Oh! Lady รักได้ไงผู้หญิงคนนี้
NEUY
3) จดหมายความจริงในห้องของเจ๊
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ2
ไม่อยากขึ้นมาเลยห้องของเจ๊แล็คอะ T^T ต้องโทษรีวายคนเดียวเลย ถ้าเจ๊แกกลับมาเร็วจะว่าไงฟระ ไม่เข้าใจเลย ฉันเดินตามหลังเฮียฟูมาเรื่อยจนกระทั่งสายตาไปสะดุดกับซองจดหมาย ว้าว! สีชมพู จดหมายรักป่าวเนี่ย จ่าหน้าซอง… O_O!
ร้านคอฟฟี่ไลท์
‘เจ๊แล็ค’ M
“นี่เฮียฉันเข้าห้องน้ำข้างล่างก่อนนะ” ฉันหันไปบอกเฮียฟู แล้วเดินไปห้องน้ำคนเดียว ซองนี่มันน่าสงสัยตรงที่เครื่องหมายตัว M มันหมายความว่าไงนะ เปิดอ่านข้างในคงไม่มีใครว่า
ถึง นินจา เพื่อนผู้โชคร้าย
‘นะ นินจา เจ๊เขาไม่ได้ชื่อแล็ค O_o’
ไงเพื่อนภารกิจเป็นไงบ้างวะ สืบคดีได้ยังไปถึงไหนไม่เห็นส่งจดหมายมาให้ฉันบ้างเลยนะ เฮ้อ! แต่จะว่าไปมันก็ไม่ใช่เรื่องเล่นที่จะต้องเล่นๆ แต่ฉันก็ยังโชคดีกว่าแกตรงที่ฉันได้ปลอมตัวเป็นนักเรียน ม.ปลาย และเป็นผู้ชายด้วย วะฮะฮ่า มีความสุขจังเลย มีทั้งสาวๆค่อยรายล้อมอยู่ไม่ห่าง แกคงจะมีแต่ผู้ชายถึกๆสินะ เอาล่ะแค่นี้นะ เดี๋ยวมีคนจับได้
Toy’
“ทอยงั้นหรอ คดีอะไรกันนะ” ฉันเลิ่กคิ้วอย่างสงสัย และเก็บจดหมายเข้าซองเหมือนเดิม คงปลอมให้เหมือนจดหมายรักสินะ ฉันรู้แล้วล่ะว่าทำไมฉันถึงต่อมาอยู่ที่นี่ T^T และ M ก็ย่อมาจาก Male คือผู้ชาย
นินจา คือเพื่อนสมัยเรียน ม.ต้นของฉัน ส่วนทอยคือเพื่อนของเพื่อนของนินจามั้งฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่น่าล่ะถึงได้ปลอมซะเหมือนเลย คงจะให้ฉันสืบหาต้นตอแน่เลย แผนสูงนักนะนาย
“ไอ้นิน~ ><” หนีดีกว่า
ฉันออกจากห้องน้ำเดินขึ้นไปชั้นสองและเอาจดหมายไปวางที่เดิม ย่องไปคงไม่มีใครรู้ล่ะมั้ง
ควับ!
ใครวะ * *
“โธ่! นึกว่าใคร พี่ลุคเองหรอ” ฉันหันไปเกาหัวใส่พี่เขาแบบเนียนๆ
“พวกนั่นเห็นของน่าสงสัยแล้วให้มาบอกเธอน่ะ” พอพี่แกสั่งเสียจบก็เดินออกไปหน้าตาเฉยเลยอะ ไม่คิดจะเข้าไปเจือกเรื่องคนอื่นเขาบ้างรึไงนะ
ของน่าสงสัยอะไรกัน
ฉันไต่บันไดจากเพดานเข้าไปในห้องเจ๊แล็ค ก่อนจะเดินเข้าไปร่วมไทยมุ่งเหมือนเดิม ไอ้นินนะไอ้นินทำกับฉันได้นะแก หลอกฉันว่าเป็นเจ๊แล็คได้ยังไง ไม่น่าล่ะ ทำไมถึงรู้จักชื่อ แล้วยังรู้ว่าฉันใส่แว่นเพราะความมั่นใจอีก เหอะ! ยิ่งคิดยิ่งโมโห
“อ้าว! พู่กันมาแล้วหรอ” เจ๊ริลินหันมาสะกิด
ไม่มาแล้วจะเห็นหรอเจ๊
“อืม นี่ริลินมีของน่าสงสัยอะไรน่ะ เห็นพี่ลุคเดินมาบอก”
“จดหมาย ‘เฉพาะล่าสุด’ ลองเอาไปดูมั๊ย” แล้วคุณริลินก็ส่งซองจดหมายนั่นมาให้ฉัน ซองสีชมพูแบบนี้ จดหมายรักล่ะมั้ง ไม่ก็ของทอย เหมือนที่อ่านไปเมื่อกี๊
เฮ้ย! กระดาษแบบนี้
ฉันมองดูจดหมายในมือ แล้วพิจารณาซองอย่างละเอียดยิบ ซองแบบนี้ใช้ในองค์กรสืบคดีทางราชการเท่านั้นนี่นา
“ทุกคน ฉีกนะ” ฉันหันมองหน้าทุกคนที่ไทยมุ่ง ณ ที่แห่งนี้
“ฉีกเลย อยากรู้ว่าข้างในมีอะไรจะตายอยู่แล้ว” รีวายว่า
เหอะๆ นายนะนาย
งั้นก็ฉีกแล้วกัน
แควก!!!
“เอาจริงหรอ” เฮียฟูอ้าปากค้างมองจดหมายในมือฉันเลือดตาแทบกระเด็น
“ฉีกไปแล้วหนิ ต่อใหม่ก็คงไม่ได้”
“ไหนเอามาอ่านหน่อยดิ”
แล้วทุกคนในที่นี้ก็มารุมกันอ่าน ไม่ได้อ่านหรอกไทยมุ่งไม่เลิกจริงๆคนร้านนี้
‘เจ๊แล็ค M’
เจ๊แล็คที่รัก จำผมได้รึป่าวเอ๋ย วันนี้ผมคิดถึงเจ๊จังเลยอะครับ เจ๊มาหาผมพรุ่งนี้เวลาห้าโมงเย็นได้มั๊ย แล้วเจอกันนะครับ จุ๊บๆ
รักเจ๊ที่สุด
ToY สุดหล่อ
“จดหมายรักของเจ๊แล็คงั้นหรอ” รีวายทำหน้าเหวอๆแบบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
“เหอะๆ บอกแล้วว่าฉีกแล้วต่อใหม่ไม่ได้ก็ไม่เชื่อฉัน”
“พู่กัน แล้วเราจะทำไงดี ทำไงดีอ่า!!”
“เฮียฟู บ้าไปแล้ว”
จับไหล่ฉันเขย่าเป็นขวดไม่เลิกแบบนี้อะ บ้าแน่ๆ ใครก็ได้เรียกรถโรงพยาบาลศรีธัญญา พาเฮียแกไปอยู่ที่นั่นที ไหล่ของอิฉันจะหลุดอยู่แล้ว
“ไม่รู้”
“ยัยพู่กัน แกเป็นคนฉีกนะเฟ้ย ถ้าเจ๊แกรู้เข้าเราไม่ตายกันหมดหรอ” เฮียฟูเมื่อไหร่จะเลิกเขย่าซะที T^T
“ไม่รู้”
“ อย่าตอบว่าไม่รู้ดิ ใครบอกให้ยัยบ้าพู่กันเป็นคนฉีก มารับผิดชอบเลย บลาๆๆๆ ถ้าไม่รับผิดชอบ หลังเจ๊แกลงโทษ เราจะพามันไปฆ่า”
“ตายแน่ตู”
“แกหรอรีวาย”
“เฮียฟู ผมขอโต๊ดๆ อ๊ากกก~ >O<”
“แกตายแน่” ว่าแล้วเฮียฟูแกก็วิ่งตามรีวายลงไปข้างล่าง ตายอยู่หรอกนะ เอาแครอทฟาดหัวกันเนี่ย เป็นบ้ากันทั้งคู่
“ริลิน พาสองคนนี้ไปเข้าโรงพยาบาลบ้ากันเหอะ"
"ถ้าจะให้ตาย ใช่สากดีกว่ามั๊ยพี่ฟูจิค่ะ" โหดอ่า
“พวกแกเล่นไรกัน” เสียงพี่ลุคหนิ แล้วตัวอยู่หน้ายยย~
“พี่อยู่ไหน” เจ๊โหดชะเง้อชะแง้ถาม
“ตรงนี้” ที่มาของเสียงมาจากข้างนอกหน้าต่าง พี่แกไปทำอะไรตรงนั้นอะ หรือว่าจะไปนอนฟระ เห็นในการ์ตูนญี่ปุ่นเขาทำกัน แต่ที่คิดมาก็ไม่ใช่เพราะพี่แกดีกว่านั้นตรงที่ผูกเปลไว้กับกิ่งไม้ที่ยาวเข้ามาถึงระเบียงแล้วนอน ดีจริงๆ
“จดหมายนี่เราจะทำไงกับมันดี” ฉันชูจดหมายให้พี่ลุคดูจากระยะไกล
“ซองจดหมายแบบนั้นหรอ”
“อืม”
“ไม่มีขายหรอก”
“ฮะ!” เฮียฟูอ้าปากค้างด้วยความอึ้ง "ไม่มีขาย"
“แต่ดูซองดีๆฉันมีซองแบบนี้อยู่นะรุ่นพี่ฟู” ฉันยักคิ้วให้เฮียทีหนึ่งก่อนทำท่าจะควักมันออกมากจากกระเป๋า “นี่อะ” ฉันยื่นซองให้เฮียฟูดูเพื่อลดความตื่นตูมของเฮียแก “นี่ก็กาว กลิ่นแบบเดียวกัน”
“ใส่ซอง ทากาว แล้วก็ปิดซอง เหมือนไม่เคยแกะเลยแหะ ไอ้พู่ทำไมแกไม่บอกฉันตั้งแต่แรกฟระ”
“หน้าเฮียตอนตกใจตลกดี”
“แก๊!!!~” ดูทำหน้าเข้า
“ทำหน้าคิดถึงแม่อีกแล้วนะรุ่นพี่”
“ฉันเกลียดแก ไอ้พู่!!!”
...................................................................................................................................
อัพแล้วจ้า
ขอบคุณจ้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
