รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

8.3

เขียนโดย RosenLa

วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.47 น.

  57 chapter
  69 วิจารณ์
  56.61K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 21.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) ใจเริ่มรู้สึกรัก (ภพอดีต)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 “อ้าว เร็วๆเข้าท่านชายจะทรงเสด็จมาแล้วรีบเตรียมเครื่องอาหารเร็ว” หญิงสาวพูดพลางชี้นิ้วสั่งไปมา

 

“อ้าว อีเจิมมึงจะนอนกินบ้านกินเรือนรึหน่อยอิขี้ข้าขึ้นวอคุณหญิงแพรวดาวท่านอุส่าเมตตารับมึงเข้าเป็นคนสนิทน่ะ” หญิงสาวพูดก่อนจะด่าทอเจิมที่นอนขี้เกียจอยู่บนแค่คร์

 

“แล้จะทำไมข้ามีน่าที่ยกเครื่องอาหารกับดูแลเรือนคุณหญิงน่ะมิได้มีหน้าที่ทำอาหาร” เจิมพูดแล้วนอนต่อ

 

“หน่อย อิขี้ข้ามึงกับกูก็ขี้ข้าเหมือนกันมีอะไรก็ช่วยกันสิ เห้ย! เอ็งได้ยินที่ข้าพูดรึป่าวว่ะ” หญิงสาวพูด

 

“น้าอย่าไปด่าอีเจิมเลยด่ามันไปก็ไม่ซึมเข้าหูดอก” บัวพูด

 

“เอ่อ..เองมาก็ดีแล้วมาช่วยยกอาหาว่างไปบนเรือนใหญ่หน่อยสิ” หญิงสาวพูด

 

“จ๊ะๆ” บัวพูดพลางเข้าไปยกอาหารว่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขนมตาลเตานั้นน่ะพัดแรงๆด้วยน่ะไฟร้อนๆจักทำให้ฟู” สายฝนพูด

 

“เจ้าค่ะ” คนรับใช้พูดแล้วพัดลมใส่เตาก่อนที่สายฝนจะเดินไปที่เตาขนมทองหยอดแล้วจับยกออกมาจากนั้นก็ค่อยจะเอาที่คีบคีบออกมาแล้วจัดใส่จาน

 

“จ๊ะ!!” หญิงสาวคนหนึ่งเดินซุ่มเข้ามาข้างหลังสายฝนแล้วจ๊ะเอ้แต่อีกฝ่ายกลับไม่ตก

 

“โห้ย นี้ข้าอุส่าเบาสุดแล้วน่ะ” เฟื่องฟ้าพูดแล้วหน้าบูด

 

“มุกนี้เจ้าทำจนข้าชินแล้ว “ สายฝนพูด เฟื่องฟ้ามองก่อนจะเดินไปคว้าขนมทองหยอดเข้าปากก่อนจะโดนสายฝนตีเข้าที่แขน

 

“นี้ของพี่แพรวดาว” สายฝนพูด

 

“โห้ย กินนิดกินหน่อยพี่แพรวไม่ด่ากระหม่อมหรอกเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูด

 

“แล้ววันนี้ว่างหรอถึงมาเล่นที่นี้ได้” สายฝนพูด

 

“ช่าย อีก2วันจะงานแสดงดนตรีพ่อเลยให้ซ้อมพอซ้อมเสร็จก็ไปพักผ่อน คุณหญิงงงงงไปเก็บดอกแก้วกันเถอะ” เฟื่องฟ้าพูดแล้วดึงแขนสายฝน

 

“เดี้ยวสิต้องจัดขนมใส่จานก่อน” สานฝนพูดก่อนจะค่อยๆคีบทองหยอดใส่จานที่3

 

“ขนมตาลได้แล้วเจ้าค่ะ” คนรับใช้พูด

 

“ยกออกมาเลยจ๊ะ” สายฝนพูด

 

“งั้นกระหม่อมนั่งรอก็ได้” เฟื่องฟ้าพูดแล้วเดินไปนั่งโดยมองดูสายฝนที่จัดเรียงขนมใส่จาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ท่านพี่เพค่ะนี้หนังสือพระอภัยมณีที่น้องยืมมาคืนเพค่ะ” แพรวดาวพูดแล้วยื่นหนังสือให้

 

“ถ้าน้องแพรวดาวอยากอ่านเล่มใหนอีกก็บอกพี่น่ะพี่จะเอามาให้” ภานุพูด

 

“ของว่างมาแล้วเพค่ะ”บัวพูดแล้วคลานเข้ามาวางของว่าง

 

“เอ่อ..น้องหญิงสายฝนเป็นอย่างไรบ้าง” ภานุถามถึงสายฝนทำเอาแพรวดาวถึงกับผงะ

 

“คุณหญิงสายฝนสบายดีเพค่ะ” บัวพูด

 

“เราอยากไปเยี่ยมน้องหญิงจัง พาเราไปหน่อยสิ” ภานุพูด

 

“เดี่ยวน้องพาท่านพี่เสร็จไปเองเพค่ะ” แพรวดาวพูดก่อนที่ภานจุยืนขึ้นแล้วลุกเดินไปใส่รองเท้าโดยไม่รออีกฝ่าย

 

 

 

 

 

 

“ระวังด้วยน่ะเฟื่องฟ้า” สายฝนพูดพลางเงยหน้ามองเฟื่องฟ้าที่กำลังปีนต้นดอกแก้ว

 

“ไม่ตกดอกเพค่ะหม่อมชั้นปีนจนชินแล้ว” เฟื่องฟ้าพูดแล้วคว้าเด็ดดอกแก้ว

 

“เราว่าเฟื่องฟ้ารีบลงมาเถอะเดี่ยวใครเห็นมันจะไม่งาม” สายฝนพูด

 

“ไม่งามอะไรกันเพค่ะหม่อมชั้นรู้จักทุกคนในเรือนศิลานันท์หมดเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดแล้วเอื้อมไปเด็ดดอกแก้วอีกดอก


“คุณหญิงสายฝนอยู่ในสวนกับสหายเพค่ะ” คนรับใช้พูด

 

“อยู่กับเฟื่องฟ้าใช่รึไม่ หึ! สองคนนี้รู้สึกจะแปลกๆถ้าเป็นชายหญิงคงนึกว่าเป็นคู่…” แพรวดาวพูด

 

“อย่าพูดเยี่ยงนี้สิเฟื่องฟ้า..ลูกสาวโรงดนตรีไทยน่ะรึ” ภานุพูด

 

“เพค่ะ” คนรับใช้พูด ภานุยิ้มดีใจก่อนจะรีบวิ่งไปที่สวนทันที

 

“เดี่ยวเพค่ะ รอน้องด้วยเพค่ะ” แพรวดาวพูดแล้วรีบเดินตามชายหนุ่มไป

 

“คุณหญิงขึ้นมาสิเพค่ะบนนี้สนุกน่ะเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางขย่มต้นไม้อย่างสนุก

 

“อย่าทำแบบนั้นสืเดี่ยวก็ตกหรอกเราว่าเฟื่องน่ะลงมาเถิด” สายฝนพูดแต่อีกฝ่ายไม่ฟังแถมยังทำแรงกว่าเดิมทำให้ต้นไม้ปลิวลงมา

 

                         ‘ว้าย! ‘

 

          เฟื่องฟ้าพลาดตกลงจากต้นไม้ภานุมาทันจึงเข้ามารับตัวใว้

 

“ตายแล้ว!!!” บัวพูด

 

                         เฟื่องฟ้าค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะจ้องเข้ากับร่างสูงทั้งคู่มอง
กัน

“เจ้าเจ็บตรงใหนรึป่าว” ภานุพูด

 

“มะ..ไม่เพค่ะหม่อมชั้นปลอดภัยดีเพค่ะแล้วท่านชายเจ็บตรงใหนรึป่าวเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูด สายฝนมองภาพที่บาดใจอยู่ตรงหน้าก็รู้สึกเจ็บที่น่าอกก่อนจะเข้าใจว่าทั้งคู่นั้น..มีใจให้กัน

 

“ท่านชายเป็นอย่างไรบ้างเพค่ะ” แพรวดาวรีบวิ่งเข้ามาก่อนจะเข้าไปสำรวจดูรอบๆตัวภานุ

 

“เราไม่เป็นอะไรมากหรอก” ภานุพูดก่อนจะหยิบเอาใบไม้ที่ติดอยู่บนหัวร่างบางออกทำให้เฟื่องฟ้าหน้าแดงทันที

 

“เอ่อ..น้องว่าเรากลับเรือนกันเถอะเพค่ะน้องทำขนมใว้เชิญท่านพี่อยู่รับประทานน่ะเพค่ะ” สายฝนพูดแล้วเดินออกไป

 

“ท่านชายปล่อยหม่อมชั้นเถอะเพคะหม่อมชั้นไม่เป็นอะไรมากเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูด

 

“ใช่เพค่ะ เฟื่องฟ้าไม่เจ็บอะไรหรอกเพค่ะน้องว่าไปกันเถอะเพค่ะ” แพรวดาวพูดก่อนจะดึงภานุออกห่างเฟื่องฟ้าแล้วเดินออกไป

 

“หม่อมชั้นขอบพระทัยที่ท่านชายเข้ามาช่วยหม่อมชั้นใว้ตลอดเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดก่อนจะเดินตามไป

 

 

 

 

 

 

                         เชียร์คนใหนในภพอดีตตตตต สายฝน แพรวดาว เฟื่องฟ้า
ลงให้แล้วน่าาาาเดี่ยวเรื่องร้ายๆก็จะเกิดล่ะติดตามกันด้วยน่ะค่ะ

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา