RAUSANNE แทนใจรักในใจเธอ

1

 ~  การเปลี่ยนแปลง ~

            ที่ชั้นบนของบ้าน แม่ลูกคู่หนึ่งกำลังถกเถียงกันเรื่องโรงเรียนใหม่ หญิงสาวหัวเสียอีกครั้งเมื่อย้ายมาถึงบ้านของครอบครัวใหม่แล้วรู้ว่า โรงเรียนที่แม่เธอจัดหาให้ เป็นโรงเรียนในฝันของเยาวชนทุกคนในเมืองนี้ แต่กลับไม่เฉียดใกล้โรงเรียนในฝันของเธอเลย    

            “นี่ แอลลี่…”

            “..แม่คะ ได้โปรด ช่วยเคารพการตัดสินใจของหนูด้วย แม่ติดค้างหนูอยู่เรื่องหนึ่ง จำได้มั้ย” หญิงสาวจ้องมองใบหน้ามารดา เธอเบิกตากว้างเล็กน้อย พร้อมเผยรอยยิ้มมุมปากที่ดูน่ารักซุกซน แถมยังเป็นรอยยิ้มที่ทำให้แม่ของเธอยอมสยบให้ทุกครั้งที่ทำสงครามเล็กๆ กัน

            “โอเค ฟังแม่ก่อนนะ เฮกซ์เตอร์ไฮสคูลเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงอันดับหนึ่งของที่นี่เลยนะ เผลอๆ จะเป็นอันดับหนึ่งของประเทศเลยด้วยซ้ำ เด็กที่เข้าเรียนที่นี่ส่วนใหญ่มาจากตระกูลดี เป็นลูกหลานของบุคคลที่มีชื่อเสียง อ้อ แคทก็เรียนที่นี่ ถ้าลูกสองคนไปเรียนด้วยกัน ก็จะได้ถือโอกาสสร้างความสัมพันธ์กัน แบบว่า เอ่อ แน่นแฟ้นน่ะ” ผู้เป็นแม่ยังพยายามหาเหตุผลนับสิบประการมาหว่านล้อมเธอ ทั้งๆ ที่รู้ว่าสุดท้ายก็ต้องยกธงขาวยอมแพ้เธอเหมือนเช่นเคย

            “แม่คะ หนูรู้ว่าแม่หวังดี อยากให้หนูมีเพื่อนดีๆ แต่ประเด็นคือหนูไม่ชอบชื่อเสียงอะไรนั่น การใส่หน้ากากเข้าหากัน ไม่ชอบสังคมแบบนั้น อ้อแล้วอีกอย่างนะคะ ถึงหนูกับแคทไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน เราก็สานสัมพันธ์กันที่บ้านได้ค่ะ เราอยู่บ้านเดียวกันนี่คะ อย่าลืมสิ”

            “แต่ว่า…”

            “..พอได้แล้วค่ะแม่ เป็นอันว่าตามนั้น ตามที่หนูตัดสินใจด้วยตัวของหนูเอง”

            หญิงสาวรีบค้าน เมื่อเห็นว่าแม่ของเธอกำลังตั้งท่าจะพูดต่อ แล้วสงครามครั้งนี้ก็จบลง ผู้เป็นแม่ยกธงขาวไปตามระเบียบ

            แอลลิเซ่น ซอว์เยอร์ หญิงสาวอายุสิบแปดปีผู้มีบุคลิกและชีวิตที่แสนจะธรรมดาเหมือนเด็กสาวทั่วไปในวัยเดียวกัน เธอมีผมตรงยาวสีน้ำตาลเข้มที่ตัดกับผิวขาวออกเหลือง และดวงตาที่กลมโตแต่ยังคงเรียวงามคล้ายผลอัลมอนด์ มีขนตาที่หนางอนรับกับดวงตาคู่นั้นได้อย่างเหมาะเจาะ รอยยิ้มของเธอนั้นเป็นรอยยิ้มจริงใจแบบที่ช่างภาพทั้งหลายใฝ่ฝันอยากจะได้มาประดับไว้บนภาพถ่าย คนรอบข้างจะรับรู้ได้เมื่อเธอเผยรอยยิ้มออกมา

            เธอหัวเสียอย่างหนักเมื่อวันหนึ่ง แม่ของเธอ... แอนนา ซอว์เยอร์ หม้ายสาวที่สูญเสียสามี มานานกว่า 5ปี เดินมาหาด้วยสีหน้าท่าทางมีพิรุธและบอกกับเธอถึงข่าวการพบรักครั้งใหม่ การแต่งงาน และการต้องย้ายสำมะโนครัวไปอยู่ในบ้านหลังใหม่กับสมาชิกที่เธอยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ เธอยังจำบทสนทนาครั้งนั้นได้ดี

            “เอ๊ะ แม่ มีอะไรรึเปล่าคะ มายืนทำลับๆ ล่อๆ อยู่ตรงนั้น” เธอทัก แล้วหรี่ตาจ้องมองมารดาด้วยสายตาจับผิด

            “เอ่อ.. คือว่า แอล แอลลี่ลูกรัก แม่มีเรื่องที่ต้องคุยกับลูกจ้ะ” แอนนาปากซีด เหงื่อแตก สั่นเทา

            “ค่ะ หนูฟังอยู่ ว่ามาเลยแม่” เธอว่า

            “คือ แม่ เอ่อ..”

            เธอเริ่มฉุน “โถ่ แม่ เอาไงก็เอาเลย เป็นอะไรคะเนี่ย”

            “แม่หลงรักผู้ชายคนหนึ่ง เราคบกันมาซักพักแล้ว เขาขอแม่แต่งงานและให้ย้ายไปอยู่ด้วยกันที่บ้านเขาสัปดาห์หน้า” แอนนาพูดจบแล้วถอนหายใจยาว

            “……..” แอลลิเซ่นกลั้นหายใจ เงียบงันอยู่ครู่หนึ่ง กำลังประมวลผลข้อมูล แล้วก็ได้ข้อสรุป

            “พระเจ้า ! แม่ทำอย่างนี้ได้ยังไง เราไม่เคยมีอะไรปิดบังกันเลย แม่ไม่เคยมีความลับกับหนูมาก่อน” เธอพยายามใจเย็นอย่างดีที่สุด แต่ก็ล้มเหลว

            แอนนาชะงัก แล้วรีบดับไฟตรงหน้า

            “จ้าลูกรัก แม่ติดค้างหนูสำหรับเรื่องนี้ ลูกจะให้แม่ทำอะไรแม่ก็ยอมทั้งนั้น แต่ว่าโคลเขาเป็นคนดีมาก เขาดีกับแม่เหลือเกินจ้ะลูก แม่ เอ่อ…” แล้วเธอก็หยุดกลางประโยค

            “แม่คะ หนูยังไม่ได้ว่าอะไรเลยเรื่องที่แม่จะรักใครชอบใคร แต่ที่หนูไม่เข้าใจก็คือ ทำไมแม่เพิ่งจะมาบอกหนูตอนที่แม่จัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วอย่างนี้ หนูไม่ทันตั้งตัวค่ะ หนูต้องจัดการหลายเรื่องทั้งเรื่องเรียน แล้วไหนจะเรื่องต้องย้ายไปอยู่กับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน” เธอถอนหายใจ

            แอนนาเริ่มเห็นแสงสว่างส่องให้เห็นหนทางข้างหน้าแล้ว

            “ไม่ต้องห่วงเลยลูก แม่จัดการเรื่องเรียนให้ลูกแล้ว มัธยมปลายปีสุดท้ายที่โรงเรียนอันดับหนึ่งของเมือง แม่รับประกันว่าลูกต้องชอบ อ้อ ส่วนเรื่องครอบครัวใหม่ ลูกต้องปลื้มพวกเขาแน่ๆ โคลมีลูกสาวแสนสวยอยู่คนหนึ่งด้วยจ้ะ วัยเดียวกับลูกเลย ลูกจะต้องชอบเธอแน่ๆ และลูกสองคนจะได้ไปเรียนด้วยกันนะ”

            แอนนายิ้มอย่างเปิดเผยแล้วตอนนี้

            “เฮ้อ หนูละเกลียดการเปลี่ยนแปลงที่สุด” แอลลิเซ่น ถอนหายใจยาว

            แอลลิเซ่นกับแม่ของเธอเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ บ้านของครอบครัววิลเลอรี่ ด้วยเหตุผลที่ว่าแม่ของเธอพบรักและตัดสินใจแต่งงานกับคุณหมอวิลเลอรี่.. โคล วิลเลอรี่ ชายวัย 51 ปี ศัลยแพทย์ระบบหัวใจและทรวงอกผู้มีชื่อเสียงและได้รับการยอมรับนับถือมากที่สุดคนหนึ่งของเมืองนี้ ครั้งแรกที่พบ แอลลิเซ่นนึกว่าคุณหมอคนนี้เป็นคนหนุ่มอายุประมาณ 40 ต้นๆ เขายังดูอ่อนกว่าวัยมาก รูปร่างสูง กำยำ จากการที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ และเขาก็มีลูกสาวคนหนึ่ง.. แคทธริน

            แคทธริน วิลเลอรี่ เป็นที่ประทับใจและเป็นที่ชื่นชมจากทุกคนที่ได้พบเห็นเธอ แม้แต่แอลลิเซ่นเอง ครั้งแรกที่เธอพบแคทธริน คือตอนที่แคทธรินกับคุณพ่อของเธอมารับและย้ายของจากบ้านเก่า แอลลิเซ่นมองเธออยู่นานสองนาน เธอเป็นหญิงสาวที่มีบุคลิกโดดเด่นสวยสะดุดตาด้วยนัยน์ตาสีฟ้าอ่อนที่รับกับผมสีบลอนด์ยาวสลวยเป็นคลื่นถึงกลางหลัง เธอมีผิวขาวซีดแต่ดูสุขภาพดีและเรียบเนียนดุจผ้ากำมะหยี่น่าสัมผัส  สรุปว่า เธอเป็นผู้หญิงแบบที่ทำให้ผู้หญิงรอบข้างทุกคนเกิดอาการเสียความมั่นใจ แต่รอยยิ้มของเธอที่ใครๆ ต่างหลงใหลนั้น สำหรับแอลลิเซ่นกลับรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

            แคทธริน เข้ามาทักทายเธอก่อน พร้อมด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

            “เฮ้ แอลลิเซ่น สุดท้ายเราก็ได้พบกันสักทีนะ ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวของเราจ้ะ อ้อ คุณน้าแอนนาบอกว่าเราอายุเท่ากัน งั้นเรียกฉันว่า แคทนะ ดีจัง ! ต่อไปนี้บ้านเราจะมีเธอกับคุณน้ามาอยู่ด้วยแบบนี้” 

            แคทธรินยังยิ้มอยู่

            “เรียกฉัน แอลลี่นะ !” แอลลิเซ่นยิ้มกลับไปบ้าง พยายามจะลอกเลียนแบบรอยยิ้มนั้น แต่ทำไม่ได้จริงๆ

            แคทธรินจดทะเบียนลิขสิทธิ์ไว้แล้ว เธอคิด