Love Gameเกมส์รัก เกมส์ร้ายป่วนหัวใจยัยมาเฟีย

6.8

เขียนโดย nori

วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.26 น.

  14 ตอน
  2 วิจารณ์
  18.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 มีนาคม พ.ศ. 2557 15.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) หวั่นไหว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากวันนั้นที่เค้าบอกฉันว่าจะทำให้ฉันยิ้มให้ได้ ฉันก็รู้สึกแปลกๆกับเค้าเรื่อยมารู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจมันเต้นแรงทุกครั้งที่เค้าเข้ามาใกล้ ยิ้มให้ พูดคุยด้วยมันรู้สึกแปลกจริงๆ มันคืออะไรกันนะ...

"เฮ้!~"

"ว้าย!"อยู่ๆเค้าก็เดินเข้ามาจากข้างหลังฉันแล้วเอาโค้กกระป๋องหนึ่งมาแนบที่แก้มฉันทำให้ฉันรู้สึกตกใจจนร้องขึ้นมา

"ขอโทษๆคือ...ฉันไม่รู้ว่ามันจะทำให้เธอตกใจน่ะ"เค้าบอกพร้อมกับขอโทษขอโพยฉันใหญ่

"เอ่อ...ไม่เป็นไร ก็แค่ตกใจนิดหน่อยที่นายมาไม่ให้สุ้มให้เสียง"ฉันหันไปบอกเรียวก่อนที่เค้าจะมานั่งข้างๆฉัน"แล้วมีอะไรหรอ"

"ก็ฉันเห็นเธอนั่งทำหน้าเหมือนคนคิดอะไรอยู่ ก็เลยเอาโค้กกระป๋องมาให้"

"หรอ ขอบใจมากนะ"

"แล้วเธอคิดอะไรอยู่หรอ"

"เอ่อ...เปล่าไม่มีอะไรหรอก"

"...จะไม่บอกว่างั้นเถอะ"เค้าพยายามเค้นคำตอบจากฉัน แต่ฉันก็ยังเอาแต่นิ่งไม่ตอบคำถามของเค้า"ก็ได้ ถ้าเธออยากจะบอกฉันเมื่อไหร่ก็ได้เลยนะ ฉันยินดีรับฟังเธอเสมอ"

"อืม"ฉันรู้สึกสบายใจจริงๆนั่นแหละ การที่มีใครสักคนอยู่ข้างเรานี่มันดีอย่างนี้นี่เอง...

ณ บ้านอันแสนสุขสงบ

"กลับมาแล้วค่ะ!"ฉันตะโกนเมื่อกลับมาถึงบ้าน

"อ้าว!กลับมาแล้วหรอคะคุณหนู จะอาบน้ำหรือทานอะไรก่อนไหมคะ^^"

"ไม่ล่ะค่ะป้าวรรณ แล้วคนอื่นๆหายไปไหนกันหมดล่ะคะ?"

"อ๋อ คุณนิกไปรับคุณเนสกลับจากโรงเรียนอยู่น่ะค่ะ คุณน้ำแข็งไปร้องคาราโอเกะกับเพื่อน คุณเนมไปเดทกับสาวๆ ส่วนคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายก็ไปทำธุระที่ต่างประเทศซักสองสามเดือนถึงจะกลับค่ะ"

"ไม่เห็นคุณพ่อบอกเลยว่าจะไปธุระที่ต่างประเทศ!"

"เป็นธุระด่วนที่สำคัญมากน่ะค่ะ คุณผู้ชายเลยไม่มีโอกาสได้บอกคุณหนูหล่ะมั้งคะ _ _"ป้าวรรณพูดพลางก้มหน้าหลบสายตาฉัน เอ๊ะ!ฉันได้บอกหรือยังว่าฉันสนิทกับคุณพ่อมากกว่าคุณแม่ซะอีก

"อืม งั้นก็ไม่เป็นไร แล้วเรื่องกิจการคาสิโน กับแก๊งของเราหล่ะใครจะรับผิดชอบ"

"เรื่องกิจการคาสิโนคุณท่านให้คุณนิกเป็นคนดูแลค่ะ ส่วนเรื่องแก๊งก็คุณหนูไงคะ"

"หนุน่ะหรอคะ??"

"ใช่ค่ะ"

"ทำไมคุณพ่อถึงให้ฉันดูแลแก๊งหล่ะ ป้าวรรณ"

"ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ"

"อืม...ถ้างั้นพวกพี่กลับมาแล้วถึงเวลาอาหารเมื่อไหร่ค่อยไปเรียกหนูที่ห้องก็แล้วกัน"

"ค่ะ คุณหนู"

 ไม่เข้าใจคุณพ่อเลยจริงๆ ทำไมถึงไปทำธุระที่ต่างประเทศกะทันหันแบบนี้หล่ะเนี่ย แล้วฉันจะดูแลลูกน้องที่มากกว่าห้าพันคนได้ยังไงกัน ทุกอย่างมันดูวุ่นวายจัง เฮ้อ~ฉันเหนื่อยแล้วหล่ะ ขอตายดีกว่า ราตรีสวัสดิ์ คร่อก!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา