รักหมดใจ..ยัยเลขา

ฉันชื่อเฟย์ เป็นลูกสาวเจ้าของกิจการส่งออกผลไม้ขนาดใหญ่ พ่อแม่รวยเวอร์ แต่มีเหตุการณ์ที่ทำห้ฉันต้องกลายมาเป็นลูกหนี้คนอื่นนะสิ เพราะพ่อแม่ฉันขาดทุนเลยต้องไปกู้ยืมเงินจากบริษัท ไทยานนท์ ซึ่งเคยเป็นคู่อริเก่าของคุณพ่อ แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงให้พ่อยืมเงินนะ แต่ช่างเถอะ พูดเรื่องฉันมาเยอะแล้ว เอาเป็นว่าฉันต้องกลายมาเป็นเลขาให้ลูกชายเขา พร้อมกับต้องไปอยู่บ้านเขาอีก แต่ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอว่าที่เจ้านายฉันที่ยังไม่โผล่ออกมาให้เห็นสักที

"คุณเฟย์ค่ะ คุณโทโมะมาแล้วคะ"เสียงแม่บ้าน บอกฉันเมื่อฉันกำลังทำหน้าหงุดหงิด

"มาช้าจริงๆ เขาไม่รู้หรอว่าฉันกำลังรอ ไร้มารยาท"ฉันตอบออกไปตามอารมณ์คุณหนูขี้วีน เพราะนิสัยเอาแต่ใจของฉัน

"บ่นอะไร เป็นลูกหนี้ต้องพูดดีๆกับเจ้านายสิคุณ"เมื่อฉันพูดได้ไม่นาน ก็มีคนเดินลงมาฉัน

"ทำไมไม่ทราบค่ะ ทำไมคุณไม่ให้ฉันหาเงินมาคืนพ่ิแม่คุณละ ทำไมฉันต้องมาทำงานกับคุณ"ฉันร่ายยาวเมื่อเขาลงมา 

"ไม่ ฉันจะทำตามคำสั่งของคุณพ่อก่อนท่านจะบินไปอเมริกา"โทโมะ บุตรชายคนเล็ก ของตระกูลไทยานนท์ เขาเป็นชายหรุ่มรูปหล่อ ที่สาวๆเห็นแล้วต้องกริ๊ด แต่ถึงยังไงเขาก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย

"หึ แล้วฉันต้องทำไงบ้างละ"ฉันเอ่ยถามพลางจ้องมองชายตรงหน้า นี่ซินะนายโทโมะ

"เป็นเลขาฉัน ฉันสั่งอะไรก็ต้องทำ อ้อ แล้วห้องพักเธอให้ป้าอิ่มพาไปละกัน "โทโมะเอ่ยก่อนจะเดินออกไป เพราะเขาไม่อยากวาทะกับเฟย์สักเท่าไหร่ ผู้หญิงอะไรนอกจากจะไม่มีความอ่อนหวานยังปากจัดอีก 

"นี่นาย กลับมาเดี๋ยวนี้นะ"ฉันเดินตามนายโทโมะออกมาเพื่อจะคุยกันให้รู้เรื่อง แต่เหมือนนายนั่นจะไม่สนใจฉัน แถมยังขับรถออกจากบ้านอีก

"คุณเฟย์คะ ไปดูที่พักกันเถอะ"ป้าอิ่ม พูดกับฉัน ก่อนจะให้คนยกกระเป๋าของฉันไปที่เรือนเล็ก 

"นี่ห้องเฟย์เหรอ"ฉันเอ่ยถามเมื่อเห็นห้องพัก มันเล็กกว่าห้องฉันอีก แต่ถึงฉันจะโวยวายก็คงไม่มีอะไรดี

"คะ คุณโทโมะบอกว่าพรุ่งนี่เช้าให้ไปพบคุณโทโมะที่ห้องนอนคุณโทโมะด้วย"ป้าอิ่มบอกฉันก่อนจะเดินออกไป ฉันเดินเข้าห้องและล้มตัวนอนพลางคิดวิธีหาเงินมาใช้หนี้ เฮ้ย คิดถึงเขื่อนจ๋าจัง

 ด้วยความไรต์ชอบโทโมะเฟย์ จึงขอมาแต่งฟิคสะเลย555 อาจจะไม่น่าจิ้นเท่า tk  แต่ช่วยอ่านช่วยเม้นต์หน่อยน่ะ