J'aime chaque seconde รักเธอทุกวินาที
juneyo
6) Laissez-moi voir. ไม่รู้จะเลือกใคร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ( Pu's part )
ณ.ห้องดนตรี
" ปูๆ ตั้งใจตีกลองหน่อยสิ "
" ค่ะๆ "
" ถ้าไม่สบายไปพักก็ได้นะ "
" ค่ะๆ " ก็วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์นี่หว่า
10 นาทีถัดมา
" ปู...กลองๆๆ " หมิวหันมาบอกฉัน
" อ๊ะ โทษที "
" ถ้าไม่สบายหยุดซ้อมก่อนก็ได้ "
" โอเคๆงั้นเดี๋ยวฉันจะมาใหม่นะ " แล้วฉันก็เดินออกจากห้องไป
" ปูๆ รองเท้าไม่เอาไปเหรอ " หมิวตะโกนไล่หลังฉันมา...เออจริงฉันลืมรองเท้า
" หายดีเมื่อไหร่ก็มานะ ไม่ต้องหักโหมมาก เดี๋ยวได้นอนโรงพยาบาล "
" จ้าๆ " พอฉันเดินออกจากตึกซ้อมดนตรี ฉันก็เห็น...ยงฮวาจูบกับเจสสิก้าตรงซอกเล็กๆข้างตึก
" ยงฮวา... "
" ใครน่ะ!!! " เขาทำหน้าตกใจมาก
" ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะ ไหนนายบอกว่า... " ฉันพูดไม่ออกเมื่อยงฮวาโอบเอวเจสสิก้าเข้ามาร่วมวง
" นี่ใครอ่ะ ยงฮวา " เธฮคนนั้นหันไปถามยงฮวาที่ยืนนิ่งอยู่ในขณะนั้น
" ไม่รู้สิ ไม่ใช่คนรักฉันละกัน " เขาตอบ
" เหรอ...งั้นเราก็รักกันได้อ่ะดิ " เธอคนนั้นทำหน้าดี๊ด๊า
" นายจำฉันไม่ได้? " ฉันทำหน้างง
" ก็ยงฮวาน่ะ ความจำเสื่อมฉันเลยบอกเขาว่าเรื่องเก่าๆไม่ต้องนึกถึงรู้แค่ว่าฉันเป็นคนรักของนายก็พอ " พอฉันได้ยินประโยคนี้ฉันอึ้งไปนานเหมือนกัน
" บ้าที่สุด ไอ้ผักตบชวา!!!!! " ฉันตะโกนใส่2คนที่ยืนอยู่แล้วก็วิ่งออกมาพร้อมกับน้ำตาที่มันไหลลงมาอาบแก้ม
" ผักตบชวา? คุ้นๆแฮะเหมือนเคยได้ยิน ถ้าฉันคือผักตบชวางั้นยัยนั่นก็.... ยัยปูเอ๋อ!!!! "เขาตะโกนและฉันก็ไม่ได้ยินคำที่เขาตะโกนออกมาเพราะเสียงออดเลิกเรียนดังขึ้นพอดี
ฉันวิ่งมาถึงหน้าห้องกรรมการนักเรียนชาย
" ปูเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมอ่ะ " เสียงทุ้มต่ำของท็อปมือกลองของวงMR ดังขึ้นข้างๆหูของฉัน
" ฮึก...ฉัน...ฉันอกหักซ้ำซ้อนอีกแล้ว " ฉันพยายามจะพูดให้เขาคนที่นั่งข้างๆฉันได้ยิน
" โอ๋ๆ อ่ะผ้าเช็ดหน้า ซับน้ำตาซะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นฉากนี้มันจะแปลกๆ "
" อะไร...งง " ฉันงงกับคำพูดของเขามากเลยจริงๆ
แต่ฉันเอาผ้าเช็ดหน้าของเขาไปซับเหงื่อแทนอ่ะ
" ไม่ต้องคิดมากน่า เดี๋ยวฉันพาไปส่งห้องกรรมการนักเรียนหญิงนะ "
" อื้ม "
ณ.ห้องกรรมการนักเรียนหญิง
" ก็ฉันบอกนาย 2 ตัวแล้วว่าปูไม่อยู่ 
" โบนัสบอกชายหนุ่ม 2 คนได้แก่ ยงฮวาและจงเบ
" ยัยนั่นไปไหนล่ะ " ยงฮวาถามโบนัส
" ไปรัฐสภาเดี๋ยวกลับ เอ๊ย กลับมาแล้วแต่อยู่ไหนไม่รู้ "
" ยัยนั่นเป็นนายกรึไง (เผอิญชื่อเหมือนกันอีกตังหาก) " จงเบถามบ้าง
" ไปกับคุณครูเฟ้ย ไม่ได้ไปประชุม " โบนัสตะโกน
" อ่อ "
" โบนัสๆ ยาม้าๆๆเยอะแยะเลย "
" เธอซุกซ่อนสารเสพติดไว้เหรอ " ยงฮวาพูด
" บ้า!นั่นมันชื่อกลุ่มตะหาก กลุ่ม ยาม้าอาฮ้าฮิฮิน่ะ ไม่รู้รึไง " โบนัสเขกหัวเขา
" เออใช่ ลืมไป " จงเบพูด
" ลืมไร " ยงฮวาหันไปหาจงเบ
" มีนัดไปเล่นคอนเสิร์ต ฝากนี่ไว้ให้ปูด้วยนะ "
" ไม่ให้เองล่ะ ปูมาโน่นแล้ว "
" มีอะไรกันเหรอ " ฉันถามทุกคนในห้อง
" ปู!!! " ยงฮวากับจงเบพูด
" ฮะ? "
" ระหว่างเรา 2 คนปูเลือกใคร " ยงฮวาพูด
" เอ่อ...ไม่รู้สิ " มันเลวทั้งคู่เลือกไม่ถูก
" ปูเลือกเรา จบมั้ย " ท็อปเสนอตัวพูดออกมา แล้วลากฉันเข้าห้องเล็กๆที่แยกออกมาจากห้องกรรมการนักเรียน (ไม่ได้มาปล้ำก็พอ)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
