บอดี้การ์ดหน้าใส สะกิดหัวใจยัยหน้าหวาน

4.9

วันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.24 น.

  2 ตอน
  11 วิจารณ์
  7,198 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เป็นเจ้านายเธอไม่ได้จริงๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                                                บทที่2

                                    เป็นเจ้านายเธอไม่ได้...จริงๆ

               ฉันเดินออกมานอกห้องก็เห็นบอดี้การ์ดทั้ง2คนยืนเฝ้าอยู่ ฉันตรงดิ่งเข้าไปที่นายบอดี้

การ์ดหน้ายาวทันที

               "นี่!"ฉันเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่อยากร้องไห้ที่สุดT_T

               "มีอะไร"

               "ฉัน..ชอบนายอ้ะ"ฉันพูดออกไปโดยที่ฝืนหัวใจตัวเองสุดๆ

               "พูดเป็นเล่น"นายหน้ายาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาแต่แฝงไปด้วยความหวัง

               "จริงๆนะ ฉันไม่โกหกนายหรอก"

               "......................................................"

               "น..นายคบกับฉันได้มั้ย?"

               ".........................................."

               "ที่เงียบนี่แปลว่าตกลงใช่มั้ย?"

               "I swear"   

               "นายสัญญาแล้วนะ"

               "I swear"

          ~~ฉันดีใจจนแทบกลั้นอาการไม่อยู่ เมื่อเขาตอบว่าI swear(ไอสแวร์=สัญญา)

               "ชีวิตฉันที่ญี่ปุ่นเต็มไปด้วยอันตรายต่างๆ ซึ่งคนที่เกี่ยวข้องกับฉันอาจร่วมเป็น

เหยื่อของแก๊งมาเฟียคู่อริที่มีชื่อว่าแก๊งมังกร3หัว ตอนนี้มังกรทั้ง3หัวยังไม่เปิดเผยตัวให้

แก๊งมาเฟียอันดับ1ในญี่ปุ่นBattle blood Guyซึ่งมีฉันเป็นหัวหน้าแก๊งได้รับรู้ฉะนั้นผู้ที่จะไป

ร่วมชะตากรรมกับฉันจะต้องมีคนคอยคุ้มครอง...."

                "พอๆๆๆถึงนายพูดอะไรฉันก็ไม่เข้าใจหรอก"ฉันรีบพูดตัดบททันที

         ~Attention please, All Nippon Airline Flight NH769 ~Attention please, All

Nippon Airline Flight NH769

           ภายในสนามบินโตเกียวนาริตะของประเทศญี่ปุ่น มีผู้คนมากมายที่เดินพลุกพล่าน

อลหม่านอยู่รอบๆ ของสนามบิน หญิงสาวร่างบางที่เดินอยู่ท่ามกลางมนุษย์ผมหลากสี กำลัง

จ้องมองรอบๆ สนามบินด้วยความตื่นตา

            พาสเซิ่ลลากฉันส่วนเฟรนก็ลากเลิฟไปขึ้นรถตู้ส่วนตัวที่เตรียมไว้อยู่แล้ว รถตู้ค่อยๆ

เคลื่อนตัวไปเรื่อยๆจนถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ทำจากไม้สักปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่หลาก

ชนิด ดูๆน่ากลัวพิลึก-_-

            ฉันลงจากรถพร้อมกับเลิฟแล้วพากันเดินตามพาสเซิ่ลไปติดๆโดยมีเฟรนตามประกบ

ข้างหลัง เมื่อสาวเท้่าเข้ามาถึงหน้าคฤหาสน์ซึ่งมีประตูสีดำอยู่ พาสเซิ่ลประสานมือขึ้นมาทำ

ให้เลิฟเอ่ยถาม

             "พาสเซิ่ล!ทำอะไรน่ะ"

             "เขาเป็นWho devoted upon a nightmare.(ผู้อุทิศตัวแด่ฝันร้าย)"เฟรนกระซิบบอก

กับเลิฟ แต่บังเอิญว่าฉันดันหูดีไปได้ยิน^^        แต่..ตกลงว่าพวกนายนี่เป็นใครกันแน่เนี่ย

            "เทวดาที่โดนไฟแผดเผาจนปีกมอดไหม้ นางฟ้าไร้ปีกผู้เงียบเหงา ปิศาจที่เข้าใจ

ความเจ็บปวดเป็นอย่างดี"จู่ๆพาสเซิ่ลก็พูดออกมาลอยๆ ทำให้ฉันเบนความสนใจจากเลิฟ-

เฟรนไปทางพาสเซิ่ล

              ???????????ที่นายพูดมันหมายความว่าไงเนี่ย???????????????????

              ฉันสาวเท้าตามพาสเซิ่ลเข้าไปในตัวคฤหาสน์ เมื่อเดินเข้าไปก็พบกับ ผู้ชายหัวหลาก

สีนั่งกันเต็มไปหมด ชายคนที่มีผมสีเทายาวไสลด์ต้นคอจ้องมาที่ฉันเพียงคนเดียว ทำไมไม่

มองไปที่ยัยเลิฟเหมือนคนอื่นๆล่ะยะ 

               ฉันเกร็งสุดฤทธิ์เมื่อคนอื่นๆหันพรึ่บมาทางฉันโดยละสายตาจากยัยเลิฟมาทันควัน

ฉันมีอะไรผิดปกติหยอออออออออออ?

                ฉันเอื้อมมือไปประสานกับมือพาสเซิ่ล ทำให้คนที่ฉันจับมืออยู่ก้มหน้าลงมองมือ

ของฉันและเขาที่ประสานกันแน่น ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาของพาสเซิ่ลด้วยแววตาที่เต็มไปด้วย

ความที่อยากจะไปจากจุดนี้จริงๆ     พาสเซิ่ลที่เป็นคนอ่านใจคนออกลากฉันไปยังห้องที่มี

ประตูสีน้ำตาลที่ทำด้วยไม้สักเนื้อดี  แล้วปล่อยมือฉันออก 

                 "พาสเซิ่ล ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฉันอยากกลับเมืองไทยแล้วฮือT_T"

                 "นางฟ้าไร้ปีกผู้เงียบเหงาได้ทำลายสัญญาที่เคยสาบานไว้ด้วยกัน แต่ในเมื่อนาง

ฟ้าได้สัญญาแล้ว ปิศาจที่เข้าใจความเจ็บปวดเป็นอย่างดี ก็ไม่สามารถปลดปล่อยนางฟ้าให้

หลุดจากกำมือได้"

                  "นายจะพูดแบบนั้นมันก็ได้สิ นี่มันบ้านนายนี่นา"ฉันรีบแย้งทันที

                  "ขอให้นางฟ้าจงคิดถึงเรื่องที่ปิศาจได้เป็นอัศวินไปคอยคุ้มครอง"พาสเซิ่ลพูด

ออกมาแล้วหมุนตัวเดินหนีไป ซักพักเลิฟกับเฟรนก็เดินเข้ามา

                  "เธอ2คนน่ะ นอนที่นี่ละกัน"เฟรนพูดออกมาแล้งเดินออกไปข้างนอก

                  อะไรกันคนพวกนี้ มีแต่หันหลังให้

                  "แพรว เรากลับบ้านกันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว"เลิฟพูดประโยคที่มีความ

หมายเดียวกับที่ฉันพูดกับพาสเซิ่ลเมื่อกี๊

                  "พาสเซิ่ลเขาจะไม่ปล่อยฉันไป"ฉันพูดประโยคที่พาสเซิ่ลพูดเมื่อกี๊

                        เลิฟและแพรวชักอยากกลับบ้านซะแล้วสิ แต่จะทำยังไงเมื่อพาสเซิ่ลไม่ให้

กลับ คอยติดตามตอนต่อไปนะคะ จะอัพในเร็วๆนี้เนี่ยแหละ

                    

                                                                                      

              

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา