กั๊กหัวใจ...ไว้เเค่ (เเอบ) รัก

"สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน ครูชื่อนุชรี หรือครูนุชนะจ้ะ" อ.นุชเข้ามาเเนะนำตัวเเละทำความรู้จักกับนักเรียน "อืม..ครูคิดว่าเราน่าจะมาทำความรู้จักกันก่อนดีมั้ย" "ดีค่ะ/ครับ" นักเรียนทุกคนเห็นด้วย "งั้นเริ่มจากคนหน้าสุดเลยนะ เชิญจ้ะ" อ.พูดจบนักเรียนก็ลุกขึ้นเเนะนำตัวกันตามลำดับเรียงกันไปเรื่อยๆ จนมาถึงพวกเราโดยเริ่มจากเเทน "สวัสดีครับ ผมนายธนเดช หรือเรียกผมว่าเเทนนะครับ" เมื่อเเทนเเนะนำตัวเสร็จก็ต่อด้วยครีม "สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาวคุณชนกหรือครีมนะค่ะ" "สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาวมนัสญา หรือมิ้นนะค่ะ" "สวัสดีค่ะดิฉันวรรณรา หรือวิวค่ะ" "สวัสดีค่ะดิฉันนันธิดา หรือเเนทค่ะ" พอพวกเราเเนะนำตัวเสร็จก็มีเพื่อนอีก2ถึง3คนเเนะนำตัวต่อจากเรา เมื่อทุกคนเเนะนำตัวกันเสร็จอ.ก็เเจกตารางเรียนให้เราพร้อมทั้งเเจกเอกสารให้เราเลือกลงวิชาเสริมกัน "เอาล่ะนักเรียนเดี๋ยวครูจะขอตัวเเทนห้องสัก2คนนะจ้ะ ถ้าเป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่งก็น่าจะดีนะ" อ.พูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย นักเรียนทุกคนในห้องต่างมองหน้ากันเเบบว่ากำลังมองหาว่าใครจะเป็นตัวเเทน2คนที่อ.หา เมื่ออ.เห็นว่าไม่มีใครเสนอตัวอ.จึง"เอาล่ะในเมื่อไม่มีใครสมัครงั้นครูจะขอสุ่มจากเลขประจำตัวนะ อืม..นักเรียนหญิงที่มีเลขประจำตัวลงท้ายด้วย 309 จ้ะ"ทุกคนนห้องเรียนมองน้ากันเพื่อหาผู้โชคดีที่ถูกเรียก โหเฉียดฉันไปนิดเดียวเองอ่ะเเกเอ้ย.." ครีมพูดอย่าโล่งใจเมื่อไม่ใช่ตน "เเกเฉียดเเต่ฉันโดนจังๆเลยว่ะ เฮ้อ...." ฉันถอนหายใจทันทีที่พบว่าเป็นเลขประจำตัวของฉันเอง เพื่อนๆฉันหัวเราะชอบใจใหญ่ส่วนฉันน่ะหรอต้องจำใจเดินไปที่หน้าห้องสิ "ต่อไปนักรียนชาย เอา..นักเรียนชายที่มีเลขประจำตัวลงท้ายด้วย.....3...0....9 เหมือนกันจ้ะ"ท้ายประโยคอ.พูดเเบบหยุดๆเพื่อให้ตื่นเต้นเล่น ทุกคนในห้องต่างมองหาผู้ถูกเรียกอีกครั้ง หลังจากนั้นก็มีชายคนหนึ่งลุกเเละเดินมาหน้าห้องด้วยสีหน้าที่ไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่นักนั่นคือ งง "เอาล่ะเราก็ได้ผู้เสียสละเเล้วนะงั้นนักเรียนที่เหลือปรบมือให้เพื่อนหน่อยจ้ะ เพระเพื่อนเธอเสียสละมาเป็นหัวหน้าห้องให้เลยนะเนี่ย"อ.พูดยิ้มๆเล่นเอาฉันกับเเทนหน้าเหวอไปเลยหัวหน้าห้องอีกเเล้วหรอ "เฮ้อ..."พวกถอนหาใจพร้อมกันจึงหันมองหน้ากันก่อนจะยิ้มๆให้กัน "ไม่มีปัญหานะจ้ะ" อ.นุชพูดพลางหันมามองหน้าเรา เราก็ตอบเเบบยิ้มไปว่า "ค่ะ/ครับ" อย่างพร้อมเพรียง เเล้วคนอื่นๆล่ะใครอยากเป็นหัวหน้าห้องมั้ย" ครั้งนี้อ.หันไปพูดกับนักเรียนที่เหลือ เพื่อนที่เหลือก็ปรบมือเสียงดังเเสดงให้เห็นว่าเห็นด้วยอย่างมาก "ok งั้นเชิญกลับบ้านได้จ้ะ พรุ่งนี้เจอกันนะ" อ.พูดจบก็หันมามองหน้าพวกเรา ฉันพอจะรู้ว่าอ.หมายถึงอะไรเเต่อีกคนรู้สึกจะงงมาก ฉันจึง"นักเรียน ทำคึวามเคารพ" ค่ะอ.ให้บอกทำความเคารพ "ขอบคุณค่ะ/ครับ" "ดีมากจ้ะรู้สึกว่าครูจะเลือกคนไม่ผิดนะ" อ.พูดจบก็เดินออกไป ฉันกับเเทนก็เดิกลับที่"มิ้นรู้ได้ไงอ่ะว่าอ.ให้บอกทำความเคารพ" เเทนถาทมอย่างสงสัยเพราะหน้าเค้าตอนนี้ยังคงงงอยู่ "อ๋อ ใช่ความรู้สึกอ่ะ พอดีเคยมีประสบการณ์มาบ้าง" "หรองั้นเราคงต้องมาดเรียนรู้งานจากมิ้นเเล้วเเหละ" "อืม ยินดีที่ได้ร่วมงานนะ" ฉันพูดจบก็เดินมาถึงโต๊ะพอดี "เฮ้ยวันนี้ไปเที่ยวไหนดีเพิ่ง10โมงเอง" ครีมถามขึ้น "ไปไหนก็ได้ตอนนี้เซ็งสุดๆเลย" ฉันตอบเซ็งๆทำเอาเพื่อนหัวเราะใหญ่จากนั้นเราก็ได้ข้อสรุปว่าจะไปเดินสยามกัน "เเทนไปด้วยกันมั้ย ขากลับจะได้เเวะไปหายัยหวานด่วยไงยัยหวานบ่นถึงเเล้ว" ครีมหันไปชวนเเทน "อืม ..." เเทนเหมือนกำลังคิดอยู่ เเต่"น่า...น่า...ไปเร็ว"ครีมดึงไปเลยโดยไม่รอคำตอบ