ปันใจให้นายรุ่นพี่

"อะอืออ..." เช้าแล้วเหรอ ฉันตื่นเพราะแสงแดดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

"ปวดหัวเป็นบ้าเลย อ่าวทำไมพวกพี่ๆมานอนในนี้ เมื่อคืน..." ฉันตื่นมากก็มองไปรอบๆห้องเห็นพวกพี่ๆนอนอยู่ในห้องด้วย พี่ป๊อปปี้นอนบนเก้าอี้ พี่โทโมะนอนบนโซฟา พี่เขื่อนนอนที่พื่น -3-
ว่าแต่เมื่อคืนเราเจอไอ่ไอร่อนนี่ มันอยู่ไหน ตอนนี้มันมองไปทั่วห้อง ไม่มีสงสัยพี่ๆเค้าจับออกไปแล้ว ไปอยู่อเมริกานานลืมไปเลยว่าต้องระวังมัน ปกติที่บ้านจะเช็คเรื่องนี้เป็นอย่างดี เอ๊ะผื่นที่แขน เมื่อคืนโดนมัวเกาะด้วยเหรอ อาบน้ำทายาดีกว่า ฉันลุกจากที่นอนที่มีเฟย์ฟางนอนประกบเป็นแซนวิชอย่างยากลำบาก แต่สุดท้ายก็ลุกออกมาได้

 

 

 

 

 

 

 

"ถึงไทยวันแรกก็มีแต่เรื่องวุ่นวาย" ฉันบ่นขณะที่ฉันอาบน้ำ ถูสบู่โดนผื่นแล้วขนลุก ไม่น่าเลยยัยแก้ว ไม่นานฉันก็อาบน้ำเสร็จ ฉันยังไม่ได้หายาเลย ไม่รู้จะมีไหม

 

 

 

 

 

 

 

"อ่าวพี่โมะ มาทำอะไรห้องแก้ว มีอะไรหรือป่าว" ฉันถามเพราะออกมาตากห้องน้ำก็เจอพี่โทโมะนั่งอยู่บนที่นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่เอายามาให้ มะเดี๋ยวพี่ทาให้" ได้ยินแบบนั้นฉันก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

"พี่ป่วยหรือป่าวทำไมหน้าแดงๆ มีเหงื่อด้วย" ฉันพูดพร้อมเอามืออิงที่หน้าผากของพี่โทโมะ และเอามาอิงที่หน้าผากของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ตัวพี่ก็ไม่ร้อนนี่ เป็นอะไรหรือป่าว" ฉันเอียงคอเพื่อให้มองหน้าพี่เค้าให้ถนัด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พะพี่ไม่ได้เป็นอะไร เราหนะทายาก่อนแล้วเล่าให้พี่ฟังว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น"

 

 

 

 

 

 

 

"เมื่อคืนแก้วลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วได้ยินเสียงเฟย์กับฟางร้อง แก้วเลยรีบวิ่งออกไปดูก็เจอ จิ้งจกกับแมงมุม เป็นสัตว์ที่ทั้ง2คนนั้นกลัวและแพ้ แต่เจอแล้วไม่ช็อค แก้วกำลังจะวิ่งไปช่วยเพื่อน
แก้วบอกแล้วเฟย์เปิดไฟเพราะมีสวิชอยู่ที่หัวเตียงอีกที และแล้วฝันร้ายของแก้วก็มาเยือน เจ้าไอร่อนมันเกาะอยู่ขอบประตูห้องน้ำข้างหน้าแก้ว พอแก้วเห็น ใจแก้วเต้นไม่เป็นจังหวะ พอแก้วตั้งสติได้แก้วก็กรี๊ดด แล้วทุกอย่างก็มืด" ฉันเล่าโดยไม่เว้นช่องไฟเลย เพราะฉันอยากเล่าให้ใครสักคนฟังว่าเราเจออะไรมา

 

 

 

 

 

 

 

 

"กรี๊ดซะพี่ตกใจหมด แล้วไอ่3ตัวนั้นเข้าไปได้ยังไง" นั้นสิเข้ามาได้ยังไงน๊า

 

 

 

 

 

 

 

"ม่ายรู้" ฉันตอบแค่นี้ ก็ฉันไม่รู้นิ -3-

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไปแต่งตัวได้แล้ว" จริงสิ! ฉันยังไม่ได้แต่งตัววว ตอนนี้ฉันรู้สึกได้ว่าหน้าเริ่มร้อนผ่าว รออะไรวิ่งสิ ฉันวิ่งเข้าห้องแต่ตัวของฉันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

"บ้าจริงลืมได้ยังไง" ฉันแต่งตัวไปก็บ่นตัวเองไป คนบ้าอะไรลืมแต่งตัว เราโตแล้วนะแก้ว เราไม่ได้เด็กเหมือนเมื่อก่อน บ่นตัวเองจนแต่งตัวเสร็จฉันก็ออกมาเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่โทโมะนั่งอยู่ที่ศาลานี่หน่า" ฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงศาลาก็เห็นพี่โทโมะนั่งอยู่ อย่างนี้ต้องแกล้ง ขอให้สำเร็จทีเถอะ แกล้งทีไรไม่เคยตกใจเลย -3-

 

 

 

 

 

 

 

 

"แฮ่!!" ฉันวิ่งเข้าไปพร้อมจี้ที่เอวพี่โทโมะ พรที่ขอไปของฉันไม่เป็นผล ให้ตายเถอะขนาดเค้าคุยโทรศัพท์อยู่นะ หะ คุยโทรศัพท์เหรอ กับใครอ่า??

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชูๆๆ" พี่โทโมะยกนิ้วชี้หรือชูๆ ให้กับเงียบหน่อย อะไรอ่ะเล่นนิดเล่นหน่อยก็ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ปะเปล่านะเบล" ปะป่าวน๊าเบล อะไรก็ไม่รู้ไม่เห็นสนุกเลย ไปทีกว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชิ" ฉันก็เดินออกมาจากศาลาปล่อยให้พี่เค้าคุยโทรศัพท์ของเค้าไป เรื่อง ของ เค้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มานี่เลยยัยตัวแสบ" พี่โทโมะเดินตามมาแล้วดึงแขนฉัน อะไรของเค้าอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรของพี่เนีย" ฉันหน้างอบอกบุญไม่รับก็อยู่ๆเดินมาดึงแขนฉัน

 

 

 

 

 

 

 

 

"แกล้งพี่ทำไมรู้ไหมทำให้บะ...ชั่งเถอะ" พี่โทโมะพูดยังไม่ทันจบก็เปลี่ยนเรื่อง ฉันจำชื่อคนนั้นได้หนะ

 

 

 

 

 

 

 

"ทำให้เบล เค้าทำไมเหรอ" พี่โทโมะหันมามองหน้าฉัน

 

 

 

 

 

"แล้วเรารู้ได้ไง" พี่โทโมะแกล้งโง่หรือป่าวเนีย ก็เมื่อกี้พี่เค้าพูดออกมาเอง -3-

 

 

 

 

 

"กะก็...."

 

 

 

 

 

 

"น้องบีเบลแฟนแกเค้าทำไมว่ะไอ่โมะ" พี่เขื่อนเดินมาร่วมวงสนทนา ที่แท้ก็แฟน ห๊ะ! แฟนเหรอ พี่โทโมะมีแฟนแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่มีไร" พี่โทโมะตอบเสียงเรียบแล้วเดินเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรของมันว่ะ ถามแค่นี้ก็ไม่ได้" พี่เขื่อนบ่นแล้วเกาหัว

 

 

 

 

 

 

 

"พี่เขื่อนจ๋า พี่โทโมะเค้ามีแฟนแล้วเหรอ เล่าให้เค้าฟังหน่อย" ฉันส่งสายตาหวานอ้อนพี่เขื่อน

 

 

 

"ไม่ต้องทำตาหวานขนาดนั้นพี่ก็เล่าหนะ แฟนโทโมะชื่อว่าน้องบีเบล โทโมะเรียกว่าเบล คนที่โรงเรียนจะเรียกสั้นๆว่าบีบี น้องเบลบีเรียนอยู่ห้องวิทพิเศษ
คบกับโทโมะมาสักระยะหนึ่งแล้ว ละ...."

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ่เขื่อนเข้าบ้าน!!" โธ่เอ๊ยพี่โทโมะจะมาขัดจังหวะทำไมเล่า -3- พี่เขื่อนหันไปมองพี่โทโมะคอตก

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรว่ะเล่านิดเล่าหน่อยก็ไม่ได้" พี่เขื่อนเดินไปถึงพี่โทโมะก็บ่นทันที เป๊ะ! เสียงพี่เขื่อนที่น่ารักของแก้วโดนตบหัว และพี่โทโมะก็บ่นอะไรไม่รู้ฉันไม่ได้ยิน มันหน้างอลนักนะทำไมมีความรับกับน้องได้ ค่อยดูจะไม่พูดกับพี่โทโมะแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

"ตัวเล็กมากินข้าวเร็ว" พี่ป๊อปปี้เรียนกฉัน

 

 

 

 

 

 

 

 

"คร๊าา พี่ป๊อปปี้" ฉันตอบรับและวิ่งไปเกาะแขนพี่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

"วันนี้มีอะไรกินบ้างค่ะ แล้วเฟยฟางละ" ฉันถามถึงของกินและเพื่อนของฉันทั้ง2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เช้านี้มีข้าวต้มกุ้งตัวโตๆ และเพื่อนแก้วอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว" ฉันได้ยินคำตอบก็ไม่รอช้า วิ่งนำไปที่โต๊ะอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Hi" ฉันยกมือทันทายเพื่อนฉันทั้ง2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

"Hi เมื่อผื่นที่แขนเป็นไงบ้าง" เฟย์ถามฉัน ฉันจึงยกแขนให้เฟย์ดู ให้เห็นว่าผื่นมันเริ่มดีขึ้นแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

"Good" เฟย์ตอบแล้วยักไหล่เบา เมื่อเห็นว่าไม่นานมันก็หาย

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางวันนี้อ่านเรื่องอะไรจ๊ะ" ฉันถามเพราะฟางชอบอ่านหนังสือแล้วปกติฟางอ่านมันจบเร็วมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

"เรื่องเดียวกับที่ air port " ฟางตอบแล้วอ่านหนังสือต่อ ฟางจะเป็นแบบนี้แค่เช้ากับเย็น นอกนั้นก็ปกติละ ฟางอ่านแค่เช้ากับเย็นแต่อ่านเร็วมาก

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จพี่จะพาไปเอาชุดนักเรียนกับหนังสือนะ" พี่ป๊อปปี้พูด จริงสิอีก2วัน โรงเรียนจะเปิดแล้ว พวกเรา6คนเรียนที่โรงเรียนลำดับที่1ของประเทศไทย ชื่อว่าโรงเรียน kami Za หรือเรียกสั้นๆว่า KZ พวกเรา6คนเรียนเป็นห้อง King English(ST)Program หรือ KE(ST)P จะระดับชั้นละห้องเท่านั้น และพวกฉันก็สอบติดทั้ง3คน ฟางได้ 100% ฉันได้ 99.5 % เฟย์ได้ 99% ข้อสอบมันง่ายมากกก แต่ที่ไม่ได้เต็ม100% เพราะเขียนภาษาไทยผิด เจ็บใจชะมัด -3-
ที่KZ จะมีห้องพิเศษ3แบบคือ 1.King Science หรือ KS เป็นห้องที่เด่นด้าน
วิทยาศาตร์ 2.King Technology หรือ KT เป็นห้องที่เด่นเรื่องเทคโนโลยี
KEP ที่พวกเราเรียน เป็นห้องที่เก่งทั้งด้านภาษา วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
และ 3.King English(ST)Program หรือ KE(ST)P ที่พวกเราเรียนอยู่ก็คือเด่นทุกด้านทั้ง ภาษา วิท และเทคโน ยิ่งใกล้เปิดเทอมยิ่งหน้าสนุก หัวกะทิของที่นี่จะเหมือนอเมริกาหรือป่าวนะ

 

 

 

 

 

 

 

พอกินข้าวเสร็จพี่ป๊อบปี้พี่เขื่อนและ
พี่โทโมะก็พามาที่โรงเรียนเพื่อรับชุดและหนังสือ

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวเราค่อยมาเอาชุดพี่ของ ผอ. พาพวกแก้วชมตึกเรียนไว้ เดี๋ยวพี่จะเป็นไกด์ให้ ตึกเรียนของเราเป็นตึกเรียนพิเศษ มีทั้งหมด7ชั้น พี่จะพูดจากด่านฟ้าลงมานะ ด่านฟ้าจะเป็นยิม สระว่ายน้ำ และโรงอาหาร ชั้นที่7ชั้นบ่นสุดจะเป็นห้องเรียนของKE(ST)P ทั้ง6ห้อง ชั้นที่6จะเป็นห้องปฏิบัติการหรือห้องLap ต่างๆ รวมถึงห้องสมุดสำหรับ KE(ST)P โดยฉะเพราะ ห้องคอมที่ไม่มีเพราะห้องเรียนเราจะมีคอมMacคนละเครื่องอยู่แล้ว รวมถึงipad คนละเครื่องด้วย ชั้นที่5 เป็นห้องเรียนของ KS ทั้งหมด ชั้นที่4ก็จะเป็นห้อง Lap ห้องคอม และห้องสมุด ห้องKSจะไม่มีคอมที่ห้องเรียนเพราะเน้นเรื่องทดลองซะมากกว่า
ต่อมาชั้นที่3จะเป็นห้องเรียนของ KT แน่นอนในห้องต้องมีคอมเป็นของตัวเอง KT ชั้นที่2จะถูกแบ่งเป็น 2 ส่วนคือห้องปฏิบัติการของKT มีไว้สร้างหุ่นยนต์หรือสิ่งประดิษอะไรก็แล้วแต่ และอีกส่วนจะเป็นห้องเก็บของๆตึก จะเก็บพวกชุด ฉาก ที่พวกห้องพิเศษไปแข่งขันหรือแสดงในโรงเรียน แล้วเราก็มาถึงชั้นล่างสุด เป็นที่ๆใช้ทำกิจกรรม Out door ต่างๆ เช่นรับน้อง บริเวณรอบรอบตึกจะเอาไว้ปลูกพืชที่นักเรียนห้องพิเศษเป็นคนคิดค้นหรือพัฒนาสายพันธุ์ต่างๆ แบ่งเป็นด้านหน้าและด้านหลังด้านหน้าจะเป็นพวกไม้ดอกไม้ประดับที่เราเห็นสีสันหลากหลายหรือเป็นสายพันธุ์ที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนก็จะเป็นสายพันธุ์ที่นักเรียนห้องพิเศษพัฒนาขึ้นมาส่วนด้านหลังจะเป็นพืชต่างๆที่ไม่ได้อยู่ในไม้ดอกไม้ประดับก็จะจัดลองข้างหลัง"

 

 

 

"แค่นี้ก่อนก็ได้พี่ป๊อป พี่พูดซะน้องเหนื่อยแทน" พี่ป๊อปปี้พาเราชมรอบตึกและพูดชนิดที่ไม่ได้หยุดพัก แค่ตึกเดียวยังใหญ่ขนาดนี้แต่ตึกนี้ก็ใหญ่ที่สุดละ แต่ตึกอื่นๆก็พิเศษไม่ใช่เล่นเลย ฉันชอบสภาพแวดล้อมที่นี่จัง

 

 

 

 

"เราไปเอาเสื้อผ้ากับหนังสือกันดีกว่า" ยัยเฟย์เสนอ

 

 

 

 

"งั้นเราไปกันเถอะ" ฉันพูด

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปปี้ค่ะ น้ำค่ะ" เสียงหวานของยัยฟางพูดแล้วยื่นขวดน้ำลายกระต่ายสีขาวให้พี่ป๊อป ดูแล้วน่ารักเนอะ

 

 

 

 

 

"น้องเฟย์ครับ พี่เขื่อนไม่ยอมนะ พี่เขื่อนอยากได้น้ำบ้าง" พี่เขื่อนอ้อนเฟย์ เดี๋ยวนะฉันตกข่าวอะไรไปหรือป่าว

 

 

 

 

 

"พี่เขื่อนไม่ต้องดื่นหรอกน้ำอ่า เดินอย่าเดียวไม่ได้ช่วยพี่ป๊อปปี้เค้าพูดนิ"

 

 

 

 

"หนะ ขอแค่นี้ก็ไม่ได้" พี่เขื่อนทำท่าจะงอลเฟย์ น่ารักดีนะแต่ก็แอบขนลุกนะ

 

 

 

 

"อะ เอาผ้าเช็ดหน้าไปก่อน เฟย์ไม่มีน้ำ" ฉันมอง2คู่นี้ไปก็ยิ้มไป

 

 

 

 

"ยิ้มอะไรยัยทอม" ฉันหันไปหาต้นเสียง ใช่ไม่ใช่ใครที่ไหน อีตาพี่โทโมะเนียละ ใช่สิ๊ฉันไม่ใช่บีเบลสักหน่อย เมื่อเช้าฉันพูดกับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่พูดกับพี่เค้า เราก็จะไม่พูด!

 

 

 

 

 

พอเราดูตึกเสร็จเราก็ไปรับเสื้อผ้าและหนังสือเรียน และวันนี้ฉันก็ทำสำเร็จเพราะฉันไม่ได้พูดกับพี่โทโมะทั้งวัน จนเข้านอน ให้มันรู้สะบ้างว่าใครเป็นใคร

_____________________________________________________________
แก้วงอลโทโมะขนาดนี้ โทโมะจะรู้ไหมว่าแก้วงอล ถ้ารู้จะง้อแก้วไหมน๊า