มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret

7.8

เขียนโดย PaPrewzasanoi

วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.08 น.

  15 chapter
  79 วิจารณ์
  27.18K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"1 2 3 !เริ่ม"

 

ฟาง
"คิดใช่มั้ยที่ยอมให้เธอรับส่ง คิดว่าฉันนะหลงเธอมากนักสิ
ที่เธอคิดอย่างงี้เธอมั่นใจมากไป
รู้มั้ยที่เธอทำไม่ได้พิเศษ ถ้าเธอยังไม่ยอม upgrade ซะที
มีคนคอยจะทำแทนเธอตั้งมากมาย"

เฟย์

"
ข้องใจ อะไร อะไร อะไร Why…..
เธอ ทำไม ทำไม ทำไม โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว"

"

FFK ถ้าไม่แคร์ ไม่แคร์ ฉันก็มีคนอื่น เรื่องของเธอ ของเธอ ถ้าไม่จำก็ลืม
แค่ติดความรัก เสพย์ติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ

FFK ถ้าไม่แคร์ ไม่แคร์ เดี๋ยวก็มีคนอื่น เรื่องของเธอ ของเธอ เดี๋ยวๆมันก็ลืม
ชอบมีความรัก แค่มีความรัก ไม่จำเป็นต้องรักเธอ Just LoveAholic"

แก้ว

"ก็แค่ฉันนะ need คนคอย takecare ต้องการคนดูแลเอาใจทุกวัน
และไม่ชอบทีต้องคอยนั่งคิดถึงใคร
รู้มั้ยที่เธอทำไม่ได้พิเศษ ถ้าเธอยังไม่ยอม upgrade ซะที
มีคนคอยจะทำแทนเธอตั้งมากมาย"

 

"ดูอย่างนี้แล้วดูน่ารักมากเลยว่ะ"

เคนตะพูดกับเพื่อนรักทั้ง4ที่นั่งดูการซ้อมของffkอยู่

"ก็จริงนะ"

ป๊อบพูดยิ้มๆ

"ป๊อบ ทำไมเวลาแกมองสาวๆ ffk แล้วแกชอบยิ้มว่ะ"

เคนตะถามอย่างสงสัย

"อ้าว นี้แกยังไม่รู้อีกหรอว่าไอ้ป๊อบเนี่ยมันสนใจฟางอยู่"

เขื่อนตอบแทนป๊อบปี้

"อ๋อไม่หน้าที่ลานจอดรถตอนนั้นพวกแกพูดอะไรสักอย่างอะไรเกี่ยวกับสนใจอะไรนี้แหละ"

"ก็แหงละ ก็เธอคนนั้นมันหน้าสนใจเกินนี้นา"

ป๊อบปี้พูดแล้วกดไอแพดในมือต่อ

"ไม่ใช่ชอบไปแล้วหรอ?"

โทโมะพูดขึ้นทำให้ ทั้ง4หันไปจ้องโทโมะ

"แค่สนใจ ไม่ได้ชอบหรอก"

"ฉันว่าำไม่ใช่ว่า เนอะโมะ"

เขื่อนย้ายไปนั่งข้างๆโทโมะแล้วกอดคอเพื่อนรัก

"เออ นั้นดิเล่นจ้องซะขนาดนั้นไม่ใช่ความรักในใจแกมันจะปะทุขึ้นมาอีกครั้งหรอกหรอว่ะ?"

โทโมะพูดเรื่องเมื่อ4ปีก่อนขึ้นมาอีกครั้ง จนหนุ่มๆทั้ง4เงียบกันไปหมด ป๊อบกระแทกไอแพดลงบนกระเป๋าก่อนจะลุกขึ้นออกจากห้องซ้อมไป

"เอาอีกแล้ว โมะเอ้ย! แกก็รู้ว่าป๊อบมันไม่ชอบให้พูดถึงน่ะ"

"หึ! ถ้ามันลืมได้จริิงมันคงไม่ทำแบบนี้หรอกเขื่อน"

โทโมะเหลือบตามองก่อนจะฟังเพลงต่ออย่างไม่สนใจ เคนตะกับจองเบ มองหน้ากันอย่างปลงๆหนุ่มๆไม่รู้เลยว่า สาวๆ ffk ซ้อมเสร็จเรียบร้อยแล้ว แล้วมองดูการกระทำของพวกเขาตลอดเวลา

"คุยอะไรกันนะทำไมป๊อบปี้ถึงเป็นแบบนั้นละ ?"

ฟางสงสัย

"ไม่รู้สิ คงทะเลาะกันนิดหน่อยละมั้ง"

เฟย์บอก

"หนุ่มๆก็งี้แหละฟาง"

แก้วบอกพลางดื่มน้ำ

"งั้นหรอ"

ฟางชะเง้อหาป๊อบปี้เพราะรู้สึกห่วงแปลกๆ

"เป็นห่วงป๊อบหรอพี่ฟาง"

เฟย์ถามแหย่

"บะ..บ้าหรอเฟย์แกนี้ชักเพ้อแหะ"

ฟางหลบตา เฟย์รี่ตามองอย่างจับผิด

"หรอ...หื้มม"

"เฟย์มานี้หน่อยดิิ"

เขื่อนเรียกเฟย์

"อะไรย่ะ คุยๆมาสิ"

เฟย์ตะโกนถามเพราะเขื่อนกับ3หนุ่มนั่งกันอยู่อีกมุมหนึ่ง

"จะให้ไปซื้อขนมเป็นเพื่อนหน่อยซื้อมาให้ทุกคนกินกันน่ะ"

"แล้วไหงต้องเป็นฉันละ เพื่อนนายก็มีตั้ง3คนไม่ชวนละย่ะ!"

"โอ๊ยยย เฟย์ไปเถอะ เคนตะกับจองเบต้องเรียนภาษากันน่ะ"

"แล้วโมะละ"

เฟย์ถามคนที่นั่งฟังเพลงอยู่ แต่โทโมะไม่ได้ยิน

"มันฟังเพลงอยู่มันไม่สนใจใครหรอก"

"แล้วทำไมฉันต้องไปกับนายด้วย ไม่ต้องไปเลยนายน่ะ เดี๋ยวฉันกับแก้วจะไปซื้อให้! ไปแก้ว!!"

เฟย์ทำท่าจะจูงมือแก้วไป

หมับ!!

"เห้ย!! อะไรอะ!!"

แก้วโวยวายทันทีเมื่อจู่ๆโทโมะก็ลากแก้วออกจากห้องซ้อมไป เฟย์กระพริบตาปริบๆอย่่างตกใจ

"นั้นไง แก้วก็ไปแล้วอะ เหลือแค่ฉันกับเธอ"

เขื่อนเดินเข้ามาหาเฟย์

"ใครว่าพี่ฟางก็..... พี่ฟางหายไปใหนอะ"

เฟย์ถามอย่างตกใจเมื่อหันไปก็ไม่เจอฟางแล้ว

"อ๋อ!! เห็นบอกจะไปห้องน้ำเมื่อกี้นะ ^^"

เขื่อนยิ้มทะเล้น เฟย์ค้อน

"ฉันไปคนเดียวก็ได้ย่ะ !!"

เฟย์ทำท่าจะเดินไป

หมับ!!

"ฉันจะไปซื้อของด้วย ไปกัน!"

เขื่อนจูง(ลาก)เฟย์ออกจากห้องซ้อมไป ตามด้วยเสียงโวยวายของหญิิงสาว

"ปล่อยนะ นี้!!! ไอ้บ้าเขื่อน!!"

"เห้อออออ ~ ไปกันหมดและ เหลือแค่เรา 2 คนเนอะเบ"

เคนตะหันไปหาจองเบ จองเบพยักหน้า

"เห้ออออ"

แล้วทั้งสองคนก็ถอนหายใจพร้อมกัน

 

'เห้อออ อีตานั้นจะเป็นอะไรรึเปล่านะ'

ฟางคิดในใจ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วฟางก็เห็นผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ตรงโซฟาท่าทางเขาเหม่อลอยดูไม่เป็นเหมือนอย่างที่เขาเป็นจนฟางรู้สึกเป็นห่วง

"นี้นายน่ะ!"

ฟางเดินเข้าไปแตะตัวป๊อบปี้ ป๊อบปี้สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมามอง

"อ้าว ว่าไงฟาง"

ป๊อบปี้ลุกขึ้้นมาทันที

"เปล่าฉันเ็ห็นนายกดูไม่ค่อยดีเป็นอะไรรึเปล่า?"

ฟางถาม

ป๊อบปี้มองฟางอย่างงงๆ ก่อนจะยิ้ม

"เปล่านี้ แค่อารมณ์ผู้ชายน่ะ เป็นห่วงหรอ??"

ป๊อบยื่นหน้าเข้าไปหาฟางพลางยิ้มขี้เล่น ฟางเห็นแล้วหมั่นไส้เลยดันหน้าป๊อบปี้ให้หันไปทางอื่น

"เปล่าซะหน่อย แค่ทนเห็นเพื่อนร่วมค่ายทำหน้าหมดอาัลัยตายอยากไม่ได้น่ะ"

ฟางพูดจบก็หมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปในห้องซ้อม

"เดี๋ยว"

ป๊อบจับมือฟางแล้วดึงฟางเข้าหาตัว

"อะ..อะไร"

ฟางหน้าแดงเถือก

"ขอบใจนะที่เป็นห่วง"

ป๊อบกระซิบข้างหูฟาง ทำให้ฟางรู้สึกขนลุกแล้วเผลอยิ้มโดยไม่รู้สึกตัว

"ไม่เป็นไร"

แล้วฟางก็เดินนำไป ป๊อบยิ้มแล้วเดินตามฟางไป

55555555+ <<ขำไมเนี่ย?? เม้น+โหวต ให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยนะค้ะ ^^  ขอบคุณค้ะ :)))

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา