*แค้นรักหัวใจนายเย็นชา* [Chanyeol x You]

"อ่าว คุณหนูยู ทานอะไรมาหรือยังคะ หิวไหม เดี๋ยวป้าจะไปทำกับข้าวให้นะคะ " ป้าแม่บ้านเอ่ยทักขึ้นทันทีที่หญิงสาวก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน

"ขอบคุณค่ะคุณป้า แต่ยูทานมาแล้วค่ะ ยูไม่รบกวนคุณป้าดีกว่า " หญิงสาวกล่าวขอบคุณพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้ ก่อนจะหันไปทักสาวใช้ที่ถือถาดอยู่

"นั่นยาของคุณลุงใช่ไหมคะ มาค่ะ เดี๋ยวยูเอาไปให้เอง " สาวใช้จึงส่งถาดยาให้กับหญิงสาว
ก่อนจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของยูไอเอาขึ้นไปให้

หลังจากที่เธอเอายาขึ้นไปให้นายใหญ่ของบ้านแล้ว หญิงสาวจึงเดินลงมาเอาถาดยาไปเก็บเข้าที่ แต่ก็มีร่างของใครคนหนึ่งยืนขวางทางอยู่

"คุณชานยอล..." หญิงสาวเอ่ยเสียงเบา

"เรียกฉันทำไม? "

"อ่ะ...เอ่อ เปล่าค่ะ กรุณา ช่วยหลีกทางให้ฉันด้วยค่ะ "

ร่างสูงของชานยอลไม่ยอมทำตามที่หญิงสาวบอก เขายืนขวางเธออยู่อย่างนั้น จนเธอเริ่มโมโหเล็กน้อย

"คุณชานยอลคะ วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงกับคุณนะคะ ช่วยหลีกทางให้ฉันด้วย ถือว่าฉันขอร้อง" เธอพูดอย่างเอือมๆ วันนี้เธอเหนื่อย เหนื่อยที่จะต้องคอยรับอารมณ์ที่เหมือนพายุของเขาตลอดเวลาที่เจอหน้ากัน

"ก็ได้.." ว่าจบร่างสูงก็ขยับตัวหลีกทางให้เธอ แต่ไม่วายเขาก็ยื่นขามาขวางไว้ ทำให้หญิงสาวสะดุดจนเกือบล้มลง ในที่สุดเขาก็กลั่นแกล้งเธอจนได้ คนอุตส่าห์ไม่อยากมีเรื่องนะ

"นี่คุณ!! " หญิงสาวหันมามองแบบมีน้ำโห ซึ่งเขาก็ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป ยูไอจึงหันไปสนใจภาชนะที่เอามาเก็บเมื่อสักครู่ก่อนจัดการทำความสะอาดมัน หญิงสาวได้แต่คาดโทษเขาในใจ สักวันเธอจะเอาคืนให้ได้

"ว้าย คุณชานยอล จะทำอะไรคะ " เสียงของสาวใช้นามว่าน้อยหน่าดังขึ้น ทำให้ยูไอหันมาตามเสียงก่อนจะพบว่า ร่างสูงของชานยอลยืนอยู่ข้างหลังเธอไม่กี่ก้าว ในมือของเขามีมีดอยู่เล่มหนึ่ง ชานยอลส่งสายตาให้กับสาวใช้คนนั้นทำนองว่า 'ห้ามเอาไปบอกใคร ไม่งั้นเธอโดน' สาวใช้จึงวิ่งออกไปอย่างเงียบๆ โดยปล่อยให้ เจ้านายทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตามลำพัง

"คะ...คุณ.." หญิงสาวรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง นี่เขาเกลียดเธอมากขนาดนี้เลยเหรอ เขาต้องการให้เธอตายให้ได้เลยใช่ไหม?

   ชายหนุ่มหันมาตามเสียงเรียกของหญิงสาว เขากำมีดในมือแน่น ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ๆเธอ ยูไอรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เธอรู้สึกสับสน สมองสั่งการให้ขาของเธอขยับถอยไปข้างหลังอัตโนมัติ ยูไอพยายามรวบรวมสติ ก่อนจะเปล่งเสียงออกมา เพื่อให้อีกคนรับรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่

"คะ...คุณ...ใจเย็นๆนะ มีอะไรค่อยๆคุยกันก็ได้นี่นา วางมีดลงก่อนเถอะนะ " หญิงสาวปรับน้ำเสียงเป็นปกติ ก่อนปลอบให้เขาวางมีดนั้นลง แต่เขากลับไม่ทำตามอีกทั้งยังส่งรอยยิ้มปีศาจมาให้เธออีกด้วย

"หึๆ กลัวตายเหมือนกันนี่ แล้วกลัวต้นงิ้วบ้างหรือเปล่าล่ะ " ชานยอลเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ ยิ่งเห็นสายตาที่สั่นระริกเพราะความกลัวของเธอมันทำให้เขาสะใจและสมเพชเธอในเวลาเดียวกัน ' กลัวตายแต่ลักกินขโมยกินของคนอื่นหน้าด้านๆ '

"คุณ...วางมีดลงเถอะ ฉันไม่ตลกนะ ไม่ตลกเลยด้วยซ้ำ " หญิงสาวว่า พร้อมกับพยายามหาทางหนีทีไล่เพื่อเอาตัวรอดก่อนที่เขาจะทำอะไรลงไปมากกว่านี้ แต่โชคชะตาดันไม่เข้าข้างเธอเสียนี่ เมื่อเธอถอยหลังไปจนติดกับกำแพง เธอจึงหมดหนทาง

'ลาก่อนนะคะคุณลุง.... ' หญิงสาวหลับตาลงเธอคงหนีต่อไปไม่ได้แล้วสินะ

พูดจบเขาก็ง้างมือขึ้นหมายจะเอาชีวิตเธอ

"หึ เป็นชู้กับพ่อฉันยังไม่พอ ยังจะมีชู้เป็นไอ่หน้าตี๋เพิ่มอีก เธอนี่มันร่านจริงๆ!!!! ทำไม!! พ่อฉันไม่ถึงใจเธอหรือยังไง ไม่เหมือนไอ่หน้าตี๋นั่นเหรอ ห้ะ!! " เขาวางมีดลงที่โต๊ะ ก่อนจะกระชากแขนเธอแล้วตะคอกใส่อย่างเสียงดัง

เมื่อสิ้นเสียงของชายหนุ่ม ฝ่ามือบางก็ฟาดลงที่ใบหน้าเขาทันที

" คนอย่างคุณมันก็คิดได้แต่ต่ำๆแบบนี้แหละ !! " หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล พร้อมกับหันตัวเพื่อขึ้นบนห้อง เธอไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของเธอ

"นึกว่าจะตบฉันแล้วจะเดินจากไปแบบนี้ได้งั้นเหรอ " ว่าจบเขาก็วิ่งตามเธอ ก่อนจะกระชากร่างบางเข้าหาตัวแล้วจับเธออุ้มพาดบ่าอย่างไม่ทันตั้งตัว

สายตาอ่อนแสงของคนเป็นพ่อ มองกริยาของคนทั้งคู่ โดยที่ไม่สามารถเข้าไปช่วยเหลืออะไรได้เนื่องจาก ชานยอลไม่ให้เขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวที่อีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งก็คือฝั่งห้องของภรรยาเขานั่นเอง  ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะน้อยหน่าเอาเรื่องมาบอก ตอนแรกเขายอมรับว่าตกใจไม่น้อยที่ได้ยิน แต่คนอย่างชานยอลไม่ทำแบบนั้นแน่นอน เขาเชื่อใจลูกชาย

"นี่!!คุณชานยอล! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!! ฉันบอกให้ปล่อย!!" หญิงสาวดิ้นขลุกขลักอยู่บนไหล่กว้างของเขา มือเล็กทุบตีที่หลังไปทั่ว ถึงเขาจะเจ็บจากฝ่ามือเล็กนั่น แต่รับรองว่า เธอจะต้องเจ็บมากกว่าที่เขาเจ็บแน่นอน!

  ชานยอลพาหญิงสาวขึ้นมาบนห้องของตัวเองก่อนรีบปิดประตู แล้ววางหญิงสาวลงที่เตียง จะว่าวางก็ไม่ใช่สิ เรียกว่าโยนเลยมากกว่า ตอนนี้เขาน่ากลัวมาก ไม่เหมือนชานยอลที่เคยจิกกัดเธอ เหมือนมีเพลิงแค้นในดวงตาสีสนิมคู่นั้น เขาจ้องเธอด้วยสายตาวาวโรจน์ก่นจะเอ่ยเสียงทุ้ม

"ร่านมากนักใช่ไหม ได้ ฉันจะจัดให้ " ว่าจบเขาก็ขึ้นคร่อมเธอก่อนจะไซร้ซอกคอขาวไปทั่วพร้อมกับทำรอยคิสมาร์กเอาไว้ จากนั้นเขาก็ส่งจูบที่เร่าร้อนมาให้เธอ หญิงสาวรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจเพราะคนตรงหน้า มือน้อยสองข้างจึงทุบรัวๆเพื่อบอกเขาว่าเธอกำลังขาดอากาศหายใจ เขาจึงผละจูบออก ก่อนจะระดมจูบไปทั่ว มือใหญ่สองข้างลูบไล้ไปตามสัดส่วนของร่างบาง ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปจับเนินอกอวบสองข้างพร้อมกับออกแรงบีบคลึงเบาๆ เขาปลดบราสีสวยออก แล้วใช้ปากครอบครองดอกบัวทั้งสองข้างสลับไปมา ร่างบางของยูไอบิดเร่าไปตามอารมณ์ที่เขาสร้างให้เธอ ทั้งเสียวซ่านและก็มีความสุขปะปนกันไปแต่ก็ต้องมีเรื่องให้เธอฉุกคิด

'นี่เธอจะต้องเสียตัวให้เขาจริงๆใช่ไหม ' ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล หญิงสาวทำได้เพียงกลืนก้อนสะอื้นลงคอไป สิ่งที่เธอหวงแหนมาตลอดและอยากจะเก็บไว้ให้ชายคนที่เธอรักในวันแต่งงาน แต่ปีศาจอย่างเขากำลังจะพรากมันไปจากเธอ

ร่างบางตอนนี้เปลือยเปล่า เหลือเพียงปราการชิ้นสุดท้ายที่ปิดส่วนนั้นไว้ ไม่รู้ว่าเขาถอดเสื้อผ้าออกไปตอนไหน หญิงสาวรู้สึกว่าจิตใจไม่อยู่กับตัวเลย จู่ๆน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลมาอีกระลอก

"ฮึก คุณชานยอล ฉันขอร้อง อย่าทำฉันเลย " เธอยกมือสองข้างขึ้นมาพนมทั้งน้ำตาพร้อมกับอ้อนวอนเขา

"อย่ามาร้องไห้เพื่อเล่นตัว อย่างเธอน่ะ คงพรุนจนหมดทั้งตัวเลยมั้ง ไหนๆก็เป็นเมียน้อยพ่อฉันแล้ว ก็มาเป็นนางบำเรอให้ฉันด้วยแล้วกัน " ว่าจบเขาก็ประกบปากลงมาทันที จูบที่เขามอบให้มันช่างรุนแรงและป่าเถื่อน เขาขบที่ปากเล็กเบาๆ จนทำให้มีเลือดซึมออกมา เขาระดมจูบไปทั่วร่างบาง ยูไอรู้สึกเหมือนเขาเป็นพญาปีศาจที่กำลังจะพรากวิญญาณเธอไปจากร่าง

ตอนนี้ชานยอลรู้สึกปวดหนึบไปหมด เขาต้องการการปลดปล่อย ซึ่งคนที่อยู่ตรงหน้าช่างยั่วยวนเขาเสียเหลือเกิน ชายหนุ่มไม่รอช้า รีบปลดปราการชิ้นสุดท้ายนั้นออก ก่อนที่จะส่งสิ่งแปลกปลอมเข้าไปหาดอกกุหลาบสีสวยทันทีโดยไม่รีรอ

" โอ๊ย ฉันเจ็บ " ร่างบางนิ่วหน้าพร้อมกับจิกเล็บลงที่ไหล่กว้างเพื่อระบายความเจ็บที่เธอได้รับ

ชายหนุ่มหยุดชะงักไปเล็กน้อย เขารับรู้ได้ว่าเยื่อบางๆได้ขาดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นั่นก็หมายความว่า เขาเป็นคนแรกของเธอ ชานยอลรู้สึกดีใจที่เขาได้เป็นคนแรกของยูไอ เขาลอบยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะหุบยิ้มทันทีเมื่อคิดได้ว่า คนรักของเขากำลังจะกลับมาในเร็วๆนี้

ร่างสูงเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นหลังจากที่ร่างบางปรับตัวได้แล้ว เพื่อสนองอารมณ์ปรารถนาของตัวเอง โดยที่ไม่สนใจคนใต้ร่างเลย ร่างบางพยายามกลั้นเสียงที่น่าเกลียดนั้นไว้ไม่ให้หลุดออกจากปาก แต่ก็ทำไม่ได้ ร่างสองร่างสอดประสานกันรวมเป็นหนึ่งเดียว ทั้งเขาและเธอได้โลดแล่นไปในมิติแห่งเพลิงราคะด้วยกัน

..........

และแล้วทั้งคู่ก็แตะถึงขอบฟ้าพร้อมๆกัน ชายหนุ่มปลดปล่อยธารสีขาวเข้าสู่กุหลาบสีสวยนั้น ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆหญิงสาว เขาจูบที่แก้มนวลเบาๆแล้วกอดร่างบางเอาไว้อย่างหวงแหน เธอเป็นของฉันแล้ว ยูไอ...

   ตอนนี้เสียงหายใจเข้าออกของชานยอลดังสม่ำเสมอ บ่งบอกได้ว่าเขาหลับไปแล้วจริงๆ ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของชานยอล จึงค่อยๆยกแขนแกร่งออกจากตัว ก่อนจะพยายามลากสังขารและจิตใจที่ย่ำแย่ให้ลุกจากที่นอน แต่แล้วก็ต้องทรุด เพราะความเจ็บปวดจากตรงกลางของร่างกาย เมื่อลุกได้หญิงสาวจึงหยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้เหมือนเดิม ก่อนจะเดินกลับห้องเพื่อหวังว่าจะไปอาบน้ำที่ห้องตัวเอง

เช้าวันรุ่งขึ้น

ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงกำลังกวาดแขนเพื่อหาร่างนุ่มนิ่มที่เขานอนกอดด้วยเมื่อคืน แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะเธอได้หายไปแล้ว โดยทิ้งร่องรอยเอาไว้ ซึ่งเขามองมันทีไรก็อดยิ้มไม่ได้สักที รู้สึกตื้นตันแปลกๆ เรื่องเมื่อคืนเขาไม่ได้ตั้งใจจะให้มันออกมาเป็นแบบนั้น เขาแค่ต้องการจะขู่เธอเฉยๆ แต่พอนึกได้ว่า เธอสนิทกับไอ่ตี๋นั่น เขาก็โมโหขึ้นมา รอยยิ้มที่เขาไม่เคยได้เห็นจากเธอ แต่คนอื่นกลับได้เห็นมันทำให้เขาเหมือนเป็นคนแพ้ แต่เขาก็ดีใจที่เธอยังไม่ได้เป็นของใคร

หลังจากที่ร่างสูงทำธุระส่วนตัวเสร็จก็รีบลงมาข้างล่าง พร้อมกับมองหาใครคนนั้น ตลอดเวลา 'เธอหายไปไหนของเธอนะ'

" คุณหนูยูเขาไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ คุณชานยอล " เสียงของป้าแม่บ้านที่ดังขึ้นทำเอาเขาตกใจไม่ใช่น้อย ร่างสูงจึงปรับตัวให้เป็นปกติ

"ป้ารู้ได้ไงว่าผมมองหาเขา ผมไม่ได้มองหาเขาสักหน่อย แล้วผมก็ไม่ได้อยากรู้ด้วยว่าเขาไปไหน ผมว่าผมไปดีกว่า ไปแล้วนะครับ " ชายหนุ่มว่า ก่อนจะรีบไปที่รถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

*********************

อะเฮือก ไรท์แต่งnc ไม่ค่อยเป็น ถึงกับปาดเหงื่อกันเลยทีเดียว ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ ^_^