองกูแบบนั้น -_-
“ไอเหี้ยป๊อป ฟางหันมามองมึงว่ะ” ไอโทโมะที่ยืนอยู่หน้าผมแอบหันมาบอกผมพร้อมกับส่งสายตาที่น่าถีบ
“กูเห็นแล้ว..”
“อ้าวไอเหี้ย นี่มึงก็แอบมองเขาอยู่เหมือนกันหรอวะ เห่ยๆๆ ยังไงครับยังไงลงเอยกันแล้วหรอ
ว้าาาา”
ไอเพื่อนปากหมา!!!
“ลงเอยพ่อง! หุบปากไปเถอะมึงอ่ะ”
“โด่ ไรว้า มึงนี่จริงๆเล้ยย”
อะไรของมัน-_- จะว่าไปตอนนั้น…ที่ไอเควินมันขอให้ผมช่วยมันกับฟาง…ผมตอบมันไปยังไงแล้วว่ะ..
“ว่าไงล่ะ ได้รึเปล่า”
“…..”
“มึงช่วยกู…แล้วฟางก็จะออกไปจากชีวิตมึงทันที”
“….ฝันไปเถอะ”
“….”
“กูไม่ช่วยเว้ย กูจะไม่มีวันเป็นพ่อสื่อให้มึงหรอก”
“….”
“มึงจำคำกูไว้…ไม่มีวัน”
ตอนนั้นผมกำลังคิดอะไรบางอย่าง…ความรู้สึกของผมตอนนั้นมันคืออะไรกันนะ…
ผมไม่อยากให้ยัยนั่นเป็นของคนอื่น….ผมเป็นเหี้ยอะไรวะครับ
เหอะ! ผมจะคิดเหี้ยอะไรได้!
ที่ผมพูดออกไปแบบนั้นก็อาจจะเป็นเพราะผมไม่อยากยอมแพ้ต่างหาก! ใช่! ผมอยากเอาชนะไอผู้ชายทุกคนที่ชอบฟาง ใช่รึเปล่าวะ?
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!
กูงง!
“เอาล่ะทุกคน! งานโรงเรียนในครั้งนี้จะเป็นการแสดงคู่หญิงชาย เป็นการเต้นโคฟเว่อร์!”
ไอเหี้ย! โคฟเว่อร์เหี้ยไรวะ! กูจะบ้าตาย!!!
“ภานุ มอหกห้องห้า ก้าวออกมา!”
ชื่อกู--*
ผมก้าวขาออกไปข้างหน้าตามที่อาจารย์บอกแล้วยืนนิ่ง
“ธนันธร มอห้าห้องสอง ก้าวออกมา!”
ผมแอบเห็นยัยนั่นสะดุ้งเพราะตกใจ หึ ผมกระตุกยิ้มเล็กน้อยออกมาแต่แล้วฟางก็เดินมาแล้วยืนอยู่ข้างๆผม
ผมหันไปมองหน้าของฟางที่มองมาที่ผม แต่แล้วผมก็ต้องเบี่ยงหน้าหนี..ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่อยากสบตากับยัยนั่น..อาจเพราะสายตาของฟางมีอิทธิพลต่อผมพอสมควร
“คู่เธอเป็นคู่หลักของงานครั้งนี้…” อาจารย์สาวหน้าเต๊อะพูดขึ้น
“….” ความจริงผมก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าผมจะเป็นคู่หลักหรือคู่รองผมก็แค่ทำๆไปตามที่ครบอกแค่นั้น
“เริ่มซ้อมได้!”
………………………….ต่อ………………………
โอ้ยยยย ฉันอยากจะบ้าตาย นี่มันเรื่องอะไรกันที่ฉันต้องมาเต้นโคเว่อร์อะไรที่แสนจะลำบากต่อร่างกายและ…หัวใจ
“ขยับสะโพกช้าๆสิ” เสียงของอาจารย์โหดคนนั้นตะโกนบอกขึ้นมาบนเวที
ฉันได้แต่พยักหน้าเข้าใจแต่ตอนนี้ฉันอยากจะร้องไห้TOT ฉันเต้นไม่เป็นนนนนนนน
“นี่เธอเป็นคนหรือขอนไม้เนี่ยฮะ แข็งชิบหาย”
“ก็…ฉันเต้นไม่เป็นนี่”
“ยัยบื้อ”
“ --*”
“นี่พวกเธอคุยอะไรกันอยู่! เต้นสิเต้น! ฟางขยับเข้าไปใกล้ป๊อปปี้อีกสิ!”
อาจารย์…TOT
ฉันคิดว่า…ตอนนี้ฉันใกล้กับพี่ป๊อปมากเกินไป แล้วไหนจะท่าเต้นที่แสนจะล่อแหลม โอ้ยยยย ฉันรู้ดีว่าตอนนี้หน้าฉันต้องแดงมากๆแน่เลย -///-
พี่ป๊อปต้องรวบร่างฉันไว้ในอ้อมแขนและฉันต้องเต้นพริ้วอะไรก็ไม่รู้…ฉันต้องส่ายเอวไปมา
ให้ตายเถอะ! งื้อออออออออออออออ
และเมื่อถึงท่อนที่ฉันต้องหันหน้าเข้ามาสบตากับพี่ป๊อปวินาทีนั้นฉันรู้สึกว่าโลกกลายเป็นสีชมพู…เราหน้าใกล้กันกี่ครั้งแล้วนะ…แต่ฉันก็ไม่เคยที่จะชินกับมันสักที
“อยากโดนอาจารย์ด่ามากรึไง”
“หา?” ฉันช้อนสายตามองพี่ป๊อปด้วยความสงสัย
“มองหน้าฉัน”
“แต่ว่า…”
“ธนันธร! ทำบ้าอะไรของเธอ! จ้องตาสิ! แค่นี้ทำไม่ได้รึไง!”
บางทีฉันก็อยากรู้ว่าอาจารย์จะโหดไปไหน -_-
“จ้องสิ”
ฉันพยายามเงยหน้าจ้องตากับพี่ป๊อป…
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
………………ต่อ…………….
หัวใจผมเต้นรัวอย่างช่วยไม่ได้…ตอนแรกแค่ผมเห็นว่าฟางหน้าแดงผมก็แอบขำในลำคอมันน่าแกล้งชะมัด…แต่เมื่อถึงตอนจ้องตาแบบนี้แล้ว…ผมก้เกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
“คัท!”
เสียงของอาจารย์ดังขึ้นทำให้ผมและฟางต้องผละออกจากกัน…ให้ตายเถอะ เมื่อกี้ผมคิดอะไรอยู่…
“ลงไปพักผ่อนได้แล้ว!”
จะเสียงดังไปไหนวะคับ ‘จารย์ -_-
ผมเงยหน้ามองฟางอย่างเก้งๆกังๆ ทำไมรู้สึกไม่กล้าที่จะสบตาเลยวะเนี่ย บ้าที่สุด!
เมื่อผมเดินลงไปข้างล่างเวทีพร้อมกับฟาง…
“พี่ป๊อปคะ” จินนี่อีกแล้วล่ะครับ
“นี่เธอก็แสดงด้วยหรอ”
“ใช่คะ จินนี่แสดงด้วย”
“อือ” ผมก็แค่พยักหน้าเข้าใจ
สายตาเจ้ากรรมดันแอบหันไปแอบมองฟางที่ยืนอยู่ข้างๆผม ยัยนั่นก้มก้มหน้าก้มตา
เป็นอะไรรึเปล่าวะ…
“นี่เธอ…”
“ฟาง” ผมพูดไม่ทันจบไอมารผจญก็เดินเข้ามา
“พี่มิน” แหม่! ทีบอกนี้และมาทำยิ้มร่าเชียว เหอะ!
“เหนื่อยรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
สัส! กูหมั่นไส้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!
“ไปตรงนู้นกันเถอะ” จู่ๆไอมินมันก็รวบมือของฟางแล้งจูงไปตรงโต้ม้าหินอ่อนแถวนั้น
เย็ดเข้! มันจะมากเกินไปแล้วนะโว้ยย! ทำไมต้องจับไม้จับมือกันด้วย แล้วทำไมยัยนั่นถึงยอมให้ผู้ชายจับมือง่ายๆแบบนั้น! แล้วนั่นทำไมไม่หันมาสนใจกูเลย! ยัยบื้อ! บื้อ! ผู้ชายเขาแอบแต๊ะขนาดนั้นยังจะเฉยอยู่อีก!
โถ่เว้ย!
“พี่ป๊อป เห็นมั๊ยล่ะค่ะว่ายัยฟางมันไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ดีแบบที่พี่ป๊อปคิดหรอก”
“ฉันก็ไม่ได้สนใจสักหน่อย”
ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่จินนี่พูดเลย ผมขี้เกียจคิดให้รกสมอง ผมจึงตัดสินใจเดินเลี่ยงออกไปอีกทางโดยผมแอบเห็นจินนี่มองตามผมแล้วจู่ๆก็วิ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับคล้องแขนตามเดิม
“จินนี่..”
“ทำไมล่ะ ก็จินนี่อยากคล้องแขนกับพี่ป๊อปนิ ใครๆเขาจะได้รู้ว่าเราเป็นแฟนกัน”
ผมล่ะเริ่มจะเบื่อเต็มทนกับการที่จินนี่พูดเข้าข้างตัวเอง เธอคงไม่รู้หรอกว่ายิ่งคิดเข้าข้างตัวเองมันจะยิ่งทำให้ตัวเองเจ็บมากแค่ไหน ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อจินนี่ไม่ยอมฟังผมเลย..
อันนี้ยาวกว่าตอนที่แล้วนะ5555 สุดๆอ่ะบ่งตง เริ่มจะไม่รู้แระว่าตกลงไอแอบรักนี่หมายถึงใคร?5555 อยากจะอัพตอนหน้านะแต่ขอแต่งแป๊ป และข้าพเจ้าของดูจำนวนเม้นแป๊ป จิบิ
รักทู๊กโคนนนนนนน รักมากหวงด้วย>< ฝากตอนหน้าด้วยนะ
บ้ายส์บายค่าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
