The horror Nights ตอน เสียงระฆังที่โรงเรียน

บทนำ

     เสียงฝีเท้าที่ดังก้องไปทั่วอาคารโดยมีเสียงกรี๊ดร้องกับเสียงหอบเงาเด็กสาวทั้ง2ที่วิ่งหนีอะไรบางอย่างรีบลงไปข้างล่างแต่ก็โดนล๊อคประตูซะดิบดีสุดๆ ร่างวิญญาณที่ไร้หน้าค่อยๆดีดนิ้วมือตนเองและแล้วดวงวิญญาณของทั้ง2ก็หลุดออกมาจากร่างกายกลายเป็นดวงวิญญาณสีฟ้าที่อยู่ในตะเกียงไฟของเขา

      "ยัง . . . ไม่พอ เราน่ะ . . . ต้องการดวงวิญญาณที่บริสุทธิ์มากกว่านี้อีก เจ้าพวกเด็กๆพวกนี้มันแปดเปลื้อนเกือบหมดแล้ว เราล่ะอยากอายแทนจริงๆ"

      ร่างกายของดวงวิญญาณนี้เริ่มกายร่างเป็นผู้ชายวัย 25 ปี ดวงตาสีแดงราวกับเลือดของมนุษณ์ เส้นผมสีดำสนิทเป็นเงาสวย ทำให้คนคนนี้ดูดีเอามากๆและใบหน้าที่หล่อไปแพ้ใครค่อยๆขยับแว่นตาและแสยะยิ้ม

      "เอาล่ะ! . . . วันนี้ก็อื่มแล้ว ไปนอนพักเอาแรงดีกว่า"

      ยามเช้าที่แสนจะน่าเบื่อสำหรับผมเอามากๆแต่ไม่เป็นไรเพราะมีคุณหนูที่คอยให้กระผมคนนี้มาปลุกทุกๆเช้าจึงทำให้ผมมีความสุขเอามากๆเลย ชอบจังนะน้ำเสียงที่แสนนุ่มนวลของคุณหนูน่ะ . . . เหมือนเป็นเด็กผู้ชายเอามากๆแต่ก็เป็นเสียงผู้หญิงนะ 

      "คุณหนูเอลล่า ได้เวลาตื่นแล้วนะขอรับ" ผมรีบเปิดม่านเพื่อให้แสงส่องไปที่คุณหนูเอลล่า

      "อือ . . . ไอโว"

      "อรุณสวัสดิ์ขอรับคุณหนู" ผมค่อยๆถอดเสื้อให้คุณหนู

      "อรุณสวัสดิ์ไอโว กี่โมงแล้วเหรอ?"

      "6 โมงแล้วล่ะขอรับ"

      "เอ๋? . . . วันนี้มีภารกิจงั้นเหรอ?" 

      ผมค่อยๆพยักหน้าส่วนคนตรงหน้าก็ค่อยๆยิ้มแล้วปล่อยให้ผมแต่งตัวให้ วันนี้คุณหนูผมน่ารักเป็นพิเศษเพราะจะไปทำงานเรื่องสืบสวนคดีต่างๆ ชุดเดรสสีขาวแต่เป็นชุดโลลิต้าสักนิดไม่รู้ทำไมคุณหนูชอบแต่งอะไรที่มันเด่ดหน่อยก็เพราะเธอจะปลอมเป็นตุ๊กตาตัวหนึ่งโดยที่มีผมอุ้มคุณหนูอยู่ด้วย

      ผมอยากพูดอะไรอย่างหนึ่งนะว่า . . . คุณหนูผมมีอะไรที่แตกต่างสุดๆเพราะเธอรู้ว่าใครเป็นคนร้ายโดยฟังเสียงหัวใจที่แสนเย็นชา โกรธแค้น เพราะคุณหนูผมดูอารมณ์คนออกอีก ผมค่อยๆอุ้มคุณหนูลงไปกินข้าวข้างล่างและออกไปข้างนอกพร้อมคุณหนู

      "คุณหนูขอรับ" ผมเรียก

      "หือ? . . . มีอะไรเหรอ?" คุณหนูหันไปหาผม

      "กรุณาเปลี่ยนชุดเป็นนักเรียนจะได้ไหมขอรับ?"

      "โอ๊ะ? . . . งานอะไรล่ะเนี่ย"

      "ไปสืบเรื่องวิญญาณขอรับ"

      "เอาจริงเหรอ? . . . ฉันพึ่งจำทำงานเรื่องนะ"

      "เอาเถอะขอรับ"

      "อะ . . . อือ ก็ได้"

      "แล้วกรุณาเปลี่ยนชื่อเป็น 'อาเลียน่า โฮริซอน' ด้วยนะขอรับ"

      "อื่อ! เข้าใจแล้วล่ะ ขอบใจนะไอโว"

      "ขอบคุณอะไรขอรับ?"

      "ทุกๆอย่างๆเลยล่ะ"

      " . . . อา . . . ขอรับ คุณหนูเอลล่า"

      "จ้า!"

      รอยยิ้มที่ผมเห็นอยู่เป็นประจำนั้นเผยออกมาอีกครั้ง ผมอยากให้คุณยิ้มทุกๆวันเลยล่ะนะคุณหนูเอลล่าเพราะหน้าที่ของพ่อบ้านอย่างผมก็คือการทำให้คุณมีความสุขที่สุดจนถึงทุกๆวันนี้เลย

      "ยิ้มอะไรเหรอไอโว?"

      "เปล่าขอรับ"