อัศวินจอมโหดกับนายองครักษ์

วันนี้ต้องรบแล้วสินะ ต้องแต่งตัวเป็นชุดเกราะสินะ ฉันเบื่อจัง ไอสงครามที่มีเลือดนอง ฉันอยากอยู่อย่างสงบ สงสัย
 
ฉันต้องพรางตัวไม่ให้เซย์ฮาร์ตสงสัย เพราะฉันยังไม่หมั้นกับเขา ฟู่ว์ แค่คิดก็เหนื่อยใจแล้ว
 
" ใส่คลุมหรอ =_=;; " โรนานถามฉัน คนแรกเลย
 
" ใช่ มีปัญหาอะไร นายก็ใส่คลุมหนิ " ฉันกวนกลับ
 
" อืมๆ -O-  " โรนานตอบพลางลูบหัวฉันอีกแล้ว
 
" ดูดีนี่ " อาร์มทักฉันยิ้มๆ
 
" ขอบใจ เธอก็สวย " ฉันทักกลับ
 
" ... " ไลร์เงียบไปเลย เกิดอะไรขึ้น
 
" นี่~ ไลร์ หัวเราะหน่อยสิ ยิ้มหน่อยๆ  " อาร์มทำทุกวิถีทางให้ไลร์ยิ้ม แต่ไม่สำเร็จแม้แต่วิธีเดียว -_-^
 
" ไลร์ เธอสวยมากเลยนะ " ฉันทักยิ้มๆ เพื่อให้ไลร์ยิ้ม
 
" ขอบใจ " ทำไมตอบเสียงผีแบบนั้นอะ T^T
 
" เธอสวยจังไลร์ " โรนานลองอีกคน หวังว่าจะได้ผลนะ สู้ๆ
 
" ขอบใจนายมาก  " ไลร์วิ่งเข้าไปสวมกอดโรนาน ที่เธอไมู่รู้ใช่มั้ย ว่าความจำฉันไม่ได้เสื่อม!!
 
" นี่แฟนฉัน! ถ้าเธออยากลองดู จูบเขาสิ!! " ฉันท้าไลร์ เพื่อให้ถอยห่างจากโรนาน 
 
" ไม่จริงใช่มั้ย โรนาน!! ตอบฉันสิ! ตอบฉัน!!  ฮืออออ " ไลร์ตะโกนถามโรนานอย่างสุดเสียง พลางร้องไห้
 
อย่างหนัก ฉันเริ่มสงสารเธอแล้วล่ะสิ ไหนๆเราก็เพื่อนกัน รบด้วยกัน ใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันอยากให้เราเป็นเพื่อนกัน
 
" ใช่ ไลร์ เธอเป็นแฟนฉัน ฉันรักเธอ " โรนานพูดพลาง ประกบริมฝีปากอุ่นลงบนริมฝีปากฉัน
 
" ไม่จริง! ไม่จริง!! " ไลร์ตะโกนเสียงดัง
 
" เอ้า! พร้อมแล้วนะ ทุกคน " ท่านไนท์มาสเตอร์ถาม
 
" ครับ/ค่ะ " เราตอบพร้อมกัน เพื่อแสดงความสามัคคี
 
ถึงสนามรบแล้ว ใส่ที่ปิดปากก่อน เดี๋ยวเซย์ฮาร์ตจำได้
 
" มาไวนี่ " เขาแสยะยิ้มน่าเกลียดใส่ท่านไนท์มาสเตอร์ พลางส่งเสียงเหี้ยมเกรียมใส่พวกเรา
 
" ให้มันจบๆไปดีกว่า!! " ฉันตะโกนลั่นลานประลอง
 
" ดี!  ฉันอนุญาต 2 ต่อ 1 ที่เหลือโน่น " เขาชี้ไปทางลูกน้องขโยงใหญ่
 
" ฉันกับโรนาน จะดูทางนี้ พวกเธอ ฝากดูแลตรงโน้นด้วยนะ " ฉันบอกไลร์กับอาร์ม
 
" อืม ได้ ไลร์ มาเร็ว! " อาร์มดึงไลร์ไป
 
ซุบซิบๆๆ ฉันกระซิบแผนกับโรนาน เพื่อกำจัดเซย์ฮาร์ต แผนฉันสูงนะ ขอบอก
 
เฟี้ยว! เคร้ง! เคร้ง! ปึก! ปึก! ผัวะ! ฉึก! เคร้ง! พลั่ก! ผัวะ!! ตุบตับๆ!!! โครม!!!!
 
" อู้ย! >*< " เซย์ฮาร์ตร้อง เพราะฉันกับโรนานรวมพลังตีคู่น่ะ
 
" จับตัวมัน!! " ฉันสั่งลูกน้องเซย์ฮาร์ตนั่นแหละ -*- ก็คงเห็นนายของพวกมันโดนรุมสกำเลยแปรพักตร์เลย -_-
 
" ครับ!! " ลูกน้องเซย์ฮาร์ตวิ่งเข้าไปเอาเชือกมัดมือมัดเท้าเซย์ฮาร์ตไว้ ฉันก็เลยให้โรนานพยุงตัวไปหาอาร์มกับ
 
ไลร์  เพื่อให้พวกมันหยุดการโจมตีพวกเรา
 
" นี่นายของพวกแก ถ้าอยากให้ตาย เข้ามา! ถ้าไม่อยาก ถอยไป!!!! " ฉันร้องสั่ง
 
" ปล่อยเซย์ฮาร์ตไปสิ " อาร์มสั่งฉัน ได้
 
" ไปซะ แล้วอย่ามารบกวนพวกเราอีก เข้าใจมั้ย!!! " ฉันกับโรนานสั่งอย่างสุดเสียง
 
" เข้าใจ อึก " ไหวนะแกนะ -*-
 
" ไปสิ!! " ไลร์ตะโกนสุดเสียงเหมือนกัน เธอยังเคืองฉันอยู่มั้ง เฮ้ออ~
 
" ทุกคนทำได้ดีมาก กลับกันเถอะ " ท่านไนท์มาสเตอร์สั่ง