Misleading เรื่องเข้าใจผิด

Misleading เรื่องเข้าใจผิด

 

 

บทที่ 15

 

 

 

"นี่คุณ เมื่อไหร่คุณจะกลับไปสักที?"ฟางถาม เมื่อเห็นว่าดึกมากแล้ว แต่ชายหนุ่มยังไม่ยอมกลับไปสักที

 

 

"ผมยังไม่อยากกลับ"ป๊อปปี้ตอบ ขณะที่ดูลูกสาวคนเล็กที่ยังไม่นอน เสียงหัวเราะคิกคักของลูกน้อยมันทำให้เขามีความสุข

 

 

ฟางมองชายหนุ่มสักพัก เมื่อเห็นเขายังสนุกกับการเล่นกับน้องเฟรนรี่ เธอจึงเดินขึ้นไปชั้นบนแทน น้องปันปันหลับไปแล้ว เธอจึงเลือกที่จะไปอาบน้ำแทน

 

 

 

....................................................................................................................................................

 

 

ปัง!

 

 

พิมเปิดประตูเข้ามาในบ้านอย่างถือวิสาสะเสียงดัง ทำให้ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของป๊อปปี้สะดุ้งตกใจ ร้องไห้ทันที ป๊อปปี้คอยปลอบลูกน้อยให้หยุดร้อง แต่ดูเหมือนยิ่งปลอบก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม

 

 

"แหม มีความสุขจริงนะค่ะป๊อป แล้วนั่นลูกใคร? ทำไมคุณจะต้องปลอบด้วย? แม่มันไปไหนซะล่ะ?"พิมถาม พร้อมกับเหยียดยิ้มอย่างเย้ยหยัน เพราะคิดว่าเด็กที่ป๊อปปี้กำลังปลอบอยู่ เป็นลูกของผู้ชายคนอื่น

 

 

"จะลูกใครก็ไม่ใช่เรื่องของคุณหรอกพิม คุณมาทำไม?"ป๊อปปี้ถามเสียงเรียบ เมื่อน้องเฟรนรี่หยุดร้องไห้แล้ว มือหนาลูบหลังเล็กที่ยังคงสะอื้นอยู่เบาๆ

 

 

"ก็ผัวพิมยังไม่กลับบ้าน พิมเลยมาตาม นี่แม่มันคงกักตัวคุณไม่ให้กลับสินะ หน้าด้าน!"พิมว่า พร้อมกับมองใบหน้าเล็กของเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้

 

 

"ฟางไม่ได้กักตัวผมหรอก แต่ผมเองแหละที่ไม่อยากกลับ!"ป๊อปปี้ว่าเสียงเข้ม ทำให้พิมชะงักไปทันที

 

 

"ไม่อยากกลับงั้นเหรอ!? คุณพูดแบบนี้ได้ไงค่ะป๊อป!? เพราะนังฟางใช่ไหม!?"พิมตะคอกถามเสียงดัง ทำให้เด็กสะดุ้งตกใจ ร้องไห้อีกครั้ง

 

 

"เฟรนรี่!!! คุณเกิดอะไรขึ้น!? ทำไม... คุณพิม!"ฟางที่ได้ยินร้องไห้น้องเฟรนรี่ก็รีบลงมาดูทันที ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นใครอีกคนอยู่ด้วย

 

 

ตามมาละลานถึงที่นี่เลยเหรอ!?

 

 

"ใช่ ฉันเอง! ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกเองหรือไง? ถึงได้ต้องกักผัวคนอื่นไว้เป็นของตัวเอง นังหน้าด้าน!"พิมว่าเสียงดัง ทำให้ฟางกำมือแน่

 

 

"คนที่หน้าด้านไม่ใช่ฉันหรอกค่ะ มันน่าจะเป็นคุณมากกว่า อีกอย่างฉันไม่ได้กักตัวสามีคุณไว้ แต่เขาเต็มใจที่จะอยู่ดูแลลูกของเขาเอง!"ฟางตอกกลับ ทำให้พิมยืนเต้นเร้าๆ ทันที

 

 

"กรี๊ดดดดด!!! แกกล้าด่าฉันว่าหน้าด้านหรอกอีนังลูกเมียน้อย!"พิมคลั่งหนัก ตรงเข้าไปตบฟางทันที

 

 

เพี้ย!

 

 

"ลูกเมียน้อยอย่างแกมีสิทธิ์มาว่าฉันเหรอ? วันนี้ฉันจะตบแกให้หายแค้นเลยนังฟาง"

 

 

เพี้ย!

 

 

ป๊อปปี้รีบวางน้องเฟรนรี่ให้นอนในเปล ก็จะเข้าไปดึงฟางมากอดไว้ไม่ให้พิมทำร้ายฟาง

 

 

"ป๊อป!!! นี่คุณปกป้องมันเหรอ!?"พิมตะคอกถามป๊อปปี้ที่กอดฟางอยู่

 

 

"ใช่! คุณน่ะเลิกบ้าได้แล้ว!"ป๊อปปี้ตะตอกใส่พิม ทำให้พิมชะงักไปทันที เพราะไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะตะคอกใส่เธอ

 

 

"นี่คุณตะคอกใส่พิมเหรอ? คุณตะคอกใส่พิมเพราะปกป้องนังนี่เหรอป๊อป?"พิมถาม ก่อนจะตวัดสายตามามองฟาง

 

 

"ใช่!!! ผมทนไม่ไหวแล้ว! พรุ่งนี้ผมจะไปเจอคุณที่อำเภอ! พอกันทีกับผู้หญิงแบบคุณ!!!"ป๊อปปี้ตะคอกลั่น ฟางกับพิมนิ่งอึ้งไปพร้อมกัน เพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาแบบนี้

 

 

"นี่คุณจะหย่ากับพิม เพราะนังนี่เหรอป๊อป?"พิมถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินเมื่อกี้

 

 

"ผมไม่ได้หย่ากับคุณเพราะฟางหรอก แต่ผมหย่ากับคุณเพราะคุณมีคนอื่น!!!"ป๊อปปี้ว่า ก่อนจะหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลให้พิมได้ดู

 

 

"ถ้ารู้เหตุผลก็กลับไปได้แล้ว แล้วก็ไม่ต้องมาละลานฟางอีก เพราะผมจะกลับไปอยู่กับคุณแม่"ป๊อปปี้ว่า ก่อนจะพาฟางไปอุ้มลูกแล้วพาเดินขึ้นไปชั้นบน ไม่สนใจพิมที่ยืนอึ้งกับภาพที่อยู่ในซอง

 

 

 

______________________________________________________________________________________

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อัพจร้า^^

 

 

พี่ป๊อปจะหย่ากับพิมจริงเหรอ??? โปรดติดตามตอนต่อไป!!!

 

 

ฝากติดตามผลงานกันด้วยน๊า^^

 

 

 

________________________________________________________________________________________