Saep Girl แสบนักเดี๋ยวรักซะให้เข็ด
Smile_♥_FaZa
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ4
“อ๊ายยยย!!! อีตาบ้านายจะทำอะไรช่าย!!!” ฉันตะโกนเมื่อได้สติ
“เฮ้ย!!!” ชินจิที่ได้สติเพราะเสียงฉันถ้อยหลังไปสามก้าว
“นะ...นายทำอะไร” ฉันชี้หน้าถามนายชินจิ
“ฉันไม่ได้ทำอะไร”
“ไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมต้องเอาหน้ามาใกล้หน้าฉันด้วยเล่า!!!”
“เฮ้ย มีอะไรกัน” คารุวิ่งเข้ามาใกล้ฉัน ส่วนเรียวก็ไปหาชินจิ
“ถามนายนั้นเองสิ” ฉันเชิดหน้าไปทางชินจิ
“อะไรว่ะ” เรียวที่อยู่ใกล้สุดถาม
“ฉันก็แค่ แหย่จมูกยัยนี้เล่น แต่ที่จริงจะเอากระเป๋าสตางค์มาคืน” ชินจิร่ายยาว แหย่จมูกฉันเล่น จมูกฉันมันน่าเล่นตรงไหน <<< ยูมิ
“กระเป๋าสตางค์???” ฉันทวน
“อืมใช่ ฉันเห็นมันตกแถวร้านน้ำนะ” ชินจิเอากระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เอ๋ มันคุ้นๆแหะ <<< ยูมิ
“นั้นมันของฉัน!!!” ฉันตะโกนออกมาเมื่อดูของในมือของนายชินจิอย่างพิจารณา
“ก็เออใช่ของเธอ อ่ะ” ชินจิไม่พูดเปล่าก็โยนกระเปาสตางค์มาให้ฉัน และฉันก็รับไว้ได้ทัน
พอฉันรับกระเป๋าสตางค์ได้ก็รีบตรวจสอบดูว่าของข้างในอยู่ครบหรือ แต่ก็ต้องหายใจอย่างโล่งอกเมื่อของข้างในอยู่ครบ
“เออ...ขอบใจ”
“อืม”
“แกก็น่าจะเอาให้เลยนี้ ไม่เห็นจะต้องไปแกล้งเลย” เรียวพูด
“ก็มันน่าแกล้ง” โห่ น่าแกล้ง นั้นแกล้งเตะนายคืนได้ป่ะ <<< ยูมิ โห่นางเอกนะเนี่ย
“เออๆ งั้นก็เรียบร้อยนะไม่มีอะไรแล้ว ฉันว่า(ดูนาฬิกาข้อมือ)เราขึ้นเรียนดีกว่า” เรียว
“อืม” และพวกเราก็เดินขึ้นฉันเรียน และตอนเดินผ่านนายชินจิฉันส่งสายตาพิฆาตใส่นายชินจิ แต่นายนี้แค่ยกไหล่แค่นั้นเอง น่าหมั่นไส้ชะมัด <<< ยูมิ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เลิกเรียน...
“นี้ยูมิเธอกลับกับฉันนะ” คารุ
“อ้าวเรียวละ”
“ฉันก็ต้องกลับด้วยอยู่แล้ว” เรียวพูดขึ้นมาระหว่างเดินมาหาเราสองคน
“อืม...โทษทีนะพอดีฉันมีซ้อม”
“อ้าวเหรอ(ทำแก้มป่อง)นั้นไม่เป็นไรวันหลังก็แล้วกันนะ แล้วนายชินจิจะกลับกับพวกฉันไหม” คารุพูดกับฉันก่อนจะหันไปพูกับชินจิ
“อืม...ไม่ละพอดีรุ่นพี่นัดซ้อมบาสน่ะ”
“อ้าว นั้นแสดงว่าเราคงกลับกันแค่สองคนแล้วเรียว” คารุหันไปพูดกับเรียว
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย กลับสองคนดีออก” เรียวพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
“ดียังไง” เอ๋...ฉันรู้สึกว่าเรียวต้องพูด... <<< ยูมิ
“ก็มันไม่มีคนมาขัดไง”
“บ้า นั้นฉันกลับก่อนนะ” คารุทุบไหล่ของเรียวแก้เขิน ก่อนจะเดินออกไป
“นี้รอฉันด้วย” เฮอ...ไปได้ก็ดีมดจะขึ้นพวกเธออยุแล้ว ดีไม่ดีมันจะมาขึ้นและกัดฉันก็ได้นะ <<< ยูมิ
“หืมยังไม่ไปอีกเหรอ” ฉันถามชินจิเมื่อเห็นยังไม่ออกไปจากห้อง
“กำลังนะ” แล้วเดินออกไป
ที่ฉันซ้อมก็คือกีฬาแบดมันตัน เป็นกีฬาที่ฉันชอบมากที่สุดเลยละ ตอนนี้ฉันซ้อมกับรุ่นพี่ที่อยู่ชมรมเดียวกัน ขอบอกว่าพี่เขาหล่อมาก เป็นถึงหนุ่มป๊อบอันดับ 5 เลยนะ แต่ว่า...พี่เขาไม่ใช่สเป็กฉันหรอกนะ
“นี้น้ำค่ะพี่” เด็กคนหนึ่งเอาน้ำมาให้ฉัน เมื่อฉันพัก
“ขอบใจจ้ะ” ฉันรับมาและเปิดขวดแล้วกระดกทันที แล้วเด็กคนนั้นก็เดินไปแจกน้ำให้กับรุ่นพี่ที่ฉันซ้อมด้วย แหม่ ตาเป็นประกายเลยนะหล่อน
“เริ่มดีแล้วนี้เรา” รุ่นพี่เดินเข้ามา
“ค่ะ” ฉันตอบกลับ
อ๋อ ลืมบอกไปพี่เขาชื่อ มิยาคุ คิน อยู่ มหาลัยแต่พี่เขามาสอนรุ่นน้องที่นี้ เพราะพี่เขาเป็นศิษย์ของที่นี้ที่พึ่งจบออกไป
ฉันเดินมานั่งพักข้างโรงยิม และรุ่นพี่คินก็มานั่ง(ห่างๆ)ข้างฉัน
“แล้วนี้เราจะกลับยังไง”
“ก็จะกลับคนเดียวนะค่ะ”
“ให้พี่ไปส่งไหม”
“เออ...ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันรีบปฏิเสธทันที
“ไม่เป็นไรไม่ต้องเกรงใจ” รุ่นพี่ตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม
“เออ...คือฉันขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะค่ะ” และฉันก็รีบบึงไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องเปลี่ยนเสื้อของนักกีฬา(หญิง)
พอฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เห็นรุ่นพี่คินยืนที่หน้าโรงยิม
“อ้าวเสร็จแล้วเหรอ” รุ่นพี่คินหันมา
“เออ...ค่ะ”
“จะกลับไหม พี่จะไปส่ง” เอาอีกแล้ว <<< ยูมิ
“เออ..ไม่เป็นไรค่ะ”
“หืม ไม่ต้องเกรงใจ ป่ะ” แล้วพี่เขาก็จับข้อมือฉันและออกแรงดึง
“เออ...คือ” ฉันพูดออกมาเพื่อยื้อไว้ คืออะไรดีละ ฉันไม่อยากกลับกับรุ่นพี่เขา <<< ยูมิ
“หนูนัดกับเพื่อนว่าจะกลับด้วยนะค่ะ” ฉันพูดออกไปเมื่อเห็นใครบางคนกำลังเดินออกจากสนามบาส ชินจินั้นเอง
ฉันรีบเอามือออกและเดินเข้าไปหาชินจิทันที ชินจิก็ทำหน้างนงงเมื่อฉันเดินมาหาเขา
“อะไรของเธอ” ชินจิถาม
“เออ น่า” ชินจิทำหน้าแบบว่าไม่เชื่อ ชินจิหันหน้าไปมองด้านหลังที่ฉันพึ่งเดินมาและแน่นอนชินจิต้องเห็นรุ่นพี่คินแน่นอน
“อ๋อ รู้แล้วเธอไม่อยากกลับบ้านกับคนนั้นฉันไหม”
“รู้ดีนะย่ะ”
“อ้าวจริงเหรอ” ชินจิพูดพร้อมยิ้มออกมา ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไงย่ะ <<< ยูมิ
และฉันกับชินจิก็เดินออกมาจากรั่วโรงเรียน และเดินไปเรื่อยๆ
“โอ๊ย!!! เย็น” ฉันตะโกนออกมาเมื่อมีอะไรเย็นมาแตะที่แก้ม
ฉันหันไปก็เจอนายชินจิที่ในมือมีไอติมสีขาวกับม่วงอยู่ด้วย
“อะไร”
“อ่ะ ฉันให้” ชินจิยื่นมาใกล้ฉันอีก ฉันก็รับและกิน
“อื้ม...อร่อยจัง รสอะไร” ฉันหันไปถามชินจิพร้อมก้าวเดิน
“รสบูลเบอรี่”
“ว้าวอร่อยแหะ” และฉันก็กินไปอีกคำนึง
“หึๆ” ฉันหันไปมองก็เห็นชินจิกำลังขำ ขำทำไม <<< ยูมิ
“อะไร” ฉันสงสัยเลยถาม
“เธอเนี่ยกินเป็นเด็กจังเลย” ชินจิหยุดหัวเราะและหันหน้ามามองฉัน
“เอ๊ะ!!!...” ฉันกำลังจะว่า แต่...ชินจิยื่นมือมาแตะที่ริมฝีปากของฉันและตาเราประสานกัน...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วจ้า~ โทษทีที่อัพช้านะ แต่ที่มีเวลาอัพก็เพราะว่าที่โรงเรียนมีการเข้าค่ายร.ด.กันนะ หยุดตั้ง 13 วันแนะ
เลยรีบแต่งรีบอัพเลยจ้า สุดท้ายนี้ก็ขอกำลังใจจากทุกเม้น ทุกโหวตด้วยนะค่ะขอบคุณค่ะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
