Saep Girl แสบนักเดี๋ยวรักซะให้เข็ด
Smile_♥_FaZa
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ2
“อย่าบอกนะนายได้หมายเลข 17 น่ะ” ฉันพูดอย่างไม่เชื่อว่านายชินจิจะได้หมายเลขนี้
ชินจิยกกระดาษขึ้นมาให้ฉัน เอามาให้ฉันทำไมอ่า
“ดูซะจะได้เชื่อ” พูดเสร็จเอากระดาษมาไว้ที่โต๊ะและมานั่งข้างฉัน
“อ๊าย ไม่อย่าจะเชื่อ” ฉันร้องออกมา
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อละน่า” ดูมันพูดสิ พูดได้หน้าตาเฉยเลยนะ ส่วนฉันนี้อยากจะบ้าตาย
“ฉัน ไม่ เชื่อ” ฉันหันมาพูดกับชินด้วยพูดอย่างถ้อยคำชัดเจน
“คิดว่าฉันอยากจะนั่งกับเธอเหรอไง” ชินจิพูด
“หึ ฉันก็ไม่อยากนั่งกับนายนักหรอก ชิ” ฉันพูดอย่างอารมณ์เสียและสะบัดหน้าหนี
เธอไม่อย่านั่งกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ชินจิ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พักเที่ยง...
โอ๊ยมาถึงสักทีเวลานี้ ฉันละอยากจะบ้าตายนั่งข้างกับนายชินจิทั้งชั่วโมงเลย โอ๊ย อยากจะบ้า
“นี้ไปกินข้าวกัน” คารุเดินมาทักฉัน
“อืม” ฉันตอบกลับไป
“ทำไมสีหน้าๆไม่ดีเลย เป็นไรหรือเปล่า”
“เป็นสิ เป็นมากด้วย”
“เป็นอะไร”
“ทำไมฉันต้องมานั่งข้างกับนายชินจินี้ด้วย ฉันละอยากจะบ้า” ฉันโวยทันที
“หึ คิดว่าฉันจะไม่บ้าหรือไง ที่ได้มานั่งข้างเธอน่ะ” ชินจิพูดและเดินออกไป
“เอ๊ะ นี้นาย” ฉันกะว่าจะหันไปว่าสักหน่อยแต่นายชินจิเดินออกไปแล้ว
“เอาหน่าๆ ยังไงเราก็รู้จักกันมาปีนึงแล้ว เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“ฉันละไม่อยากเป็นเพื่อนกับหมอนั้นนิ” ฉันกอดอก ทำหน้าบึ่ง
“เอาละๆ ไปกินข้าวกันได้แล้วหน่า ฉันหิวจะตายแล้ว” เรียวที่เดินมาจากไหนไม่รู้พุดขึ้น และเราก็เดินมายังโรงอาหารและกินข้าวตามปกติ
“เอ๊ะ”ฉันร้องออกมาเพราะฉันหาของบางอย่างในกระเป๋ากระโปรงไม่เจอ
“มีอะไร” คารุถามพร้อมหยิบแก้วน้ำมา ตอนนี้ฉันมาซื้อน้ำกับคารุน่ะ
“กระเป๋าสตางค์ฉันหายน่ะ” ฉันบอกไปตามความจริง
“หาทั่วยัง”
“ทั่งแล้ว” ฉันล้วงไปในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตและกระโปรงแล้วนะไม่มีเลย
“งั้นฉันจ่ายก่อนแล้วกัน”
“โทษทีนะ” ฉันออกไปอย่างสำนึกผิด
“ไม่เป็นไร” คารุหยิบเงินในกระเป๋าออกมากำลังจะจ่ายแต่ว่ามีมือใครบางคนยืนมาจากทางด้านหลังและในมือนั้นก็มีเงินด้วย
“ป้าครับผมจ่ายเอง” ชินจิพูดออกมา
“เอ๊ะนาย” ฉันร้องออกมา
“อ้าวชินจิ ไปไหนมา” คารุที่ได้ยินเสียงของชินจิพูดขึ้น
“ไปทำธุระมาน่ะ” ชินจิพูดเมื่อได้รับเงินจากป้าร้านขายน้ำ(อันที่จริ
ไปนั่งบนด่านฟ้า)
“เหรอ”คารุถามก่อนจะดูดน้ำเข้าไป
“อืม แล้วเรียวไปไหน”
“อ๋อ เรียวนะนั่งร้องที่เดิมแหละ” (ที่เดิมใต้ต้นไม้)
“อ๋อ ฉันว่าเรารีบไปดีกว่าเดี๋ยวหมอนั้นอละวาดอีก”
“เอ๊าะ จริงสิลืมนิสัยนี้ไปเลย เรียวเข้ายูมิ” คารุพูดกับชินจิก่อนจะลากฉัน ถึงฉันจะเตี้ยกว่าเธอนะแต่ช่วยช้าหน่อยได้ป่ะ ขาฉันกับขาเธอมันๆไม่เหมือนกัน
[][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]
สมองตันมากเลยตอนนี้ขอค้างไว้ก่อนนะ มันคิดะไรไม่ออกเลย
แต่ก็เม้น โหวตกันเยอะๆนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
