Love Fierce รักเดือดกระชากใจสีดำ

รถเก๋งจอดแน่นิ่ง'เจมส์'รู้สึกตัวขึ้นก็หันไปมองคนข้างกายนิดๆก่อนจะจับหัวที่เต็มไปด้วยเลือดเค้ารู้สึกมึนและเจ็บที่หัวมากๆในตอนนั้นแต่ก็ยังอดห่วงสาวรุ่นพี่ไม่ได้

"คุณ..คุณครับ.." มือใหญ่เขย่าร่างเล็กไปมา ด้วยความเป็นห่วงเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหารถพยาบาลอย่างเร่งด่วน

เวลาผ่านไป 5 นาที

นางพยาบาล 2-3 คนรีบนำตัว'มัดหมี่'ขึ้นรถและส่งโรงพยาบาลทันทีทุกอย่างดูเหมือนอาการของหญิงสาวจะอาการหนักมากทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลย ชายหนุ่มนอนบนเตียงงคนไข้ด้วยสีหน้าไม่เป็นสุขนักกับการเย็บแผลแสนลึกเช่นนี้

"โอ๊ยยยย!!!เจ็บบบบ โอ๊ยยย" เสียงชายหนุ่มดังลั่นโรง'บาลบางคนหัวเราะ คิกแค่ก บางคนอยากรู้ว่าใคร(แหกปากดังซิป)ร้องอ๊อดโอยขนาดนี้ เวลาผ่านไปรวดเร็วชายหนุ่มเดินออกห้องทำแผลและรีบตรงไปที่ I C U ทันที ชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้พลาสติกจับหัวขมับไว้แน่น

"คุณจะเป็นอะไรมั้ย มัดหมี่" เสียงทุ่มเบาแผ่วลอดออกยังริมฝีปากหนา ชายหนุ่มเม่นปากแน่น

อยู่ๆก็มีหมออกมาพร้อมพยาบาล 1 คน

"คุณหมอครับ..มัดหมี่เป็นไงบ้างครับ.." ชายหนุ่มถามคุณหมอด้วยความวิตกกังวล

"ไม่เป็นอะไรแล้วครับ สมองของคนไข้กระทบกระเทือนอย่างมาก คงจะหลงลืมบางสิ่งไปซักพักแต่คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ มีสิทธิ์ที่ความจำจะกลับมา 100% แน่นอนครับแต่ให้เวลาพักฟื้นสมองของเค้าซักหน่อยอีกไม่กี่เดือนความจำจะกลับมาเต็มที่ครับ.." คุณหมอยิ้มแป้นให้กำลังใจชายหนุ่มตรงหน้าก่อนจะเดินจากไป มัดหมี่ถูกนำตัวออกมาไว้ห้องพิเศษที่เจมส์จัดเอาไว้ให้ เจมส์เดินเข้ามาในห้องคนไข้ก่อนจะมองมัดหมี่ด้วยความสงสารนิดๆก่อนจะนั่งลงบนโซฟาและพิจารณาว่าจะทำไงดีกับหญิงสาวที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงก่อนจะเดินไปหาหญิงสาวที่ไร้สติและจับแก้มใสเบาๆ

"เฮ้ออ แค่จำผมไม่ได้ก็หนักแล้วนะ ถ้าความจำเสื่อมอีกเนี้ย คงปรับตัวยากมากๆเลยละสิ"ชายหนุ่มกลุ้มใจหนักเมื่อรู้ว่าหญิงสาวต้องความจำเสื่อม

"ถ้าผมมีแผนหลอกคนความจำเสื่อมได้ก็ดีสินะ..เอ้!!" ชายหนุ่มเริ่มฉีกยิ้มนิดๆกับแผนที่กำลังจะสร้างขึ้น

"อ๊า!!คุณเป็นแฟนผมในระยะเวลาที่นานแสนนานถึงแม้มันจะไม่ถึงปีก็ตาม แต่แผนนี้ก็อาจะใช้ได้..." ชายหนุ่มทำสีหน้าเจ้าเล่ห์สักพักมือหญิงสาวก็กระตุกขึ้นทำให้ชายหนุ่มตกใจนิดๆหญิงสาวลืมตาขึ้นมาพร้อมมองไปรอบๆห้องก่อนจะหยุดสายตาที่ชายแปลกหน้า

"คุณเป็นใครอ่ะ แล้วพาฉันมาทำอะไรที่โรงพยาบาล" หญิงสาวเอ๋ยขึ้นมาแบบนั้นทำให้ผู็ชาย

ถึงปากโว๋ รู้ได้ไงว่าที่นี้โรงพยาบาล(ก็บอกแล้วไงความจำชั่วคราว)

"ผมชื่อเจมส์ครับ..คือผมเป็น เอิ่ม.." เจมส์รู้สึกลังเลจะโกหกหรือไม่โกหกดีแต่ความรู้สึกมันรักจริงๆเลยยอมหน่อยแล้วกัน หญิงสาวมองหน้าเจมส์แปลกๆชอบกลแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

"เอิ่ม!!ผมเป็นแฟนคุณ..คุณเป็นแฟนผมเรา 2 คนเป็นแฟนกัน.." ชายหนุ่มยืดอก(พกถุง==)อย่างมั่นใจสุดๆ แต่มัดหมี่กลับทำสีหน้า(ใช่หรอว่ะ)ออกมา

"คือคุณเป็นแฟนฉันหรอ มีหลักฐานรึเปล่า.." หญิงสาวพูดอย่างงั้นชายหนุ่มถึงกับสะอึก

"ผมลืมเอามาจากบ้านนะั คุณไม่เชื่อเหรอ" ชายหนุ่มยังทำสีหน้าซื่อๆ

"อืม ไม่เชื่อเพราะฉันไม่เคยมีแฟน.." ชายหนุ่มเริ่มมีสีหน้าซีดเผือกออกมา(โกหกไม่เนียนเลยนะ)

"คืองี้ คุณเป็นแฟนผมแต่คุณไม่รู้ไงล่ะ เพราะคุณความจำเสื่อม อะไรประมาณนี้!!" ชายหนุ่มยังพยักพยอเล่นมุขเป็นแฟนต่อไป

"ความจำเสื่อมหรอ อืมๆ น่าจะใช้นะเพราะฉันรู้สึกปวดหัว" ดูเหมือนมัดหมี่จะเชื่อเจมส์ขึ้นมาครึ่งนึงแล้ว เจมส์เลยหยุดอมยิ้มไม่ได้

SAY......คนอะไรเชื่อง่ายเกิน =='