แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
57) แอบรักตอนที่57
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่57
(เปิดเพลงเพื่อเป็นฟิลในการอ่านได้นะฮับ><)
“พอสักที..” ผมกับไอมินก้มมองดูฟางที่เงยหน้าสบตาผมกับไอมินสลับกัน ก่อนที่ฟางจะค่อยๆแกะมือผมออก..
“หึ” ไอมินหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นฟางแกะมือของผมออกแล้วเดินไปหามัน
เจ็บสัดๆ..
“พี่ป๊อปกลับไปซะเถอะ..” ผมมองฟางอย่างไม่เชื่อสายตา ฟางเลือกมัน..ฟางไม่ได้เลือกผม
“ฉันไม่กลับ..จนกว่าเธอจะมากับฉัน” ผมเตรียมจะคว้าแขนฟางอีกครั้งแต่ฟางกลับถอยห่างจากผมและไปหลบอยู่ด้านหลังไอมิน
“เลิกทำให้ฉันต้องเจ็บสักทีเถอะ..ฉันจะไปตามทางของฉันพี่ป๊อปก็ไปตามทางของพี่ป๊อปซะเถอะค่ะ..ฉันไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว”
ฟางมองมาทางผมด้วยสายตาแข็งกร้าว ผมคิดว่าเธอคงกำลังโกรธผมเรื่องเมื่อวาน และผมก็ไม่อยากแก้ตัวอะไรทั้งนั้น ผมมองฟางกับไอมินอีกครั้วพร้อมหยาดน้ำตาเจ้ากรรมของผมที่ไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้าง
“ถึงเธอไม่ได้เลือกฉัน..แต่ยังไง..ฉันก็เลือกเธอรู้ไว้ด้วย” ผมพูดจบก็ตัดสินใจเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วปาดน้ำตาของตัวเองออก ใช่..เพราะผมเลือกฟาง..เลือกฟางแค่คนเดียว
…………..ต่อ………..
ฉันได้แต่ยืนมองพี่ป๊อปที่เดินห่างไปจนสุดสายตา…เมื่อเห็นอย่างนั้นฉันจึงยอมปล่อยมือออกจากพี่มินในที่สุด
“ขอบคุณฟางมากนะ…ที่เลือกฉั..”
“ขอโทษนะคะพี่มิน” ฉันเอ่ยออกมาแต่ยังคงก้มหน้าอยู่อย่างนั้น
สิ่งที่ฉันกำลังจะพูดและทำมันต้องถูกต้องเสมอ..
“ฟาง..”
“เราเลิกกันเถอะ” สุดท้าย..ฉันก็ไม่อยากฝืนหัวใจของตัวเองอีกต่อไป
ถึงฉันจะไม่กลับไปชอบพี่ป๊อปแต่ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะชอบพี่มินได้…
“ที่ทำไปเมื่อกี้…ก็แค่ประชดไอป๊อปมันจริงมั๊ย” ขอโทษ…
“….”
“เพราะไอป๊อปใช่มั๊ย…เพราะฟางรักมันมากจนไม่มีพื้นที่ว่างให้ฉันเลยใช่มั๊ย”
ฉันได้แต่ยืนก้มหน้าอยู่อย่างนั้น…ฉันจะตอบว่ายังไง
“ขอโทษ…พี่มินคือพี่ชายที่ดีที่สุดของฉันเลยนะคะ”
“…”
“เราเป็นแค่พี่น้องกัน..ได้มั๊ย” ฉันเงยหน้ามองพี่มินอีกครั้ง แววตาฉันคงจะบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้ฉันรู้สึกยังไง…
“หึ…ได้แค่พี่น้องสินะ...”
“….”
“ได้สิ…แต่ถ้าวันไหนไอป๊อปมันทำให้เธอต้องเสียใจ…”
“…”
“..ฉันรอเสียบอยู่เสมอ”
“พี่มิน…โอ๊ะ!” จู่ๆพี่มินก็ดึงฉันเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว เขาวางหัวไว้บนไหล่ของฉันซึ่งฉันเองก็ยอมเขาแต่โดยดี
ถึงฉันจะบอกเลิกกับพี่มิน..ใช่ว่าฉันจะกลับไปชอบพี่ป๊อปอีก แต่แค่ฉันคิดว่าถึงฉันกับพี่มินคบกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดต่อพี่เขาทุกครา..
ฉันจึงตัดสินใจออกไปแบบนั้น และถึงยังไง..ฉันก็ไม่กลับไปชอบพี่ป๊อปอีกแล้วล่ะค่ะ..ฉันเจ็บปวด ฉันต้องร้องไห้เพราะพี่ป๊อปอยู่หลายครั้งหลายครั้ง..มันควรจบสักที
“ฟาง…ถ้าเธอไม่มีใครเธอยังมีฉันอยู่นะ” ฉันได้เพียงแค่กอดตอบพี่มินเรื่อยๆ พร้อมรอยยิ้มของฉันที่ผุดขึ้นมา ฉันคิดมาเสมอว่าพี่มินเป็นผู้ชายที่ดีและต้องเจอคนที่ดีกว่าฉันเยอะ
“..ขอบคุณนะพี่ชาย” ฉันพูดขึ้นก่อนที่พี่มินกับฉันค่อยๆผละออกจากกันเรื่อยๆ
“แล้วไม่กลับไปหาไอป๊อปมันหรอ” พี่มินเอ่ยขึ้นคำถามที่ฉันมีคำตอบอยู่แล้ว….
“..ไม่กลับค่ะ ฉัน..ควรอยู่ส่วนฉันพี่ป๊อป..ก็อยู่ส่วนเขา” ฉันควรยอมรับความจริงสักที..เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะฉัน..ฉันไม่ควรไปชอบพี่ป๊อปตั้งแต่แรก
“..แน่ใจหรอ”
“ค่ะ…”
“เธอไม่เจ็บหรอ..” ฉันมองหน้าพี่มินอยู่ก็ต้องก้มหน้าลงต่ำ เจ็บสิ..แต่จะให้ฉันทำยังไง
“ฉันทำถูกแล้ว ทุกอย่างมันควรเป็นแบบนี้..” เอ่ยออกไปทั้งๆที่ในใจมันกลับตรงข้าม ฉันมันบ้าจริงๆ
“ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอนะฟาง..แต่ถ้าวันไหนที่เธอทนไม่ไหวจริงๆก็ทำตามที่หัวใจของเธอบอกซะ..จะได้ไม่เจ็บเหมือนฉันไง”
“พี่มิน”
“เอาเถอะ..ยังไงถ้าเธอกลุ้มใจเรื่องอะไรปรึกษาพี่ชายที่แสนดีอย่างฉันได้เสมอนะ”
ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ อย่างน้อยๆฉันก็ได้ทำตามที่ใจต้องการคือบอกเลิกพี่มินแต่ยังมีอีกสิ่งที่ฉํนยังไม่ได้ทำตามที่หัวใจเรียกร้อง..
คือเรื่องพี่ป๊อป…
…แต่ฉันจะไม่ขอทำตามใจของฉันอีก
ฉันเดินกลับมาที่ห้องด้วยความรู้สึกห่อเหี่ยว เหมือนคนกำลังจะตายถึงไม่ตายก็เกือบตาย เพราะฉํนเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง..และไร้หัวใจ
“ฟาง!..ไปไหนมาวะ ฉันไม่เห็นแกเข้าเรียนนะ ครูเช็คขาดด้วย” ยัยแก้วบอกฉัน..แล้วยื่นสมุดโน้ตมาให้ฉันที่จดเล็คเชอร์เตรียมไว้ให้ฉันเรียบร้อย
“..ขอบใจนะแก้ว คือฉันปวดหัวนิดหน่อย”
“ไม่เป็นไรมากใช่มั้ยฟาง..ไปหาหมอหน่อยป่าว” แก้วจับไหล่ของฉันแล้วหมุนไปทางซ้ายทีขวาทีสำรวจรอบตัวฉันแล้วหันมามองตาฉันอย่างแน่วแน่
“หื้ม?”
“ได้เจอพี่ป๊อปยังวะ”O_O แก้วหมายความว่ายังไงคะ?
“หมายความว่ายังไงวะ?”
“ก็แกอ่ะ..ได้เจอพี่ป๊อปรึเปล่าวะ เห็นวันนี้นะเว้ยพี่ป๊อปตามหาแกทั่วเลย นึกว่าจะได้เจอกันแล้วซะอีก..ตกลงเจอยังวะ”
ยัยแก้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉํนจนฉันต้องเอนตัววหลบ มันมองลึกเข้ามาในตาของฉันที่สั่นไหวเล็กน้อย
“..มะ..ไม่ ไม่เจอ” ฉันส่ายหัวเป็นคำตอบ แค่ได้ยินชื่อพี่ป๊อปฉันก็ใจกระตุกขึ้นมาอีกครั้ง
“หรอวะ…นึกว่าได้ปรับความเข้าใจกันแล้วซะอีก….” ฉันหันขวับไปตามคำพูดของแก้ว แล้วแววตาที่มีคำถามมากมาย
“ปรับความเข้าใจ? พี่ป๊อปน่ะหรอ?”
“อ้าว! ก็พี่ป๊อปอยากปรับความเข้าใจกับแกนิ แต่ว่าแก…ไม่ได้เจอพี่ซะนี่”
“ทำไม…พี่ป๊อปต้องมายุ่งกับฉันอีก ทั้งๆที่เราควรไปตามทางของเราสิ” ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมน้ำตาที่เอ่อคลอรอบดวงตา
“ฟาง..แกร้องไห้หรอวะ!เกิดอะไรขึ้น?ทำไมวะ?ฟาง..บอกฉันมาสิ” ฉันมองไปที่แก้วแล้วส่ายหัวเบาๆ ฉันไม่น่าเป็นอย่างนี้เลย
“ป่าวหรอก…”
“แก…ทำไมไม่ทำตามหัวใจตัวเอง”
“….”
“ถ้าแกชอบพี่เขาแล้วทำแกถึง…”
“ไม่ต้องพูดแล้วล่ะแก้ว ให้เรื่องมันเป็นแบบนี้น่ะดีแล้ว…คนอย่างพี่ป๊อปเขาไม่มีวันลดตัวลงมามองคนอย่างฉันหรอก”
“คนอย่างแกมันทำไมวะ?! ถ้าแกรักเขาซะอย่างก็ไม่มีอะไรขัดขวางได้หรอกน่า”
“เพราะฉันรักเขาข้างเดียวต่างหาก”
“แก…”
“พี่ป๊อปไม่เคนพูดว่าชอบฉันหรือรักฉันเลย..ฉันคิดเข้าข้างตัวเองหลายครั้งและมันก็ต้องเจ็บทุกครั้ง”
“….”
“ฉันจะเลิกชอบพี่ป๊อป…มันต้องแบบนี้”
ฟางจะเลิกชอบไอพี่ป๊อปได้หรือเปล่า หรือไอพี่ป๊อปจะเลิกราจริงๆน่ะหรอ?! ต้องติดตามตอนต่อไปนะคร้าาา
กำลังต้องการเสมอเพราะรอเสมออออ ขอบคุณค่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
