รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

8.3

เขียนโดย RosenLa

วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.47 น.

  57 chapter
  69 วิจารณ์
  56.60K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 21.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

33) ขอแค่ได้รักเธอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                        “พี่ป๊อปพาฟางมาที่ใหนค่ะ” ฟางพูดพลางมองบ้านเทราว์เฮ้าสองชั้น


“พี่มีอะไรจะให้ฟางดู” ป๊อปปี้พูดแล้วลงจากรถ ฟางมองก่อนจะลงตามเข้าไปในบ้าน


ฟางมองดูสภาพข้างในซึ่งถูกทำความสะอาดใว้อย่างดีพลางตามป๊อปปี้ซึ่งร่างสูงขึ้นไปบนห้องนอน


“พี่ป๊อปมีอะไรกับฟางค่ะ” ฟางพูด ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่เดินไปที่ลิ้นชักแล้วเปิดมันออกมาก่อนจะหยิบสร้อยเส้นหนึ่ง


“สร้อย….”ฟางพูดพลางมองสร้อย


“มันเป็นสร้อยที่พี่ซื้อใว้ตั้งแต่พี่ยังเด็ก...พี่เคยอยากจะให้เด็กสาวคนหนึ่งที่เคยช่วยพี่ใว้” ป๊อปปี้พูดพลางมองสร้อย


“แล้วพี่ป๊อปได้ให้เธอรึป่าวค่ะ” ฟางพูด


“นี้ฟางจำเรื่องราวของเราไม่ได้หรอ” ป๊อปปี้พูด ฟางมองก่อนจะคิด


“เด็กผู้หญิงคนนั้นน่ะชอบมาเล่นที่สนามเด็กเล่นบ่อยๆ..เธอเป็นคนที่เข้มแข็ง กล้าหาญ ผิดกับพี่..ที่เป็นเด็กที่อ่อนแอ ไม่กล้าสู้คนแต่วันหนึ่งเธอก็เดินเข้ามาในชีวิตพี่ บอกพี่ว่าคนเราต้องลุกขึ้นสู้ อย่ายอมแพ้ให้กับคนที่เป็นอันธพาล” ป๊อปปี้พูด

 

 

“เห้ย! ใอ้ตุ้ดมันนั่งเล่นชิงช้าอยู่ตรงนู้นว่ะ” เด็กชายกลุ่มหนึ่งพูดแล้วรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้ที่นั่งเล่นชิงช้าอยู่


“ดูสิพวกเรา ใอ้ตุ้ดมันเล่นชิงช้ายังกับเด็กผู้หญิงเลยว่ะ55” เด็กชายพูด ทำให้ทุกคนหัวเราะก่อนที่ป๊อปปี้จะลุกขึ้นพลางเดินหนี


“เห้ย ใอ้ตุ้ดจะไปใหนว่ะ!มาไกวชิงช้าให้ข้าก่อนดิว่ะ!!” เด็กชายพูดแล้วตรงไปบีบคอป๊อปปี้ลาก


“ไกวดิว่ะ!! ใอ้ตุ้ด!!” เด็กชายตะโกนใส่ ป๊อปปี้มองพลางยืนนิ่ง


“นี้แกกวนข้าหรอ!! ห๊ะ!!” เด็กชายพูดแล้วผลักป๊อปปี้ล้ม


‘พลั่ก!!’

“โอ้ย!!” เด็กชายร้องเมื่อมีก้อนหินก้อนใหญ่ปาใส่หัว


“ใอ้พวกอันธพาล!! ไปเดี่ยวนี้เลยน่ะถ้าไม่อยากให้ชั้นไปฟ้องครู!!” เด็กหญิงแก้วพูดแล้วเอาก้อนหินปาใส่


“นังเด็กบ้า!! ฝากใว้ก่อนเถอะ!!” เด็กชายกลุ่มนั้นวิ่งไปก่อนที่เด็กหญิงฟางจะเข้าไปดูป๊อปปี้


“เป็นอะไรรึป่าว..เจ็บตรงใหนไมค่ะพี่ชาย” ฟางพูด ป๊อปปี้ส่ายหน้า


“คนเราเกิดมาแล้วมีสิทธิเท่าเทียมกันค่ะ พี่ต้องลุกขึ้นสู้..อย่ายอมแพ้ให้กับคนชั่วคนไม่ดีน่ะค่ะ” ฟางยิ้มกว้าง


“ไปกันเถอะฟาง..คุณครูเรียกแล้ว” แก้วพูดแล้วลากฟางไป ป๊อปปี้มองฟางแล้วยิ้ม

 

 

 

“พี่ชายคนนั้น..ก็คือพี่ป๊อป..” ฟางพูดก่อนป๊อปปี้จะเดินเข้ามากอด


“ใช่..พี่เอง..ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ติดตามฟางมาตลอด รู้ว่าฟางเป็นใคร ชอบอะไร แต่ตอนนั้นพี่ไม่กล้าที่จะบอกว่าพี่รักฟางเพราะพี่มันขี้ขลาดจนแม่พี่ส่งพี่ไปเรียนที่อเมริกา รู้ไมว่าพี่คิดถึงฟางมาก” ป๊อปปี้พูดพลางกอดฟางแน่น


“ฟาง….” ฟางพูดก่อนป๊อปปี้จะปล่อย


“ฟางไม่ได้รักพี่...พี่รู้แต่พี่ขอรักฟางแบบนี้ก็ยังดี” ป๊อปปี้พูด ฟางมองแล้วถามหัวใจตัวเองว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับป๊อปปี้แต่ทำไมคำตอบของเธอมันไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่


“ป่าวน่ะค่ะ คือว่าฟาง…..อุป!” ฟางกำลังจะพูดแต่ป๊อปปี้โน้มหน้าลงมาจูบฟาง


“อะ..อื้อ…” ป๊อปปี้แลกลิ้นเข้าไปตักตวงความหวานในร่างบาง จนฟางเผลอครางออกมา


“พี่ป๊อป..คือฟาง...อื้อ! “ ฟางที่กำลังจะพูดแต่ก็ถูกประกบริมฝีปากอีกครั้งจนร่างบางเคลิ้มก่อนจะเอามือขึ้นไปคองคอร่างสูงพลางแข่งกันจูบแบบไม่มีใครยอมใคร


“แฮ่กๆๆ….พอก่อน..” ฟางพูดพลางหอบหายใจป๊อปปี้มองก่อนจะอุ้มฟางลงเตียง


“พะ..พี่ป๊อป” ฟางพูดพลางจ้องใบหน้าคมที่อยู่ห่างจากเธอไม่กี่คืบ


“พี่รักฟางมากน่ะ..ถึงพี่จะจำได้ว่าเราเคยเจอกันเมื่อตอนเด็กแต่พี่รูสึกมากกว่านั้น..รู้สึกว่าเคยเจอฟางมาในชาติที่แล้ว ฟางไม่จำเป็นต้องรักพี่ตอนนี้แต่พี่ก็จะรอ จะคอยจนกว่าฟางจะรัก..” ป๊อปปี้พูดแล้วโน้มลงไปจูบฟาง ทีแรกฟางขัดขืนแต่ก็เคลิ้มไปกับร่างสูงที่ปรนเปรอความสุขให้ มือหนาปลดตระขอบบลาเมื่อถอดเสื้อร่างบางออกไปพ้นๆแล้วก้มชิมยอดทับทิมก่อนจะค่อยๆลากลิ้นหนาลงไปตามเอวบางก่อนจะถอดกางเกงฟางออกแล้วฉีกขาฟางพลางมองหน้าฟางก่อนจะก้มลงไปฉกชิมน้ำหวาน


“อ๊ะ พะ..พี่ป๊อป” ฟางคางพลางขยุ้มผมป๊อปปี้เพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่านก่อนจะเสร็จไปรอบหนึ่ง ป๊อปปี้ลุกขึ้นถอดกางเกงก่อนจะถลาตัวใส่ฟาง


“อ๊ะ “ ฟางคราง


“เจ็บไม” ป๊อปปี้พูด ฟางส่ายหน้าป๊อปปี้มองก่อนจะขยับความเป็นชายเข้าออกช้าๆ


“อ๊ะ พี่ป๊อป แรงๆหน่อยสิ” ฟางคราง ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นระดับกลางจนเร็วทำให้เนื้อกระทบกัน


“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ฟะ..ฟาง..มะ..ไหวแล้ว” ฟางคราง ป๊อปปี้ดึงร่างบางมาจูบก่อนจะขย้มตัวเป็นครั้งสุดท้ายแล้วฉีดสายธารสีขาวเข้าไปในตัวฟาง


“แฮ่กๆ..พี่ป๊อป..ฟางเหนื่อยแล้วน่ะค่ะ” ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เริ่มเกมขึ้นอีกครั้ง


“แต่พี่ยังไม่เหนื่อยนิ..ขออีกรอบน่ะคนดี” ป๊อปปี้พูดแล้วจูบฟางก่อนจะบรรเลงเพลงรักขึ้นโดยลืมเวลากลับบ้าน

 

 

 



“เอ๊ะ ปานนี้แล้วทำไมป๊อปยังไม่พาหนูฟางมาถึงบ้านสักทีน่ะ” แม่ป๊อปปี้พูดพลางชะเง่อมองรถ


“ใช่ค่ะ เฟร์ว่า..เฟร์เห็นพี่ป๊อปพาฟางออกมาแล้วน่ะค่ะ” เฟร์พูดพลางมอง


“ป๊อปอาจจะพาหนูฟางไปดูหนังฟังเพลงล่ะมั้งเดี่ยวก็คงมาพ่อว่าเราไปนั่งดูหนังกันดีกว่าน่ะ” พ่อพูด


“ค่ะ คุณพ่อ..ไปกันเถอะค่ะคุณแม่” เฟร์พูด แม่หันมามองก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านพร้อมพ่อลูก

 

 

 

 


เป็นไงNCป๊อปปี้-ฟาง ไรเตอร์พึ่งหัดแต่งอ่ะเขียนไปเลือดจาไหล55
ฉากหน้าจุดเป็นจุดเริ่มต้นความรักของท่านชายภานุกับเฟื่องฟ้า

คอมเม้นเพื่อให้กำลังใจเค้าด้วยน่าาา

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา