Silent of Snow ... ภวังค์แห่งมนต์ตรา

บทที่ 1 : อรุณสวัสดิ์ …

  เช้าตรู่สักครู่หนึ่ง ในเวลา 6.23 นาฬิกา …  ชั้นได้ลุกขึ้นมา แล้วก็ทำตามอย่างคนปกติเค้าทำกันไป … แต่ที่ไม่ธรรมดาหน่อยก็คือ ชั้นคือลูกของ พระราชินี ของเมืองนี้หน่ะสิ … ซึ่งในฐานะการเป็นที่จะเป็น พระราชินี คนต่อไป .. ก็ต้องโดนกักบริเวณเป็นธรมมดาอยู่แล้วสินะ … รู้มั้ยค่ะ ? คนอย่างชั้นก็เหงาเป็นนะค่ะ ชั้นสอดส่องออกไปข้างนอกหน้าต่าง เห็นพวกเด็กๆ เล่น วิ่งไล่จับ กันในเมืองอย่างสนุกสนาน .. เหล่าพ่อค้า แม่ค้า ที่คอยยิ้มให้กับลูกค้าแสนสุข ช่างน่าอิจฉาเสียนี่กระไร หลายๆคนคงฝันว่า “หนูอยากเป็นเจ้าหญิงค่ะ..” แต่เธอต้องรับหน้าที่อันสำคัญของเมืองนี้ไว้ด้วยนะ คือการ รักประชาชน รักคนอื่น และรักตัวเอง .. ไปพร้อมๆกัน … ชั้นคงไม่มีอะไรจะพูดมากกว่านี้แล้วหล่ะ เพราะในขณะนี้เวลา 6.50 นาฬิกาแล้วหล่ะ … ชั้นคงต้องไปแล้วหล่ะ ที่ไปนี่หมายถึงว่า “หนีออกจากปราสาท” หน่ะ ^^’’ แหะๆ

“Teealeea omanitan” กล่าวเอ่ยบทนี้ขึ้นมา … แล้วจงนำข้าไปสู่ที่จุดหมายซะ !

“ฟุบ ! .. ><’’ ” เข็ดจังเลยนะเนี่ย ^^’

“อะ … เอ่อ … คุณครับจะมาขวางหน้าผมเพื่ออะไรหรอครับ ^^ ?” ในขณะเดียวกันฉันก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา ฉันเลยหันไปมองเขาคนนั้น แล้วพูดว่า

“ไม่ใช่เรื่องของนายนี่หน่า  ถ้าอยากรู้หล่ะก็ช่วยพาฉันออกนอกเมืองทีสิ !” บอกจริงๆนะ ฉันไม่เคยออกไปนอกเมืองหล่ะ ได้ออก(หนี)ไปแค่ที่บ้านเมืองเอง รู้สึกรันทดนักนะ …

“อ่อ ! ไม่เป็นอะไรครับ กระผมเองก็ไม่อยากรู้อยู่แล้วนี่ครับ ^^” ยิ้มแสยๆ เจ้านั่นส่งมาที่เรา --*

“นายน่ะ ! อย่ามากวนชั้นนะ รู้มั้ยว่าชะ … ”

“ไปแล้วนะครับ ^^” ไม่ทันได้กล่าวคำใด .. ไปซะแล้ว

“เห๊อ ! ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ออกไปเองคนเดียวได้แล้วนิหน่า” ในเมืองก็ได้ แล้วนอกเมืองทำไมจะไม่ได้หล่ะ >O<!

“Amuleta SimBrouo” ฟิ้ว ! ลอยมาแล้ว ><’’ พรมที่รักของแม่ !

“ฮึ๊บ ! ไปโลดจ๊า !”  ลมแดดลอยปลิวอุ่นๆ  กลิ่นดอกไวเทอร์ สดชื่นสบายใจ ไวเทอร์ ไวเทอร์

15 นาทีต่อมา...

“โอ้ ! บร๊ะเจ้า สวยงามอะไรเยี่ยงนี้!” ทุ่งดอกไม้ ต้นไม้ฤดูหนาว สวยงามยิ่งนัก

“แหมๆ มาแล้วทั้งที่นั่งเล่นนานๆ คงไม่เป็นอะไรมั้ง ..” ฟุบ ! นุ่มๆ สบายดีจัง ..

“จับมันมาพวกเรา …” ….

“ฮัดเช่ย !! ใครนินทาชั้นนะเนี่ย ! เจอแล้วจะตบให้ดูเลยนะ !!”

“ฟู๊บ ๆ ปั้ง !” เสียงปืนลั่นก้องมาจากทิศบนหัวฉัน

“จับนางมาให้ข้ากินเดี๋ยวนี้ !”

“อะไรนะ ? ชั้นไม่ใช่ของกินนะ. !” เถียงกลับ

“แต่มื้อนี้ของข้าต้องเป็นเจ้า … ! พวกเราจับนางมา”

“ฟี้ๆ !”

“งั้นหรอ ! มาเลย Amutel lis.. ” มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งฝาดหัวชั้นจากข้างหลัง

“ผลั๊ว !” โอ๊ย เจ็บจะ … จัง…

 -----------------------------------------------------------------------

                                          -สารานุกรมคาถามนต์-

Teealeea omanitan

คำอ่าน : tia-ae-ria-O-ma-ni-ta-an

คำแปล : จงย้ายข้าไปสู่ตำแหน่งที่ข้าต้องการ ...

Amuleta SimBrouo

คำอ่าน : A-mu-ler-ta-Si-ma-brua

คำแปล : พาหนะของข้า ข้าเพรียกหาเจ้า เจ้าจงมาหาข้า !

------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณที่อ่านค่ะ ^^ ''