I love ..รักยัยฝาแฝดจอมเก่ง

  วันต่อมาหลังเลิกเรียนคิราริได้ล่วยเพื่อนๆของคิรารินจัดบอร์ด

  "คิรารินคะคือพวกเราขอตัวไปซื้อของตกแต่งมาเพิ่มและก็ขนมมาทานระหว่างทำนะคะ "

  " ช่วยอยู่กับริวคุงหน่อยนะ เดี็ยวฉันจะไปซื้อของที่เธอชอบ "

  เพื่อนของคิรารินกำลังคิดว่าคิราริกับริวคุงกำลังคบหากันอยู่จึงเปิดทางให้สวีดหวานกัน พอพูดจบเพื่อนๆก็ออกไปซื้อของเหลือไว้แค่คิราริกับริว

     " นี่คิราริ คนเมื่อวานคือใคร เธอรู้จักหรอ "

     " อื่ม รู้จักสิ " เป็นคนที่ฉันรัดและกลัวมากที่สุด

     " เขาเป็นใครหรอ " ทำไมถึงทำให้เธอกลัวขนาดนี้

  คำถามของริวทำให้คิราริหยุดมือจากการตัดภาพ

      " เขาคือพี่ชายที่ฉันรักมาก และรักที่สุดคนหนึ่ง

  คำพูดของคิรารอทำให้ริวสงสัยว่าทำไมคิรารอถึงกลัวพี่ชายตนเอง

       " เมื่อหลายปีก่อนเรารักกันมาก แต่พอฉันเริ่มเล่นฟุตบอลเริ่มชอบเล่นแบบผู้ชายพี่คาสะก็เปลี่ยนไป พี่คาสะจะไล่ฆ่าพวกนั้นแต่ฉันไปห้ามแล้ว..พี่คาสะก็จะฆ่าฉันตอนนั้นคิรารินจึงไปเรียกคนให้มาช่วยแต่คนที่มาช่วยฉันคือ ประธานบริษัท ไทโจ ซึ่งตอนนี้เป็นพ่อบุญธรรมของฉัน ไทโจ คาสึมะ "

       " อ่อ แล้วเธอก็ใช้นามสกุลเมจิของพี่ "

       " ป่าวหรอกนามสกุลฉันเอง ฉันชื่อเมจิ คิราริ พี่ชื่อ ไฮโดสึ คาสึโดะ ฉันก็เป็นน้องสาวบุญธรรมของพี่คาสึหน่ะ ชีวิตฉันมันสับซ้อนก็เหมือนเขาวงกต "

        " ใช่ เพราะงั้นแกก็เลยต้องกลับมาหาพี่ไงคิระ "

  คำพูดประโยคหนึ่งทำให้คิราริสดุ้งแล้วหันไปมองข้างหลังก็พบว่า

       " พ...พี่คาสึ "

       " เด็กไม่ดีที่ขัดขืนคำสั่งฉันต้องโดนทำโทษ อย่างแกสถานหนัก " ใช่แกหน่ะของของฉัน ฉันจะไม่ยกให้ใครรวมทั้งคิราริน

      คิราริได้ยืนตัวสั่นสะอึกสะอื้นส่วนริวก็ตกใจจึงขยับตัวไม่ได้คาสึพี่ชายผม ดำดวงตาสีดำสนิท ที่กำลังจับข้อมือคิราริ พยายามลากตัวคิราริกลับ

        " ปล่อยหนุนะคะ ปล่อย!!! พี่คะ "

  คิราริได้ร้องไห้ออกมานำ้ตาที่ไม่มีใครเคยเห็นกลับไหลออกมาด้วยความกลัวและเศร้าสร้อย

        " พี่คะ ปล่อยคิรารินะคะ!!!! "

  เสียงร้องขอให้ปล่อยของน้องสาวยิ่งทำให้พี่ชายหงุดหงิดอย่างมาก

        " ฉันเป็นพี่แกนะ! "

   ริวเห็นภาพตรงหน้าจึงตั้งสติได้แล้วลุกขึ้นกระโดดเตะคาสึพร้อมกับฉุดคิราริให้มาอยู่ในอ้อมกอด

        " แก กล้ามากนะที่กอดคิราริของฉัร แก!!!! "

   คาสึโกรธจนหน้าดำหน้าแดง แต่ริวกลับกอดคิราริแน่นแล้วพยายามใช้อ้อมแขนบังหน้าคิราริเพื่อที่จะไม่ให้คิราริเห็นหน้าผู้เป็นพี่ของเธอแต่สียงและความทรงจำในอดีตกับแล่นผ่านหัวเธอเหมือนมีดที่กำลังแทงเข้าไปในใจ

        " พี่คะ...หนุกลัว " 

        " แกกล้าพูดแบบนี้เลยหรอ ได้วันนี้เราจะได้เห็นดีกัน!!! "

  เสียงของคาสึดึงถึงบันไดทำให้เพื่อนๆที่กำลังขึ้นบันไดรีบวิ่งไปยังห้องเรียนแต่พอถึงหน้าห้องเรียนกลับพบคิราริในอ้อมกอดของริวและใครคนหนึ่งที่กำลังจะทำร้ายพวกเขา2คน 

        " หยุดได้แล้ว! ไม่เห็นรึไงยัยนี่กลัวนาย "

        " คนนอกไม่เกี่ยว แต่นายกล้ามากที่มากอดของของฉัน ฉันจะฆ่านายไปด้วย! "

 พอพูดจบคาสึได้วิ่งเข้าหาคิราริกับริวพร้อมหยิบมีดออกจากกระเป๋าแต่เพราะเพื่อนเห็น มานาเมะจึงหยิบเก้าอี้แล้วปาดัดหน้าคาสึหลังจากนั้นคาสึได้ล้มลง

        " ย..หยุดได้แล้วนะคะ หนุกลัว.. "

        " แกกลัวพี่ชายของแกหรอ ใครกันที่คอยกอดเวลาแกเหงาแกเสียใจ ใครกันที่ดีใจเวลาแกมีความสุขไม่ใช่ฉันคนนี้หรอ "

  คำพูดนี้ทำให้คิรารอยิ่งร้องไห้ใหญ่ 

         " ไม่ใช่คุณหรอกครับ แต่เป็นผมเวลาไอเหงาผมก็คอยอยู่เวลาเศร้าเวลาเจ็บผมก็คอยปลอบเวลากลัวผมก็คอยแกป้องและคอยจับมือไอจัง ผมไม่เคยคิดแม้แต่จะปล่อยมือจากไอจังไปได้ "

  เสียงของคนคนหนึ่งที่อยู่หน้าประตูพูดขค้นทำให้คิรารินคกถึงบุคคลหนึ่งที่คิราริรักมาก เขาก็คือ..

          "พ..พี่ซัน "

          " ใช่แล้วละไอจัง สัญญาของเราไง พี่จะไม่ทิ้งไอจัง! "

   คำพูดนั้นทำให้คิรารินึกถึงแล็ทเก่าๆที่เคยคุยความรักความอบอุ่นที่ชายคนนั้นได้มอบให้คิราริ พอพูดจบตำรวจก็ได้เข้ามาจับคาสึไป

           " พี่คะ "

   เสียงของคิราริทำให้คาสึหยุดดิ้นแล้วหันมามอง

           " ขอให้พระเจ้าคุ้มครองพี่นะคะ " ใช่คำพูดนี้แหละที่พี่คาสึเคยบอกเรา

   แล้วตำรวจก็พาคาสึไป ชายหนุ่มอายุ17มีหน้าตาที่หล่อเหลาผมสีดำดวงตาสีดำตัวสูงประมาณ170กว่าๆได้เดินเข้ามาใกล้คิราริแล้วคิราริก็ออกจากอ้อมแขนริววิ่งเข้ากอดคนที่ชื่อว่าซัน

          " ไอจิกลัว กลัว ไอจิกลัว " ใช่มีแค่พี่ซันที่ให้ความอบอุ่นเราได้

   ซันได้กอดคิราริกลับอย่างแน่นด้วยความรักและความเป็นห่วงจึงทำให้ซันอยากอยู่ใกล้คิราริมากขึ้น

           " ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่นี่แล้ว "

    ภาพตรงหน้าทำให้ริวรู้สึกเจ็บที่หัวใน

          นี้คือความรักหรอ?

          เรารักยัยนี้หรอ

          ไม่จริงหน่ายัยนี่คือคนที่เรารักหรอ?

           แล้วทำไมคิราริถึงได้เชื่อใจคนตรงหน้ามากกว่าเรา

  ริวได้ตั้งคำถามมากมายกลับตัวเอง ซันเหลือบมองมาเห็นริวมีสีหน้าเหมือนคนอกหัก

          " ไอจัง ไม่ต้องกลัวนะ "

  พูดจบซันได้เช็ดนำ้ตาให้คิราริเพื่อนๆหายตากอาการตกใจจึงวิ่งเข้ามาดูคิราริและริวด้วความเป็นห่วงแต่มานาเมะกลับอยาก้ว่าผู้ชายที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าคือใครทำไมคิราริถึงสิ่งไปกอดเหมือนเชื่อใจเค้าคนนี้มาก 

          " คุณคือใคร ทำไมเรียกคิรารอว่าไอจิ " 

          " หมชื่อซัน รู้จักกับเด็กคนนี้ในโซเชียลแล้วเด็กคนนี้ก็ชอบใช้ชื่อปลอมว่าไอจิ ผมเป็นคนที่ดูแลคิราริมาตลอดคอยให้คำปรึกษา "

  คำพูดของซันทำให้ริวหันมองและรู้ทันทีว่าคนคนนี้คือคนที่คิราริเคยเล่าให้ฟัง ว่า....

     'ฉันหน่ะมีคนสำคัญคนหนึ่งชื่อซัน'

     'ฉันรักเขาแบบพี่ชายมาก'

     'เขาคือคนคนเดียวที่ให้ความอบอุ่นกับฉัน'

     'เขาคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉัน ฉันรักเขา '