พรุ่งนี้จะดีขึ้นเอง Tomorrow is better

8.2

เขียนโดย Namfahul

วันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.19 น.

  15 ตอน
  37 วิจารณ์
  17.87K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2558 17.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) ไม่ใช่ว่าไม่รัก (PF PART)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      -บ้านของป๊อปปี้-

1 สัปดาห์มาแล้วเขายังคงนั่งมองรูปถ่ายที่ถ่ายคู่กับเธอ นึกย้อนไปเหตุการณ์ที่ร้านอาหารตอนที่คุณแม่เรียกเขาไปคุย คุณแม่บอกว่า

 

   "ป๊อป" แม่ของป๊อปปี้เรียก

"ครับ" ป๊อปปี้ขานรับคุณแม่แต่สายตายังมองออกไปนอกห้องครัว เขามองออกไปหาฟาง แม้มันไม่เห็นเขาก้ยังพยายามจะมองออกไป เขาเป็นห่วงฟางมาๆ เพราะรู้นิสัยของจินนี่ดี แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเขาขัดคำสั่งของแม่ไม่ได้

"ไม่ต้องไปพยายามมองมันหรอก มองไปก้ไม่เห็น" แม่ของป๊อปปี้พูด น้ำเสียงแสดงออกถึงว่ารำคาญมาก ป๊อปปี้ถึงกับผง่ะ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิตจะคิดเป็นอย่างนี้ 

"คะ  ครับ"

"ฉันจะมาตกลงกับเธอว่า เธอต้องปล่อยให้ 3 สาวจัดการทุกอย่าง เมื่อเธอออกไไปห้ามช่วยเหลือใดๆกับยัยนั่น เป็นอันขาด! ไม่งั้นฉันจะถือว่า แกอักตัญญูต่อฉัน" เมื่อถูกจี้จุดป๊อปปี้จึงต้องทำอย่างนี้ เขาเกลียดคำว่าอักตัญญูที่สุด นั่นจึงเป็นเหตุที่ทำให้เขาออกไปแล้วไม่พูดอะไรกับฟาง

 

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รักฟางหรอกนะ เพียงตอนนี้เขาไม่สามารถขัดคำสั่งของคุณแม่และไม่สามารถติดต่อฟางได้ เขายังนั่งดูรูปฟางต่อ จนกระทั่ง

"ป๊อป ค่ะป๊อปปป ไปทานข้าวเย็นเร็วค่าาาา" จินนี่เรียกและเปิดประตูห้องทำงานของป๊อปปี้เขามา

"เดี๊ยวผมตามลงไป" ป๊อปปี้พุดเสียงเข้ม ทำให้จินนี่นึกกลัวเลยออกจากห้องและลงไปข้างล่าว จริงๆเธอก้ไม่ได้อยากจะมาตามเขานักหรอกถ้าคุณแม่ไม่ใช้เธอก้ไม่มา 

  -ที่โต๊ะอาหาร-

"ป๊อป ทานนี่สิคะ" จินนี่พยายามยัดเยียดกับข้าวให้ป๊อปปี้ ขณะที่คุณพ่อและคุณแม่ของป๊อปปี้มองอย่างพอใจ

ขณะเดียวกันที่ฝรั่งเศส 7 โมงเช้า

เพล้ง 

"อุ้ย ฟางขอโทดค่ะพีโฟร์ ฟางทำอะไรแตกอีกแล้วเนี่ย"

"อ้อ แค่แก้วนะจ่ะ ไม่เป็นไรหรอก ไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นนะ เดี๊ยวพี่ยกอาหารไปให้" โฟร์พูดอย่างใจดี ตั้งแต่เธอเห็นฟางครั้งแรกเธอก้เริ่มถูกชะตากับเด็กคนนี้ขึ้นมาเมื่อแรกเห็น ฟางเป็นเด็กน่ารัก สดใส จนโฟร์เองก้ยังนึกสงสารในสิ่งที่เกิดขึ้นกับฟาง ฟางไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นแล้ว ซักพัก โฟร์ก้เดินออกมาจากครัวนำอาหารเช้ามาให้

"นี่อาหารนะค่ะ น้องฟาง ช้อนอยู่นี่"

โฟร์พูด และเอามือไปจับมือฟางเพื่อเอาไปจับช้อน 2-3 วันผ่านมา ฟางเริ่มใช้ชีวิตได้แต่เธอก้ยังเดินชนหรือทำแก้วแตกบ้าง แต่เะอก้ยังสามารถทานข้าวเองได้ 

"ขอบคุณนะค่ะพี่โฟร์ ที่มาอยู่ช่วยฟางตลอดเลย

"จ้า ไม่เป็นไรจ้า เอ่อ ฟางจะเปิดวิยุไหม พี่เปิดให้"โฟร์ถาม เพราะในเมื่อฟางตาบอดทำให้เธอไม่สามารถดูทีวีได้ ได้แต่ฟังเสียง เฟย์จึงซื้อวิทยุมาให้ เพื่อให้ฟางผ่อนคลายไม่เครียด 

"ไม่เป็นไรค่ะ"

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบ โทโมะกับแก้วน้าจ้าาา ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอะะ ช่วยเม้น&โหวตด้วยน้าาาา เป็นกำลังใจให้เค้าหน่อยยยยย

ปล.แอบดีใจคนอ่าน 1000 กว่าๆแล้ว เย่ๆๆๆๆๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา