[EXO×You] ไอดอลหน้าใสกับยัยผู้จัดการซาตาน

   
ปึ้ง!!

“ว่าไงนะ!!! จับเธอมาไม่ได้งั้นเหรอ!!” ชายแก่ที่ดูมีอำนาจทุบโต๊ะทำงานจนเกิดเสียงดังก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงกัมปนาทก้องไปทั่วทำงานอันใหญ่โตของเขา

“ครับ นายท่าน” หนึ่งในคนที่ไปออกตามหาก้าวเท้าขึ้นมาข้างหน้าอย่างรับผิดชอบ แม้รู้ตัวดีว่าจะเจอกับอะไรต่อไปถ้าหากเขาทำงานที่สั่งผิดพลาด

“พวกแกรู้ไหม ว่าเด็กนั่นสำคัญกับแก๊งค์ของฉันมากขนาดไหน!!” เสียงตวาดใส่ของหลี่เฉียงทำเอาลูกน้องสะดุ้งตัวกันถ้วนหน้า พร้อมกับหยิบปืนปืนขึ้นมาจ่อตรงหน้าผากของลูกน้องผู้โชคร้ายคนนั้น

“ผมยอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียวครับ” เขาหลับตาลงช้าๆอย่างจำนนต่อโชคชะตาก่อนจะตามมาด้วยเสียงปืนดังขึ้น

ปังๆๆๆๆ

     กระสุนไม่ได้ทะลุเข้าไปในตัวลูกน้องคนนั้นแต่อย่างใด มันกลับไปฝังอยู่ที่กำแพงด้านหลังนั่นเอง ทำเอาทุกคนอกสั่นขวัญแขวนไปตามๆกันโดยเฉพาะที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะหลี่เฉียงในตอนนี้ ถึงกับพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อได้รู้ว่าไม่มีกระสุนฝังอยู่ในร่างกาย

“ฉันให้เวลาอีกสองวัน ไปหาเด็กนั่นให้เจอ” หลี่เฉียงเหน็บปืนไว้ที่ขอบกางเกงข้างหลัง ก่อนจะโบกมือไล่ให้ทุกคนออกไปจากห้องลูกน้องคนนั้นจึงรีบก้มหัวให้ผู้เป็นนายใหญ่ทันทีด้วยความดีใจ เมื่อนายใหญ่ผู้ไม่เคยให้โอกาสคนที่ทำงานผิดพลาด แต่กลับเปลี่ยนใจให้โอกาสแก่ลูกน้องอีกครั้ง นั่นหมายความว่าเขาจะต้องทำครั้งนี้ให้สำเร็จ
เมื่อทุกคนออกไปหมดแล้ว หลี่เฉียงทรุดตัวนั่งกับเก้าอี้อย่างหมดแรง ความหวังสุดท้ายในชีวิตคือเค้าต้องการคนที่จะมาสืบต่อด้านธุรกิจและขึ้นมาทำหน้าที่แทนเขาในวันที่เขาหมดลมหายใจซึ่งเขาก็ได้เลือกคนคนนั้นไว้แล้ว

“หวังว่าพระเจ้า จะเห็นใจคนชั่วคนอย่างผมบ้าง” หลี่เฉียงพึมพำออกมาเบาๆแล้วเอนตัวหลับตาลง

....................

“วู้ว มาถึงแล้วโว้ย”

      หลังจากที่ลงจากเครื่อง อีวานถึงกับตะโกนออกมาด้วยความดีใจ ที่ความฝันของเธอนั่นเริ่มเป็นความจริงบ้างแล้วกับการที่จะมีชีวิตธรรมดาอย่างเด็กสาวอายุ20ทั่วไป แม้ทุกคนในสนามบินจะมองการกระทำของเธอ แต่อีวานก็ไม่ได้ใส่ใจและผิวปากอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินออกไปข้างนอกเพื่อเรียกแท๊กซี่ 

“ไปที่ถนน XXX ” อีวานพูดภาษาเกาหลีอย่างคล่องแคล่ว เพราะนั่นเป็นหน้าที่ของเธออยู่แล้วในตอนที่ทำงานกับหลี่เฉียงเพื่อ ป้องกันการโกงจากผู้ที่ทำธุรกิจร่วมกับแก๊งค์ของเธอ

    เมื่อถึงที่หมายที่ต้องการแล้วอีวานจึงรีบลงจากรถในทันที เพราะที่นี่จะเป็นที่สิงสถิตของเธอในคืนนี้เนื่องจากเงินที่ติดตัวบางส่วนได้หมดไปแล้วกับค่าแท็กซี่ ใจหนึ่งอีวานก็อยากจะเช่าโรงแรม แต่ก็คิกว่ามันคงต้องแพงมากกว่าเงินที่เธอเอามาแน่ๆ ถึงแม้ว่าจะมีการ์ดแต่ก็ไม่สามารถใช้มันได้ จึงตัดสินใจว่าจะพักที่ซาวน่า เพราะว่ามันเปิดตลอด24ชม.และราคาถูกกว่า ส่วนในคืนต่อไปนั้น ก็คงให้เป็นเรื่องของโชคชะตาฟ้าลิขิต

โครก~คราก~

    ระหว่างที่กำลังนอนพักอยู่นั้น เสียงท้องร้องราวกับฟ้าผ่าดังมาจากท้องของหญิงสาว แม้ว่าที่ซาวน่าจะมีของกิน แต่มันก็ไม่เพียงพอต่อกระเพาะของเธอสักเท่าไหร่ อีกทั้งยังอยากช้อปปิ้งตามประสาวัยรุ่นดู เธอจึงตัดสินใจเปลี่ยนเสื้อเดินออกไปหาร้านอาหารก่อนค่อยกลับเข้ามานอนพักที่นี่ใหม่ เมื่อเดินมาได้ไม่ไกลก็จะเห็นร้านอาหารเปิดอยู่สองข้างทางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด อีวานจึงเข้าไปนั่งในร้านอาหารแห่งหนึ่งที่มีลูกค้าเข้าน้อยที่สุด

     หลังจากที่ตระเวนกินอาหารตามร้านต่างๆจนเต็มท้อง จึงต้องหาวิ่งย่อยมันออกโดยการเดินกลับซาวน่านั่นเอง เพราะนี่ก็เริ่มค่ำแล้วด้วยมัวแต่กินเพลินเลยอดช้อปต่อ

พลั่ก

     ขณะที่กำลังเดินกลับอยู่นั้น ก็ได้มีแรงปะทะอะไรบางอย่างชนเข้ากับอีวานอย่างจังโดยไม่ทันตั้งตัวจนเธอเซถอยไปหลายก้าว

“ช่วยผมด้วยครับ ช่วยด้วย” คนที่วิ่งชนเมื่อครู่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเธอ ทำเอาอีวานงงไปชั่งขณะ ก่อนที่เขาจะจับมือเธอขึ้นมากุมไว้ อีวานที่เพิ่งได้สติจึงรีบชักมือออกแล้วมองหน้าด้วยอารมณ์ที่เริ่มโกรธ

“ได้โปรดเถอะครับ ช่วยผมด้วย” สิ้นเสียงของชายคนนั้นก็มีกลุ่มผู้หญิงหลายคนวิ่งมาทางเดียวกับคนที่วิ่งชนเธอที่ในตอนนี้เขาได้ยืนหลบอยู่ข้างหลังเธอเป็นที่เรียบร้อย

“เข้าใจหาที่หลบได้ดีนะคะอปป้า อุ๊ย ผู้ชาย” ผู้หญิงที่ดูเหมือนหัวโจกพูดขึ้น แล้วมองที่อีวานพร้อมกับบิดตัวเขินไปมา ทำให้อีวานอยากจะอ้วกเอาของที่เพิ่งกินไปเมื่อครู่ออกมาสู่โลกภายนอก

“อปป้า มากับพวกฉันเถอะนะคะ” ยัยคนฟันเหยินข้างๆยัยหัวโจกพูด พร้อมกับกัดปากล่างของตัวเอง ชายที่หลบหลังเธออยู่ตอนนี้เอาแต่ส่ายหน้าเป็นพัลวันพร้อมกับทำไม้ทำมือไล่คนพวกนั้นออกไป

“สุดหล่อ ช่วยหลีกทางเซฮุนอปป้าของพวกเราหน่อยสิ” ยัยดั้งแหมบยิ้มหวานให้อีวานก่อนจะตวัดสายตาไปหาผู้ชายที่พวกเธอเรียกว่าอปป้า

‘ง่วงก็ง่วง อยากกลับที่พักแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอเรื่องสยองก่อนนอน สาบานว่านี่คือชีวิตคนธรรมดาที่เค้าเจอกัน’ อีวานได้แต่คิดในใจ

“ฉันว่าเวลานี้มันสมควรที่ทุกคนจะได้พักผ่อนนะ พวกเธอกลับบ้านไปเถอะ” อีวานพูดขึ้นชายที่เกาะอยู่ข้างหลังได้ยินก็พยักหน้าตาม

“เธอเป็นผู้หญิงหนิ! นี่ปล่อยอปป้ามาเดี๋ยวนี้นะยัยอัปลักษณ์” ยัยฟันเหยินรีบพูดขึ้น ตามด้วยเสียงซุบซิบนินทาเริ่มดังขึ้นมา คนที่ดูเหมือนหัวหน้าโจกส่งสัญญาณให้ทุกคนวิ่งกรูเข้ามาที่เธอ

“หยุด!!! ยืนอยู่ตรงนั้นถ้าคิดจะทำร้ายฉัน ใครขยับอย่าหาว่าไม่เตือน” น้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดและดุดันทำเอาทุกคนต่างนิ่งอยู่กับที่แต่ก็มีหญิงงสาวคนหนึ่งกล้าขัดคำสั่ง เธอตรงเข้ามาพร้อมกับเงื้อมือจะฟาดใส่ใบหน้าสวยแต่กลับโดนหมัดจากอีวานสวนกลับไปถึงกับนอนสลบลงกับพื้น

“ฉันเตือนแล้วนะ”

  อีวานชี้นิ้วสั่งหนึ่งในนั้นให้มาลากคนที่สลบออกไป ทุกคนต่างกลัวการกระทำของอีวานเพราะไม่รู้ว่าถ้าขัดคำสั่งของเธอจะโดนเหมือนเพื่อนคนนั้นไหม

“กลับบ้านไปซะ!! แล้วอย่าให้ฉันเห็นหน้าพวกเธอที่ไหนอีก เข้าใจไหม!!ไป!!” อีวานตะโกนเสียงดังลั่น ทำเอาสาวกลุ่มนั้นแตกกระเจิงจะมีก็แต่หัวโจก ยัยฟันเหยิน และยัยดั้งแหมบที่ยืนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่ข้างๆกัน

“พวกมึงสามตัวก็อีกคน ยืนกันเป็นเกิร์ลกรุ๊ปสยองเลยนะสัส! ไปกลับบ้านมึงไปซะ!! กูง่วงจะรีบไปนอน!! สักทีดีไหมเนี่ย” อีวานพูดเป็นภาษาไทยใส่ ทำเอาทั้งสามคนยืนงงกับภาษาที่ไม่คุ้นเคย หญิงสาวจึงวิ่งกวดไล่ ทั้งสามคนวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทางสร้างความขบขันให้กับผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนหัวเราะอย่างบ้าคลั่งหลังจากที่ได้รับความช่วยเหลือจากเธอ

“ยืนทำหอกอะไร เอ้ย หัวเราะอะไร” อีวานรีบเปลี่ยนคำพูดเป็นภาษาเกาหลีทันที เวลาโมโหเธอมักจะพูดเป็นภาษาพ่อขุนเหมือนคนทั่วไป เพราะมันได้ระบายอารมณ์อย่างเต็มที่และเธอก็เกิดมาจากประเทศนี้ด้วย

“เปล่าครับ ขอบคุณ ที่ช่วยไล่คนพวกนั้นให้ผม” ชายคนนั้นเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มหัวเล็กน้อยให้เธอ หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะหันหลังเดินกลับที่พักเพราะเหนื่อยและอยากนอนเต็มที โดยที่ไม่สนใจชายหนุ่มที่ตะโกนเรียกเธอคอแทบแตกอยู่ด้านหลัง

“คุณ!! ผมอยากจะถามว่าคุณชื่ออไร เฮ้!!” ชายหนุ่มโบกไม้โบกมือไปมา แต่เธอคนนั้นก็ไม่ได้หันหลังกลับมา เขาจึงหยิบโทรศัพท์มาต่อสายถึงใครคนหนึ่งพร้อมกับมองอย่างระแวงกลัวว่าจะมีใครวิ่งตามมาอีก

[Chanyeol Hyung]

ชานยอล : เซฮุน นายอยู่ไหน รู้ไหมว่าทุกคนเป็นห่วง ไปซื้อชาไข่มุกที่อเมริกาหรือไง

เซฮุน: ฮยองมารับผมที่.....ทีสิ เร็วๆนะ เร็วๆ ผมไม่อยากโดนแฟนคลับรุมทึ้ง แค่นี้นะ

   หลังจากวางสายเซฮุนก็ได้มองซ้ายขวาอย่างระแวง พร้อมกับภาวนาในใจให้พี่ชายมารับเร็วๆ ก่อนที่จะโดนฉุดไปอีกครั้งเพราะคราวนี้ไม่มีคนช่วยเขาอีกแล้วแน่ๆ