ผู้พิทักษ์

สนธยาจัดการถอดชุดพ่อมดและหน้ากากปีศาจที่เขาจัดการซื้อมาจากร้านขายเสื้อผ้าที่ใช้แสดงละครเวทีสำหรับเด็กออกแล้วพับเก็บเข้าที่

จากนั้นเขาใช้สองแขนประคองร่างหญิงสาวที่ไร้สติขึ้นมาไว้แนบอก แล้วรีบพาเธอออกไปจากบริเวณตึกร้างแห่งนั้นในทันที

เขาอุ้มร่างไร้สติของอารดามายังที่สงบแห่งหนึ่ง มันคือ บริเวณดาดฟ้าของตึกหอสมุดนั่นเอง

ที่นั่นมีม้านั่งจัดไว้ให้ แต่น้อยคนนักที่จะมาใช้บริการแอร์ธรรมชาติที่บนดาดฟ้าสูงแห่งนี้

สนธยาค่อยๆ บรรจงวางร่างไร้สติของหญิงสาวลงที่ม้านั่งอย่างแผ่วเบา ส่วนตัวเขาเองกลับย่อตัวนั่งลงกับพื้นของดาดฟ้า

เขาเฝ้ามองร่างที่ไร้สติของเธอพร้อมกับรำพึงรำพันในใจว่า

"อารดา ผมขอโทษที่ปล่อยให้คุณต้องตกอยู่ในอันตรายเพียงลำพัง คุณคงจะตกใจและกลัวมาก"

"ถ้าคุณเป็นอะไรไป ผมคงจะรู้สึกผิดไปชั่วชีวิตที่ไม่อาจดูแลปกป้องคุณได้ ทั้งๆ ที่คุณให้ชีวิตใหม่แก่ผม"

"ผมต้องขอโทษคุณจริงๆ เป็นความผิดของผมเองที่เกือบมาช่วยคุณไว้ไม่ทันเสียแล้ว"

ร่างของหญิงสาวยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนม้านั่ง เสียงหายใจอันแผ่วเบาของหญิงสาวบอกให้รู้ว่าเธอยังคงไม่ได้สติอยู่เช่นเดิม

หญิงสาวไม่ได้รับรู้ความรู้สึกในใจชายหนุ่มที่เฝ้ารำพึงรำพันกับเธอในเวลานี้เลยแม้แต่น้อย

อีกไม่กี่ชั่วโมงถัดมา อารดาค่อยๆ ขยับตัวและเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ เพื่อปรับสายตากับแสงจ้าของดวงอาทิตย์  

สิ่งแรกที่เธอมองเห็นก็คือท้องฟ้าและหมู่เมฆจำนวนหนึ่งที่กำลังเคลื่อนที่ไปรวมตัวกันอยู่บนฟากฟ้าอันกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆ พร้อมทั้งใช้มือขวากุมบริเวณขมับ ตอนนี้เธอยังมีอาการปวดและวิงเวียนศีรษะอยู่บ้าง

หลังจากนั้นหญิงสาวค่อยๆ กวาดสายตาไปรอบๆ และพบว่าที่นี่ คือ บริเวณดาดฟ้าของตึกหอสมุด ที่เธอเคยแอบขึ้นมานั่งเล่นยามเมื่อรู้สึกไม่สบายใจบ่อยๆ

สิ่งแรกที่ทำให้เธอเกิดความสงสัยเป็นอย่างมาก นั่นก็คือ เธอมานอนอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

ทั้งๆ ที่เหตุการณ์สุดท้ายที่เกิดขึ้นกับเธอเท่าที่เธอจำได้ก่อนที่เธอจะหมดสติไป คือ แก๊งค์นักศึกษาชายกลุ่มหนึ่งได้จับตัวเธอไปที่ตึกเรียนร้าง

และที่นั่นเธอก็พบกับปีศาจพ่อมดหมอผีที่กำลังจะพุ่งเข้ามาทำร้ายเธอ หลังจากนั้นเธอก็หมดสติไป

อารดานั่งนึกย้อนทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอตั้งแต่ทีแรกจนกระทั่งเธอมานอนอยู่ที่นี่

แล้วเธอก็อดสงสัยกึ่งแปลกใจไม่ได้ว่าเธอออกมาจากตึกร้างแห่งนั้นได้อย่างไร?

และเธอมานอนอยู่บนดาดฟ้าแห่งนี้ได้อย่างไร?

ใครเป็นคนไปช่วยเธอและพาเธอมาที่นี่กันแน่

ขณะที่อีกมุมหนึ่งของดาดฟ้าใกล้ๆ กันกับม้านั่งที่อารดานั่งอยู่

สนธยากำลังเฝ้ามองหญิงสาวด้วยสายตาที่ห่วงใย เขายังรู้สึกผิดในใจเป็นอย่างมากที่ทำให้หญิงสาวต้องตกอยู่ในอันตรายเพียงลำพังคนเดียว

โดยครั้งนี้เขาพลาดตรงที่เขามาช่วยเธอช้าจนเกือบจะไม่ทันการณ์เสียแล้ว

ชายหนุ่มพยายามสลัดความคิดฟุ้งซ่านและความรู้สึกผิดในใจของเขาทิ้งไป

ครั้งนี้เขาให้สัญญากับตัวเองไว้ว่า เขาจะดูแลและปกป้องหญิงสาวให้ดีที่สุด

จากนี้ต่อไปเขาจะไม่ปล่อยให้เธอต้องตกอยู่ในอันตรายเพียงลำพังแบบนี้อีกต่อไปแล้ว

ชายหนุ่มขออาสาเป็นฮีโร่ล่องหนให้กับอารดา หญิงสาวเพียงคนเดียวที่สร้างชีวิตใหม่ให้กับเขาด้วยชีวิตทั้งชีวิตของเขาเอง.....

( โปรดติดตามตอนต่อไป )