วันวานกับความฝัน

                                                                   บทที่3

                                     ระหว่างเพื่อนกับแฟน

              "น้ำมันไม่ใช่อย่างที่แกเห็นนะ"

              "มันจะไม่ใช่ได้ไงมอร์ฉันไม่เคยคิดนะว่าแกจะทรยศฉัน"

        น้ำปั่นซึ่งเคยเป็นแฟนของแอลฟ่าร์โต้เถียงกับฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย

              "แกก็คงจะดังมากสินะตอนนี้น่ะ"

              "แต่..น้ำ.."

              "ไม่ต้องปฏิเสธแล้วละมอร์"พิมมี่พูดพร้อมใช้มือโอบไหล่น้ำปั่นพาน้ำปั่นที่ร้องไห้อย่างหนักเดินหนีไป  เพื่อนๆที่เหลืออยู่อีก6คนมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เอือมระอาแล้วเดินตาม2คนนั้นไป  ฉันเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ได้แต่ยืนร้องไห้ตรงนั้น

             ฟุ่บ~บ!

         มือของใครบางคนเอื้อมมาลูบหัวฉันเบาๆจากข้างหลัง

              "นี่นายน่ะ!ห้ามอยู่ไกล้ฉันเกินหนึ่งเมตรเลยนะถอยไป"

              "ถ้าเธอเลือกเพื่อนแล้วเธอจะมายืนเซ่ออะไรตรงนี้ล่ะ"

          เซ่อเหรอ?จริงสิแล้วฉันมายืนเซ่ออะไรตรงนี้ล่ะทำไมฉันถึงโง่อย่างนี้นะ

              "ขอบใจมากนะ"

             ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไปหาเพื่อนๆที่เดินหนีไป

              "น้ำ..น้ำ"

              น้ำปั่นหันมามองฉันที่วิ่งมาหาแล้วหันกลับไปเหมือนเดิม  

                      มอร์นิงค์จะได้รับการให้อภัยจากน้ำปั่นมั้ยติดตามตอนต่อไป